გაიცანით. ეს არის ჩემი ბედნიერი და მოღიმარი ოჯახი ერთი პატარა ოთახში. ქალაქ ოზურგეთში. სულ ექვსი ვართ. დედაჩემი ავად არის. ხდება

,,სიჩუმეს წიწკნი ბალახივით, შენი ხვედრივით ჟამს ელოდები, სათავისოდ რომ დაგიგულებს ფურცელი ქვიშის, სიტყვა ჩუმი და მიხვედრილი და შიშის განცდა, რომ

თუ აუცილებელი შესავალი უნდა ახლდეს ამ სიტყვებს, და ალბათ უნდა ახლდეს, ბარემ დასაწყისშივე ვიტყვი:   – ძალადობა დანაშაულია და უნდა

ზურა შევარდნაძის დაბადების დღეა. იგივე გარდენია შევარდნაძის. ბავშვობაში ასკანა ასტანასავით შორს მეგონა, ისე ამოიოხრებდნენ ხოლმე ჩემი მეზობლები მოხსენიებისას. ასტანა სულ

თელავში ვარ.   რა მენდომება? რაც ჩემი ხელობაა, ეგ – სკოლებში წიგნები ჩავიტანე.   მერე ცოტა დრო მეყო ფიქრისთვის და

საუკუნის წინ, ერთ პატარა კაფეში რამდენიმე ახალგაზრდა ღვინოს სვამდა. მაშინ ყოველ საღამოს ასე იყო – შეიკრიბებოდნენ ხოლმე, პოეზიის ღმერთს ადიდებდნენ,

წუხელ მესიზმრა ის დილა, რომლის მოყოლაც თქვენთვის გამომრჩა. ეს დილა უჩემოდაც გეცოდინებათ, თუ ოცდაათის მაინც ხართ და დასავლეთ საქართველოში დაიბადეთ.

ანზორ ერქომაიშვილი და მე უკანასკნელი ორი წელია, რაც დავმეგობრდით. თუ შეგვიძლია სიტყვა „ეპოქალური“ უბორძიკოდ და იოლად ვახსენოთ – ეს ამ

მეორე ნაწილი აი, იმ ბიჭს, ასე რომ მომწერა: „ძვირფასო თოვლის ბაბუ, მე ბევრი სურვილი მქონდა, მაგრამ რაც მამა გარდაიცვალა, მხოლოდ

გაზაფხული მოდის. ქაქუთში ბლის ხეები აყვავდებიან, მერე ხასხასა კუნწულებს გამოიბამენ და ბლის ხეებზე ნინოს თანატოლები ავლენ. ნინო თებერვალში ავიდა. რომ