პარასკევი, მარტი 29, 2024
29 მარტი, პარასკევი, 2024

„გასწრობანა“. კანონის ფილოსოფია

იშვიათად, მაგრამ მაინც – როცა ამის დრო და განწყობა მაქვს, სიამოვნებით ვკამათობ მეგობრებთან: ჯერ ფილოსოფია იყო თუ ჯერ ადამიანი. ზოგჯერ ადამიანებისკენ ვარ, ზოგჯერ – ფილოსოფიისკენ. ისევ განწყობას გააჩნია. ესეც ფილოსოფიური საკითხია.

უფრო იშვიათად, მაგრამ ასეც ხდება – არ ვკამათობთ და ერთსულოვნად ვთანხმდებით, რომ ზედმეტი ფილოსოფია მავნებელია ადამიანის ჯანმრთელობისთვის. საბოლოოდ, ეს შეიძლება ფილოსოფიის კანონადაც ვაღიაროთ, ვნახოთ.

კიდევ უფრო იშვიათად, მაგრამ მაინც – როცა საუბარი თუ კამათი ფილოსოფიიდან კანონებზე გადადის, აქ ჩემს შინაგან შუქნიშანზე სამივე ნათურა წითლად ინთება და მე საუბარს ვწყვეტ. ეს ჩემი საკუთარი კანონია (ან კანონის ჩემეული ფილოსოფია) და ყოველთვის ვემორჩილები, მაგრამ სხვებს ამას არასდროს ვუხსნი, რადგან ვთვლი, რომ საკუთარი კანონი შეიძლება მავნებელი აღმოჩნდეს სხვისი ჯანმრთელობისთვის!

ერთხელ, კამიუს „სტუმარზე” რომ გიამბეთ, თვალი ავარიდე ჩემს შუქნიშანზე ერთდროულად ანთებულ სამ წითელ ნათურას და ჩემი კანონების კანონი გაგანდეთ (ურთულესი!): რომ საბოლოოდ მართლა ვერაფერი ზრდის ადამიანს ისე, როგორც ნდობა. ამ კანონისთვის ჩემი „კანონმდებელი” მეგობრებისგან არნახული ქებაც კი დავიმსახურე! მაგრამ მას შემდეგ ვერაფრით მოვიშორე თავიდან ფიქრი, რამდენად ზრდის, ან კანონების რა დოზა ზრდის ადამიანს… ან სად, როდის და რატომ ირღვევა ბალანსი საკუთარ და საზოგადო კანონებს შორის. ზევით გითხარით, რომ ზედმეტი ფილოსოფია მავნებელია ადამიანის ჯანმრთელობისთვის. არა მგონია, მაინცდამაინც მედიცინის დარგის საკვლევი იყოს, კანონების რა „დოზა” და, საერთოდ, როგორი კანონებია მავნებელი ადამიანის არა მხოლოდ ჯანმრთელობისთვის…

ვერაფრით მოვიშორე თავიდან იმაზე ფიქრი, რა სახიფათოდ დიდია „კანონმდებელი” ადამიანების პასუხისმგებლობა და მათიც, ვინც ადამიანს კანონებთან ურთიერთობას აჩვევს და ასწავლის… და საერთოდ, რანაირად ყალიბდება ჯანსაღი კანონმორჩილება.

ასე ორი კვირის წინ 2-დან 5 წლამდე ბავშვების საზოგადოებაში მოვხვდი. ჩემი შეთავაზებული მშვიდი გასართობები რომ მოსწყინდათ, ერთ-ერთმა, ლუკამ შემოგვთავაზა, „გასწრობანა” ვითამაშოთო. ეს თამაში მის გარდა არავინ იცოდა. მე რაღაც მოვიმიზეზე, თამაშს გამოვეთიშე და დამკვირვებლად დავრჩი. ლუკამ მონდომებით აუხსნა წესები მასზე უმცროს თანამოთამაშეებს და, ჩემდა გასაოცრად, ეს ახალნასწავლი წესები არავის დაურღვევია მთელი თამაშის განმავლობაში!

და უცებ გამახსენდა ერთი კანონი, რომელიც განსაკუთრებით ჩამრჩა გონებაში, როცა მართვის მოწმობის თეორიული გამოცდისთვის ვემზადებოდი:

საქართველოს კანონის „საგზაო მოძრაობის უსაფრთხოების შესახებ” (28.05.1999 წელი) მე-5 თავის, 30-ე მუხლის, მე-2 პუნქტის თანახმად, ურელსო სატრანსპორტო საშუალების გასწრება ნებადართულია მხოლოდ მარცხენა მხრიდან…

აი, მაგალითად, ასეთი დავალება:

სწორი პასუხია: 3. არა.

გასწრების აკრძალვის ნიშანი რომც არ იდგეს, მაინც არა! მერე რა, რომ მარჯვენა ზოლი თავისუფალია, მაინც არა! იმიტომ რომ საქართველოს კანონის „საგზაო მოძრაობის უსაფრთხოების შესახებ” (28.05.1999 წელი) მე-5 თავის, 30-ე მუხლის, მე-2 პუნქტის თანახმად, ურელსო სატრანსპორტო საშუალების გასწრება ნებადართულია მხოლოდ მარცხენა მხრიდან…

არადა, ეს ძალიან, ძალიან მნიშვნელოვანი კანონია, იმდენად მნიშვნელოვანი, რომ მოდით, საშინაო დავალება გვქონდეს ასეთი – ერთხელ მაინც დავსხდეთ ჩვენ ჩვენს მეგობრებთან, მათთან, ვინც დედამიწაზე თუნდაც ერთ ადამიანთანაა პასუხისმგებელი, კანონმორჩილება სწორად ასწავლოს, და გულწრფელად ვილაპარაკოთ ამ ძალიან მნიშვნელოვან კანონზე: როდის, როგორ და საიდან შეიძლება გაასწრო შენ წინ მიმავალს…

იმედია, დამეთანხმებით, რომ ამაზე დაფიქრება და საუბარი ნამდვილად ღირს…


 

კომენტარები

მსგავსი სიახლეები

ბოლო სიახლეები

ვიდეობლოგი

ბიბლიოთეკა

ჟურნალი „მასწავლებელი“

შრიფტის ზომა
კონტრასტი