„როგორც მოსწავლის დანახვაა მასწავლებლის მთავარი ბედნიერება, დაუნახაობაა დიდი ტკივილი და სიძნელე” მასწავლებლის ეროვნული ჯილდოს გამარჯვებული სოფო გოგოხია აფხაზეთის N10 საჯარო

ცოტა ხნის წინ ჩემს შვილებს იტალიელი საბავშვო მწერლის, ჯანი როდარის წიგნი „ჯელსომინო ცრუთა ქვეყანაში” წავუკითხე. ჯანი როდარი, რომელიც ამ წიგნში

 ინტერვიუ ფსიქოლოგ ნათია იოჰანესენთან   ფსიქოლოგი ნათია იოჰანესენი, ნორვეგიაში ცხოვრობს და ქალაქ ლევანგერის ფსიქიატრიულ კლინიკაში, ზოგადი ფსიქიატრიის განყოფილებაში კლინიცისტ-ფსიქოლოგად მუშაობს. 

გავიდა ეჭვებითა და მოლოდინით დატვირთული ზაფხული, რომელიც პანდემიამ გამოიწვია. დაიწყება სკოლა? არ დაიწყება? რა ფორმით დაიწყება? – ვმარჩიელობდით. ახლა უკვე

„ცოლად რომ მომიყვანა, ორი გაკერილი თეფში გვქონდა მე და ბაბუაშენს” – თქვა ბებიამ. ორსართულიანი სახლი გრძელი შუშაბანდით, სადაც გულაბ მსხლებს

გიკითხავთ ბავშვებისთვის, რა აბედნიერებთ მათ? უამრავ პასუხს მოისმენთ – ახალი ველოსიპედი, კომპიუტერული თამაშები, თავგადასავლები, ახალდამეგობრებულებთან და საერთო ინტერესების მქონე თანატოლებთან

ონლაინსწავლებაზე გადასვლამ ახალი გამოწვევები მოიტანა ყველასთვის – მასწავლებლების, მოსწავლეებისა თუ მშობლებისთვის. ყველას ერთად მოგვიწია გავმკლავებოდით მის გამოწვევებს. დისტანციურმა სწავლებამ უფრო

მშობლებს ხშირად გვაღელვებს ის შეგრძნება, რომ ყველაფერს ისე ვერ ვაკეთებთ, როგორც უნდა ვაკეთებდეთ, რომ რაღაცას ვაკლებთ ჩვენს შვილებს. ვაკლებთ ყურადღებას,

გიორგი ლაზრიშვილის, იგივე ცვანციკა მასწავლებლის სწავლების მთავარი საიდუმლო – დაფა, ცარცი და მოსწავლის სიყვარულია. ასე მარტივად ხსნის ზოგიერთისთვის რთული საგნის

„ტელესკოლის“ ხატვის მასწავლებელი ანი გოგორიშვილი ფიქრობს, რომ ყველა ბავშვს აქვს ხატვის ნიჭი და მთავარი ის პროცესია, რომელშიც ბავშვია ჩართული.