ჩემი სახლის გადაღმა ფრიალო კლდის პირას აშოლტილი ბალამწარა იდგა. ბავშვობაში არ ვიცოდი, რომ ხის წითლად აღუდღუდებული ნაყოფი შეიძლებოდა მწარე ყოფილიყო. ერთხელაც, კლდის ქიმზე თითისწვერებზე მდგარი, ვცდილობდი ტოტის მიწვდენას. ვწვალობდი, თუ მივწვდებოდი, ერთი ხელით, ტოტი დაბლა უნდა დამექაჩა და მეორეთი ნაყოფი მომეწყვიტა.
- მანდ აღარ დადგე! თორემ ეშმაკი ხელს გკრავს და ხევში გადაგაგდებს, – მომესმა ზურგს უკან ცივი და მბრძანებლური ხმა. ტოტს ისე გავუშვი ხელი თითქოს ჭრელი გველი ყოფილიყო და მოვტრიალდი. შვინდის სახრეზე დაბჯენილი მოხუცი ქალი დავინახე. შემეშინდა ქალს კერპი სახე ჰქონდა, იმ კლდესავით კერპი.. გამოვიქეცი.
რამდენი წლის შემდეგ, როცა მეზობლის ძაღლმა დამგლიჯა და ღამე ტირილით ვიღვიძებდი, ბებიაჩემმა ნახშირი გამოიღო ღუმლიდან, ხელი მომკიდა და მაროსთან წამიყვანა. იმ მაროს სახლში ვნახე პირველად თაღიანი კედლები და ბუხარი. მარომ დამიყვავა, ნაზუქები მაჭამა. შემდეგ კი კალთა გადამაფარა სახეზე, კრუხი წიწილებს რომ გადააფარებს ხოლმე. მახსოვს, კალთას საქონლისა და რძის სუნი ასდიოდა, მარომ ლოცვის ბუტბუტი დაიწყო.
როცა ლოცვას მორჩა, ბებიაჩემს ნახშირი დაუბრუნა. ბებიაჩემმაც ნახშირი უმძრახი წყლით სავსე ჭიქაში ჩააგდო და ჭიქა კი ღამით, მთვარისა ვარსკვლავების დასახედად სარკმელთან დადო. დილით წყალში დამბალ ნახშირზე კბილი სამჯერ დამაჭერინა, ნალოცი წყალი მომასმევინა და პირი მომბანა. მახსოვს, არ მომეწონა – წყალში ნახშირის ნაფხვენები ეყარა, ბებიაჩემის კოჟრიანი ხელებიც დაბანისას სახეს მიკაწრავდა. ჩემი ღამეული კოშმარები გაჰყვა კია, ნაბან წყალს..
როცა მოვიზარდე, გავიგე, რომ მაროს მგლის კბილის შეკვრაც შეეძლო. ახლა უკვე დიდი, მე თვითონ მივადექი, საქონელი მყავდა დაკარგული.. თითქოს ცას ჩაეყლაპა, ვერსად ვაგნებდი სამ გრძელ დღეს მათ კვალს.
მარომ ახლა ხის სავარცხელი აიღო და შავი ძაფის ზედ შემოხვევა დაიწყო. ამჯერად ვარჩევდი ბუტბუტს:
„თეთრცხენიანო წმინდა გიორგი, შენ აუკარი მგელს ყბა, სულიერის ნამცეცი არ მოუხვედრო პირში…“. დანარჩენი ვერ გავიგე, მარო მიხვდა, რომ დადარაჯებული ვიყავი… როცა შელოცვას სხვა აყურადებს ძალა ეკარგება თურმე… იმასაც მივხვდი, რომ თურმე ერთ გადახვევა ძაფსაც თავისი ფასი აქვს…
საქონელი ჩაიყლაპა, ვერ ვიპოვე.. ალბათ იმიტომ, რომ შელოცვის არ მჯეროდა… რისიც გჯერა, ის გიხდება მშველელიც და წამალიც.
ნუ მოკლედ ასე იყო…
მე ახლაც სულ რაღაცის მიწვდენას ვცდილობ, მგონია, რომ ის რაღაც მწარე არ იქნება და პირში გატკბება. სანამ პირი გამიმწარდება ნეტავ დამესიზმროს მარო და მითხრას, რას აპირებს ეშმაკი..
