სკეიტბორდინგს თამამად შეიძლება ვუწოდოთ მსოფლიო ექსტრემკულტურის ნათლიმამა. ექსტრემალური სპორტის ეს სახეობა ერთ-ერთი პირველი წარმოიქმნა, თუმცა, მიუხედავად ამისა, დღემდე საკმაოდ პოპულარულია და სულ უფრო ვითარდება.
კაცი რომ დაფიქრდეს, რა არის სკეიტბორდინგი? ბევრი ჭოჭმანის გარეშე შემდეგს დასძენს – ეს ბორბლებიან ფიცარზე გულის ჯერებაა და მეტი არაფერიო. მაგრამ თუ უფრო ჩავუღრმავდებით მის არსს, აღმოვაჩენთ, რომ სკეიტბორდინგი არამარტო ერთგვარი მოდა თუ გართობა, არამედ ცხოვრების სტილიცაა.
სკეიტბორდინგი ის ლამაზი სამყაროა, რომლის არათუ განცდა, წარმოდგენაც კი არ ძალუძს ჩვეულებრივ ადამიანს. ამ სამყაროში რეალურად ცხოვრობენ, მოსრიალე ფიცარზე განცდილი გრძნობებითა და ემოციებით კი სულიერ საზრდოს იღებენ. ამბობენ, რომ, როგორც კი ადამიანი გორგოლაჭებიან ფიცარზე ფეხს შედგამს, იმ წამიდან მთლიანად ივიწყებს პრობლემებით დახუნძლულ გარესამყაროს, ირგვლივ ყველაფერს სხვაგვარად აღიქვამს, შეიძლება ითქვას უფრო რეალურად, ვიდრე მანამდე. თუმცა ისიც უნდა ითქვას, რომ ახალ შეგრძნებებთან ერთად ახალი სურვილები და, რა თქმა უნდა, ახალი საზრუნავი ჩნდება..
სკეიტბორდის გამომგონებლის ვინაობა მსოფლიომ არ უწყის. ცნობილია მხოლოდ, რომ გორგოლაჭებიანი ფიცრის პირველი გამომცდელები გასული საუკუნის 50-იანი წლების სერფინგისტები იყვნენ. თურმე მათ თავიანთ დაფებს გორგოლაჭები მხოლოდ იმისთვის მოარგეს, რათა ხმელეთზეც ევარჯიშათ. 60-იან წლებში გამოჩნდა სკეიტბორდელთა ჯგუფი სახელწოდებით „შუპერ შურფერ შკატებოარდ თეამ”. იმავდროულად გამოიცა ამ გართობისადმი მიძღვნილი პირველი ჟურნალიც, სახელწოდებით „შკატებოარდერ”. სკეიტბორდ – ინსდუსტრიის ნამდვილი ბუმი კი 70-იანი წლებიდან დაიწყო. დაამზადეს სპეციალური გორგოლაჭები, სამაგრები… მიიღეს სკეიტბორდის სტანდარტი, რომელიც დღემდე ყველა მწარმოებელი ფირმისთვისაა საერთო. 80-იანი წლების დასაწყისიდან სკეიტერები ქუჩებშიც გამოჩნდნენ.
დღეს არსებობს უამრავი ფირმა, რომლებიც უშვებდნენ არამარტო დაფებს, საკიდს, გორგოლაჭებსა თუ სკეიტერის სპეცტანსაცმელს, არამედ მათ სკეიტვიდეოს ინდუსტრიაც შექმნეს, სადაც სკეიტბორდის მსოფლიო ვარსკვლავების ტრიუკებს იღებენ.
ოდესღაც სკეიტბორდინგი და პანკროკი განუყოფელი იყო. თვითგამოვლენის ორივე ფორმა მაშინ საოცრად ჰგავდა ერთმანეთს. ერთიცა და მეორეც ღირებულებათა სისტემის თავისებური პროტესტი იყო, რომელსაც საზოგადოება ისე აღიქვამდა, როგორც იერარქიისგან, კანონისგან, მშობლებისგან თუ სკოლის მხრიდან კონტროლისგან გაქცევას. იმხანად პანკობა და სკეიტით ქროლვა ნიშნავდა ყველასთვის, ვინც კი წინ ეღობებოდა თუ აკონტროლებდა..
შტრეეტ-სკეიტბორდინგი საკმაოდ აგრესიული სახეობაა. ამ სტილის მოყვარულები დაქრიან მოაჯირებზე, ხტებიან საფეხურებზე, სხვადასხვა სიმაღლიდან ასრულებენ რთულ ტრიუკებს. ეს ყველაფერი, რა საკვირველია საკმაო რისკთანაა დაკავშირებული და ამ დროს სერიოზული ტრავმები უფრო ხშირია, მაგრამ, როგორც ამბობენ, სიამოვნება ამად ღირს. თავზეხელაღებული სკეიტერები ამას ჭარბად გამომუშავებული ადრენალინით ხსნიან. ამის საბუთად იმას გეტყვით, რომ ჯერ არ ყოფილა შემთხვევა, ადამიანს სკეიტბორდით ქროლვის ეს ფათერაკებიანი სტილი აერჩიოს და შემდეგ თუნდაც ერთხელ ენანოს.
აბუნტებული თინეიჯერებისთვის სკეიტბორდინგი გაცილებით მომხიბვლელი იყო, ვიდრე, მაგალითად, ბეისბოლი ან კალათბურთი, რომლებიც მათთვის სკოლის მოსაწყენ სპორტდარბაზთან ასოცირდებოდა. სკეიტბორდინგი უფრო უკეთ ასახავდა მოზარდების სულიერ მდგომარეობას, ზრახვებს, ვინაიდან იგი საზოგადოების მიერ უარყოფილი და კანონგარეშე მდგომარეობაში იყო. ასე ჩამოყალიბდა სკეიტბორდის ფილოსოფია. ასე რომ, მთავარი ის კი არ არის, ვინ გამოიგონა სკეიტი, არამედ – ქროლვის პროცესი..
