რამდენიმე წელიწადია, ასე ხდება – ინტერნეტგაზეთი mastsavlebeli.ge ახალ სასწავლო წელს მასწავლებლებზე შექმნილი საუკეთესო მოთხრობებით იწყებს. კონკურსის თემა იყო: „ ძილში კი სიზმრებად მოდიან ბავშვები, მოდიან ბავშვები და ნიშნებს მიწერენ“ (ირაკლი კაკაბაძე). წელს, კონკურსის პირობები ოდნავ შეიცვალა და კონკურსანტებმა მოთხრობები მასწავლებლებისთვის დაწერეს. ბოლოსართის ცვლილებას კი მთელი იდეის ამოტრიალება მოჰყვა – ამჯერად მოთხრობების გმირები მასწავლებლებზე მეტად ის ამბებია, რომლებიც აღსაზრდელებთან ურთიერთობისას გამოადგებათ.
სწორედ ასე ფიქრობს წლევანდელი კონკურსის გამარჯვებული, მწერალი მიხო მოსულიშვილი, რომელიც მოთხრობაში ვაჟა ფშაველას ცხოვრების ერთ ეპიზოდს აცოცხლებს და იმ ამბავს გვიყვება, რომელმაც, საბოლოოდ, „ალუდა ქეთელაურის“ შექმნა განაპირობა.
მოთხრობა „მდოგვის მარცვლისა და ანგელოზებისათვის“ 1886-1888 წლებში გაჩაღებული მიმოწერისგან შედგება. საჩივარ-პასუხების ავტორები სოფელ თონეთის სკოლის მასწავლებელი ლუკა რაზიკაშვილი, წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების მდივანი იაკობ მანსვეტაშვილი, სკოლის მასწავლებელთან დაპირისპირებული თონეთის მამასახლისი დიმიტრი შავშიშვილი და სხვები არიან. როგორც მიხო მოსულიშვილი ამბობს, მოთხრობის ისტორიის ძირითადი ჩონჩხი ეროვნული არქივიდან ამოღებულ მასალას მოიცავს, თუმცა, ცხადია, ამბავი გამხატვრულებულია და დამატებულია გამოგონილი პერსონაჟებიც.
ახალგაზრდა მასწავლებელ ლუკა რაზიკაშვილს სოფლის მამასახლისი და მღვდელი უპირისპირდებიან – არც მისი სწავლების მეთოდები მოსწონთ და არც მოსწავლეებისადმი მიდგომას უქებენ. საჩივარს საჩივარზე წერენ, ლუკაც არ აკლებს და ამბავი დრამატული დასასრულისკენ მიექანება. საქმეს ვერც იაკობ ნიკოლაძის, ექვთიმე თაყაიშვილის, იაკობ გოგებაშვილისა და სხვათა ხელმოწერით ილია ჭავჭავაძისთვის მიწერილი მოხსენება ცვლის და მასწავლებელი რადიკალური ნაბიჯის გადასადგმელად ემზადება. აქ მოგებული მხოლოდ მკითხველი რჩება, რომელიც მასწავლებლის მოსწავლეებთან გამომშვიდობებისა და უკანასკნელი დარიგებების გაცემის ემოციური ეპიზოდის მომსწრე ხდება. ამავე სცენაში ცხადდება, რომ სრულიად ახლაგაზრდა ვაჟას „ალუდა ქეთელაური“ დაუწერია და რომ, მოსწავლეების სახით, მზად არის პირველ მკითხველსაც წარუდგინოს.
მიხო მოსულიშვილი: „მასწავლებელი არა მხოლოდ ერთი მოსწავლის, არამედ ქვეყნის მომავალს ქმნის, ამიტომ სკოლა, როგორც ინსტიტუტი, ამისთვის ყოველ მხრივ მზად უნდა იყოს. სკოლა ჩვენი საზოგადოების ერთგვარი მიკრომოდელია, რომელიც მუდმივადაა ამავე საზოგადოებისა და პიროვნების დაპირისპირების მომსწრე. ამიტომ სწორედ აქ უნდა გვასწავლონ – დავემორჩილებით საზოგადოების მოთხოვნებს თუ ვიბრძოლებთ. თუმცა, ვაჟას შეგონებით, ჩემთვის ეს ბრძოლა ცნობიერების ევოლუციის გზა უფროა, ვიდრე რევოლუციისა. ვფიქრობ, ჩემი მოთხრობა მასწავლებლებს სწორედ ამ კუთხით თემის გაშლისთვის გამოადგება“.
საზოგადოებისა და პიროვნების დაპირისპირების თემას აგრძელებს მეორე ადგილოსან მიშა ბახსოლიანის „კონტრაქციაც“, თუმცა ის, მიხო მოსულიშვილისგან განსხვავებით, მხოლოდ საკუთარი მეხსიერების არქივიდან ამოღებულ მასალას ეყრდნობა. ეს არქივი ახლაც ივსება – ქვეყანაში მიმდინარე მოვლენები სულ უფრო ილექება და ახალ მასალასაც შობს.
მიშა ბახსოლიანის მოთხრობა, სულ ცოტა ხნის წინ მომხდარი ამბების კრებულს, ავტორისთვის დამახასიათებელი დიალოგის ფორმით გვიამბობს: კლასი აქციაზე მიდის და სკოლას აცდენს. ირკვევა, რომ აქციაზე იყო მასწავლებელიც. აქ თითქოს ყველაფერი ლაგდება და კითხვის ნიშნებიც ქრება, თუმცა დიალოგი მაინც გრძელდება, იძაბება, იხლართება და მოულოდნელ ფინალადაც იშლება.
კონკურსის მესამე ადგილზე გავიდა თორნიკე სიბაშვილი მოთხრობით „უჩინარი“. ავტორი მტკივნეულ თემას ეხება – გვიყვება ბავშვებზე, რომლებიც უჩინარები რჩებიან მასწავლებლებისთვის და საზოგადოებისთვის.
ჟიურის მიერ შერჩეული, საუკეთესო ათეულში შესული მოთხრობებია: თამარ გეგეშიძის „მას, მე ვარ ნიკო!“, ილია ჭანტურიას „მშვიდად, გაკვეთილი იწყება“, სოფო კუბლაშვილის „მონადირე“, თამარ ესიტაშვილის „ლამაზი სიზმრები გაღვიძებისას არ მთავრდება“, ნარგიზ ბუხაიძის „ხეებიც ბერდებიან, სახლებიც, იმ სახლებში ადამიანებიც“, ლევან ლორიას „ბეღურები ღამით არ დაფრინავენ“ და ქარდა ქარდუხის „აცილება“.
კონკურსის იდეის ავტორი და ორგანიზატორია მასწავლებელთა პროფესიული განვითარების ეროვნული ცენტრი და ამ ცენტრის საგანმანათლებლო მეთოდური რესურსების პროგრამის ხელმძღვანელი ნატალია ინგოროყვაა, რომელმაც დაჯილდოების ცერემონიალზე ისაუბრა კონკურსის მნიშვნელობაზე და აუცილებლობაზე. მან მოწვეულ სტუმრებს გააცნო კონკურსის ერთგული პარტნიორები და მხარდამჭერები: ლიბერთი ბანკი, „გამომცემლობა ინტელექტი“, „გამომცემლობა წიგნები ბათუმში“, „ბაკურ სულაკაურის გამომცემლობა“ და „პროფესიონალ ქიმიკოსთა ასოციაცია“. ლიბერთიი ბანკის წარმომადგენელმა ტრადიციულად ფულადი ჯილდო გადასცა პირველ, მეორე და მესამე ადგილზე გასულ ნაწარმოების ავტორებს. გამომცემლობა ინტელექტმა, გამომცემლობა წიგნები ბათუმში და ბაკურ სულაკაურის გამომცემლობამ წელსაც თავისი რჩეულები, ათეულის წევრი 4 კონკურსანტი, სოლიდური ვაუჩერებით დააჯილდოვეს. ასევე კონკურსის უცვლელმა მხარდამჭერმა საქართველოს პროფესიონალ ქიმიკოსთა ასოციაციამ თავისი რჩეული კონკურსანტი დააჯილდოვა.
მასწავლებელთა პროფესიული განვითარების ეროვნული ცენტრის დირექტორმა, ბატონმა ბერიკა შუკაკიძემ ისაუბრა კონკურსის მნიშვნელობაზე, აღნიშნა, რომ კონკურსი ცენტრის ერთ-ერთი წარმატებული პროექტია, რომელიც მასწავლებლის პროფესიის პოპულარიზაციას ეწევა. იმედი გამოთქვა, რომ კონკურსი დროთა განმავლობაში უფრო მნიშვნელოვანი, ღირებული და წარმატებული გახდება. მან მადლობა გადაუხადა ჟიურის, კონკურსანტებს და სპეციალური პრიზი გადასცა კონკურსის გამარჯვებულს.
კონკურსის სპეციალური პრიზის დიზაინი მარიამ ელიზბარაშვილის ეკუთვნის, რომელიც მან სპეციალურად შექმნა კონკურსისთვის და საჩუქრად გადასცა ორგანიზატორებს.
დაჯილდოების ცერემონიაზე განსაკუთრებით აღინიშნა ჟიურის წევრების ობიექტური და მიუკერძოებელი მუშაობის შესახებ. წლევანდელი ჟიურის წევრები იყვნენ: ლევან ბერძენიშვილი, ზვიად კვარაცხელია, დიანა ანფიმიადი, რუსუდან რუხაძე, დავით გორგილაძე.
საუკეთესო მოთხრობებს ჟურნალ “მასწავლებლის” სპეციალური ნომერი მიეძღვნა, რომელიც საქართველოს ყველა სკოლას საჩუქრად გადაეცემა.
„გამარჯვებული მოთხრობები დღევანდელ სინამდვილეში მასწავლებლის პროფესიის პოპულარიზაციას უწყობს ხელს. გავა დრო და კონკურსში გამარჯვებული ათეულობით მოთხრობა თავის ისტორიულ სიტყვას იტყვის ლიტერატურაში დღევანდელ საქართველოზე“ – აღნიშნა კონკურსის ორგანიზატორმა, ჟურნალ „მასწავლებლის“ და ინტერნეტგაზეთ mastsavlebeli.ge-ს მთავარმა რედაქტორმა ნატო ინგოროყვამ.
