როგორ მოვიქცეთ, როცა ბავშვი იმედგაცრუებულია

დაეხმარეთ ბავშვს, გაუმკლავდეს იმედგაცრუებას, რომ გახდეს უფრო ძლიერი.
ბავშვისთვის წარმატებული განწყობის შექმნასა და იმედგაცრუებისაგან მის დაცვას შორის საზღვარი ბუნდოვანია. მშობელი არასოდეს ისურვებს, შვილს ეტკინოს ან იმედი გაუცრუვდეს. ბოლოს და ბოლოს, ამის გამო მან შეიძლება ხელი ჩაიქნიოს. ცხოვრებაში გარდაუვალი იმედგაცრუებებისაგან ბავშვის დაცვის მცდელობა არა მხოლოდ შეუძლებელია, არამედ ზოგ შემთხვევაში საწინააღმდეგო ეფექტის მომტანიც კი.

გარდა ამისა, თუკი მშობელი არასწორად მიუდგება ბავშვის იმედგაცრუებას (მაგ. უარყოფს მის გრძნობებს), ბავშვი არა მხოლოდ მარტო დარჩება თავის იმედგაცრუებასთან, არამედ მშობლისგანაც გაუცხოვდება, რადგან მშობელს მისი არ ესმის.
ქვემოთ მოყვანილია რჩევები,  თუ რა არის ამ დროს რეკომენდებული და რის გაკეთება არ უნდა დავუშვათ:

 საჭიროა:

1) მიიღოთ  იმედგაცრუება. ის გარდაუვალია. ამ ყველაფერს მიუდგეთ ისე, რომ მან ბავშვი უფრო ძლიერი და მოქნილი გახადოს.
2) უნდა იყოთ მის გვერდით, იყოთ ემპათიური, წარმოიდგინოთ თავი მის ადგილას. უთხრათ: „შენ იმედგაცრუებული ხარ. ალბათ მეც ასე ვიქნებოდი. მესმის შენი”.
3) აგრძნობინოთ, რომ ის მარტო არ არის.  „ცხოვრებაში ბევრჯერ მიგრძვნია ის, რასაც ახლა შენ გრძნობ. ეს ძალიან მძიმეა“.
4)  დაუმტკიცოთ, რომ გესმით მისი. უამბეთ თქვენი იმედგაცრუებების შესახებ: „მეც ზუსტად ისე ვგრძნობდი თავს, როცა სამსახურში ვერ დავწინაურდი, როგორც შენ ახლა. ეს მტკივნეულია”.

5) უნდა წაახალისოთ, რომ განაგრძოს ცდა – „განაგრძე. შედეგი იქნება”.

6) დააფასოთ მცდელობა მიღწევაზე მეტად; აუხსნათ, რომ ძალისხმევა უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე გამარჯვება.

არ არის საჭირო:
1) უარი ათქმევინოთ გრძნობებზე (შეგრძნებებზე). მოერიდეთ მსგავს დებულებებს: „ნუ ხარ იმედგაცრუებული”, „გაუმკლავდი”, „ცხოვრება უსამართლოა”. როცა მშობელს არ სურს მოისმინოს ან გაიგოს შვილის გრძნობები, შვილი დახმარებისთვის მას აღარ მიმართავს;

2) აურიოთ სიმპათია ემპათიაში. ბავშვის შეცოდება მას თვითეფექტურობას აკარგვინებს. ნუ მოსთხოვთ ბავშვის მასწავლებლებსა თუ ინსტრუქტორებს, სხვანაირად მოექცნენ მას. ეს ბავშვს ასწავლის, ითამაშოს მსხვერპლის როლი.
3) ნუ დაუწყებთ ჭკუის სწავლებას. თავი შეიკავეთ განყენებული, ლოგიკური მსჯელობებისა და სიტუაციის რაციონალიზებისაგან. შემოინახეთ ეს იმ დროისათვის, როცა ბავშვს ემპათიით დაეხმარებით რთულ გრძნობებთან გამკლავებაში. დიდი ალბათობიით ეს ნაბიჯი აღარ დაგჭირდებათ.
ის ბავშვები, რომლებსაც არ შეუძლიათ იმედგაცრუებასთან გამკლავება, ჭირვეულობენ, ნებდებიან, თამაშობენ მსხვერპლს და ცრუობენ. იმედგაცრუებასთან გამკლავებაში მათი დახმარება ისევე მნიშვნელოვანია, როგორც ჯანსაღად კვება და საკმარისი ძილი.

წყარო: https://www.psychologytoday.com/us/blog/peaceful-parenting/201806/how-turn-your-childs-disappointment-determination