ეს ჟურნალ „მასწავლებლის“ 93-ე ნომერია. ჟურნალი არსებობის მეთოთხმეტე წელს ითვლის, ინტერნეტგაზეთ „mastsavlebeli.ge“-ს კი საიუბილეო 10 წელი უსრულდება. როცა ამ წერილის წერა დავიწყე, მასზე უკვე 8373 სტატია, ბლოგი და სხვადასხვა საგანმანათლებლო რესურსი იყო გამოქვეყნებული.
ძნელია განათლების საკითხებზე წერა.
ჩვენ ვწერთ მასწავლებლისთვის და არამხოლოდ – ვწერთ მშობლებისთვის, სკოლის ადმინისტრაციის წარმომადგენლებისთვის, განათლების მკვლევრებისთვის, საზოგადოებისთვის, რომელსაც განათლების საკითხები აინტერესებს. ვწერთ გაკვეთილის ჩატარების მეთოდიკებზე, განათლების მართვაზე, განათლების ფსიქოლოგიაზე, გამჭოლ კომპეტენციებზე, სამიზნე ცნებებზე, წიგნებზე, რომლებიც უნდა წავიკითხოთ, ფილმებზე, რომლებიც უნდა ვნახოთ, ვქმნით საგანმანათლებლო რესურსებს, გამოვცემთ წიგნებს მასწავლებლის ბიბლიოთეკისთვის… რაც მთავარია, ვწერთ ღირებულებებზე, რომლებიც უმნიშვნელოვანესია ადამიანისთვის, მით უფრო – მასწავლებლისთვის, რომელიც ცოდნის გამავრცელებელია. ამიტომაც არის ეს რესურსები დინამიკური, მრავალწახნაგოვანი და ამიტომაც აღმოჩნდა თავისი მრავალფეროვნებით გამძლე.
ჟურნალის ეს ნომერიც საინტერესო საკითხავით წარუდგება მკითხველს. განსაკუთრებული ყურადღება შეფასების თემაზე შევაჩერეთ.
ხშირად კამათობენ იმის შესახებ, რამდენად ამართლებს განმსაზღვრელი შეფასება და რა უპირატესობა აქვს განმავითარებელს. ჟურნალის ამ ნომერში ჩვენი ავტორები გვესაუბრებიან განმავითარებელ შეფასებაზე როგორც გაგების-გააზრების დონის განმსაზღვრელზე, რომელიც მასწავლებელს საკუთარ სასწავლო პრაქტიკასა და თითოეული ბავშვის მიღწევებზე, მათ საჭიროებებსა და ამ საჭიროებათა დაკმაყოფილების გზებზე დააფიქრებს.
როგორ შეარჩიოს და გამოიყენოს მასწავლებელმა განმავითარებელი ინსტრუმენტები სწორად, მიზნის შესაბამისად?
როგორია შეფასების დროს გარე შემფასებლის მიერ დადგენილი სტანდარტების, ინდიკატორებისა და შეფასების ინსტრუმენტების გამოყენება, როდესაც შედეგებზე მთავარ პასუხისმგებლობას სკოლა იღებს?
რის გაკეთება შეუძლია მასწავლებელს, რათა მოსწავლემ ლაღად იმოგზაუროს წარმოსახულ მიზანთა მშვენიერ სამყაროში? რით შეუძლია შეუწყოს ხელი შემოქმედებითად დამუხტული, თავისუფალი, უჩვეულო, არასტანდარტული სურვილებისა თუ ოცნებების დაბადებას?
რაში ეხმარება თვითშეფასება სპეციალურ მასწავლებელს, უადვილებს თუ არა საკუთარი პრაქტიკის ობიექტურ აღქმას და ანალიზს?
გარდა შეფასებისა და თვითშეფასებისა, ამ ნომერში ჩვენი ავტორები ისაუბრებენ იმაზე, რას უნდა მივაქციოთ ყურადღება საგნის სწავლების პარალელურად; იმაზე, რომ მოსწავლეთა ემოციური მდგრადობისადმი ყურადღების გამოჩენით ხელს შევუწყობთ სტრესის შემცირებას, შევასუსტებთ მენტალურ ჯანმრთელობასთან დაკავშირებულ სტიგმას და თავს დავიზღვევთ მოსალოდნელი გართულებებისგან. შევეცდებით ბიოჩიპების შესახებ მოარული მცდარი წარმოდგენების გაფანტვას და გავიგებთ, როგორ ვესაუბროთ მოსწავლეებს ნანოტექნოლოგიებზე.
ბავშვზე კომპიუტერული თამაშების გავლენა ერთმნიშვნელოვანი არ არის. დაბეჯითებით ვერ ვიტყვით, რომ ისინი კარგია და ბავშვმა შეიძლება ითამაშოს იმდენ ხანს, რამდენსაც მოისურვებს, თუმცა გაუმართლებელი იქნება იმის მტკიცებაც, რომ ცუდია და მათზე უარი უნდა ვთქვათ.
„ჩემი დაკვირვებით, ცხოვრების ხარისხიც დიდწილად მოსმენის კულტურაზე დგას. დაკვირვებიხართ, ვის უსმენთ დღის განმავლობაში? რას ისმენთ? როგორ ჟღერს სიტყვები, რომლებითაც სათქმელს ვქსოვთ?“ – წერს ჩვენი ერთი ავტორი. მართლაცდა, დავკვირებივართ?
ხშირად მიფიქრია ამაზეც: ამდენს ვსაუბრობთ, ვკამათობთ და დასკვნებიც გამოგვაქვს, ვსვამთ კითხვებს და ზოგჯერ პასუხებსაც ვპოულობთ; მაშ, რატომ ვუშვებთ შეცდომებს ასე ხშირად, მით უფრო – გამეორებით?
მთავარი რედაქტორი – ნატო ინგოროყვა
რედაქტორები: მანანა ბოჭორიშვილი, ნანა მაჭავარიანი, ირმა ტაველიძე, ქეთევან ნიკოლეშვილი
დიზაინერი– ბესიკ დანელია
მხატვარ-ილუსტრატორი – მამუკა ტყეშელაშვილი
ნომრის ავტორები: მანანა ბოჭრიშვილიმაია ფირჩხაძე, თამთა კობახიძე, მაია ჯალიაშვილი, მარიამ გოდუაძე, თინათინ ზარდიაშვილი, ქეთევან ოსიაშილი, ნათია ფურცელაძე, ლელა კოტორაშვილი, თამთა დოლიძე, თემურ სუყაშვილი, ინა იმედაშვილი, ბესო პაპასქუა, დიანა ანფიმიადი, ნათია უჩავა, ქრისტინა სურგულაძე.
ნომრის წაკითხვა და ჩამოწერა, შესაძლებელია ბმულიდან :
