„თვალი ქუჩებს ისე კითხულობს, როგორც წიგნის ფურცლებს: ქალაქი გეუბნება ყველაფერს, რაც უნდა იფიქრო, გამეორებინებს თავის ნათქვამს და ტყუილად გგონია, ქალაქს

თანამედროვე უცხოელ ქართველოლოგთა შორის გამორჩეულია ცნობილი გერმანელი მეცნიერი, ქალაქ ოლდენბურგის უნივერსიტეტის პროფესორი ვინფრიდ ბოედერი. ვინფრიდ ბოედერმა უკვე 80 წელს გადააბიჯა

    „რა ვუყოთ, მასწავლებელი დღეს არა ფასობს ჩვენშია! თუმცა ხსნა ჩვენის ერისა მხოლოდ და მხოლოდ თქვენშია. სული გასუქდეს ბევრით

„ყველა იდუმალ არსებაში საკუთარი სულის სხვისთვის ჩვენების უზარმაზარი ვნებაა, იმის თქმის ჟინია, რაც „შიგნით” მომწიფდა და, კერძოდ – სანუკვარი წარმოსახვითი

დაკვირვებიხართ ალბათ, როდესაც განსხვავებულ განწყობებზე ჩვენი ხმის რიტმი, ტემბრი, სიმაღლე ცვალებადია: განსხვავებულად წარმოვთქვამთ ბგერებს სიხარულის, მოწყენილობის, დეპრესიისა და სხვა მდგომარეობების

„ჩვეულებრივ ნეირონს სჭირდება 1 მიკროწამი, რომ უპასუხოს სტიმულს, მაგრამ როდესაც მილიონობით ნეირონი რეაგირებს უნისონში, ისინი წარმოქმნიან რხევად ელექტრონულ მუხტებს, ეს

„ადამიანისათვის აუცილებელია იმ საშუალებებისა და მეთოდების ცოდნა, რომლებითაც დარწმუნება შეიძლება“ არისტოტელე რიტორიკის ტრენინგზე, როცა არგუმენტებზე ვსაუბრობდით, ერთმა მოსწავლემ ასეთი კითხვა დამისვა: – აი, როცა მე პატარა ვარ და

სოციალური ქსელი დაიპყრო „ბოლო ზარის“ სიმღერებმა… ამ მოვლენას კი წინ უსწრებდა 51-ე სკოლაში ინციდენტი, რომელიც სწორედ ბოლო ზარის ვიდეოს უკავშირდებოდა.

„ცხოვრება არ არის გამოცდა, არავითარი დანიშნულება და ვალი არ გაქვს ცხოვრების წინაშე… ცხოვრება ასახავს იმას, რაც არის… ცხოვრება დამოუკიდებელი სრულყოფილი

რამდენ ცარიელ და არაფრისმთქმელ სიტყვას ამბობს ადამიანი, აზრი რომ არ გამოდნება იქიდან, ან კი როგორ  გამოდნება, როცა არც არაფერია შიგნით.