(ერთი პრემიერის შესახებ) „მეოცე საუკუნეს ჩვენი კვალი ვერ დავატყვეთ…“ ფრაზა სპექტაკლიდან „მუდამ ერთად“   ცოტა ხნის წინ თავისუფალ თეატრში პრემიერა

ვისაც ესმა ონიანის მხატვრობა უნახავს და პოეზია წაუკითხავს, უფრო მოკლედ რომ ვთქვათ –  ვინც მის ვეებერთელა, უღრმეს და უნატიფეს შემოქმედებით

„რადიო“ ლათინური სიტყვაა და ნიშნავს „ვასხივებ“ (radius – სხივი). მისი გამოგონების ისტორია ბევრ უცნაურ, საეჭვო, ურთიერთგამომრიცხავ და ბუნდოვან ფაქტს ინახავს.

ჩემს უბანში იყო ერთი-ორი ისეთი ბიჭი, ზოგჯერ უფროსებსაც რომ ეშინოდათ, უფრო სწორედ – ერიდებოდნენ, მათთან სიახლოვეს ბავშვებსაც უკრძალავდნენ. ყველა უბანში

ისე უნდა იცხოვრო, რომ ვინმეს შენზე წიგნის დაწერა მოუნდეს – ამას ხშირად ეუბნება თავის მოსწავლეებს, რომლებიც ჩუმ-ჩუმად უკვე თხზავენ პატარა

შვედეთი ბავშვებისთვის შეიქმნა. ერთი ქვეყანა ხომ უნდა ჰქონდეთ ბავშვებს, სადაც ყველა მათი უფლება, სურვილი, სიგიჟე და სიხარული კეთილი ნებითაა შესმენილი

მეხსიერების დოლურაში თხლად ჩაკეცილი შთაბეჭდილებები ყრია. ვატრიალებ, ვურევ და ხელს რაც ამოჰყვება!.. სხვანაირად ამ ამბებს ვერ მოჰყვები. შემთხვევითობის ლოგიკა ყველაზე

მაყვალა მრევლიშვილი ჩემი ბავშვობაა. მაყვალა მრევლიშვილი დედაჩემის ბავშვობაცაა და, ამ ფიქრს ცოტა უფრო შორს რომ გაყვე, ვინ იცის სულაც ამქვეყნად

ნათია როსტიაშვილის კრებულის „სუნთქვის შემგროვებელი“–ს გამო   ისე მოხდა, რომ თითქმის ყველაფერს ვკითხულობ, რაც კი ამ ბოლო დროს წიგნებად გამოდის.

მეზობლობა, როგორც კულტურული მოვლენა, თავისი ლოკალური და გლობალური მნიშვნელობით, უნიკალური რესურსია პიროვნული აღქმისა და ადაპტაციისთვის საზოგადოებაშიც და სამყაროშიც. მუზეუმის მეზობლობა