ცხოვრება უფრო და უფრო მეტი პრობლემის წინაშე გვაყენებს. ნებისმიერი პრობლემის გადაჭრა, პირველ რიგში მსჯელობის ჯაჭვია. გამოთვლები, გარდაქმნები, კონსტრუქციები, რომლებიც ხშირად

გვიყვარს წარსულის გახსენება. განსაკუთრებით – სკოლაში სწავლის პერიოდის, ლაღი ბავშვობის, ანცობისა და აღმაფრენის პერიოდის. ასაკს არ აქვს მნიშვნელობა. ვიხსენებთ თავგადასავლებს:

წლების წინ, სასერტიფიკაციო გამოცდების ჩაბარების დროს, ერთ-ერთი ფსიქოლოგი, ვინც უპირობოდ გავიგე და მივიღე, ბენჯამინ ბლუმი იყო. ტრენინგებზეც ყველაზე მეტ აქცენტს

„ჩვენ გვაქვს სამოქმედო ჩარჩო – 2030 წლის მდგრადი განვითარების დღის წესრიგი და პარიზის შეთანხმება კლიმატის ცვლილების შესახებ. ჩვენ უნდა შევუსრულოთ

იმისთვის, რომ ახალი ეროვნული სასწავლო გეგმის გააზრება გაგვიადვილდეს, საჭიროა განსხვავებათა აღმოჩენა – რას ვაკეთებდით და როგორ ვაკეთებდით, რა უნდა შევცვალოთ

პანდემიური „არდადეგები“ გრძელდება. ბრჭყალებში რატომ მოვაქციე? – აბა, რა არდადეგებია, ყოველდღე გაკვეთილები გვაქვსო, – გამიპროტესტეს ბავშვებმა. მართალიც არის. ჩვენც, მასწავლებლებს,

16 მარტია, დილის 4 საათი. იძულებითი არდადეგები დაიწყო. თუმცა აქამდეც იძულებითის ტოლფასი იყო – გამუდმებით ინფორმაციის ლოდინი, ფიქრი, დარდი, შიში…

ნებისმიერი გამოწვევა, თუნდაც იძულებითი, ახალი შესაძლებლობაა. ტრენინგებზე ხშირად გვიწუწუნია, რომ გაკვეთილებზე ონლაინრესურსების ხშირად გამოყენების საშუალება არ გვაქვს. და აი, სწორედ

ბებიაჩემი და ახლა უკვე დედაც, წარსულს რომ იგონებენ, ათვლის წერტილად მნიშვნელოვან მოვლენას ასახელებენ. ვფიქრობდი, რომ მე მათზე მეტი ათვლის წერტილი

უკვე უამრავი სტატია დაიწერა ონლაინგაკვეთილებზე. ჩვეულ რეჟიმში ძალიან მიყვარს ონლაინმუშაობა. ჩემი სამუშაო რეჟიმი მარტო გაკვეთილებით არ შემოიფარგლება. ამიტომ ვამბობ, რომ