სამყარო აღარასდროს იქნება ისეთი, როგორიც აქამდე იყო

„სიკვდილის შიშის განადგურება მხოლოდ მისი ბუნების შეცნობით შეიძლება. ადამიანი ვერ მიაღწევს უმაღლეს თავისუფლებას, თუ მან არ გადალახა სიკვდილის შიში, ეს უნდა გააკეთოს სიკვდილის თვალებში მშვიდი ჩახედვით.  რადგან  დამფრთხალი არსებობა სიკვდილზე უარესია“.

ციოლკოვსკი

„გეშინია… სიცოცხლე იმად არ ღირს, მისი გულისათვის შიშს მონად გაუხდე“.

ჯემალ ქარჩხაძე „ანტონიო და დავითი“

მას შემდეგ, რაც კორონავირუსმა საქართველოს კი არა, პლანეტის საზღვრები დაარღვია და დაუპატიჟებლად შემოიჭრა ჩვენს ყოველდღიურობაში, ადამიანებმა მართვის პულტი დაკარგეს და ერთადერთი, რაც მთელი ძალით ამუშავდა, ეს თვითგადარჩენის ინსტინქტია – როგორმე სიცოცხლე შეინარჩუნოს, როგორმე თავი დაიცვას ამ „მკვლელი კორონასგან“, როგორმე თავი დააღწოს ამ უბედურებას და პლანეტის გონიერი არსება არად დაგიდევს, რომ ამის გამო არ დაინდოს სხვა, არავინ და არაფერი…

პლანეტას გლობალურმა შიშის ტალღამ გლობალურად  გადაუარა და ადამიანებმა მთელი ძალით შეიგრძნეს ნამდვილი გლობალურობის არსი! შიშის სიხშირეებმა უფრო და უფრო იწყო მატება, კომბინეზონებში თავიდან ბოლომდე შემალულმა ადამიანებმა ბრძოლა გამოუცხადეს ამ უხილავ მტერს და სადაც ეგულებოდათ თუ არ ეგულებოდათ, ყველგან სადეზინფექციო ხსნარებით საგულდაგულოდ მორწყეს პლანეტა…

მეც ამ სამყაროს ნაწილი ვარ და ეს ყველაფერი მეც ისევე შემეხო, როგორც სხვას… მაგრამ რაღაცნაირად ორი გავხდი: ერთი, რიგითი მოქალაქე და მეორე, ვიღაც სხვა, რომელიც შეეცადა დისტანცირებას და ყველაფრისათვის შორიდან შეხედვას… ერთმა ცრემლიც ღვარა ადამიანთა უმწეო მდგომარეობაზე, ხოლო მეორემ კარგად ვერ გაიგო, რა ხდებოდა დედამიწაზე… დისტანციიდან ცოტა სასაცილოც კი გახდა ამის ყურება: თეთრხალათიანები, ცისფერკომბინეზონიანები, პირბადეებით, სათვალეებით… დარბიან…დარბიან…დარბიან… წამლავენ…წამლავენ…წამლავენ… თითქოს ყველაფერი გაჩერდა…. დრო გაჩერდა, დედამიწა გაჩერდა, ადამიანები სახლებში შეიკეტნენ… ადამიანი გაჩერდა… გესმით…? ადამიანი გაჩერდა! ის ხომ გათენებიდან დაღამებამდე, საწოლიდან საწოლამდე, სულ გარბოდა-გამორბოდა-გადარბოდა-გადმორბოდა… შეიძლება ითქვას, რომ კი არ ცხოვრობდა, დარბოდა… ჰოდა, გაჩერდა… სხვა გზა არ ჰქონდა და გაჩერდა… და ეს სირბილის წყურვილი ისეთი დაუოკებელი აღმოჩნდა, რომ ბევრი რისკის მქონე, ორკვირიან კარანტინშიც კი ვერ გაჩერდა და გაიპარა… გაიქცა… დაედევნენ, დაიჭირეს… მგონია, რომ ფენტეზის ჟანრის ფილმში აღმოვჩნდით… პანიკა, ისტერია, შეშინებული ადამიანები… სოციალური ქსელებით და მედიით ტირაჟირებული შიში…შიში…შიში…. კორონამ გარჩევა არ იცის… კორონა ვერ ცნობს მდიდარს და ღარიბს, ქალს და კაცს, კორონას ვერ მოისყიდი, ვერ მოთაფლავ, ვერ მოიშინაურებ… მოკლედ, კორონა აღმოჩნდა ღმერთივით! კორონა არ ცნობს საზღვრებს, არ აღიარებს ტერიტორიებს, ვერ აჩერებს ბლოგპოსტები…

კორონა მოვიდა, რომ შიში გვაჭამოს! ის იკვებება შიშით, მას იზიდავს შიში, მას უხარია, როცა გაშინებს… ის ცოცხალი ორგანიზმია… შიშის სახელია კორონა და მას უნდა, უფრო დიდი გახდეს, უფრო გაძლიერდეს… ის გაშინებს და როცა შიშს გაჭმევს, თავად მაშინ ძლიერდება! მოდი და ნუ შეგეშინდება! მთელი მსოფლიო წრიალებს – გაიზიდა სუპერმარკეტები, დაცარიელდა თაროები… დაცარიელდნენ ქალაქები…

ჩემმა მეორე მემ, პირველს რომ ზემოდან უყურებდა, შიშის წამალი გამოიგონა და სტრიქონებად დაალაგა კორონობის დროს… ალბათ ჩემი შიშებიც მაშინ გაქრა… განა არ მქონდა… მქონდა, მაგრამ დავწერე და გაქრა. აგერ ეს ლექსიც და იქნებ თქვენც გაგიქროთ.

* * *

როცა კარზე კორონა/შიში გიკაკუნებთ,

ნუ შეგეშინდებათ…

ადექით და გაუღეთ კარი…

შიშს ექნება დიდი თვალები,

შემოვა და კარგად დაათვალიერებს

თქვენს საცხოვრებელს…

შიში იქნება დაღლილი და მშიერი,

მწყურვალი და სუსტი

და გეტყვით: –

მოწყალება გაიღე, მაჭამე, – ცოტა ურწმუნოება,  უიმედობა,

სასოწარკვეთა, ცახცახი, ცოტა კანკალი,

დესერტად დავაყოლებ ელდას…

თქვენ მაცივრის კარს გამოხსნით

და იქ ვერცერთ პროდუქტს ვერ აღმოაჩენთ…

ეტყვით, რომ გაქვთ მხოლოდ სიყვარული, სიკეთე,

გაქვთ მხოლოდ სინათლე და სხვა არაფერი…

შიშს მხოლოდ თვალები დარჩება,

მუდარით სავსე… მაჭამეთ რამე…

ღონემიხდილი სიყვარულს გაუსინჯავს გემოს და…

და გაქრება სამუდამოდ!

ყოველ მოსვლაზე ასე იქნება…

3-ჯერ გამეორების შემდეგ კი

თქვენს კარზე შიში/კორონა აღარასდოს დააკაკუნებს!

აი, ასე… ჩავხედე თვალებში და გაქრა… ჩვენ ხომ მხოლოდ იმის გვეშინია, რაც არ ვიცით? და რა არის აქ საშიში? მოვიდა – მოვიდა… გასცემ პასუხს და გაქრება, რადგან ის მანამდეც არ არსებობდა, ჩვენმა გონებამ შექმნა…

ასეა თუ ისე… ამ ამბავს კარგი მხარეც აქვს: ადამიანი ხომ გააჩერა? ადამიანი ხომ დააფიქრა? ავტომატიზმიდან ხომ ამოაგდო…? ხომ გაახსენა, რომ ის უბრალო ავტომატური და მექანიკური მანქანა არ არის? (ყველა თუ არა, ნაწილი ხომ მაინც…). ამ ფიქრის შემდეგ ცნობიერებამ ერთი ფრაზა ამომიგდო მონიტორზე: „სამყარო აღარასდროს იქნება ისეთი, როგორიც აქამდე იყო“. სოციალურ ქსელშიც ნახევრად იუმორით დავწერე:

როგორც წუხელ უცხოპლანეტელმა (ანუ ჩემმა მეორე მემ) დიალოგისას მითხრა:

დამთავრდა ძველი სამყარო თავისი პოლიტიკით, ეკონომიკით, განათლებით… ყველაფრით…!

ძველი წესრიგით ვეღარაფერი იმუშავებს!

• ყალიბდება აზროვნების ახალი პარადიგმა… ახალი კოსმოსით… ეს არის ცნობიერების ევოლუციის პროცესი!

რამდენიმე რჩევა ჩემს ერთ მეს მეორე მესგან:

• ნუ ჩაეჭიდებით ძველ წესებს და ჩვევებს… გაუშვით ხელი, თორემ ჩაბღაუჭებულებს უფრო გაგიჭირდებათ!
• მიიღეთ ახალი სამყაროს გამოწვევები!
• მხოლოდ ცხოველური თვითგადარჩენის ინსტინქტი არ უნდა ამოძრავებდეს ადამიანს…
• უნდა ფიქრობდეთ, რისთვის გჭირდებათ ეს გადარჩენა?
• ადამიანი უნდა გახდეს შემოქმედებითი და ეს შემოქმედებითობა უნდა დაეფუძნოს სიყვარულის ენერგიას!
• ყველაფერი იქნება ძალიან კარგად!

როგორც აღმოჩნდა, მსგავსი ფრაზა ამ დღეებში ბევრმა ადამიანმა გაიმეორა, რამაც რწმენა კიდევ უფრო განმიმტკიცა… რა კარგია… ბევრი ფიქრობს ასე… და რაკი ფიქრობს, ეს კორონა-ტესტი აუცილებლად შეცვლის ჩვენს რეალობას!

აგერ ახლა, ამ წერილის წერისას, ლაშა ბუღაძის სტატია გამოჩნდა. გავხსენი და რას ვკითხულობ? სტატია, არც მეტი და არც ნაკლები, იწყება ასე:

„სამყარო  აღარასდროს იქნება ისეთი, როგორიც იყო.

მაგრამ, ალბათ, აღარც უნდა ყოფილიყო ისეთი, როგორიც იყო აქამდე.

და როგორი იყო? იდეალებისგან და, არსებითად, იდეებისგან დაცლილი, როცა მთავარი იდეა მექანიკური სვლაა წარმატებისკენ, – წარმატება, წარმატება, წარმატება, – რუტინული და უმეტესად გონებადანისლული რბოლა ბუნდოვანი მიზნისკენ, როცა მთავარია, ვიერთებდეთ, ვივსებდეთ, ვფლობდეთ, ვიხვეჭდეთ და ვიმარაგებდეთ – როგორც ახლა, როცა რომელიმე ჰომო-ფაგუსი თხუთმეტ ბოთლ რძეს ყიდულობს, რომელსაც სამ დღეში გაუდის ვადა, ან იმ რაოდენობის ტუალეტის ქაღალდს იმარაგებს, რაბლეს დიადი მჭამელ-მომსაქმებელი გარგანტუაც კი მთელი ასი წელი რომ ვერ გამოლევდა უკანალში გამოსასმელად, რადგან ჩვენი დროის თაურ-ინსტინქტ-იდეა საჭიროზე ათმაგად მეტის ფლობაა…

სიტყვები, „სულიერი იდეალი” ან მხოლოდ „სულის” თქმაც კი საერთოდ უხერხულობის გამომწვევია, რადგან ის კარგა ხნის წინ გააუქმეს „სულიერების ოფიციალურმა ყარაულებმა”.

დანარჩენი შეგიძლიათ ამ ლინკზე წაიკითხოთ: https://bit.ly/2wcUhB9

ჯიმ ქერი ერთ თავის გამოსვლას ასე ასრულებს: „აქედან რომ გახვალთ, ორი არჩევანი გექნებათ: შიში და სიყვარული. აირჩიეთ სიყვარული და არასდროს მისცეთ შიშს უფლება, თქვენი გულების საწინააღმდეგოდ შემოგატრიალოთ!“