რა გვაცინებს, როდესაც ყველაფერი არის ძლიერ ცუდად?   რატომ გვიყვარს ( თუ გვჭირდება?) საყოველთაოდ აღიარებული ავტორიტეტების გამოჯავრება?   ეთიკურია თუ

მყისიერად შეცვლილმა რეალობამ უამრავი სირთულის წინაშე დაგვაყენა. ერთ-ერთი უმთავრესი გამოწვევა, რის წინაშეც განათლების საკითხებით დაინტერესებული ადამიანები დადგნენ, სწავლა-სწავლების პროცესის ონლაინ/დისტანციური

ნინო ლომიძე, მასწავლებელი   ჩემს საქმიანობას სწავლა-სწავლება ჰქვია. ეს პროცესი მომწონს. ის არ არის ერთფეროვანი. პირიქით, მრავალფეროვანია. საინტერესო, დატვირთული, ცვალებადი,

ყალბ ცნობებთან და დეზინფორმაციასთან გამკლავება დღევანდელ სამყაროში არ არის ადვილი. ინფორმაცია სტიქიური ძალით მოედინება, ეს საინფორმაციო ლავა ყოვლისწამლეკავია. სხვათა შორის

ცოტა ხნის წინ ერთ უჩვეულო და საინტერესო წარმოდგენას დავესწარი. აფიშა იუწყებოდა: „გასაუბრება რუსთაველისა და ვილი ვესპერისა“   სკოლის დარბაზში მოწყობილ

ცოტა ხნის წინ, გოეთეს „ფაუსტის“ მეორე ნაწილის კითხვისას, იმპერატორის სასახლეში „გადასროლილი“ მეთორმეტეკლასელები ერთ საინტერესო პერსონაჟს, ასტროლოგს განიხილავდნენ. საუბარი იმაზე ჩამოვარდა,

ბევრს ჰგონია, რომ ფანტაზია და შემოქმედებითი უნარი თანდაყოლილია. ან არის, ან – არა. გამოცდილება აჩვენებს – შემოქმედებითობა და ფანტაზია შეიძლება