ნივთიერებათა გასაუბრებაროლური თამაშები

გამოიცანით!

– მეგობარო, სად ხარ? უშენოდ მიჭირს, ვერ ვისვენებ, შენთან თავს მშვიდად ვგრძნობ. თერთმეტი შვილი მახვევია გარს, ყველა თვალებში შემომცქერის, ყველა დამჯერე და ჭკვიანია, გარდა ერთისა. ვერაფერი მოვუხერხე იმ ერთს, მიჭირს მისი დამორჩილება, ერთი სული აქვს, როდის გამექცევა… შენთან ურჩევნია. ვიცი, რომ შენც გულში ჩაიკრავ და ღვიძლი შვილივით მოუვლი. მეც ბედნიერი ვიქნები, რადგან საიმედო ხელში დავიგულებ ჩემს ურჩს, რომელიც შენს 17 შვილს მიემატება და სამუდამოდ დაგვაკავშირებს ერთმანეთთან.

ასე იქცეოდნენ ჩვენი წინაპრებიც, ამიტომ ბუნება სავსეა ჩვენი ჯიშითა და ჯილაგით. ჩვენ ყველგან ვართ, ხმელეთზე თუ წყალში, უჩვენოდ სიცოცხლე ხომ შეუძლებელია! (NaCl)

 

– რაო?! ეს ვინ არის, ასე რომ მოაქვს თავი, უჩვენოდ სიცოცხლე შეუძლებელიაო?! სიცოცხლე ხომ სუნთქვაა, სუნთქვა კი ჩემი მოგონილია, უჩემოდ ადამიანი ერთ წუთსაც ვერ გაძლებს, გაიგუდება და მოკვდება. მე ხომ სუნთქვის, წვისა და ჟანგვის დედა ვარ! (O2)

– 

– მართალი ხარ, მაგრამ ნუ დაგავიწყდება – შენ გვერდით რომ არ ვიყო და შენზე 4-ჯერ მეტი არ ვიყო, შენი წყალობით დედამიწა აქამდე მილიონჯერ გადაიხრუკებოდა. მე გაკავებ, გამშვიდებ და გიქმნი კომფორტულ გარემოს. აბა, შეხედე ამ უქნარას, რომელიც ჩვენ ირგვლივ დაპარპაშებს და ბუნებას გლობალურ დათბობას, წარღვნასა და წალეკვას უქადის! (N2)

 

– მთლად ასეც არ არის, ჩემო ბატონო, არც მე ვარ გამოუსადეგარი. სწორედ ჩემი წყალობით ხდება კოკა-კოლასა თუ ლიმონათის დაგემოვნება, რომელიც ასე უყვართ ჩვენს თმაქოჩორა გოგო-ბიჭებს (CO2).

 

– რა ამბავია, რა ხმები მესმის, ყური ხომ არ მატყუებს?! თქვენი საუბარი სასაცილო და მკრეხელურია. თუ ზომა-წონაზე მიდგა საქმე, ვინ შემედრება?! მე ხომ სიცოცხლის დედა ვარ, ჩემში იშვა სიცოცხლე, ბუნებაც ხომ უმთავრესად მე ვარ, დედამიწის ზედაპირის სამი მეოთხედი მე მიკავია, ერთი მეოთხედია მხოლოდ ხმელეთი და ისიც სავსეა ზღვებით, ტბებით, მდინარეებითა და მორაკრაკე ნაკადულებით. მე ვარ ყველგან და ყველაფერში, უჩემოდ სიცოცხლე არ არსებობს, სიცოცხლე ჩემი არსებობის ფორმაა (H2O).

 

– დამშვიდდით, ბატონებო, ნუ კამათობთ, ჩვენი ძალა ერთობაშია, ჩვენ ერთმანეთს ვჭირდებით. მე, რომელსაც ზოგჯერ დამამცირებლად ნახშირს, ზოგჯერ კი აღტაცებით ალმასს მეძახიან, ვქმნი 20 მილიონზე მეტ ნივთიერებას, რომელთაგანაც შედგება მთელი ცხოველური და მცენარეული სამყარო. იმის თქმა მინდა, რომ ყველა საჭირო ვართ. ახალგაზრდებმა ბევრი რამ უნდა ისწავლონ ჩვენზე. ისინი ჩვენს გარემოცვაში ცხოვრობენ და რაც უფრო უკეთ გაგვიცნობენ, მით უფრო კომფორტული იქნება მათი ცხოვრება (C).