დღევანდელ დღეს, როდესაც სისასტიკე და ჩაგვრა, თითქოს ჩვენი ყოველდღიურობის ნაწილი გახდა და სოციალური მედიით ბავშვები თუ დიდები ულუფებად ვიღებთ მკვლელობებისა თუ უპატრონო ცხოველების მიტოვების ისტორიებს. იმ მოცემულობაში, როდესაც ადამიანი აპათიისა და გულგრილობის ზღვარზეა, ემპათიის გაღვივება მოსწავლეებისთვის მნიშვნელოვანი და საჭირო საქმეა. გთავაზობთ ერთი გაკვეთილის იდეას თემაზე: მე ემპათიური ვარ!
სანამ გაკვეთილს დავიწყებდი, ბავშვებს ვაჩვენე ილუსტრაცია. მათ უნდა ესაუბრათ ამ ილუსტრაციის შესახებ, რა განცდა დაეუფლათ, როდესაც ნახეს ბიჭის სურათი, რომელსაც ფეხი სტკივა, ან ნახეს ქუჩაში მყოფი გაყინული, მობუზული ძაღლის სურათი. ამის შემდეგ ვისაუბრეთ, რას განიცდიან ყველაზე მეტად, რა აწუხებთ, ვინ და რა ეცოდებათ. საბოლოოდ მივედით იქამდე, რომ თავადვე ჩამოაყალიბეს, რა არის ემპათია.
ბავშვებს ვუთხარი, რომ ხელთ მქონდა, მათი თანატოლების ანონიმური წერილები, რომლებიც ფეისბუქჯგუფში ანონიმურად გამოაქვეყნეს და საკუთარ დარდს, პრობლემას გვიზიარებენ. წერილები ყუთში მქონდა მოთავსებული, ბავშვები სათითაოდ იღებდნენ, კითხულობდნენ და მსჯელობდნენ. საბოლოო ჯამში არჩევდნენ – რომელი პრობლემა იყო მათთვის ახლობელი, რომელი წერილის ავტორთანაც მოუნდებოდათ გასაუბრება და წერდნენ წერილებს. გთავაზობთ ამ ბარათებს
