გაბრიელ გარსია მარკესის წიგნში „იცხოვრე, რომ მოჰყვე“, რომელიც წაკითხვისთანავე ჩემს საყვარელ წიგნად იქცა, ერთი ფრაზა ამოვიკითხე, რომელიც გონებაში ღრმად ჩამებეჭდა.

“ეზოში ბავშვები არ არიან” – შემომჩიოდა ჩემი მეორეკლასელი შვილი, როდესაც ეზოში ჩასვლას ვთხოვდი სათამაშოდ, მას კი მარტოს არ სურდა თამაში. 

მოსწავლეთა შეფასების საერთაშორისო კვლევა PISA  15 წლის მოზარდების მზაობას ამოწმებს, თუ როგორ შეუძლიათ მათ ყოველდღიურ გამოწვევებს გაუმკლავდნენ იმ ცოდნისა და

მშობლები წუხან, რომ ბავშვებს კითხვა ეზარებათ, წიგნები არ უყვართ. ხშირად ასეცაა, რადგან წიგნამდე ბავშვის მიყვანა, წიგნით მისი დაინტერესება რთული და

გარდაბნის მუნიციპალიტეტში, სოფელ კალინინოს საჯარო სკოლაში, ოცი წელია, რაც ქართულის მასწავლებელი ნინო ბუთურიშვილი ასწავლის. ნინო ცდილობს მოსწავლეები, სწავლების სხვადასხვა რესურსების

ცოტა ხნის წინ, როდესაც საოჯახო ბიბლიოთეკის წიგნებს ვახარისხებდი, თვალში მომხვდა წიგნი, რომელიც მანამდე მაჩუქეს, სანამ ჩემი შვილები გაჩნდებოდნენ.   „როგორ

აზარტომანია, ლუდომანია, გემბლინგი – სიტყვები, რომლებიც ბოლო პერიოდში ხშირად გვესმის  და სამივე  სიტყვა მნიშვნელოვან და დიდ დანაკარგთან – ადამიანთან ასოცირდება.

მარინე ბერიანიძე წალკის პირველ საჯარო სკოლას ხელმძღვანელობს. ეთნიკური უმცირესობებით დასახლებულ რეგიონში ქართული სკოლის დაარსება ახლანდელი დირექტორის ოჯახის დიდ ძალისხმევას და

საკუთარ თავთან, არსებობასთან, სიკვდილ-სიცოცხლის თემასთან  დაკავშირებით ბავშვებს ხშირად უჩნდებათ კითხვები და როდესაც ისინი შეკითხვებით მოგვმართავენ, ჩვენგან ითხოვენ მეგზურობას დიდების სამყაროში.

  ნეტავ რისთვის მოიგონეს ზაფხული? რას უნდა აკეთებდნენ ბავშვები ზაფხულის მშვენიერ სამ თვეს? დრო, რომელიც მათ ხელთაა, დავუტოვოთ თავიანთ  განკარგულებაში,