შედევრების ხელახალი თარგმნა, ინტერპრეტაცია აცოცხლებს თანამედროვე ქართულ სალიტერატურო პროცესს. რეალური სამეტყველო სივრცის გათვალისწინებით თარგმნილი ტექსტი უფრო იოლად იკვლევს გზას მკითხველისაკენ.

დღეს უამრავი გასართობია ბავშვებისა და დიდებისთვისაც, მოზარდებში კი განსაკუთრებით პოპულარული ვიდეოთამაშებია. ისინი თანდათან უფრო იხვეწება, მრავალფეროვანდება და მიმზიდველი ხდება. თანამედროვე

ავგუსტ სტრინდბერგი იმ მწერლებს მიეკუთვნება, რომლებსაც შეუძლიათ, როგორც უილიამ ბლეიკი იტყოდა, „ქვიშის მარცვალში მარადისობა დაინახონ“. ის მკითხველს აოცებს ადამიანის სულის,

ცხოვრება სავსეა ათასგვარი ხიფათითა და დაბრკოლებით. ბავშვობიდანვე ეჩვევა ადამიანი სამოთხისა და ჯოჯოხეთის ერთდროულ არსებობას. ყველა სიხარული და ტკივილი ილექება ქვეცნობიერში

იმ შემოქმედთა შორის, რომლებიც მეოცე საუკუნის დასაწყისში თავიანთი მეამბოხე სულისკვეთებით ქმნიდნენ ექსპერიმენტულ პოეზიას, ცვლიდნენ და გარდაქმნიდნენ ტრადიციულ ფორმებს, ამრავალფეროვნებდნენ გამოთქმის

თხრობის პოეტურობით, ლირიზმით, რიტმულობით, მუსიკალურობით, ლანდური ფერადოვნებით, მოზაიკურობით ჭოლა ლომთათიძის პროზა მოდერნისტული ესთეტიკის კონტექსტში ექცევა. მან თავისი შემოქმედებით შექმნა ერთი

საქართველოს ისტორია, ლიტერატურა და მთელი კულტურული მემკვიდრეობა ცხადყოფს ქართველი ერის შემწყნარებლობას სხვათა მიმართ. ეს ისტორია სავსეა დაცემისა და აღდგენის უამრავი

მაია ცირამუას რომანი „მშვიდობით, ძია გერშვინ!“ სად მიდის წარსული? იკარგება თუ უბრალოდ იმალება, მერე დაუსრულებლად გველოდება, როდის მივაგნებთ რაიმე ნივთის,

მსოფლიო ლიტერატურაში არაერთი ნაწარმოებია, რომლებშიც საშიში პანდემიური დაავადებები სიმბოლური მნიშვნელობით წარმოჩნდება. ამგვარი რომანია დემნა შენგელაიას „სანავარდო“, რომელშიც ერთ ძლიერ ნაკადად