“ლამაზმანსა და ურჩხულში” ის კაცი რატომ ეუბნება ბელს, რომ რა ქალის საქმეა წიგნიო, მეკითხება ჩემი შვიდი წლის შვილიშვილი, ქალებმა წიგნი არ უნდა წაიკითხონო ?!
თავად კითხვაა საინტერესო, თორემ ჩემი პასუხი ანგარიშში ჩასაგდები არაა.
დღე ისე არ გადის, რომ ყურადღება გენდერულმა საკითხმა არ მიიქციოს, რაც, უმეტესაედ ქალის დიკრიმინაციაში ვლინდება,თორემ გენდერის ჰარმონიულობისა და სქესობრივი თანასწორუფლებიანობის არსის შესახებ მსმენია.
კულმინაციური იყო,როცა ამასწინათ წავიკითხე, სამი შვილის დედა აცხადებს, მეშინოდა, ქმარი მეც მცემდა და შვილების ცემის ფაქტი ამიტომ დავმალეო. დედობრივი სიყვარულის ეჭვქვეშ დასმას არ ვაპირებ, მაგრამ, როცა ოცდახუთი წლის ქალი-ადამიანი ამას იტყვის, სერიოზულ პრობლემას ვაწყდებით: ქალს ჰყავს მშობლები,მეზობლები,მეგობრები , მაგრამ არ აქვს პასუხისმგებლობის,მოვალეობის, ღირსების გრძნობა და კანონისა არაფერი იცის. ადამიანი აბსოლუტურად გაუნათლებელია.
რუსთაველის აფორიზმი ლომის ლეკვებზე, საქართველოს მეფე თამარის ხსენება, დედის სადღეგრძელო… მოჩვენებითი განათლება და ყალბი იდეოლოგიის მტკიცებულებებია. სახეზეა სხვა რეალობა. მსოფლიოში ოჯახური ძალადობის რეიტინგულ სიაში საქართველო მოწინავეთა რიგშია, სასკოლო განათლების მსოფლიოს ქვეყნების ჩამონათვალში კი ბოლო ოცეულშია. საქართველოში აბორტების დიდი პროცენტის მიზეზი „ გოგოა” და სტატისტიკური პროგნოზით, ასე თუ გაგრძელდება, მალე ქალი სანთლით საძებარი გახდება და ტიბეტის ტრადიციაც გასაზიარებელი შეგვექნება,როცა ძმები საერთო ცოლს თხოულობდნენ.
როცა ჰომოფობიაზე ვსაუბრობთ, აქაც მდედრობითი სქესის ფაქტორი ფიგურირებს – ჰომოფობისთვის გამაღიზიანებელია კაცი ქალის თვისებებით და არა -ქალი კაცის თვისებებით.
მიღებული ცუდი ფაქტია,რომ ვარდისფერი გოგოს ფერია, ცისფერი-ბიჭის. დღეს მაჩო მამების საფიქრალი გამხდარა, ცისფერი როგორ გადააქციონ ლურჯად,რადგან, ცისფერი „პიდარასტის” ფერია. არადა, რომ უთხრა ლურჯია სწორედ ქალური საწყისის აღმნიშვნელი ფერი და წითელი -კაცისო, არ დაგიჯერებენ.
მწარე დასკვნაა, მაგრამ საზოგადოების დიდი ნაწილის პასუხი კითხვაზე, რა გირჩევნია ჰომოფობი იყოს შენი შვილი თუ განსხვავებული ორიენტაცია ჰქონდესო,ალბათ, ჰომოფობი იქნება.
ძალადობა სკოლაში, ბულინგიც არ არის ქალურ-კაცურის გარეშე. თუ შემთხვევებს გავარჩევთ, უფრო სუსტი აგებულების ბიჭები ხდებიან მსხვერპლი – „გოგოებივით ბიჭები”.
ძალადობა არც მხოლოდ ქართული მოვლენაა და არც ერთი კონკრეტული მიზეზითაა გამოწვეული.
ამჯერად სკოლაზე ვისაუბრებ.
ვიდრე სკოლებში რამე პროგრამულ სპეციალურ საგანს შემოიღებენ ადამიანისმცოდნეობაზე, ყურადღებას იმაზე გავამახვილებ თუ რა არ უნდა იყოს სკოლაში და რა შეუძლია სკოლას.
ფიქრი არ სჭირდება იმას,რომ სკოლა ქალის სქესისაა.
რეალობა ასეთია: სამასწავლებლო რგოლი -ქალებით, ხოლო მართველობითი -კაცებისგანაა შეკრული. ქალი ასწავლის,მაგრამ კაცმა იცის როგორ უნდა ასწავლოს ! არც იმას ვიტყვი,რომ ზოგადად,კაცი მასწავლებელი უკეთესია, ვიდრე-ქალი ,მაგრამ ფაქტია,რომ, კაციო მასწავლებლები სჭირდება სკოლას – ისევე, როგორც ზოგადად ცხოვრებაში, განათლებაშიც მიელტვის ადამიანი ჰარმონიას და ბევრად სასიამოვნო იქნება თანაბრად გადანაწილებული ქალი და კაცი.
მშობელთა კრებები, კომიტეტები,ექსკურსიები, სხვადასხვა ტიპის სასკოლო თავყრილობები დედების ამარაა. ჩვენ მიზეზს არ ვუღრმავდებით, მხოლოდ ფაქტს აღვნიშნავთ.
ჩემმა პედაგოგიურმა პრაქტიკამ ნათლად დამანახა,რომ ყველაზე დაკავებული, უფრო ხშირად, მამაზე მეტად დაავებული დედა იცლის სკოლისთვის და მამა, თუნდაც,უსაქმო ამას ვერ ახერხებს. რატომ? იმიტომ,რომ მამას შვილის ცხოვრებაში მონაწილეობის სურვილი არ აქვს და, კიდევ იმიტომ,რომ სკოლა მისი გაგებით,სახადივითაა, დამთავრდება, როგორც იქნება, და მერე მიხედავს. მამის სკოლაში დაბარებას სხვა „ წონა” აქვს.
სკოლაში მასწავლებლებისგან ისმის: რა გატირებს,გოგო ხომ არ ხარ? რა გოგოსავით გაგიზრდია თმა? გოგოს როგორც შეეფერება ისე მოიქეცი! რა ვაჟკაცის საქმეა ტყუილი … პირადად მიმიღია მასწავლებლისგან „შექება”, ბიჭივით ჭკუა გაქვსო და თავიც მომიწონებია !!!
მართალია,სასკოლო ეთიკა სქესზე არაფერს ამბობს, მაგრამ, კარგი იქნება თუ შედარება ლიტერატურულ ხერხად დარჩება და სასკოლო განათლებაში შეფასების არსებულ სტანდარტულ სისტემას დავჯერდებით.
…
