გრიგოლ აბაშიძის  ერთი ლექსის სამყარო როგორია ლექსი, რომელსაც თანამედროვენი შედევრად აღიარებენ? ზოგადად, მკითხველებს ძალიან უჭირთ რომელიმე ნაწარმოების შეფასება, როგორც შედევრისა.

„მე მჯერა რომ წმინდანები ჩვენ შორის ცხოვრობენ“, _  ეუბნება მასწავლებელი მოსწავლეებს. რატომ დასჭირდა მას ამ ერთგვარი პროვოკაციული ფრაზის წარმოთქმა?  ის

„სროლა კარგად რომ მესწავლა, ბიზონებს ვხოცავდი”, _ უთხრა მეგობარმა ცნობილ ავაზაკს ბილ ჰარიგანს, რომელმაც მშვიდად უპასუხა: „მე მაგ საქმისთვის ადამიანებს

„ბატონი შაბლონი დღეს მალაყს გადადის ჩვენს ლიტერატურაში. იგი მრავალსახიანია, მრავალფეხიანი და კოშმარივით აწევს ქართულ სინამდვილეს“, – წერდა ტიციან ტაბიძე. მათ

არიან სიტყვები, რომლებსაც რაღაც იდუმალება დაჰყვებათ. ისინი გვატყვევებენ უცხოობითა და ერთგვარი მიუწვდომლობით, იწვევენ შორეული მშვენიერების განცდას. ერთ ასეთ სიტყვად პორცელანი

გარემო, რომელშიც მოსწავლეები იძენენ ცოდნას, ეცნობიან სამყაროს, იზრდებიან ფიზიკურად და სულიერად, ბოლო დროის მოვლენებმა ძალიან შეცვალა. შესაბამისად, საჭირო გახდა იმ

ანტიგონე და აღაზა მსოფლიო ლიტერატურის ორი გამორჩეული პერსონაჟია. ისინი განსხვავებულ დრო-სივრცეში არსებობენ, მაგრამ ხვდებიან იმ განზომილებაში, რომელშიც ყოველგვარი პირობითი საზღვარი

„ყოველი სიტყვა პოეზიაა“, – ამბობს ბორხესი თავის ერთ ლექციაში, რომელიც პოეზიას მიუძღვნა. სიტყვები განსაკუთრებული მრავალფეროვნებით პოეტის სულსა, გულსა და გონებაში

ყველა წარუმატებელი გაკვეთილი ერთმანეთს ჰგავს, ყველა კარგი, ენერგიითა და მუხტით, სიახლეებითა და ძიებით სავსე გაკვეთილი კი სხვადასხვანაირია. საგაკვეთილო დრო-სივრცეს მასწავლებელი

ფრანგი პოეტის, ვილიე დე ლილ ადანის, სახელი ცისფერყანწელებმა და გალაკტიონ ტაბიძემ გააცნეს ქართველ მკითხველს. იგი იქცა შორეული, მიმზიდველი და დახვეწილი