ერთ საახალწლო ღონისძიებაზე, სადაც საზოგადოება სამომავლო სურვილებს გამოთქვამდა, ლიტერატურულ-საზოგადოებრივი ჟურნალის შექმნის იდეაც გაჩნდა. ეს სურვილიც და იდეაც კი ათასჯერ მეტ

ჯადოსნური აქტი სცენაზე – ფარდის გახსნა და დახურვა – ისეთივე მარტივ მითად იქცა, როგორც ბევრი სხვა მოვლენა, რაც ადამიანმა ცხოვრებით

ვერშემდგარი არქეოლოგი ვარ. ეს იმას კი არ ნიშნავს, რომ ვისწავლე და არაფერი გამომივიდა. უბრალოდ, მოწოდებით, ბუნებით, ყველაზე დამუხტული ოცნებებით არქეოლოგობისკენ

თავი უნდა გავთქვა: არცერთ სხვა წერილზე არ დავმჯდარვარ იმდენი ხანი, რამდენიც ამ წერილზე საფიქრალად დამჭირდა,  არასდროს. ერთი პირობა ისაც ვიფიქრე,

  მე და დედაჩემს შერიგების ჩვენი რიტუალი გვქონდა და ამ რიტუალის მთავარი საიდუმლო, აი, ეს ლექსი იყო: „მსუბუქი ტანი გაქვს,

„ადამიანო, შენს წინა ვარ, თუ რამეს ეძებ, ადამიანო, შენს წინა ვარ, მიყვარხარ, მიცან!”   წელიწადის ერთადერთი დღე – 31 იანვარი

საბავშვო ლიტერატურა ბევრია, საბავშვო ლიტერატურული ჟურნალი – ცოტა. ამ ცოტას კი სულ ახლახან ერთი კარგი და მრავალფეროვანი, ბევრის მომცველი და

ლუკა ჩემი მეგობრების შვილია და მასზე „დაკვირვება“, მე პირადად, იმ დროიდან დავიწყე, როცა ის, თავისი უცნაური და მასშტაბური ინტერესებით თავის

   „ძვლებიც კი ფიქრობს საქართველოზე“.                              გავრცელებული წარწერა ემიგრანტი ქართველების საფლავებზე უცხოეთში   თავშივე ვიტყვი, რომ წერილის სათაური მე არ

16 ნოემბერს 10 წელი შესრულდა გოდერძი ჩოხელის გარდაცვალებიდან   ბავშვობაში ჯიუტად ინატრა, რომ დევის ქალს მოიყვანდა ცოლად. ანუ, ჯერ დევს