საგან „მე და საზოგადოებას“ განსაკუთრებული ადგილი უკავია სასწავლო საგნებს შორის, რადგან დაწყებით კლასებში საფუძველი ეყრება მოქალაქის აღზრდას, ჭეშმარიტი ღირებულებების ჩანერგვას,

ღონისძიებები სასკოლო ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია. დღემდე კარგად მახსოვს ბავშვობაში ზეიმებისთვის დაზეპირებული ლექსები, გამოსასვლელი სიტყვები და ა.შ. სამწუხაროა, რომ მაშინ ჩვენ

მესამე თაობის ეროვნული სასწავლო გეგმის დანერგვის პროცესში, განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს მხარდაჭერით, იქმნება გრიფირებულ სახელმძღვანელოებზე დაფუძნებული გზამკვლევები და ვიდეოგზამკვლევები. ეროვნულ

ერთ ჩვეულებრივ დღეს ჩემი შვილი ყვითელი ჰუდით და წითელი შარვლით, ძალიან კარგ ხასიათზე, სკოლაში წავიდა. სახლში დაბრუნებულმა კი სიცილით თქვა:

(„ბავშვები სტერეოტიპებით არ იბადებიან“ – „გლადა ჰუდიკ თეატრი“)  „არასოდეს შეწყვიტო ჩახუტება“                                                                          ბუსე ოსტლინი  – „გლადა ჰუდიკ თეატრის“ წევრი  

„როგორ ვასწავლოთ ბავშვებს მადლიერება“ – დავწერე სათაური და დავფიქრდი: შესაძლებელია კი მისი სწავლება ან სწავლა? იქნებ ეს ნიჭი დაბადებიდან დაჰყვება

„განათლების უმთავრესი შედეგი ტოლერანტობაა” – წერდა ჰელენ კელერი (1880-1968), ამერიკელი პოლიტიკოსი და ლექტორი. თანამედროვე სამყარო არის მულტიკულტურულობისა და გლობალური ინტეგრაციის

გარემო, სადაც მუდმივად მიმდინარეობს ცოცხალი პროცესები, უფრო მეტად იძლევა განვითარების ასპარეზს. სასკოლო ცხოვრებაში მოსწავლეთა აქტიური მონაწილეობა მოტივაციის ამაღლების კარგი საშუალებაა.

გონების მომწამვლელ ვირუსთა კატეგორიას (რომლებიც სკოლაშიც აღწევს) მიეკუთვნება მითი იმპერიაში ცხოვრების უპირატესობებზე, კეთილდღეობაზე, რომელიც საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ აღარ გვღირსებია.

ჩვენი ქვეყნის დამოუკიდებლობის აღდგენის შემდეგ  ქმედითი ნაბიჯები არ  გადადგმულა, რომ საჯარო სკოლებს რეალური ავტონომია მინიჭებოდა. შედეგად, საგანმანათლებლო დაწესებულებები უმეტესწილად დღემდე