მწერლები თავიანთი პერსონაჟების ხასიათების სიღრმისეულად დასახატავად, მათი ნათელი  თუ ბნელი მისწრაფებების, კეთილი თუ ბოროტი  ვნებების, წმინდა  თუ დემონური განზრახვების წარმოსაჩენად

მეხსიერების დოლურაში თხლად ჩაკეცილი შთაბეჭდილებები ყრია. ვატრიალებ, ვურევ და ხელს რაც ამოჰყვება!.. სხვანაირად ამ ამბებს ვერ მოჰყვები. შემთხვევითობის ლოგიკა ყველაზე

„ინტერვიუზე მისული ჟურნალისტის კითხვაზე ოთარმა ვრცელი პასუხი წამოიწყო. შუა პასუხზე ტელეფონმა დარეკა. ოთარმა ტელეფონით ისაუბრა და როცა ჟურნალისტს მიუბრუნდა, შეკითხვა

„როცა ლოს ანჯელესის აჯანყებას ტელევიზორით ვუყურებდი, იურისტობას ვაპირებდი, მაგრამ მერე ვთქვი: ღმერთო, როცა პატარა ბავშვის სასამართლოზე დაცვა მიწევს, ეს ხომ

(ფილმიდან – Words and Pictures) ერთხელ ჩემი სტუდენტებისათვის სასწავლო პროცესის მრავალფეროვნებისთვის შემოქმედებითი კონკურსი მოვიფიქრე. კონკურსს დავარქვი: “დაწერილი ფოტო-ამბები“. მისი იდეა

“დღეს დილით მოულოდნელად გარდაიცვალა ქართველი პოეტი და მთარგმნელი, 34 წლის ნინო ნეკერიშვილი. სა­ზო­გა­დო­ე­ბის დიდი ნა­წი­ლი მას ნინა სტარკ-ნე­კე­რის სა­ხე­ლით იც­ნობ­და.

ნათია როსტიაშვილის კრებულის „სუნთქვის შემგროვებელი“–ს გამო   ისე მოხდა, რომ თითქმის ყველაფერს ვკითხულობ, რაც კი ამ ბოლო დროს წიგნებად გამოდის.

როცა ოცნებაზე სტატიის დაწერა გადავწყვიტე, მივხვდი, ამ სიტყვის პოლიტიკასთან ასოციაციას თავს ვერ დავაღწევდი. არადა, ამის არც სურვილი მაქვს და არც

ზიგმუნდ ფროიდის ახლად გამოცემული „რჩეული შრომების“ მკითხველი ყველა შეიძლება იყოს: ფსიქოანალიზის სათავეებით დაინტერესებულიც და ისიც, ვისაც მხოლოდ ყური მოუკრავს ამ

თუ არ ვცდები, ოთარ ჭილაძეზე ადრე დავწერე ერთი ბლოგი. მისივე ტექსტის სათაური – „ადამიანი გაზეთის სვეტში“ დავარქვი. სულ, როცა ჭილაძე