ონლაინსწავლების მორიგი სემესტრი გვაქვს. ლაბორატორიული მეცადინეობებიც ონლაინ არის, განსაკუთრებით ეს უცხოელ სტუდენტებზე ვრცელდება. თუმცა, მე ჩემებური მეცადინეობები მაქვს. „ჩემებური“ შემდეგნაირია

ორწლიანი პაუზის შემდეგ კვლავ აეროპორტისკენ ავიღე გეზი. ბოლო ვიზიტი პრატოში მქონდა, ფლორენციასთან ახლოს რომაა, იმ ქალაქში. ამაზე წერილიც დავწერე და

ცოტა ხნის წინ ერთი პროექტის ტრენინგზე ფოთში წავედი. ფაქტობრივად, ყველა მონაწილე თბილისიდან ვიყავით, ადგილზე მხოლოდ ერთი-ორი შემოგვიერთდა. ასეთ დროს ჯგუფის

იმ დღეს სამდღიან შეხვედრაზე წავედით. მთელი ერთი ავტობუსი ხალხი ვიყავით, ზოგი აცრილი, ზოგიც აუცრელი. თუმცა, ყველა პსრ ტესტ ნაზიარები და

„ყველგან, ყოველთვის ლექსი იყო ქაღალდზე ძვირი, დღეს წავხდით ისე, დაგვეტაკა ისეთი ჭირი, დიდი ნათელის ძიებაში ისე დავღამდით, რომ ლექსზე ძვირად

ერთიანი ეროვნული გამოცდების ცენტრი ჩვენი განათლების სისტემის ავტორიტეტული და კომპეტენტური ინსტიტუციაა უდავოდ. უნივერსიტეტებში მისაღები გამოცდების 16-წლიანი პრაქტიკის მანძილზე არ ყოფილა

ადრე ქურდებს ხელებს აჭრიდნენ. სწორედ იმ მარჯვენას, რომლითაც დანაშაულს ჩაიდენდნენ. დღეს, რა თქმა უნდა, ეს წარმოუდგენელია. ევროპის კონვენციით ადამიანის უფლებების

ეს ახლა წუწუნებს ხალხი სახლში გამოკეტვისა და იზოლაციის გამო. ხომ გახსოვთ, ვისაც არ ეზარებოდა, ყველა ერთმანეთს  თითს უქნევდა – სახლში

ჭრილობების პირველი აღწერა და მათი მკურნალობის მეთოდები ერთ ძველ ეგვიპტურ პაპირუსშია აღწერილი. ჩვ. ერამდე დაახლოებით 1600 წლით თარიღდება. თუმცა ძველი

თუ გვკითხავენ, რა არის ამქვეყნად ყველაზე ძვირფასი, პასუხის გაცემა შესაძლოა გაგვიჭირდეს კიდეც. სამშობლოს მთა-ველიო, იტყვის მავანი. მე თუ მკითხავთ, მთავარი