ლიტერატურა, უპირველეს ყოვლისა, წარმოსახვაა, ამაზე ყველანი ვთანხმდებით.  მოსწავლეების ლიტერატურით დაინტერესებისათვის, მათი წახალისებისა და კარგ მკითხველად ჩამოყალიბებისათვის, რას არ ვიგონებთ. მხოლოდ

ენობრივი კუნძული, ძალადობრივი თუ სხვა ტიპის მიგრაციის შედეგად წარმოქმნილი  სოციალური რეალობა, კვლევისა და დაკვირვების ძალიან ბევრ საინტერესო პლასტს წარმოაჩენს. თუ

ქალებს ვეძებ. ვეძებ ყველგან, ქუჩაში, საქმეში, ისტორიაში, ლიტერატურაში, კერძში, გემოში, თავისუფლებაში, მორჩილებაში, დუმილში, სიტყვაში… ეს ჩვევად მექცა, ყოველდღიურ საქმედ, მარადიულ

თვალსაჩინოებას განუზომელი მნიშვნელობა აქვს, ყველაზე უკეთ გვეხმარება სასურველი შედეგის მიღებაში და მოსწავლეებს მარტივად, ძალდაუტანებლად და მხიარულად ასწავლის ჩვენთვის მნიშვნელოვან საკითხებს,

უკვე რამდენიმე წელია, აუტიზმთან ერთად ვცხოვრობ და მის ამოხსნას ვცდილობ. აუტიზმი თავადაა მეტაფორა, ერთგვარი პარადოქსიც, როცა ბავშვი, რომელსაც, წესით, არ

თვალსაჩინოება ყველაფერს ამარტივებს. ნებისმიერი, მით უფრო დაწყებითი საფეხურის მოსწავლე ყველაფერს გაცილებით უკეთ იგებს, თუ ხელშესახები, ადვილადაღსაქმელი, სწორად შერჩეული ილუსტრაცია და

დღეს აუტიზმის ცნობადობის ამაღლების დღეა. სიმართლე გითხრათ, არ მიყვარს ყველა ფილმი აუტიზმზე, მათ შორის ყველაზე მავნე კიდევ “წვიმის კაცი” მგონია,

ამ ბოლო დროს, განსაკუთრებით გააქტიურდა საბავშვო ლიტერატურის „კრიტიკა“, უკონტექსტო ამონარიდების სოციალურ ქსელში ფრიალი, ავტორთა ლანძღვა, დამუნათება, ზოგჯერ შეურაცხყოფაც კი.  ამ

ამჯერად მხოლოდ საკითხებისა და მეთოდების ჩამონათვალს შემოგთავაზებთ, რას როგორ გაშლით და როგორ გადაიტანთ პრაქტიკაში, მხოლოდ თქვენი ფანტაზიისა და  არჩევანის საკითხია.

არა და არ ეღირსა შოთა რუსთველის პორტრეტს თავისი პოემის ტექსტთან ერთად, ორ ყდას შორის მშვიდობიანი და ბედნიერი თანაცხოვრება. ჯერ ძველი