სხვათა შორის, ეს სამი სახელი შემთხვევით არ მიხსენებია ერთ ჭრილში. მიუხედავად არათანადროულობისა, ამ სამ მუსიკოსს ბევრი ერთ დიდ კლუბში აერთიანებს. მასში მოხვედრა, მართალია, დიდი პატივია, მაგრამ ერთი უარყოფითი მხარეც აქვს: კლუბში მხოლოდ გარდაცვლილი მუსიკოსები ხვდებიან.
ყოველთვის მინდოდა დამეწერა ამ მისტიკური “კლუბის” შესახებ. მას “Club 27” ჰქვია და მის გარეშე მუსიკის შესახებ ფიქრი ჩემთვის წარმოუდგენელია… ამ თემას გაკვრით შევეხე წერილში “გზაჯვარედინზე”, როდესაც რობერტ ჯონსონის შესახებ ვწერდი. ამჯერად კი მინდა, პოსტების სერია წამოვიწყო და “ოცდაშვიდელთა კლუბს” რამდენიმე პუბლიკაცია მივუძღვნა.
ყველაფერი 1969-1971 წლებში დაიწყო, როდესაც მუსიკის მოყვარულებმა ზედიზედ რამდენიმე ძალიან სამწუხარო დანაკარგი განიცადეს. 69-ში ბრაიან ჯონსი გარდაიცვალა. ის ლეგენდარული ამერიკული როკ ჯგუფის, “The Rolling Stones”-ის, ერთ-ერთი დამფუძნებელი და ლიდერი გახლდათ. ჯონსის გარდაცვალებას კიდევ ორი ძალიან დიდი და, ვიტყოდი, მსოფლიო მუსიკის ისტორიაში ნამდვილად გამორჩეული ადამიანის სიკვდილი მოჰყვა: ჯენის ჯოპლინისა და ჯიმი ჰენდრიქსისა.
ჯოპლინი – მუსიკის მეამბოხე ქალღმერთი, ჩახლეჩილი ხმით, დამახასიათებელი მანერულობითა და წარმოუდგენლად ძლიერი ვოკალური მონაცემებით. ქალღმერთი, რომელმაც სიცოცხლე ნარკოტიკების გამო დაასრულა…
დიდი ალბათობით, იმავე მიზეზს მიეწერება მსოფლიოს ყველა დროის ნომერ პირველი გიტარისტის, ჯიმი ჰენდრიქსის გარდაცვალებაც. ჰენდრიქსზე მომდევნო პოსტში უფრო დაწვრილებით მოგითხრობთ, ახლა კი მხოლოდ იმას გეტყვით, რომ მსოფლიოს პირველი გიტარისტის სტატუსი მას მუსიკალურ სამყაროში ძალიან ავტორიტეტულმა ჟურნალმა, “როლინგ სტოუნმა” მიანიჭა. ამავე ჟურნალმა 2005 წელს ჰენდრიქსს მე-6 ადგილი მიაკუთვნა მსოფლიოს ყველა დროის 100 საუკეთესო ხელოვანს შორის.
ალბათ ძნელია იმ ეპოქაში ცხოვრება, როდესაც მუსიკალური იდეალები ნელ-ნელა გეცლება ხელიდან… თანაც ყველა ზუსტად 27 წლისა გარდაიცვალა. არავინ იცის, ეს უბრალო დამთხვევაა თუ რაღაც მისტიკური მოვლენა, მაგრამ ფაქტი ფაქტად რჩება.
სწორედ ამ ფაქტიდან გამომდინარეობს “ოცდაშვიდელთა კლუბის” იდეაც. ეს იდეა თითქოს კიდევ ერთხელ “დაადასტურა” ჯგუფ “ნირვანას” ლიდერის, კურტ კობეინის მოულოდნელმა გარდაცვალებამ 1994 წელს. გავრცელებული ვერსიით (რომლისაც ჯგუფის თაყვანისმცემელთა დიდ ნაწილს დღემდე არ სჯერა), მან ფსიქიკური აშლილობის ნიადაგზე თავი მოიკლა. კურტიც 27 წლის იყო.
ბევრი “ოცდაშვიდელთა კლუბის” იდეის დაბადებას კობეინის დედას, უენდი ო’კონორს უკავშირებს. კურტის გარდაცვალების შემდეგ მან ასეთი კომენტარი გააკეთა: “ახლა ის მკვდარია და შეუერთდა იმ საშინელ კლუბს… მე მას ვთხოვდი, ამ სულელურ კლუბს არ შეერთებოდა…”
მოკლედ, საქმე კიდევ ერთ მისტიფიკაციასთან გვაქვს, რომელიც ლეგენდარულ ხელოვანთა თაყვანისმცემლებმა თავად განახორციელეს. მთავარი იდეა დაახლოებით ასე ჟღერს: “ყველაზე ძლიერი როკმუსიკოსები 27 წლისანი იხოცებიან”.
ასეა თუ ისე, “ოცდაშვიდელთა კლუბში” მსმენელებმა 50-მდე ცნობილი თუ ფართო მასებისთვის ნაკლებად ცნობილი მუსიკოსი გააერთიანეს. ერთ-ერთი მათგანია 1938 წელს გარდაცვლილი რობერტ ჯონსონი, რომლის შესახებაც უკვე გიამბეთ წერილში “გზაჯვარედინზე”. სადღეისოდ კლუბის უკანასკნელ წევრად R&B-ს მომღერალი, 5 გრემის მფლობელი ემი უაინჰაუსი ითვლება – ისიც 27 წლისა გარდაიცვალა 2011 წელს.
აი, ასეთია ისტორია “ოცდაშვიდელებისა”, რომელიც ლეგენდებსა და ნაკლებად ცნობილ მუსიკოსებს აერთიანებს. სხვებისგან განსხვავებით, ისინი სამუდამოდ ახალგაზრდებად დარჩნენ.
