ვფიქრობდი, პანდემია იმაზე მალე დამთავრდებოდა, ვიდრე ჩემი მეორე შვილის სკოლაში წასვლის დრო დადგებოდა, ყველაზე მეტად ამაზე ვდარდობდი… მაგრამ, ისე როგორც ბევრი გეგმა, ჩემი მოლოდინიც არ გამართლდა. Პპანდემია არ თავსდება ჩვენს მიერ მონიშნული დროის განრიგებში, არ ემორჩილება დროით საზღვრებს, პირიქით, თავისი კანონები აქვს, რომელსაც აქეთ უნდა დაემორჩილო და მოერგო.
ორი წელი გადის, რაც პანდემიური ცხოვრება ვისწავლეთ – ვმუშაობთ სახლიდან, ვსწავლობთ სახლიდან, ავითვისეთ სასწავლო პლატფორმები, სასწავლო რესურსები და ვცდილობთ თანაცხოვრება გამოგვივიდეს ვირუსთან, რომელმაც სამყარო ააყირავა. Არ გამოდგა იოლი იმის დაკარგვა, რაც აქამდე ყოველდღიური ჩვეულებრიობა იყო ყველასთვის. ბავშვები სკოლებსა და ბაღებს მისტირიან, უფროსები კი განვიცდით მათ ბედს, გვადარდებს არა მარტო მათი განათლება, არამედ მათი ფიზიკური და ფსიქიკური ჯანმრთელობა. ბავშვებს ძალიან მოაკლდათ სრულყოფილი კომუნიკაცია თავიანთ თანატოლებთან, მოაკლდათ სივრცე სკოლის და ბაღის სახით, სადაც ბევრ უნარს ივითარებდნენ და უფრო თავდაჯერებული და დამოუკიდებლები ხდებოდნენ.
Სკოლაში წასვლა ახალი ცხოვრების დაწყებას ნიშნავს, არა მარტო ბავშვისთვის, მთელი ოჯახისთვის. ვემზადებით ამისთვის, გვიხარია და ბედნიერებას გვანიჭებს ჩვენი პირველკლასელი ბავშვების სასკოლო ცხოვრებაზე ფიქრი.
4 ოქტომბერს პირველკლასელები სკოლაში წავიდნენ, რეალურ სასწავლო სივრცეში. მანამდე საუბრობდნენ იმაზე, რომ შეიძლებოდა დისტანციურად დაწყებულიყო მათთვის სწავლება, რაც სრულიად წარმოუდგენელი რამ იქნებოდა. Კიდევ კარგი ეს გადაწყვეტილება შეიცვალა და პირველკლასელები სკოლის კედლებში შეხვდნენ მასწავლებელს და ახალ კლასელებს, გაიცნეს ერთმანეთი და პატარა კავშირები გააბეს. 6 წლის ანასტასიაც წავიდა სკოლაში პირბადით, სანიტაიზერით და ინსტრუქციით აღჭურვილი. Ბედნიერი დღე იყო ყველასთვის, მშობლებისთვის, ბავშვებისთვის და მასწავლებლებისთვის. ბავშვების გაბრწყინებული და მოლოდინით სავსე თვალები ყველაფერს ამბობდა სკოლაში წასვლის სიხარულზე, ახალი ცხოვრების დაწყების ბედნიერებაზე და უბრალოდ, ცვლილებებზე, რომელიც ყველას ძალიან გვიყვარს.
ნოემბერია და ჩემს პირველკლასელ შვილს რამდენიმე საათში პირველი ონლაინ გაკვეთილი დაეწყება “თიმსში”, მეორე შვილს ცოტა მოგვიანებით. (ისიც უნდა ითქვას, რომ სკოლისგან ნაჩუქარი “ბუკები” ონლაინ სწავლებას ტექნიკურად ვერ უზრუნველყოფს და ჩემი შვილები მშობლების ლეპტოპებს გაინაწილებენ. თუმცა, არსებობს ოჯახები, სადაც რამდენიმე სკოლის მოსწავლე ჰყავთ და არ აქვთ იმდენი მოწყობილობა, Რომ ყველა ბავშვი ჩაერთოს ონლაინსწავლებაში) ერთთვიანი პირისპირ სწავლების შემდგომ Სკოლა დისტანციურ რეჟიმზე გადავიდა 12 დღით, შემდეგ რა იქნება, ეს არავინ ვიცით, მაგრამ ვირუსის გავრცელების მზარდი სტატისტიკა საიმედო პროგნოზის გაკეთების საშუალებას არ გვაძლევს. ისევ არასტაბილურ გარემოში სწავლა და ცხოვრება მოგვიწევს. ვისურვებდი, ვცდებოდე…
პირველკლასელები უკვე ანბანის სწავლას შეუდგნენ და წერა-კითხვის სირთულეებიც დაიწყო. “დღეს ჩვენს კლასში ანბანი შემობრძანდა”- მახარა ორი კვირის წინ ანასტასიამ. ანბანის პერიოდი ხშირად მათთვის მოტივაციის დაკარგვის და იმედგაცრუების მიზეზი ხდება, რადგან ამ პროცესს თან ახლავს სირთულეები, შეცდომები, მერე საყვედურები ბავშვის მიმართ, მათი ცრემლები, ზოგჯერ შედარება იმ ბავშვებთან, რომელთა მშობლებმა თადარიგი დაიჭირეს და წინასწარ შეასწავლეს წერა-კითხვა შვილებს, რომ ეს გამოწვევები უფრო უმტკივნეულოდ გადაელახათ. არ იქნება გასაკვირი, თუ სწავლის დაწყება პირველკლასელი მოსწავლისთვის უსიამოვნო, მტკივნეული და მტანჯველი გამოცდილება გახდება, თუ არ შევცვლით მასთან როგორც სწავლის, ასევე საკომუნიკაციო მიდგომებს და თუ არ გავუმარტივებთ სასწავლო მასალას, არ გადავტვირთავთ ზედმეტად, არ დავუტოვებთ დროს თამაშისთვის და საკუთარი ინტერესების განსახორციელებლად. ამ სასიხარულო, თან ამავე დროს საპასუხისმგებლო ეტაპზე Მშობლებისთვისაც არანაკლებ დიდი გამოწვევაა შეინარჩუნონ სიმშვიდე, გადადონ თავიანთი საქმეები გვერდზე (ისედაც მწირი დროა დარჩენილი ყველაფრისთვის, ოჯახისთვის, საკუთარი თავისთვის, შვილებისთვის, ძილისთვის, დასვენებისთვის) და დრო დაუთმონ თავიანთ პირველკლასელს. ასევე გასათვალისწინებელია ისიც, რომ ბევრ მშობელს არ აქვს ცოდნა წერა-კითხვის სწავლების მეთოდოლოგიის შესახებ და არ იცის, როგორ უნდა გაუმარტივოს შვილს წერა-კითხვასთან დაკავშირებული სირთულეები.
ახლა, რაც ყველა მშობელმა უნდა გავაცნობიეროთ, ის არის, რომ ძალიან მნიშვნელოვანია სიმშვიდის შენარჩუნება და პოზიტიური მიდგომა, რათა პატარა ადამიანისთვის სწავლების პროცესი ნამდვილ დრამად არ გადაიქცეს. პირველკლასელობის გამოწვევების დაძლევა მარტივი არ იქნება პატარებისთვის ონლაინსწავლების რეჟიმში, მარტივი არ იქნება ჩვენთვის – მშობლებისთვის და არც მასწავლებლებისთვის, რომლებიც ჩვენთან ერთად იმყოფებიან არასტაბილურ გარემოში და ცდილობენ ფეხი აუწყონ ცვლილებებს.
ყველაზე მთავარი რაც, სწავლების ამ პროცესში ჩართულ ადამიანებს გამოგვადგება ბავშვის მიერ დაშვებული შეცდომებისადმი ტოლერანტული განწყობაა. თუ ჩვენ გავუგებთ ბავშვს იმაში, რომ მას ნამდვილად უჭირს კითხვა და ამას საკაცობრიო პრობლემად არ გადავაქცევთ, უფრო სწრაფად მივიღებთ კარგ შედეგს, მაგრამ მთავარია ამ ეტაპზე მათ გვერდით ვიყოთ და სიმშვიდით და იუმორით შევხვდეთ მათ შეცდომებს.
– აბა, დაიწყე კითხვა – ვეუბნები ჩემს პირველკლასელ შვილს.
– თ ო ხ ი – კითხულობს. კარგად ცნობს ასოებს, მაგრამ სიტყვის გამთლიანება უჭირს.
Რა გამოვიდა?- ვეკითხები.
ოთახი – მპასუხობს ის. ვიცინით 🙂
Მას შემდეგ, რაც იუმორით და სიმშვიდით შევხვდით სირთულეებს, ბევრი ვიცინეთ წაკითხულზე ორივემ, ყველაფერი უკეთ წავიდა. Მთავარია, დრო გამოვძებნოთ მათ დასახმარებლად და მეტი. ენერგია მივმართოთ იქითკენ, სწავლება სასიამოვნო პროცესად ვაქციოთ. Კარგი იქნება თუ გვეცოდინება ისიც, რომ ონლაინ სწავლება პირველკლასელთათვის (არამარტო მათთვის) ბევრი მიზეზის გამო იქნება კიდევ არაკომფორტული. ბავშვები დარდობენ როგორ გამოიყურებიან ეკრანზე, როგორ გამოიყურება მათ უკან ფონი, რამდენად აქვთ ხელშეწყობა ოჯახებიდან, ხომ არ არის ხმაური სახლში (ტელევიზორის ხმა, ოჯახის წევრების ლაპარაკი), რაც მათ აბნევს და ყურადღებას უფანტავს;
ასევე ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ფაქტორია ისიც, რომ არც ისე კარგად იცნობენ კლასელები ერთმანეთს და ონლაინ კომუნიკაციისას რცხვენიათ აზრის გამოთქმა, რცხვენიათ შეცდომების დაშვების კითხვის დროს და ამას უფრო მეტად განიცდიან. Ბევრი ასეთი დეტალია, რომელიც ონლაინსწავლებას თან ახლავს და რეალურ სასწავლო გარემოში, ეს უფრო მალე იქნებოდა დაძლეული. თუმცა, რა რეალობაც გვაქვს, უმჯობესია იმ რეალობას მოვერგოთ და ეს ყველაფერი გავითვალისწინოთ. ამ პატარა დეტალების არ შემჩნევა კი ნამდვილად დააზარალებს მოსწავლეს და დააზარალებს სწავლების ხარისხსაც, პირველკლასელის განწყობას და დამოკიდებულებას სასწავლო პროცესის მიმართ, თუ დროულად არ ჩავერევით.
წინ რთული სასწავლო სეზონი გვაქვს, არც ისე საიმედო ეპიდემიოლოგიური პროგნოზით და იმ საერთაშორისო თუ ადგილობრივი ანგარიშებით და კვლევებით, სადაც აღნიშნულია აკადემიური დანაკარგების შესახებ, განსაკუთრებით დაწყებით კლასებში. Მოდუნების და თვალის მოხუჭვის დრო არ გვექნება, მათ გვერდით უნდა ვიყოთ, როცა დავჭირდებით და უნდა წავახალისოთ დამოუკიდებლად სწავლის უნარ-ჩვევები, რომ შემდეგ კლასებში უკვე დამოუკიდებლად გაართვან თავი სირთულეებს. მანამდე კი დავეხმაროთ მათ მათთვის გადაულახავი პრობლემის გადაჭრაში, რომ შემდეგ თავად იკვლიონ გზა სწავლის სამყაროში, რომელიც ერთდროულად არის ძალიან საინტერესო და სასიამოვნო პროცესი.
