(წიგნის სანიშნეები, გრატაჟი, კოლაჟი და რამდენიმე ვირტუალური რესურსი) რამდენიმე დღეა, ამ ხანგრძლივი არდადეგების პერიოდში, ჩემი მოსწავლეები სახლში შესრულებულ ნახატებს ონლაინ

სოკრატემ, ჩვენთვის ყველაზე ნაცნობმა სტუდენტმა, განათლების სისტემის მოდელის შექმნის მცდელობისას, უმაღლესი თამასა დააწესა და მასწავლებლებს მოგვიწოდა, რომ ვიფიქროთ როგორ ვასწავლოთ

ხელოვნების სწავლება ბავშვებისთვის სახალისო გამოცდილებად რომ იქცეს, თემის გასააზრებლად საჭირო ვიზუალური მასალის შერჩევას მათი ხედვიდან და ინტერესებიდან გამომდინარე ვცდილობ –

ხელოვნების გაკვეთილზე შემოსულ მოსწავლეებს კედლებზე გამოფენილი ახალი ნახატები შეუმჩნეველი არასდროს რჩებათ. და მეც ეს წამები მიყვარს, როცა საკუთარ ნამუშევარს თვალებით

ედვარდ მუნკი (1863 – 1944) – ნორვეგიელი ფერმწერი და გრაფიკოსი, რომელმაც დიდი გავლენა იქონია გერმანულ და ზოგადად, ცენტრალური ევროპის ექსპრესიონიზმზე. პირველი

ის დრო იყო, როცა ჟურნალ-გაზეთებს ვიწერდით და მეგობრებს რამდენიმეგვერდიან ხელნაწერ წერილებს ვუგზავნიდით. სხვანაირად ვერც წარმოგვედგინა. კინო მიყვარდა და მოუთმენლად ველოდი

„ხე­ლოვ­ნე­ბა რთუ­ლია, ის არ არის გარ­თო­ბა,” – ეს თანამედროვე გერ­მა­ნელი მხატ­ვრის, ან­სელმ კი­ფერის, სიტყვებია. ასეა, ხელოვნების სირთულე განაპირობებს იმას, რამდენად

არნოლდ ბიოკლინი – აპოლინერის, ფროიდის, ირიკოს, დალის, კანდინსკის, რახმანინოვისა და სხვათა შთამაგონებელ გერმანელ მხატვარ ბიოკლინის ნახატთა მელანქოლიურობა  ზუსტად ასახავდა საზოგადოების

რამდენიმე წლის წინ, როცა მეოთხეკლასელი ნატალი სცენაზე, საბავშვო სპექტაკლში ვიხილე, მღელვარებამ შემიპყრო და ერთგვარი შიშიც დამეუფლა იმის გამო, როგორ შეძლებდა

ხანდახან მეუხერხულება კიდეც ისეთ საკითხებზე წერა (მაგალითად, ინტერნეტის ავკარგიანობაზე), რომლებიც თითქოს ჩემი გასაშუქებელი არ არის, მაგრამ გამოცდილება მკარნახობს, რომ დროდადრო