მაგალითზე დაფუძნებული სწავლებისთვის ბიოლოგიაში

ნინა და დავითი დიდი სიხარულით შეხვდნენ გოგოს დაბადებას. პატარა მარინა ჯანმრთელი ბავშვი იყო, წონაც ასაკის შესაბამისი ჰქონდა. ნინა ახალბედა დედა იყო, ძალიან ნერვიულობდა ყველაფერზე. ბევრიც წაიკითხა ბავშვის დაბადებამდე. იცოდა, რომ ღამე ჩვილის კვებაზე და საფენის გამოცვლაზე გაღვიძება მოუწევდა და მზად იყო ამისთვის. გამოიწერა სერვისი, რომელიც ბამბის ქსოვილის საფენებით მოამარაგებდა. იცოდა, რომ ქსოვილი უფრო კარგია, ვიდრე ერთჯერადი საფენი.

სახლში გატარებული ექვსი კვირის შემდეგ, მარინა ისე ბედნიერად აღარ გრძნობდა თავს, როგორც სამშობიაროდან გამოყვანისას. ბავშვი სულ ჭირვეულობდა და სიცხეც ხშირად ჰქონდა. ნინა ისევ ქსოვილის საფენს იყენებდა, თუმცა მარინას გენიტალიების ირგვლივ წითელი ლაქები გაუჩნდა.

ნინას პედიატრმა ურჩია, გამოეყენებინა ერთჯერადი საფენები და საფენქვეშა კრემი, რადგან გამონაყარი სველი იყო; სიცხის დროს კი – დამწევი. ნინამ გადაიკითხა ლიტერატურა ბავშვის მოვლის შესახებ და ფიქრობდა, რომ ეს გამონაყარი არ ჰგავდა საფენით გამოწვეულს. კრემისა და ერთჯერადი საფენების გამოყენების დაწყებიდან ერთ კვირაში, წითელი ლაქები უფრო გამუქდა. ამიტომ ჩვილი ექიმთან ჩაწერა.

ექიმმა გასინჯა მარინა და ჩათვალა, რომ გამონაყარი საფენებით იყო გამოწვეული. ნინას ურჩია საფენი აღარ შეეცვალა, გაეგრძელებინა საფენქვეშა კრემი და სიცხის დამწევი საჭიროებისამებრ. ნინას კი უთხრა მენტალური ჯანმრთელობის სპეციალისტისთვის მიემართა, რადგან ზედმეტად შფოთავდა შვილის მდგომარეობაზე.

ნინა გაბრაზებული გამოვიდა ექიმის კაბინეტიდან, მიაჩნდა, რომ ექიმი მას ადანაშაულებდა გამონაყარის გამო და სერიოზულად არ აღიქვამდნენ მის პრობლემას. ის გრძნობდა, რომ რაღაცა კარგად ვერ იყო მისი შვილის ჯანმრთელობაში. ნინას დედამ შესთავაზა ბავშვი რამდენიმე დღე საფენების გარეშე ჰყოლოდა. როცა საფენები არ არსებობდა, ბავშვებს ხომ ასე ზრდიდნენ. თუმცა დედა მაინც მკაცრად იცავდა ყველაფერს, რაც ექიმმა ურჩია. გამონაყარმა იკლო, თუმცა ნინამ შეამჩნია, რომ შარდს არასასიამოვნო სუნი ჰქონდა. ჩვილი დაუსრულებლად ტიროდა და არ ჭამდა. ნინა მიიჩნევდა, რომ უფრო კომპეტენტური ადამიანის რჩევა სჭირდებოდა. ბოლოს მოძებნა უროლოგ-პედიატრი და მასთან კონსულტაციაზე ჩაეწერა.

ახალი ექიმის კაბინეტში ექთანმა გაზომა და აწონა მარინა. გაუზომა ტემპერატურა და კიდევ ერთხელ ჩამოათვლევინა ნინას ჩვილის სიმპტომები. ამის შემდეგ შემოვიდა ექიმი ბავშვის მდგომარეობის შესაფასებლად. მოითხოვა შარდის ნიმუში ანალიზისთვის, რომლის შეგროვებაც ჭურჭელში რთული იქნებოდა პედიატრის პაციენტისთვის. ნინას აუხსნა, როგორ შეიძლება, მიიღონ შარდის ნიმუში. ჩვილებში შარდის ნიმუშის შეგროვების სხვადასხვა ტექნიკა არსებობს. ერთ-ერთი ტექნიკის შემთხვევაში კონტეინერი მზად უნდა ჰქონდეს, როგორც კი დაიწყებს მოშარდვას, შეაგროვებ. მოშარდვის დაჩქარება მუცელზე ცივი ბამბის ქსოვილის წასმით შეიძლება.

შარდის შეგროვება ასევე შეიძლება კათეტერით. პროცედურის დროს კათეტერი შეჰყავთ შარდსადენით შარდის ბუშტში. ამ მეთოდს მიმართავენ, როცა ნიმუში დაუყოვნებლივ სჭირდებათ. უარყოფითი მხარე ისაა, რომ ჩვილისთვის გარკვეული დისკომფორტია.

ნინამ გადაწყვიტა კათეტერით აეღოთ შარდი, რათა პასუხი დაუყოვნებლივ ყოფილიყო მზად. ჩვილი მშვიდად იყო პროცედურის გამავლობაში, დედა კი ძალიან ნერვიულობდა, მაგრამ ორიენტირებული იყო დიაგნოზის სწრაფ დასმაზე.

მას შემდეგ, რაც დადასტურდა, რომ მარინას საშარდე გზების ინფექცია აქვს, ექიმმა ანტიბიოტიკები დაუნიშნა. დაუწერა ანტიბიოტიკების რეცეპტი მომდევნო კვირისთვის. პარალელურად სხვა გამოკვლევები დაუნიშნა, რომ გაეგოთ, საიდან მოდიოდა ინფექცია.

ექიმმა გადაწყვიტა, გაეკეთებინათ ჩვილისთვის საშარდე გზების ტომოგრაფია. ამ დროს იოდიანი კონტრასტი შეჰყავთ ვენაში (ინტრავენურად). წინა წლებში იყენებდნენ ინტრავენურ პიელოგრამას, რომელსაც ძალიან ბევრი რისკფაქტორი ახლავს. ამიტომ ჩაანაცვლეს ახალი ტექნიკით. კონტრასტიანი ორგანოები კარგად ფიქსირდება, მის გარეშე ისინი შეუმჩნეველი იქნებოდნენ.

კვირის ბოლოს ყველა გამოკვლევის პასუხი მზად იყო, ოჯახი კიდევ ერთხელ მივიდა ექიმთან კონსულტაციაზე. ტომოგრაფიამ აჩვენა, რომ მარცხენა თირკმელში მარინას აქვს გამომტანი სისტემის ბილატერალური დუბლიკაცია. ასევე უწოდებენ გარე შარდსაწვეთს. ზოგჯერ დამატებითი შარდსაწვეთი არ ქმნის პრობლემებს, სხვა შემთხვევებში შარდის გამოტანა არ ხდება სრულყოფილად და ადვილად ვითარდება საშარდე გზების ინფექციები. პრობლემის მოგვარება შესაძლებელია ქირურგიული ჩარევით, პროცედურით, რომელსაც ჰქვია ნეფრექტომია.

ექიმმა ასევე აღნიშნა, რომ მოხდება თირკმლის იმ ნაწილის მოკვეთა, საიდანაც დამატებითი შარდსაწვეთი გამოდის. ეს შეაჩერებს შარდის გადასვლას და ინფექციების შანსს. თირკმლის დანარჩენი ნაწილი ჩვეულებრივ გააგრძელებს ფუნქციონირებას.

ნინას არ უნდოდა ასეთი პატარისთვის ქირურგიული ოპერაციის ჩატარება და ექიმს ჰკითხა, არსებობდა თუ არა რაიმე სხვა მეთოდი ამ პრობლემის მოგვარებისა. მკურნალობის დაწყება შეიძლება პროფილაქტიკური ანტიბიოტიკებით, ამ გზით შევაჩერებთ სამომავლო ინფექციებს. ეს იქნება დაბალი ხარისხის ანტიბიოტიკი, რომელსაც ყოველდღიურად მიიღებს. ხშირად როცა ბავშვი იზრდება, თირკმელებიც იზრდება და პრობლემა ავტომატურად გვარდება.