სწავლების, დისტანციური სწავლებისა და ზოგადად ცხოვრების სირთულეები ჩემი შვილი უკვე ოფიციალურად თინეიჯერია. 13 წლის გახდა და ახლა ფიქრობს, რომ ბევრად

გარდა იმისა, რომ წიგნებით ტკბობა და სიამოვნების მიღება შეგვიძლია, ამბები გვიტაცებს და გვითრევს, წარმოსახვას ვძაბავთ; სხვადასხვა სამყაროს, ქვეყანას, პლანეტას ვსტუმრობთ;

ერთი თვალსაზრისი მეოცე საუკუნემ საოცარი მრავალფეროვნება მოიტანა ხელოვნების ყველა სფეროში. ადამიანმა თავისი განვითარების უმაღლეს საფეხურს მიაღწია და ღმერთთან გატოლებაც კი

 წერილი ქართულის მასწავლებლებს წერილებს იმაზე მეტად დიდი დატვირთვა აქვთ, ვიდრე წარმოგვიდგენია, იმიტომ, რომ წერილები სიტყვებისგან შედგება, სიტყვებმა კი გაცოცხლება იციან.

ხე ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი სიმბოლოა – ნაყოფიერებისა, ყვავილობისა, ადამიანური ცხოვრებისა, დრო-ჟამის ცვალებადობისა (გაზაფხული – ზაფხული – შემოდგომა – ზამთარი). ხე მოიაზრება

შოთა ნიშნიანიძის ლექსი „ბიჭები“ და „იყო ერთი გოგო“ – ამბები მამაც და ძლიერ ქართველ ქალებზე ერთ-ერთი გამომცემლობის ქართული ენისა და

ბოლო ხანს მსოფლიო განსხვავებულ რეჟიმზე გადაეწყო, შეიცვალა პრიორიტეტები, მიზნები, სურვილები. „დარჩი სახლში“ კამპანიის ფარგლებში სკოლები შინ სწავლებაზე გადავიდნენ. ამ წერილში

მოზარდები და წიგნები  12 წლის თეკლას გულახდილი ინტერვიუ   არასდროს ვყოფილვარ იდეალური მოსწავლე, ალბათ საშუალოზე ოდნავ მეტი შესაძლებლობისა მეთქმოდა. რაიონში

იამ რა უთხრა ვარდსა, ვარდმა რა უთხრა იასა, ანუ რისთვის სჭირდებათ ბავშვებს ზღაპრები ჩემი ცხოვრების ოცდათხუთმეტი წლის თავზე, თამამად შემიძლია

 მიხეილ ჯავახიშვილის „თეთრი კურდღლისა“ და ქართული ხალხური ზღაპრების მიხედვით   „ერთი სიცოცხლე გავათავე, სანამ პასუხს გავიგებდი…“,  „ერთი სიცოცხლე გავათავე, სანამ