სამინისტროს გადაწყვეტილებით მომავალ წელს რამდენიმე სკოლაში ახალი საგნის სწავლება დაიწყება. დისციპლინის სახელწოდება იქნება „მე და საზოგადოება”. მოსწავლეები პირველი საფეხურიდანვე დაიწყებენ სამოქალაქო საზოგადოების მოქმედების ძირითადი პრინციპების შესწავლას, გაიგებენ სოლიდარობის მნიშვნელობის შესახებ. პედაგოგები მოსწავლეებს საკუთარი სოციალური პასუხისმგებლობის მნიშვნელობაზეც მიანიშნებენ. ეროვნულ სასწავლო გეგმაში შეტანილი ცვლილებებით თუ ვიმსჯელებთ, აღნიშნული საგნის მასწავლებელთა მიზანი იქნება მოსწავლეებისათვის თვითანალიზის უნარის განვითარების ხელშეწყობა. მაშასადამე, ბავშვები მცირე ასაკიდანვე დაიწყებენ ფიქრს საზოგადოებაში საკუთარი დამსახურებული ადგილის მოპოვებასა და საკუთარი სამოქალაქო ფუნქციის გაცნობიერებაზე. სხვადასხვა საგნებში მიმოფანტული და ინტეგრირებული სამოქალაქო განათლების საკითხები ერთ დისციპლინაში მოიყრიან თავს. აქედან გამომდინარე, ჩვენს სკოლებში კიდევ ერთი მიმართულებიდან დემოკრატიული ღირებულებების სწავლება გაძლიერდება.
პარალელურად, „შეფასებისა და გამოცდების ეროვნულმა ცენტრმაც” შემხვედრი გადაწყვეტილება მიიღო. მიმდინარე წლიდან აბიტურიენტებს სასურველ უნივერსიტეტებში მოხვედრის მიზნით მეოთხე საგნად სამოქალაქო განათლების ჩაბარებაც შეუძლიათ. აღნიშნული გადაწყვეტილებით ეროვნულმა ცენტრმა ხაზგასმით აღნიშნა, რომ სახელმწიფოსთვის სკოლის დონეზე სამოქალაქო განათლება ისეთივე მნიშვნელოვანი დისციპლინაა, როგორც მეცნიერების ნებისმიერი ფუნდამენტური დარგი. ამიერიდან მოსწავლეთა ნაწილი უფრო მეტი სერიოზულობით მიჰყოფს ხელს სამოქალაქო განათლების შესწავლას, რადგან ამ მიმართულებით მიღებულ ცოდნას უკვე დამატებითი ღირებულება მიენიჭა.
სამინისტროსა და ეროვნული ცენტრის მიერ მიღებული გადაწყვეტილებები ნამდვილად დასაფასებელია. უდავოდ იგრძნობა ის, რომ ორივე უწყება კარგად იცნობს სამოქალაქო განათლების ევროპულ სტანდარტს. ისინი აღნიშნულ სტანდარტთან მისაახლოებლად მორიგ ნაბიჯს დგამენ. თუმცა მათ განსაკუთრებულ მონდომებას ტრადიციული ხარვეზები ახლავს თან.
თავდაპირველად აუცილებლად უნდა აღვნიშნოთ ის, რომ „მე და საზოგადოებისათვის” საჭირო საგანმანათლებლო რესურსები არ არსებობს. ეროვნულ სასწავლო გეგმაში ისე შევიდა ცვლილება, რომ სახელმძღვანელოს ფაბულის შესახებაც კი ძნელია ინფორმაციის მოპოვება. გარდა ამისა, საგანმანათლებლო რესურსების მიმართ არსებულ ჩემს სკეპტიკურ დამოკიდებულებას წარსული გამოცდილებაც ამძაფრებს. ჩემნაირი დილეტანტისთვისაც კი თვალსაჩინოა, რომ მაღალკლასელთათვის დღემდე შექმნილი არცერთი სამოქალაქო განათლების სახელმძღვანელო არ შეესაბამება ჩვენი ქვეყნისა და სამინისტროს ევროპულ მისწრაფებებსა თუ ამბიციებს. მაშასადამე, აღნიშნული საგნების სწავლებისა და მათი ღირებულების ზრდის მიუხედავად, პრობლემად რჩება დისციპლინების ხარისხიანი ლიტერატურით უზრუნველყოფის საკითხი.
ყოველთვიურად ძალიან ბევრ მოსწავლესთან მიწევს ურთიერთობა, ზოგს სემინარს ვუტარებ, ზოგიერთთან ერთად კი საინტერესო დისკუსიებში ვმონაწილეობ. ხშირად ისინი სხვადასხვა სკოლასა და ქალაქს წარმოადგენენ. არასდროს ვუშვებ ხელიდან შანსს, რომ მათ სამოქალაქო განათლების საგნისა და მისი სპეციფიკის შესახებ ვკითხო. სამწუხაროდ, თითქმის ყოველთვის ერთნაირ პასუხს ვიღებ ხოლმე. მოსწავლეები მეუბნებიან, რომ სამოქალაქო განათლების საგანი ან ცხრილის ბოლოშია მოქცეული, რათა უკანასკნელი სასწავლო საათი გააცდინონ და სახლში ნაადრევად დაბრუნდნენ, ან აღნიშნულ გაკვეთილს მასწავლებელი საკუთარი „მთავარი” საგნის სწავლებას უთმობს, რადგან მასაც ნაკლებად მნიშვნელოვნად მიაჩნია ბოლოსთვის მოტოვებული და არც თუ ისე ხარისხიანი სახელმძღვანელოს მქონე დისციპლინა. მაშასადამე, უთუოდ უნდა გამოვყოთ მეორე პრობლემაც. სკოლის ადმინისტრაციასაც და პედაგოგთა ნაწილსაც არ აქვთ გაცნობიერებული აღნიშნული დისციპლინის სწავლების მნიშვნელობა. აუცილებელია მასწავლებლების მომზადება და სპეციალიზაცია სამოქალაქო განათლების კურსისათვის, რათა მათ კიდევ უფრო კარგად, უკეთესად შეძლონ მოსწავლეთა სამოქალაქო ასპარეზზე გასასვლელად მომზადება.
