ბოლო დროს თბილისში მრავალი ბავშვთა საფეხბურთო სკოლა და აკადემია გაიხსნა, თუმცა ქართული ფეხბურთის განვითარებას ეს დიდად არ დასტყობია. გარდა ამისა, საქართველოს საჯარო სკოლების უმეტესობაში სპორტის გაკვეთილებზე ფეხბურთი უპირატეს სახეობად ითვლება, თუმცა სპორტის ექსპერტები აღიარებენ, რომ სწავლების დონე და ხარისხი თანამედროვე მოთხოვნებს ნამდვილად ვერ პასუხობს.
– ბატონო ილია, როგორ შეაფასებდით საქართველოში ბავშვთა ფეხბურთის დღევანდელ მდგომარეობას?
– უარყოფითად. მასობრიობა დღეს უფროა, ვიდრე 90-იან წლებში, მაგრამ რატომღაც არ ამახვილებენ ყურადღებას იმაზე, რომ ბავშვს (უფრო სწორად, მის მშობელს) მეტისმეტად დიდი თანხის გადახდა უწევს. გარდა ყოველთვიური გადასახადისა, დაახლოებით 500-600 ლარი ჯდება თითო ბავშვის შეკრებაზე გაშვება – ურეკში, საგურამოში, წყნეთში… დაგვეთანხმებით, მრავალი ოჯახისთვის ეს თანხა საკმაოდ დიდია. შეკრება სავალდებულო არ არი, მაგრამ აქ ვაწყდებით საკითხის მეორე მხარეს: მწვრთნელი იმათ უფრო ენდობა, ვინც შეკრებაზე წაიყვანა და შეკრებაგაუვლელი ბავშვი უკეთესიც რომ იყოს, უპირატესობას მაინც იმას მიანიჭებს, რომელიც შეკრებაზე წაჰყვა და, ასე ვთქვათ, სარჩო აშოვნინა.
რა ქნას სკოლამ? როგორ შეამციროს ან გააუქმოს გადასახადები? მწვრთნელი უფასოდ ხომ არ ავარჯიშებს ბავშვს? არადა, ბევრი კარგი მწვრთნელია ბავშვთა ფეხბურთში…
მაგრამ უცოდინარიც რომ ბევრია… 14 წლამდე შედეგი არ უნდა იყოს პრიორიტეტული; ამ ასაკის ბავშვმა ბავშვობა უნდა იგრძნოს, ფეხბურთზე მისული უნდა გაერთოს, ზოგან კი თრგუნავენ, წაგებისთვის „საცობში” ატარებენ. არის მაგალითები, როცა ასაკგადასულ ბავშვებს ათამაშებენ. რისთვის? იმისთვის, რომ მოიგონ. მოგება ავტორიტეტს აუმაღლებს მწვრთნელს, უფრო მეტი მივა მასთან სავარჯიშოდ და, შესაბამისად, შემოსავალიც მეტი ექნება. მას სულაც არ ადარდებს ხარისხი. მთავარია რაოდენობა.
რამ აიძულა მწვრთნელს ასე მოქცევა? სისტემამ! აბა, მაკონტროლებელი ჰყავდეს, თუ ასე მოიქცეოდა…
– თქვენი აზრით, როგორ შეიძლება მოგვარდეს პრობლემა?
– გამოსავალი არსებობს. უმაღლესი და პირველი ლიგის კლუბებს მაინც დაევალოთ თავიანთ ბავშვთა სკოლებში გადასახადების გაუქმება. ნებისმიერი კლუბი ჩემპიონატში მონაწილეობისთვის საწევროს იხდის. დაუმატონ ამ საწევროს 15-20 ათასი ლარი და დაავალონ კლუბის ხელმძღვანელებს, ეს თანხა ბავშვთა მწვრთნელებს ხელფასად დაენიშნოთ. ეს დიდი შეღავათი იქნება. სულ იმას რომ გავიძახით, რამდენი ტალანტი იკარგებაო, ეს ტალანტები უმთავრესად სწორედ უსახსრობის გამო იკარგებიან.
– ესპანური მეთოდი, რომელსაც საფეხბურთო კლუბი “საბურთალო” მისდევს. ქართული ფეხბურთი ყოველთვის ტექნიკურ თამაშთან ასოცირდებოდა, მაგრამ იყო პერიოდი, როდესაც აქცენტი დაისვა კუნთმაგარ ჭაბუკებზე და ტექნიკამ უკანა პლანზე გადაიწია. ვფიქრობ, ეს დიდი შეცდომა იყო და გარკვეულწილად ამის ბრალიცაა, რომ შედეგებმა იკლო. ყველა თავის კოზირს იყენებს და ჩვენც ასე უნდა მოვიქცეთ. მით უმეტეს, რომ დღეს ასეთი ფეხბურთია მომგებიანი – აზროვნებაზე, ტექნიკასა და იმპროვიზაციაზე გათვლილი.
