ქართულ ენაში ძალიან მყარადაა კოდირებული საუკუნეების მანძილზე ჩვენი თანმდევი, მუდმივი ფონი – მსუბუქად რომ ვთქვათ – მშვიდობის დეფიციტი. სხვა ენებში აქცენტირე-ბული სხვადასხვა შინაარსის გვერდით, ჩვენი „დილა მშვიდობისა“ და „ღამე მშვიდობისა“ სწორედ მშვიდობის მარადიულ საჭიროებაზე მიუთითებს. დიახ, მშვიდობის მნიშვნე¬ლობა თითქოს უკვე ჩვენი ცნობიერების ნაწილია, მაგრამ დღეს ჩვენც, ისევე, როგორც მთელი მსოფლიო, თავიდან ვსწავლობთ მშვიდობის, სიყვარულის, პატრიოტიზმის, ღირსებისა და გმირობის გაკვეთილებს. სკოლასაც ამ ახალ ვითარებაში ახალი ხედვე¬ბი, მშვიდობის განათლების ახალი გაკვეთილები სჭირდება თვითგამორკვევისთვის…
გვჯერა, რომ არც ჟურნალის ავტორებს და არც მკითხველებს დღეს არ აქვთ იმაზე დიდი, მნიშვნელოვანი და მტკივნეული საფიქრალი, ვიდრე საშინელი ომი უკრაინაში. შესაბა-მისად, სანამ ომი დასრულდება (და გვჯერა, რომ აუცილებლად სიკეთის გამარჯვებით დასრულდება!) და სანამ ჩვენი უკრაინელი კოლეგების გამოცდილებაზე, სანამ მათი თვალით დანახულ და ომგამოვლილ სკოლასა და გაკვეთილებზე დაგელაპარაკებით ჩვენი ჟურნალის გვერდებიდან, არ შეგვეძლო, ამ თემისთვის გვერდი აგვევლო და გადავწყვიტეთ, მშვიდობის განათლებაზე, მის პრინციპებზე, კონფლიქტსენსიტიური სწავლების მიდგომებზე დავფიქრებულიყავით ერთად.
გარდა მშვიდობის განათლებისა, ამ ნომერში გთავაზობთ ჩვენი დიდი საზოგადო მოღვაწის, ნიკო ნიკოლაძის საგანმანათლებლო პორტრეტს, მის ნააზრევს, როგორი უნდა იყოს სკოლა… ვუჯერებთ ნიკო ნიკოლაძეს, რომელიც თავის წერილში გერმანულ გამოცდილებას იმოწმებს და ჩვენც გთავაზობთ გერმანიის გამოცდილებას – როგორ ზრუნავენ გერმანიის სკოლებში განათლების ხარისხის უზრუნველყოფაზე.
გთავაზობთ მოსაზრებებს განათლების რეფორმის სწორად დაგეგმვის შესახებ, გიზი¬არებთ ინფორმაციას საინტერესო პროექტის შესახებ, რომელიც სკოლებში კათედრების თანამშრომლობის გაძლიერებას ისახავს მიზნად. ასევე, წაიკითხავთ ძალიან საინტე¬რესო და უკიდურესად მნიშვნელოვან სტატიას სკოლებში რელიგიის შესახებ.
თითოეული სტატია ცალკეც და ყველა ერთად, ერთ მიზანს ემსახურება – როგორ გაიზარ-დოს განათლების ხარისხი სკოლაში, რაც, თავის მხრივ, მშვიდობიანი, ჰარმონიული, ჰუმანური საზოგადოების შენებას ემსახურება.
ვუსურვოთ ერთმანეთს მშვიდობა და ის მხნეობა, თავდადება, სიყვარული და ერთ¬გულება, რაც უკეთესი მომავლის შექმნას სჭირდება და რასაც „ულმობელი საქმის ადამიანები“ ჩვენი ქვეყნის არც ისე შორი წარსულიდან გვასწავლიან
რედაქტორი : ნათია ნაცვლიშვილი
ამ ნომერში წაიკითხავთ :
ჟურნალის წაკითხვა და ჩამოტვირთვა შესაძლებელია ბმულიდან:
