პარასკევი, მარტი 29, 2024
29 მარტი, პარასკევი, 2024

იაპონელი უფროსკლასელები ყველაზე დაკავებულ და საქმიან ადამიანებად ითვლებიან

განათლებას იაპონიაში საკულტო მნიშვნელობა ენიჭება, რომელსაც მხარს თითოეული იაპონელის ოჯახი, საზოგადოება და სახელმწიფო უმაგრებს. იაპონელები 5 წლის ასაკამდე მოზარდს „მეფესავით“ ეპყრობიან, 5-დან 15 წლამდე როგორც „მონას“, 15 წელს ზემოთ კი, როგორც თანასწორს. აქ მიჩნეულია, რომ 15 წლის ყმაწვილი ზრდასრული ადამიანია, რომელიც პირუთვნელად ემორჩილება საზოგადოებაში მიღებულ საყოველთაო წესებს. იაპონურ ოჯახში ბავშვის აღზრდაზე ძირითადად დედაა პასუხისმგებელი, მამა იშვიათად ერევა და მისი როლი ოჯახში მხოლოდ „შემომტანით“ განისაზღვრება. იაპონურ ოჯახში ბავშვს არაფერი ეკრძალება. მოზრდილებისგან ის მხოლოდ გაფრთხილებებს იღებს: „საშიშია!“, „ჭუჭყიანია!“, „ცუდია!“ თუ ბავშვს რამე დაუშავდება, დედა საკუთარ თავს ადანაშაულებს და ბავშვს პატიებას სთხოვს. იაპონელები არასოდეს უყვირიან ბავშვებს, ფიზიკურ დასჯაზე კი საუბარი საერთოდ ზედმეტია. დედა არასოდეს ედავება შვილს: ის მხოლოდ ცდილობს მიახვედროს მოზარდი, რომ მისი საქციელით უკმაყოფილოა. თავის მხრივ კი, ბავშვები, როგორც წესი, იმდენად აღმერთებენ დედას, რომ მათი ნება-სურვილის წინააღმდეგ იშვიათ შემთხევაში თავისდაუნებურად თუ მიდიან.

იაპონური პედაგოგიკის მთავარი ამოცანაა, აღზარდოს პიროვნება, რომელსაც შეეძლება შეთანხმებულად იმუშაოს და იცხოვროს კოლექტივთან ერთად. იაპონელი მასწავლებლისთვის ყველა ბავშვი თანასწორია. მათ შორის არ არსებობენ ძლიერები და სუსტები, არამედ არიან ზარმაცები და ბეჯითები. აქ ნახავთ სპეციალურს პროგრამებს, როგორც ნიჭიერი, ასევე ნაკლები აკადემიური მოსწრების მქონე ბავშვებისთვის. ამასთანავე, იაპონურ სკოლებში არ არსებობს, ე.წ. „კლასში ჩარჩენის“ პრაქტიკა. ყველა სკოლაში ფუნქციობს „ძიუკუ“ (რეპეტიტორთა გაკვეთილები), რომელთა დახმარებითაც ჩამორჩენილი მოსწავლეები ახერხებენ ხარვეზების გამოსწორებას. ბავშვებს ასწავლიან, არ დაუპირისპირდნენ ერთმანეთს. სკოლაში მნიშვნელოვანი ადგილი უჭირავს ჯგუფურ სიმღერას, რომელიც მოზარდებში ამყარებს ერთიანობის შეგრძნებას. ამ მიზნის მისაღწევად ასევე გამოიყენება კოლექტიური სპორტული თამაშები.
სკოლაში ყველა მოსწავლე ერთმანეთს უნდა ჰგავდეს, არამხოლოდ ტანსაცმლით და სასკოლო ნივთებით, არამედ მიზანსწრაფულობითაც. მოსწავლეები რიგრიგობით აწესრიგებენ საკლასო ოთახს, დერეფნებსა და საპირფარეშოებს. ამით ისინი ეჩვევიან შრომისმოყვარეობას, უმუშავდებათ თვისება, დაძლიონ საკუთარი თავი და მართონ ემოციები. იაპონიის ყველა საგანმანათლებლო დაწესებულებაში მთელი სამედიცინო პერსონალი მუშაობს: ჯანმრთელობის კურატორი, ფარმაცევტი, მედიცინის და სტომატოლოგი და ა.შ. იაპონიის სკოლებში დაწესებულია მთელი რიგი დღესასწაულები, რომლებიც მოზარდებს უნერგავს საკუთარი ქვეყნისა და ტრადიციების პატივისცემასა და სიყვარულს.

იაპონიაში მოზარდის საბავშვო ბაღში შეყვანა სამი წლის ასაკიდან სავალდებულოა. საბავშვო ბაღში ბავშვებს მათემატიკის საფუძვლებსა და ჰირაგანუსა და კატაკანუს კითხვას ასწავლიან;

სკოლაში მისაღებად ყველა ბავშვს გამოცდის ჩაბარება უწევს. თუ ბავშვმა გამოცდა ჯეროვნად ვერ ჩააბარა, მოუწევს მოსამზადებელ სკოლაში სწავლა;

დაწყებითსა და საშუალო სკოლაში ყველა იაპონელისთვის სავალდებულო და უფასოა;

დაწყებით კლასებში საშინაო დავალებას არ იძლევიან. სამაგიეროდ, საშუალო და უფროს კლასებში საშინაო დავალების მოცულობა იმდენად დიდია, რომ იაპონელი უფროსკლასელები მსოფლიოში ყველაზე დაკავებულ და საქმიან ადამიანებად ითვლებიან;
იაპონიაში ყველა სკოლას განსხვავებული და უნიკალური სასკოლო ფორმა აქვს;

სკოლათა უმრავლესობას მკაცრი დამოკიდებულება აქვს მოსწავლის თმის ფერთან. აქ მხოლოდ ბუნებრივი თმის ფერია მისაღები და დასაშვები. სახელმწიფო და კერძო სკოლებში ბიჭებს ეკრძალებათ გრძელი თმის ტარება. გოგონებს ეკრძალებათ კოსმეტიკის, ფრჩხილების ლაქის გამოყენება და სამკაულების ტარება;

მოსწავლეებს უფლება აქვთ, ჩაიცვან მხოლოდ თეთრი, შავი ან მუქი ლურჯი ფერის წინდები. თუ მოსწავლე ყავისფერ წინდას ჩაიცვამს, წინდები კონფისკაციას დაექვემდებარება;

საგანმანათლებლო დაწესებულების თითოეულ კლასში დასაშვებია 30-40 მოსწავლე. მთელი წლის განმავლობაში სასწავლო პროცესის დროს მოსწავლეები ერთსა და იმავე საკლასო ოთახში იმყოფებიან და ყველა საგნის მასწავლებელი მათთან რიგრიგობით შედის.
მოსწავლეებმა აუცილებლად უნდა შეისწავლონ 2500-მდე სიმბოლო, რათა შეძლონ იაპონურ ენაზე წერა და კითხვა. იაპონელი ბავშვები 3 ეტაპად სწავლობენ წერა-კითხვას: იაპონური იეროგლიფები; ჩინური იეროგლიფების იაპონური ვერსია და ლათინური ანბანი;

იაპონურ სკოლებში ძირითად საგნებად ითვლება მათემატიკა, იაპონური ენა, სოციალური მეცნიერებები, მუსიკა და ფიზიკური აღზრდა;

სკოლებში ბავშვები მცირე ჯგუფებად იყოფიან, რომელთა ფუნქციაცაა საკლასო ოთახის დალაგება, სკოლის ეზოს დალაგება და ა. შ.
იაპონიაში დაწყებითი განათლება 6 წელიწადს გრძელდება, საშუალო და უმაღლესი – 3 წელი, ხოლო საუნივერსიტეტო განათლების ხანგრძლივობა 4 წელია. საზაფხულო არდადეგები 40 დღეა, 20 ივლისიდან 31 აგვისტომდე; ზამთრის არდადეგები 26 დეკემბრიდან 6 იანვრამდე; გაზაფხულის არდადეგები კი 25 მარტიდან 5 აპრილამდე;

სასწავლო წელი იაპონიაში აპრილში იწყება. სასწავლო პროცესი კვირაში 6 დღე დილის 8.30 სთ-დან 15 საათამდე გრძელდება;
მოსწავლეებს სასტიკად ეკრძალებათ სკოლაში სადილისა ნებისმიერი სასუსნავის შეტანა. მათ შორის ტკივილგამაყუჩებელი საწუწნი აბების, რადგანაც ისინი აქ სასუსნავად ითვლება;

ყველა სკოლას ჰყავს დიეტოლოგი, რომელიც ზრუნავს მოსწავლეების ჯანსაღ კვებაზე.

კომენტარები

მსგავსი სიახლეები

ბოლო სიახლეები

ვიდეობლოგი

ბიბლიოთეკა

ჟურნალი „მასწავლებელი“

შრიფტის ზომა
კონტრასტი