ცოტა ხნის წინ ერთ უჩვეულო და საინტერესო წარმოდგენას დავესწარი. აფიშა იუწყებოდა: „გასაუბრება რუსთაველისა და ვილი ვესპერისა“   სკოლის დარბაზში მოწყობილ

ცოტა ხნის წინ, გოეთეს „ფაუსტის“ მეორე ნაწილის კითხვისას, იმპერატორის სასახლეში „გადასროლილი“ მეთორმეტეკლასელები ერთ საინტერესო პერსონაჟს, ასტროლოგს განიხილავდნენ. საუბარი იმაზე ჩამოვარდა,

ბევრს ჰგონია, რომ ფანტაზია და შემოქმედებითი უნარი თანდაყოლილია. ან არის, ან – არა. გამოცდილება აჩვენებს – შემოქმედებითობა და ფანტაზია შეიძლება

რა განსხვავებაა იგავსა და იგავ-არაკს შორის? ეს ერთი და იმავე ჟანრის ორი სხვადასხვა სახელწოდებაა თუ არსებითად ორი სხვადასხვა ჟანრია? შეგვიძლია

ბევრ სხვადასხვა სიტუაციასა და ვითარებაში შეიძლება ამ კითხვის დასმა, მაგრამ არის ერთი სივრცე, ერთი კონკრეტული სიტუაცია, როცა ეს ყოვლად დაუშვებელი,

(სამი დიალექტური ნოველა) ადიგენში, ერთ-ერთი ულამაზესი სოფლის, დერცელის ცენტრში, დაბალ ფიცრულ სკამზე ისხდნენ მოხუცები დ საუბრობდნენ. თავისას ამბობდნენ… იმ მთისას,

მონტესორის სკოლა, მონტესორის მეთოდი, ვალდორფის სკოლა, ვალდოფის პედაგოგიკა – ეს სიტყვათშეთანხმებები არაერთხელ გვსმენია. ვალდორფი ზოგს პიროვნება ჰგონია, ზოგს ტოპონიმი. რას

რა არის იუმორი? რასთან ასოცირდება ეს სიტყვა? როდის და რატომ ვიცინით? როდის და რატომ გაიცინეთ ბოლოს? რა იწვევს სიცილს ლიტერატურულ