თურქეთის ისტორიაში პირველად  რამდენიმე უნივერსიტეტში (ყარსის, დუზჯეს, არდაგანის უნივერსიტეტებში) საფუძველი ჩაეყარა ქართული ენისა და ლიტერატურის სპეციალობას, რასაც საფუძვლად დაედო საქართველოსა

  ლეონტი მროველის „ქართლის ცხოვრებაში“ ერთგან ვკითხულობთ: „მაშინ იქმნა გლოვა და ტირილი და ტყება ყოველთა ზედა ქართველთა წარჩინებულითაგან ვიდრე გლახადმდე

გუჩა კვარაცხელიას ვერლიბრის ა(მ)ბები   „ის გამოჩნდეს, ვისაც მკაცრი დუმილის ნაკრძალოვან სივრცეში შეესვლება.“ გუჩა კვარაცხელია   სხვა ვერ გაიგებს, სხვა

დაარეგულირე შენი ARTერიული წნევა პაპუნა ფირცხალაიშვილი   როგორც იცით, ჩვენი „პოეზიის აფთიაქი“ ახალ-ახალი რაკურსებით წარმოგიჩენთ სიტყვის ძალას… და არა მხოლოდ

„ლინგვისტიკის მიხედვით, ავტორი მხოლოდ ისაა, ვინც წერს, ისევე როგორც “მე” არის მხოლოდ ის ადამიანი, რომელიც “მე”-ს ამბობს; ენა იცნობს “სუბიექტს”,

პოეზიის მიზანია – გაამარტივოს სამყარო. მალარმე   მე მარტივი ვარ და კიდევ უფრო მარტივი გავხდები მალე ნუგზარ ზაზანშვილი   ეს

პოეზიის აფთიაქს  საგაზაფხულოდ ბევრმა მოაკითხა უცნაური ჩივილებით…. ანამნეზების განხილვისა და ანალიზის შემდეგ ეს დაავადება აღიწერება, როგორც თავსდატეხილი სიცარიელის გრძნობა. ალბათ

,,იქამდე უნდა იტეხო გული, სანამ ბოლომდე არ გაიღება“ რუმი გული არის ბერძნული და ფრანგული და ქართული! ერთნაირი _ ტკივილია! _

„და თუ გაქრობა არის ხვედრი ყოველი არსის, თუ საწუთრომან ეს მარგუნა, ვითა წყალობა – მოვიტან, ზღვაო, შენთან ჩემს გულს, თასივით

შესავალი ლექსი არის წამალი სინანულის სინდრომის ანუ გამოსავალი სამყაროზე მინდობის, სხვა ვერ გშველის ვერც ერთი ჯიბეს ამოკერილი, ლექსი არის რეცეპტი,