ჯანო ჯიქიძის „ფარშევანგის სოლოსა“ და ჩვენში „ჩანერგილ” საბჭოეთზე ჯანო ჯიქიძის ეს რომანი, ხშირად ნატურალიზმამდე დასული რეალისტურობით, ზოგან დოკუმენტური კადრებივით რომ

ბუნება ღმერთიც ეგონათ ზოგიერთ ფილოსოფიურ მიმდინარეობაში, მისი მნიშვნელოვნებიდან გამომდინარე. მასში საოცარი, ღვთაებრივი წესრიგია, ჰარმონია, კანონზომიერი ურთიერთმიმართება საგნებისა და მოვლენებისა. ხანდახან

ნ. ჭავჭავაძის შრომების გათვალისწინებით  რა არის კულტურის ფილოსოფია? ადამიანი ქმნის საკუთარ თავსა და სამყაროს ღირებულებათა ხორცშესხმის, კულტურის  საშუალებით. არავინ დავობს,

ამქვეყნად ყველაზე ძნელი ტყუილში ცხოვრებაა. ტყუილში ცხოვრება კი იმ წუთიდან იწყება, როცა „იჯერებ“, რომ ილუზია რეალობაა. ცხოვრება რთულია, არავინ უარყოფს,

ბიპოლარული სამყაროს რღვევის შემდგომ კულტურის პრობლემების კვლევამ მთელ მსოფლიოში ინტენსიური ხასიათი მიიღო. მიიჩნევენ, რომ საზოგადოების სოციოლოგიური და პოლიტიკური კვლევის ვექტორი

„არც ერთი საქმე ისე სასწრაფო არ იყო, როგორც ზეპირგამოცემათა შეგროვება“, – ამბობდა აკაკი და მართლაც, სწორედ თერგდალეულებმა დაიწყეს ხალხური სიტყვიერების

თვითმფრინავის ილუმინატორიდან კავკასიონის დანახვისას უცნაური შეგრძნება გეუფლება: ძლიერი ტკივილისაც, სიყვარულისაც, სიძველისაც, სიამაყისაც, სიბრალულისაც, ტრაგიზმისაც, იმედისაც, ძლიერებისაც, ღვთისაც… ალბათ სწორედ ეს

ვაჟა-ფშაველას სამყარო ჰეროიკულია. მასში იშვიათად შეხვდებით მოცინარ, მხიარულ პერსონაჟებს, რადგან მწერალი, ძველ ბერძენ ტრაგიკოსთა მსგავსად, ერიდება კომედიურ ტიპაჟებს და თუ

ვაჟა-ფშაველას შემოქმედებაში მნიშვნელოვანი ადგილი უჭირავს მის, როგორც ბავშვის სულის  მცოდნის, შეხედულებებს ბავშვებსა და სწავლა-აღზდაზე. გარდა იმისა, რომ ვაჟამ  საბავშვო ლიტერა­ტურა

მიწას ჩაეზარდა ჩემი საწოლი, ბალახზე მძინავს და გრილი ნიავი მახურავს. ხეები ამოვიდა და მათი დღისით დაღლილი ფოთლების ჩუმი შრიალი და