ერთი წლის წინ mastsavlebeli.ge-ზე ნასტასია არაბულის სტატია გამოქვეყნდა, სახელად – „როგორ სწავლობს ბავშვი მეგობრობას“. ნასტასია საუბრობს წიგნზე, რომლის ავტორი გვიზიარებს

– რა მოხდა დღეს? – რა ვიცი, არაფერი. დიალოგი გეცნობათ? შეკითხვაზე უმეტესად ასე მშრალად გვპასუხობენ ბავშვები. ასაკის სირთულესთან ერთად პასუხი

როგორ ვიქცევით, როცა ჩვენ მიერ წაკითხული წიგნით აღფრთოვანება სხვას გვინდა გავუზიაროთ? ალბათ, უმეტესად მეგობრებს ვუყვებით სიუჟეტის, პერსონაჟებისა და მთავარი თემის

საგაკვეთილო დრო ყველა მოსწავლესთან ინდივიდუალური მუშაობისთვის საკმარისი არ არის. არადა, ყველა ვთანხმდებით, რომ ძალიან მნიშვნელოვანია თითოეული მოსწავლის საჭიროებების გათვალისწინება, აღიარება,

ლიტერატურას ერთი საოცარი უნარი აქვს – დროსა და სივრცეს აქრობს. მართალია, სულ ორი წელია, რაც ქვეყნის საზღვრები გადავლახე და ჯერ

სასწავლო წლის დასაწყისში ყველა ვღელავთ: მასწავლებლები, მოსწავლეები, მშობლები, სკოლის დირექცია. შფოთვა ბუნებრივია – პასუხისმგებლობა საკუთარი საქმიანობისადმი მოსვენებას გვიკარგავს. ბავშვების განწყობას

ვერასდროს წარმოვიდგენდი, თუ სასკოლო სპექტაკლის შესახებ პირადი გამოცდილების გაზიარების სურვილი გამიჩნდებოდა. ჯერ ერთი, რომ ჩემი სკოლის წლებიდან  სათანადო გამოცდილება არ

ჩრდილების თეატრით რამდენიმე წლის წინ ჩემი შვილების გამო დავინტერესდი. მათი ყოველდღიურობის გამრავალფეროვნების მიზნით მოვიძიე ინფორმაცია, თუ როგორ გამემართა სახლის პირობებში.

ლიტერატურაზე შეყვარებულებმა თვალი რომ წიგნზე მოსაუბრე ადამიანს მოვკრათ, მივატოვებთ საქმიანობას, ყურადღებას მოვიკრებთ და მოვუსმენთ. თუ მას ხელში წიგნი ექნება, უფრო