ჩემი და ჩემი შვილების ზაფხული ისეთი არ გამოდგა, როგორსაც ვგეგმავდით. ჯერ უფროსმა შვილმა ხელი მოიტეხა, შემდეგ კოვიდი გვესტუმრა და თვითიზოლაციაში გადავედით. აგვისტოს დღეები, რომლებიც გასართობად, დასასვენებლად და ახალი ადგილების აღმოსაჩენად უნდა გამოგვეყენებინა, თვითიზოლაციის მოსაწყენმა და შფოთვით სავსე დღეებმა გადაფარა. სწორედ ამ დროს დაიწყო ცხრა წლის ანდრომ Მარიანე კაურინის წიგნის „ჩვენი სამხრეთის” კითხვა. დილით თვითონ კითხულობდა და მე მიზიარებდა წაკითხულს, საღამოს მე ვუკითხავდი და ერთად განვიხილავდით. ასე მივადექით იმ მრავალ თემას, რომლებზეც დარწმუნებული ვარ, რამდენიმე წელიწადში კიდევ მოგვიწევს ლაპარაკი და შეიძლება იმ დროისთვის კიდევ უფრო აქტუალური გახდეს.
ცხრა წლის ბიჭისთვის „ჩვენი სამხრეთი” სხვანაირად საინტერესო აღმოჩნდა, ჩემთვის, მშობლისთვის – სხვანაირად საჭირო და სასარგებლო. კიდევ უფრო გამიმყარდა აზრი იმის შესახებ, რომ, თუ ჩვენ შვილებთან კავშირს არ გავწყვეტთ, მათთან საურთიერთობოდ სხვადასხვა მედიუმს გამოვიყენებთ, არ გაგვიჭირდება წინააღმდეგობათა კვანძის გამოხსნა, მათი გაგება და მათი განცდების გათავისება.
წიგნი „ჩვენი სამხრეთი” მოზარდი გოგონასა და ბიჭის მეგობრობაზე გვიყვება. წიგნის გმირები თანაკლასელები – 12 წლის ინა და ვილმერი არიან. ზაფხულის არდადეგებზე მათი კლასელები ზაფხულის არდადეგების გასატარებლად სხვადასხვა ქვეყანაში მიემგზავრებიან. ინასაც სურს, არ ჩამორჩეს თავის კლასელებს, რომლებიც მისთვის მნიშვნელოვანი პიროვნებები არიან და ამბობს სამხრეთით მივდივარო. სინამდვილეში არანაირი სამხრეთი არ არსებობს. ვილმერი, ახალი კლასელი, კარგად ხვდება ინას გამოგონილი სამხრეთის მნიშვნელობას. ცდილობს, დაუახლოვდეს მას და ერთად წავიდნენ იქ, სამხრეთში, ზაფხულის გასატარებლად.
მეგობრების მიერ გამოგონილი წარმოსახვითი სამხრეთი კარგად გვიჩვენებს მოზარდების სწრაფვებს, მათ განცდებს, ემოციებსა და იმ სურვილებს, რომლებიც მშობლებისთვის ხშირად შეუმჩნეველი რჩება. ისინი კი ამ დროს სხვა თავშესაფარს ეძებენ, წარმოსახვით ადგილებს ირჩევენ, იმისთვის, რომ თავი უკეთ იგრძნონ და დრო უკეთესად გაატარონ.
ინას და ვილმერის სამხრეთი ბნელ სარდაფში მდებარეობს. ბავშვებმა სასიამოვნო ზაფხულის გასატარებლად სხვადასხვა მეორადი ნივთი მოაგროვეს: ძველი, დაჭმუჭნილი აუზი, მზის ჩასვლის დიდი პლაკატი, ოქროსფერი ქვიშა, წითელი ქოლგა და „სამხრეთი” , წარმოსახვითი ქვეყანაც გამართეს. დღეებიც სწრაფად გადის, ისე მოსაწყენად და ზლაზვნით აღარ, როგორც მანამდე, როდესაც ინა ფარდებჩამოფარებულ ოთახებში დამალვას ცდილობდა, რომ შემთხვევით, რომელიმე მის კლასელს არ აღმოეჩინა, რომ ის არანაირ სამხრეთში არ წასულა და მეტიც, ზაფხულს თავის მოსაწყენ, უსახურ გარეუბანში ატარებს. ინა ინტერნეტიდან აღებული ზღვის ჩასვლის ხედებს კლასის ონლაინ ჯგუფში ტვირთავს, რომ სხვებსაც ანახოს, რა მშვენიერ ადგილას „ისვენებს”.
დარწმუნებული ვარ ბევრი მოზარდისთვის „ჩვენი სამხრეთი” იქნება პასუხი იმ კითხვებზე, რომლებიც მათ აწუხებთ, რადგან ის განცდები, რაც ინას ტანჯავს, სხვებისთვისაც შეიძლება აღმოჩნდეს ნაცნობი. ისინი შესაძლოა ვერ ბედავდნენ მშობლებთან გულწრფელ საუბარს, ვერ ეწინააღმდეგებოდნენ იმ სოციალურ წნეხს, რომელიც მათ საარსებო გარემოშია და ცდილობდნენ, ამას დაუპირისპირდნენ გამოგონილი ცხოვრებით, ფერადი ფილტრით დამუშავებული ფოტოებით, რომლებიც ცხოვრებას უფრო ლამაზსა და მომხიბვლელს წარმოაჩენს.
ჩვენი და ჩვენი შვილების ცხოვრებაში აუცილებლად დადგება ის ეტაპი, როდესაც სხვა ადამიანები ჩვენზე უფრო ავტორიტეტული შეიძლება აღმოჩნდნენ. შესაძლოა, ჩვენმა შვილებმა მათ მეტი ყურადღებით მოუსმინონ და მათ სიტყვებს უფრო ენდონ. ეს მოზარდობის პერიოდია, როცა მშობელი ისეთივე „მნიშვნელოვანი სხვა” აღარ არის და „მნიშვნელოვანი სხვა” მათი თანატოლი, მათი მეგობარი ხდება. ამ კრიზისულ პერიოდში მოზარდები ძალიან მძაფრად და მტკივნეულად განიცდიან თავიანთი თანატოლების აზრს, მათ შეხედულებებს და ხშირად მათი გავლენის ქვეშაც ექცევიან. მოზარდებს აღელვებთ, როგორ გამოიყურებიან, როგორ აცვიათ მათაც და სხვებსაც, როგორია მათი საცხოვრებელი მეგობრების თვალით, როგორია მათი სოციალური ყოფა, აირჩევენ კი ის თანატოლები მათ სამეგობროდ, მიიღებენ ისინი სამეგობრო წრეში – ეს ის საკითხებია, რომლებიც ინას ასაკის ბავშვებს აფორიაქებს და სიმშვიდეს აკარგვინებს. მოზარდები ხომ გარემოს ერთმანეთის თვალით უყურებენ და მათ თვალებში ბევრი შიში და კითხვაა ასეთ დროს. ვინ არიან, რას გრძნობენ სხვა მოზარდები, რამდენად ღირებულია მათი გრძნობები, რა ტანჯავთ და აფორიაქებთ სხვებს – ამ კითხვებზე ხშირად წიგნებიც გვპასუხობენ და „ჩვენი სამხრეთი” არა მარტო მოზარდებს, მათ მშობლებსაც დაგვეხმარება სწორი პასუხების მოძებნაში.
