პარასკევი, მარტი 29, 2024
29 მარტი, პარასკევი, 2024

ჰიბრიდული სწავლება

როცა  დადგა ჩვენი სკოლების მოსწავლისთვის სანატრელი დრო,  სკოლასთან  საკმაოდ ხანგრძლივი განშორების შემდეგ, მათი ჩვეულ სასწავლო გარემოში დაბრუნების და სასწავლო პროცესის სასკოლო გარემოში გაგრძელების,  მოზარდებისთვის იმდენად დამღლელი და მოსაბეზრებელი აღმოჩნდა ერთწლიანი ონლაინსწავლება, რომ მათ სიხარული და აღფრთოვანება არ დაუმალავთ.

 

როგორც ბევრი მშობელი აღნიშნავს, თუ ადრე ერთგვარი დაძალება უწევდათ, რომ ბავშვი დილით დროულად ამდგარიყო და წასულიყო სკოლაში, ახლა პირიქით – მოზარდები დაჟინებით მოითხოვენ, რომ სახლში არ დატოვონ და გაუშვან სკოლაში. თუმცა, მიუხედავად იმისა, რომ სკოლას, თანატოლებთან და პადაგოგებთან სასკოლო გარემოში ურთიერთობას მონატრებული ბავშვები ჩვეულ გარემოში დაბრუნების ასეთ დიდ სურვილს გამოხატავენ, მშობლების გარკვეული ნაწილი ბავშვის „უსაფრთხოების“ ინტერესებიდან გამომდინარე, უარს ამბობს შვილის სკოლაში გაშვებაზე და ითხოვს, რომ ბავშვმა კვლავ ონლაინ რეჟიმში გააგრძელოს სწავლა.

 

ვფიქრობ, მშობლების ასეთი არაერთგვაროვანი დამოკიდებულება პირისპირ სწავლებაზე გადასვლასთან დაკავშირებით არავისთვის უნდა იყოს უცხო და მოულოდნელი. ჯერ კიდევ სასწავლო წლის დასაწყისში მშობელთა ერთი ნაწილი დაჟინებით მოითხოვდა, რომ გარკვეული წესების დაცვის და ბავშვის ჯანმრთელობისთვის უსაფრთხო გარემოს შექმნის გარანტიით მომხდარიყო მოსწავლეთა სკოლაში დაბრენება და პირისპირ სწავლების რეჟიმზე გადასვლა. თუმცა მშობელთა მეორე ნაწილი ადრეც დიდ სიფრთხილეს იჩენდა და ახლაც თვლის, რომ თუ შვილის ჯანმრთელობას ოდნავი საფრთხე მაინც დაემუქრება, ურჩევნია მის სწავლა-განათლებას მოაკლოს რაიმე, ვიდრე გარკვეულ რისკზე წავიდეს და შვილი სკოლაში გაუშვას. ასეთ მშობლებს ძალიან უჭირთ გადაწყვეტილების შეცვლა მაშინაც კი, როცა რწმუნდებიან, რომ სკოლაში ბევრი რამ გაკეთდა და შეძლებისდაგვარად უსაფრთხო გარემო შეუქმნეს ბავშვებს. აღნიშნულიდან გამომდინარე, რა თქმა უნდა არსებობდა  მოლოდინი იმისა, რომ  სკოლების გახსნის შემდეგ მშობელთა ერთი ნაწილი არ მოისურვებდა შვილის სკოლაში გამოშვებას. სწორედ ამიტომ შემუშავდა  სწავლების ჰიბრიდული მოდელი, როგორც პირისპირ სწავლებისა და ელექტრონული სწავლების კომბინაცია. სკოლები იყენებენ ჰიბრიდული სწავლების სხვადასხვა ვარიანტებს გამომდინარე კლასებში ბავშვების რაოდენობიდან და ასევე სკოლების ტექნიკური აღჭურვილობიდან.

 

სამწუხაროდ, დღეს ყველა სფეროში და მათ შორის განათლების სისტემაშიც ადამიანები ვიმყოფებით რეალობაში, რომელიც ძალიან განსხვავდება იმისაგან, რაც ერთი წლის წინ გვქონდა. მართალია ბავშვები სკოლაში დაბრუნდნენ, მაგრამ ის სასწავლო გარემო, რომელიც მათ აქ დახვდათ, ნამდვილად არ არის ისეთი, რაც ერთი წლის წინ დატოვეს. დღეს მათ უწევთ ბევრი ისეთი წესის დაცვა, რომელზეც ადრე საერთოდ არ უფიქრიათ. ახალი გარემო, როგორც წესი, გარკვეულ დროს და ძალისხმევას საჭიროებს ადაპტირებისათვის, რაც ბუნებრივია თავის კვალს დაამჩნევს სასწავლო პროცესს.

 

არ შეიძლება არ ითქვას, რომ ის ბავშვები, რომლებიც სკოლების პირისპირ სწავლების რეჟიმზე გადასვლის შემდეგ, მშობლების მოთხოვნის გამო ჯერჯერობით ისევ დისტანციურად აგრძელებენ სწავლას და რომლებიც უმცირესობაში აღმოჩნდნენ, ბევრად უფრო რთულ მდგომარეობაში არიან. რასაკვირველია, არც მათთვის დარჩა სასწავლო გარემო ისეთივე, როგორიც თუნდაც რამდენიმე კვირის წინ იყო და მათაც სჭირდებათ ამ ახალ გარემოსთან შეგუება. სულ ცოტა ხნის წინ, დისტანციური სწავლების დროს  ისინი მთელ კლასთან ერთად ერთვებოდნენ სასწავლო პროცესში, ყველა ერთნაირ მდგომარეობაში იმყოფებოდა. ეს თითოეულ მათგანს უადვილებდა იმ სირთულეების გადალახვას, რაც ბუნებრივად ახლავს  ონლაინსწავლებას. ახლა კი, სახლში დარჩენილი და უმცირესობაში მყოფი ბავშვები, თუ ჰიბრიდულ გაკვეთილს ესწრებიან, ეკრანიდან ადევნებენ თვალს საკლასო ოთახში მიმდინარე პროცესს, ერთმანეთთან შეხვედრით და ერთად ყოფნით გახალისებულ, გალაღებულ, მხიარულ თანაკლასელებს და ბევრად უფრო დიდ დისკომფორტს განიცდიან, ვიდრე მაშინ, როდესაც მთელი კლასი ერთნაირ მდგომარეობაში იმყოფებოდა და ერთად ერთვებოდა ონლაინ სწავლებაში. ასეთი ბავშვები ვერც მაშინ გრძნობენ თავს კომფორტულად, როცა ონლაინ გაკვეთილები ცალკე, თანაკლასელებისაგან განცალკევებულად უტარდებათ, გამომდინარე იქიდან, რომ ამ შემთხვევაში მეგობრებს სრულიად მოწყვეტილები არიან, რაც მათ სოციალურ და ემოციურ განვითარებაზე სასიკეთოდ ნამდვილად არ აისახება. ყოველივე აღნიშნულიდან გამომდინარე, დღეისათვის ის ბავშვები, რომლებიც ონლაინრეჟიმში აგრძელებენ სწავლას, ბევრად უფრო საჭიროებენ დახმარებას, ვიდრე ისინი, ვინც სკოლაში დაბრუნდნენ, მითუმეტეს, რომ როგორც მშობლებთან საუბრების პროცესში გამოვლინდა, სახლში დარჩენილ ბავშვებს სკოლაში დაბრუნების დიდი სურვილი აქვთ, მაგრამ ემორჩილებიან მშობლების ნებას, რომელთაც აშინებთ პანდემიის პირობებში ბავშვის სკოლაში გაშვება. თუმცა, არც ის უნდა დავივიწყოთ, რომ მშობლების ასეთმა შიშმა შეიძლება სერიოზული გავლენა მოახდინოს ბავშვის ემოციურ ცხოვრებაზე, მის ფსიქიკაზე და სრულიად გაუთვალისწინებელი პრობლემების აღმოცენების მიზეზიც გახდეს. ამდენად, კარგი იქნება, თუ უფრო მეტად დავფიქრდებით ნებისმიერი ჩვენი გადაწყვეტილების სისწორესა და ეფექტიანობაზე.

 

უნდა ითქვას, რომ ჰიბრიდულმა სწავლებამ პედაგოგებიც სერიოზული პრობლემების წინაშე დააყენა. ჰიბრიდულ გაკვეთილი, სადაც პედაგოგმა არც საკლასო ოთახში მყოფ ბავშვებს უნდა მოაკლოს ყურადღება, მართოს მათი სასწავლო საქმიანობა და არც საგაკვეთილო პროცესში ონლაინ რეჟიმით ჩართული მოსწავლეები დარჩეს უყურადღებოდ, საოცრად დიდი ფიზიკური და ფსიქიკური ენერგიის ხარჯვას მოითხოვს მასწავლებლისგან. საკლასო ოთახში გაკვეთილების ჩატარების შემდეგ მოსწავლეთა გარკვეულ ნაწილთან ონლაინ გაკვეთილების ჩატარება  არანაკლებ დიდი დატვირთვაა პედაგოგისთვის. გარკვეული პერიოდის განმავლობაში ასეთი რეჟიმით მუშაობა დიდი ალბათობით გამოიწვევს მასწავლებლის პროფესიულ გადაწვას, გამოფიტვას, რაც ბუნებრივია სასწავლო პროცესის ხარისხზე აუცილებლად აისახება. ამდენად, ჰიბრიდული სწავლების გაგრძელების საჭიროების შემთხვევაში  კარგი იქნება, თუ ერთი და იმავე პედაგოგს არ მოუწევს პირისპირ სწავლების პარალელურად ონლაინ გაკვეთილების ჩატარება და მასწავლებლებს შორის მოხდება შრომის ერთგვარი გადანაწილება, რაც დადებით ასახვას ჰპოვებს სასწავლო პროცესის ეფექტიანობაზე. ამასთან, ასეთი მიდგომით პედაგოგის როგორც ფიზიკური, ასევე ფსიქიკური ჯანმრთელობა მნიშვნელოვნად იქნება დაცული.

 

 

კომენტარები

მსგავსი სიახლეები

ბოლო სიახლეები

ვიდეობლოგი

ბიბლიოთეკა

ჟურნალი „მასწავლებელი“

შრიფტის ზომა
კონტრასტი