ჩემი მოსწავლეობისას სკოლას კონკურენციას მხოლოდ ქუჩა უწევდა. უკვე დამამთავრებელ კლასებში სწავლისას სოფელში პირველი სათამაშო ზონები გაიხსნა. ქალაქებში ეს პროცესი უფრო ადრე, XXI საუკუნის დადგომისთანავე დაიწყო. ძალიან კარგად მახსოვს, როგორ მიგვიწევდა გული ვიდეოთამაშებისკენ. ყველაფერს ვაკეთებდით სკოლიდან დროზე ადრე გასასვლელად.
დღეს სკოლას უფრო მეტ აქტორთან უწევს კონკურენციაში ყოფნა. არასამთავრობო ორგანიზაციები, მედიათეკები და ბიბლიოთეკები, ამერიკული კუთხეები, სპორტული თუ სახელოვნებო წრეები ხარისხიან ტრენინგებს, სასწავლო კურსებს, პროგრამებს, პიროვნული განვითარებაზე ორიენტირებულ სერვისებსა და მომსახურებას სთავაზობენ ახალგაზრდებს. ამას ემატება ქუჩა, ვიდეოთამაშები, ინტერნეტი, მობილური ტელეფონი და მოწყობილობა, რომლითაც ახლა ამ სტატიას ვწერ.
ხშირად მიწევს ტრენინგისა და სემინარების ჩატარება სხვადასხვა სკოლის მოსწავლეებთან. არაფორმალურ გარემოში ახალგაზრდები უფრო გახსნილები ხდებიან. არ გაურბიან პრობლემებზე საუბარს. სწორედ ამიტომ შესვენებაზე თუ რომელიმე აქტივობის დროს მუდმივად ვეკითხები აზრს თანამედროვე სკოლაზე, მის როლზე. ბავშვების უმეტესობა უკმაყოფილოა, წუხან, რომ მათი ყოველი დღე წინას ჰგავს, არაფერი ხდება ახალი და ა.შ. უმეტესობას მოსწონს ტრენინგებზე დასწრება. ამბობენ, რომ ასეთ გარემოში უფრო ბევრს სწავლობენ, თავისუფალი გარემო მეტ პროდუქტიულობას უზრუნველყოფს.
თანამედროვე სკოლას ნამდვილად ბევრი ღირსეული კონკურენტი ჰყავს. ახლა დავსვათ კითხვა – რატომ უნდა მიუწევდეს ახალგაზრდას სკოლისკენ გული, ან პირიქით – რატომ არ უნდა ეჭიროს თვალი სკოლიდან გაქცევაზე, თუ სკოლაში მისთვის საინტერესო არაფერი ხდება?
ზოგადი განათლების სისტემამ უნდა მოახერხოს და გარდაქმნას სკოლა მოსწავლეებისთვის მიმზიდველ, საინტერესო ადგილად. დამეთანხმებით, რომ ამის მიღწევა მხოლოდ არაფორმალური განათლების ელემენტების შემოტანითაა შეუძლებელი. გადასახედია ჩვეულებრივი მიმდინარე გაკვეთილების ფორმატები, საჭიროა მეტი საგანთაშორისი ინტეგრაცია და რაც მთავარია – შესწავლილი საკითხების, მოვლენების, პროცედურების ცხოვრებისეულთან დაკავშირება.
ღრმად მწამს, რომ ამის მიღწევა შესაძლებელია სკოლაში ფორმალური და არაფორმალური განათლების სწორი კვეთით. დავნერგოთ სიახლეები, შემოვიტანოთ არაფორმალური განათლების ელემენტები ფორმალურ გაკვეთილზე, გავამრავალფეროვნოთ სასკოლო ცხოვრება და გავხადოთ იგი საინტერესო ახალგაზრდისთვის.
საბოლოოდ ყველაფერი კონკრეტული სკოლისა და მასწავლებლის მოტივაციაზე გადის. შეიძლება მასწავლებელს ძალიანაც კი უნდა, დარჩეს სკოლაში, მოსწავლეებთან ერთად განახორციელოს პროექტები, ჩაატაროს აქტივობები საკლუბო საქმიანობის ფარგლებში, შექმნას რესურსები და რაც მთავარია, დაგეგმოს მომდევნო დღისთვის შემოქმედებითი გაკვეთილები… სამწუხაროდ, ჩვენი არასახარბიელო სოციალურ-ეკონომიკური კეთილდღეობა, სკოლის გარეთ დამატებით შრომას, ძალისხმევას მოითხოვს. მასწავლებელს კი ბევრი საზრუნავი აქვს.
ამავდროულად ვხედავთ, რომ თანამედროვე სკოლისადმი მოთხოვნები შეცვლილია. ადრე ძირითადი დაკვეთა იყო, რაც შეიძლება მეტი ინფორმაცია მოეგროვებინა და დაემახსოვრებინა სხვადასხვა საგნობრივი მიმართულებით. დღეს სრულიად სხვა მოცემულობა გვაქვს. ჩვენი მიზანია, აღვზარდოთ მოსწავლე, რომელსაც გააზრებული აქვს, რა არის მისი ღირებულებები, მისი სახელმწიფოს ადგილი მსოფლიოში. ვასწავლოთ, როგორ ისწავლოს (სწავლის სწავლა) და როგორ ადაპტირდეს (მოქნილობა) რეალობაში.
27 დეკემბერს, მარნეულის N2 საჯარო სკოლის სამოქალაქო კლუბში შემაჯამებელი ღონისძიება გვქონდა. შეხვედრაზე კლუბის საქმიანობა შევაფასეთ. მოსწავლეებმა გააზიარეს კლუბის მიღწევები, შედეგები და ა.შ. ჩვენ მცირე დროში სასკოლო ცხოვრება გავამრავალფეროვნეთ. სამოქალაქო და ეკოკლუბის ეგიდით, არასრულ სამ თვეში 40 ღონისძიება გავმართეთ. სკოლაში ერთდროულად რამდენიმე პროექტი მიმდინარეობს, სკოლა ჩაერთო ნიკო კეცხოველის პრემიის მომზადებაში, შედეგად მოსწავლეებს მოდუნების საშუალება არ აქვთ.
ვფიქრობ, ამგვარი მიდგომა, მეტად საინტერესო და მიმზიდველს ხდის სასკოლო სივრცეს. მოსწავლეს აღარ უწევს მისთვის საინტერესო აქტივობების სკოლის გარეთ მოძიება და ეზრდება მიკუთვნებულობის განცდა სკოლისადმი.
