2012 წელს ინგლისის ქალაქ მანჩესტერში სამეცნიერო კონფერენციაზე გავემგზავრე. ამ ქალაქზე სხვა სტატიებშიც დამიწერია. მანჩესტერის ვიწრო, ძველ ქუჩებში პრისტლი სეირნობდა. ამოჩემებული

  ერთ სახლში ბებიასთან ერთად თინეიჯერი ნუცა ცხოვრობდა. წიგნი არ უყვარდა, კომპიუტერი ერჩივნა. კომპიუტერიც გასართობად უფრო უნდოდა, ვიდრე სასწავლო რესურსების

სადგურზე ხალხმრავლობა არ იყო. მორიგი მატარებლის ჩამოდგომამდე დრო ჯერ ბლომად დარჩენილიყო, თუმცა პატარა გოგონას ქალაქში სტუმრობა იმდენად უნდოდა, რომ დამღლელ

ახალგაზრდა მარკო პოლო ვენეციიდან ჩინეთში მიემგზავრება. მე-13 საუკუნეა და გარემოც განსაცვიფრებლად სუფთაა. თუმცა, ბევრს ეჭვი ეპარება, ჩავიდა კი იქ? იქნებ

საზამთროს სამშობლო სამხრეთ აფრიკაა. იქ დღესაც შეხვდებით ვაშლის ტოლა პატარა ველურ საზამთროებს. სელექციის და კულტივაციის შედეგად კი მთელ მსოფლიოში გავრცელდა.

ასეთი სათაური ტყუილად არ შემირჩევია, ერთი მეორეზეა დამოკიდებული და ყველა ერთად ჩვენი ცხოვრების წესზე მოქმედებს. თუმცა, თავიდან დავიწყოთ. იმ დღეს

მარილზე რა აზრის ბრძანდებით? ჩვეულებრივ  სუფრის მარილზე გეკითხებით. ნატრიუმის ქლორიდი გახლავთ და არაბი ალქიმიკოსების აზრით, ერთ-ერთი უძლიერესი ნარკოტიკია. ავიცენა თავის

ამას წინათ ერთ-ერთ სუპერმარკეტში პროდუქტების შესაძენად შევედი. იმ ფილიალში პირველად გახლდით და სექციების განლაგებას არ ვიცნობდი. ჰოდა, სიარულ-სიარულში ალკოჰოლის განყოფილებაში

ბავშვობაში, სხვა ბავშვებივით, ზღაპრებს ვკითხულობდი. ერთ ციხე-კოშკში მზეთუნახავი ცხოვრობდა, რძისფერი კანი და ოქროსფერი თმა ჰქონდა. მზეს და მზეთუნახავს ერთმანეთი ნანახი

ყოველ დილით „ილუზიებით“ ვიღვიძებ. ეს გაღვიძება იძულებითია, მაგრამ სულ მგონია, რომ სამხრეთ აფრიკაში ჩანჩქერ „ტუგელას“ ახლოს ვიმყოფები ან სულაც პერუში