ერთხელ, კარგა ხნის წინ, რეზო ადამიას სახელოსნოში მოვხვდი. ჩემი მაშინდელი შეყვარებულის პორტრეტს ხატავდა და გავყევი, მაინტერესებდა როგორი იყო ნამდვილი

ივლისში, თბილისში, კიდევ ერთი საუკეთესო ახალგაზრდა მივაბარეთ მიწას. 15 წლის ცოტნე ცქიტიშვილი თბილისის ზღვასთან ახლოს მდებარე წყალსაქაჩში დაიხრჩო. ცოტნე და

დედაჩემთან მარტივი ურთიერთობა არასოდეს მქონია. მისი აღზრდის წესი მკაცრ დათქმებს გულისხმობდა, ჩემი მისწრაფებები – ამ დათქმების დარღვევას. ჯიუტი ვიყავი და

ქართული ნარკოპოლიტიკის ფუნდამენტური ცვლილებისათვის ახალი კანონპროექტი განხილვას ელის. ცვლილებების პაკეტი ნარკოპოლიტიკის ეროვნული პლატფორმის ავტორობით მომზადდა. პლატფორმა  ორმოცდაერთი ქართული ორგანიზაციის ერთობაა,

ესმა კოკოსკერიას, პირველ აფხაზ ქალს, ვინც გავიცანი ომის შემდეგ   „იქნება იმის დედაი ჩემზე მწარედა სტირისა…“              ლექსი ვეფხისა და

წიგნი იმიტომ ვიყიდე, ყდაზე მწვანე ქოლგები რომ ეხატა. როცა ამ სიტყვებს ვწერ, „ემა“ დამთავრებული არ მაქვს – ქართული გამოცემა ექვსას

ბექა ქურხულს   როცა მხიარულ, ბედნიერ სახეებს ვხედავ, ვფიქრობ, დადგება დრო და მე ცაზე გამეღიმება და მოთმინებით ავივსებით მეც და

ახლა იშვიათად მიწევს მეტროპოლიტენით სარგებლობა, მაგრამ წლების წინ, ჩემთვის უცვლელი ტრანსპორტი იყო. ჰოდა, იმას ვამბობდი, რომ ორი კვირის წინ ჩავედი

გერმანელი საბავშვო მწერალი კონსტანცე იონი მაისის ბოლოს, თბილისის ლიტერატურულ ფესტივალზე გავიცანი. ივლისის დასაწყისში წერილი მივიღე – საქართველოში ვბრუნდები და ძალიან