ოქტომბერში  საქართველოს სკოლის ადმინისტრატორთა ასოციაციის მიერ ორგანიზებულ კონფერენციას დავესწარი. კონფერენციის დღის წესრიგის მიხედვით, მოწვეული სტუმრები ოთხ თემატურ სამუშაო ჯგუფში გადანაწილდნენ. ერთ-ერთი

2019-2020 სასწავლო წლიდან ზოგადი განათლების საბაზო საფეხურის VII კლასში, ახალი საგნის – „მოქალაქეობა“- სწავლება დაიწყო. აქამდე სამოქალაქო განათლება მხოლოდ IX-X

90-იანი წლების თაობის წარმომადგენელი ვარ. აფხაზეთი  ჩემს ცხოვრებაში მაშინ შემოიჭრა, როცა მე-6 კლასში ვიყავი. დღემდე მახსოვს ისტორიის მასწავლებლის მიერ ჩატარებული

  საქართველოს საზღვრებს მიღმა არსებული ქართულენოვანი სკოლები ორ ჯგუფად შეგვიძლია დავყოთ. პირველ ჯგუფს მიეკუთვნება ფორმალური საგანმანათლებლო დაწესებულებები – სრული ზოგადსაგანმანათლებლო

სკოლებში სასწავლო პროცესი 15 ივნისს სრულდება. როგორც წესი, მოსწავლეებს ერთი სული აქვთ, როდის ჩააბარებენ წიგნებს და სამი თვით დაისვენებენ მასწავლებლებისგან,

როგორ ფიქრობთ, შესაძლებელია თუ არა, რომ სკოლა ჩვენი მოსწავლეებისთვის უფრო მიმზიდველ გარემოდ ვაქციოთ? თითქოს რთულად მისაღწევი მიზანია, მაგრამ ჩემმა პრაქტიკამ

„დღეს საქართველოში არსებული პრობლემებიდან თავის დაღწევის ერთ-ერთი საშუალებაა განათლების სისტემაში სასიკეთო ცვლილებების განხორციელება. არსებული მდგომარეობის გამოსწორება მასწავლებელთა ძალისხმევითაა შესაძლებელი. საბოლოო

ერთ-ერთ ტრენინგზე (რომელიც არ ეხებოდა სკოლას) ტრენერმა გვთხოვა, მოგვემარჯვებინა ტელეფონები და ეკრანზე მითითებულ საიტზე შევსულვიყავით. მსმენელებმა დიდი ენთუზიაზმით შევასრულეთ რამდენიმე

თანამედროვე სამყაროში უწყვეტად მოედინება ინფორმაციის ნაკადი. გვიწევს, ავტომატურ რეჟიმში გავფილტროთ ინფორმაცია და დროის უმოკლეს მონაკვეთში გადავწყვიტოთ – რა წავიკითხოთ, რას

ეკონომიკური პოლიტიკის კვლევის ცენტრმა გამოაცხადა კონკურსი მასწავლებლებისთვის სახელწოდებით: „ჩაატარე ლექცია ევროპის შესახებ“. კონკურსის პირობების მიხედვით აპლიკანტს მოეთხოვებოდა ჩასატარებელი გაკვეთილის გეგმის