სკოლის ბლოგის დანიშნულება

არც ისე დიდი ხანია, რაც ნეოლოგიზმი „ბლოგი“  სალიტერატურო ქართულში დამკვიდრდა და საკმაოდ ხშირად გამოიყენება.

და მაინც, რა არის ბლოგი და როგორი დანიშნულებით შეიძლება გამოვიყენოთ ის სასწავლო პროცესში?

ბლოგი  სოციალური ქსელია, რომელსაც მრავალმხრივი დანიშნულება აქვს. თემატურად მრავალფეროვანი არჩევანისა და მულტიმედიური რესურსების თავმოყრის პარალელურად თვითგამოხატვის ერთგვარი საშუალებაა. ერთი თემა შეგვიძლია წარმოვაჩინოთ არა მხოლოდ წერილობითი, არამედ ვიზუალური სურათ-ხატებითაც.

აღსანიშნავია ის ფაქტი, რომ ბლოგებისადმი ინტერესი სოციალური ქსელების გავრცელებამ დიდწილად შეამცირა.

პირველი ქართული ბლოგის მკითხველი დაახლოებით ცხრა წლის წინ გავხდი. „სქოლიოზიანი ემბრიონის“ ავტორი, ნასტასია არაბული, დღეს ჟურნალ მასწავლებლის ავტორია. დიდი ინტერესითა და აღფრთოვანებით ვკითხულობდი ნასტასიას წერილებს. მაშინ ერთი წამითაც ვერ დავუშვებდი, რომ რამდენიმე წლის შემდეგ მეც შევქმნიდი საკუთარ ბლოგს, იმდენად რთული მეჩვენებოდა ბლოგის წარმოება და ფართო აუდიტორიისთვის წერა.

ქალაქიდან მაღალმთიან სოფელში საცხოვრებლად გადასვლამ სათქმელი დამიგროვა. მაშინ გადავწყვიტე, რომ შემექმნა ჩემი საკუთარი ბლოგი. გამოვიყენე ერთ-ერთი სოციალური ქსელი WordPress.com და მინიმალისტური დიზაინით გაფორმებულ სივრცეში დავიწყე წერა  მასწავლებლური საქმიანობის, საინტერესო ადამიანების, წიგნების, საგანმანათლებლო საკითხების შესახებ.

ბლოგმა ჩემს ცხოვრებაში მრავალი სასწაული დაატრიალა: ჩემამდე მოიყვანა ისეთი ადამიანები, რომლებსაც, წესით, კარგად უნდა ვიცნობდე ან მე მიმიყვანა მათთან; სრულიად უცნობმა ადამიანმა ბათუმიდან სკოლის მედიათეკისთვის ფოსტით წიგნები გამოგვიგზავნა. ის კი არადა, ქვეყნის საზღვრებსაც გასცდა ჩვენი თავგადასავალი და გერმანიიდან ქართველმა გოგონებმა რაჭველი მოსწავლეებისთვის ამანათი გამომიგზავნეს. ერთხელ კი ლიტერატურულ კაფეში ჩიკაგოდან მოულოდნელად მთელი ოჯახი გვესტუმრა, კანში მცხოვრები ანაც ბლოგის საშუალებით  გვადევნებდა თვალს და ახლა საზაფხულო სკოლაში ჩვენთან ერთად არის ხოლმე. იმის თქმა მსურს, რომ ურთიერთობების გასაბმელად და თანამოაზრეების აღმოსაჩენად როგორი მნიშვნელოვანია ბლოგი. მოკლედ რომ ჩამოვწეროთ ბლოგის დანიშნულების შესახებ, ნუსხა დაახლოებით ასეთი იქნება:

• თვითგამოხატვის საშუალება;
• წერითი უნარების დახვეწა;
• პროფესიული საქმიანობის აღნუსხვა;
• საინტერესო თავგადასავლები;
• ურთიერთობების წამოწყება/განმტკიცება;
• სოციალური პასუხისმგებლობის გამომუშავება.

საკუთარი ბლოგის შემდეგ სკოლის ბლოგის შექმნის საჭიროება აღმოვაჩინე. გადავწყვიტე, ჩემი გამოცდილება მოსწავლეებისთვის გამეზიარებინა. ასე შევქმენით უწერის სკოლის ბლოგი და სახელად „ორიონი“ ვუწოდეთ, რაც საბას მიხედვით გაცისკრებას ნიშნავს. მაშინ სულაც არ გვიფიქრია იმაზე, რომ სიტყვა „ორიონი“ იმ მდინარისა და ქალაქის სახელწოდებებსაც შეიცავდა, რომლებიც სოფლისთვის ახლობელი და ძვირფასია.

ბლოგისთვის წინასწარ წერდნენ თემებს წაკითხული წიგნებისა თუ ჩატარებული სპექტაკლების შესახებ, შემდეგ ერთად ვარედაქტირებდით, ვარჩევდით სათაურს, შესაბამის სურათს და ბლოგზე ვტვირთავდით. შემდეგ კი სოციალურ ქსელში ვაზიარებდით და საინტერესო უკუკავშირსაც ვიღებდით.

თბილისში დაბრუნების შემდეგაც გავაგრძელე ამ კუთხით მუშაობა და  ორი მეხუთე კლასისთვის შევქმენით ბლოგი, რომელსაც ბავშვებმა თვითონ შეურჩიეს სახელი და „საწიგნეთი“ დაარქვეს.

ბლოგისთვის თემების წერა ხუთსაფეხურიან წერის მეთოდს ჰგავს. თავდაპირველად ვთანხმდებით თემატიკაზე, შემდეგ გარკვეულ მიმართულებას ვაძლევთ მას და ვადგენთ გეგმას, რომლითაც მოსწავლე წერის დროს ხელმძღვანელობს. საკუთარი სიტყვებით წერს შესაბამის თხზულებას, რასაც მოჰყვება რედაქტირების პროცესი და ამ დროს ერთად ვკითხულობთ ნაწერს, ვასწორებთ გრამატიკულ და პუნქტუაციურ შეცდომებს, ვმართავთ წინადადებებს, ვკითხულობთ ხმამაღლა, ყოველივე ამის შემდეგ კი გადაგვაქვს ბლოგზე და სათაურის მოფიქრებისა და სურათის შერჩევის შემდეგ წერილის გამოქვეყნების დრო დგება.

თემატიკა

შეიძლება მასწავლებლებმა ვიფიქროთ, რომ ისედაც ბევრი საქმის გამო ბლოგის წარმოება კიდევ უფრო გაართულებს ჩვენს ყოველდღიურობას, მაგრამ ეს ასე არ არის. სკოლის ცხოვრება სავსეა საინტერესო ამბებით, გაკვეთილები კი –  მოულოდნელობებით. ბლოგისთვის თემა ყველგან შეიძლება ვიპოვოთ: ეს შეიძლება იყოს მოსწავლის პირადი გამოცდილება, რომელიც მოგზაურობას ან სპორტს უკავშირდება, ბავშვის თვალით დანახული რომელიმე გაკვეთილი, ლიტერატურულ კაფეზე დაგროვებული შთაბეჭდილებები, წაკითხული წიგნი, საშინაო დავალება, რომელმაც განსაკუთრებული მოწონება დაიმსახურა – ნებისმიერი აქტივობა შეიძლება წერის საბაბად ვაქციოთ.

ორგანიზება

ბლოგს მასწავლებელი მართავს. შეიძლება უფროსკლასელებს გარკვეული პასუხისმგებლობა დავაკისროთ, თუმცა ამ ეტაპამდე გარკვეული გზაა გასავლელი.

პროცესი

პროცესის გარკვეული ნაწილი უკვე აღვწერე, თუმცა აუცილებლად უნდა გავამახვილო ყურადღება მასწავლებლის როლზე. თავდაპირველად დიდი ძალისხმევა გვჭირდება, რომ მოსწავლეები ავიყოლიოთ. ბლოგის შექმნამდე ბავშვებს დაწვრილებით გავაცანი მიზნები, გასავლელი ეტაპები და გამუდმებით ვგულშემატკივრობდი. ერთი სიტყვით, მუდმივად წავახალისებდი.

თემებს პოსტებისთვის ვთავაზობთ ჩვენ, ვეხმარებით გეგმის შედგენისას და შემდეგ დგება ყველაზე კარგი ეტაპი, როცა Word-ში აკრეფილ თემას ერთად ვასწორებთ. ამისთვის 10-15 წუთი საკმარისია. მორიდებით მომაკითხავენ ხოლმე სამასწავლებლოში, მერე ერთად ვებრძვით შეცდომებს და დასწავლილ გრამატიკულ წესებს პრაქტიკულად ვაცოცხლებთ, ვიაზრებთ. მთავარია, ბავშვის ნაწერის სტილი მკვეთრად არ შევცვალოთ. ისინიც ნელ-ნელა სწავლობენ, როგორი უნდა იყოს იმ თხზულების ტონი, რომელსაც ფართო აუდიტორიისთვის წერენ. აუცილებელი პირობაა, რომ სათაური თვითონ მოიფიქრონ. სურათსაც საკუთარი ნებით არჩევენ. ასე ნაბიჯ-ნაბიჯ დამოუკიდებელი არჩევნის გაკეთებას სწავლობენ. ვითომ ისეთი ხომ არაფერი, რა უნდა სურათის შერჩევას, მაგრამ დამიჯერეთ, ხშირად ესეც კი უჭირთ.

განსაკუთრებით გვიყვარს ბოლო წამები, როცა თემა აწყობილია; სათაური, სურათი -შერჩეული; გამოქვეყნების ნიშნულს რომ აჭერენ თითს და ერთმანეთს რომ ულოცავენ. ძალიან სასიხარულო მომენტია და ჩვენც ვხარობთ. შემდეგ გამოქვეყნებულ წერილს ვაზიარებთ კლასის ჯგუფში, რომელსაც კითხულობენ მშობლები, მასწავლებლები, თანაკლასელები, ჩემი მეგობრები, ნაცნობი თუ უცნობი ადამიანები.

შედეგად

წლის ბოლოს ბლოგზე დაგროვილ წერილებს თავი მოვუყარეთ და წიგნად ავკინძეთ. ლიტერატურულ კაფეში სტუმრად მოსულ მშობლებსა და გულშემატკივრებს დავურიგეთ და ისინიც ფურცელ-ფურცელ ეცნობოდნენ პატარა ადამიანების ნააზრევს. ზაფხულის არდადეგებზე დისტანციურადაც ავტვირთეთ წერილი. ბლოგისთვის წერას კიდევ უფრო მეტი გულმოდგინებით შევუდგებით ახალი სასწავლო წლიდან, მეტად მრავალფეროვანს გავხდით და გარკვეული დროის შემდეგ წიგნიც უფრო სქელტანიანი გახდება. სტატიის წერისას მომაფიქრდა ნასტასიას სკოლაში მოწვევა, რათა საკუთარი გამოცდილების შესახებ გვესაუბროს და ტექნიკურ საკითხებშიც დაგვაკვალიანოს.

თუ წიგნის კითხვა და მასთან დაკავშირებული აქტივობები წიგნიერების დონეს ამაღლებს, ბლოგის წარმოება კიდევ ერთი გამჭოლი კომპეტენციის – მედიაწიგნიერების – განვითარებას უწყობს ხელს. მოსწავლეები სწავლობენ ინფორმაციის დახარისხებას, მოძიებას, გაზიარებას, სოციალურ სივრცეს არა მარტო გართობისთვის, არამედ თვითგანვითარებისა და ცნობიერების ამაღლებისთვის იყენებენ; ამასთანავე, სწავლობენ თვითგამოხატვის საინტერესო ფორმას, რაც განუმტკიცებთ თვითრწმენას. მათი ინდივიდუალიზმიც კიდევ უფრო შესამჩნევი ხდება. დეტალებზე დაკვირვება კი ცხოვრებას ამრავალფეროვნებს.

ეს ჩვენი ბლოგების მისამართია. გვესტუმრეთ!

https://stgeorgeskid.wordpress.com/

https://schoolwordpresscom832.wordpress.com/