პარასკევი, მარტი 29, 2024
29 მარტი, პარასკევი, 2024

მოსწავლის წერილი

მე, XIა კლასის მოსწავლე, გიორგი გაგუა ვარ.  ჩემი წერილი ზედმეტად „ფორმალური“ ხასიათის არ იქნება, არც გეგმა მაქვს ჩამოწერილი და არც ზოგად მასალაში „ქექვას“ ვაპირებ, არც ვაჟას სახელს შევასხამ ხოტბას და არც სხვა კრიტიკოსების აზრებს დავიმოწმებ ჩემი არგუმენტების განსამტკიცებლად, მსურს, გულწრფელად ვისაუბრო…

დაახლოებით ორი წლის წინ მეც დამეწყო „დიდი დაეჭვება“,  მეათე კლასში გადავწყვიტე, რომ რაღაცის შეცვლისთვის მებრძოლა, რაღაც უკეთესი დამენახვებინა გარშემო მყოფი ადამიანებისთვის, მსურდა, რაღაც ახალი მეთქვა, ამ ორი წლის მანძილზე ბევრჯერ ვცადე, უკუნეთში სინათლე ყოფილიყო, ვინ დათვლის, რამდენჯერ ვეკამათე მასწავლებლებს ერთფეროვანი გაკვეთილის ფორმალურ ხასიათზე, ადამიანის ჩარჩოში მოქცევის მავნებლობაზე, აუცილებელ მრავალფეროვნებაზე და საინტერესო გაკვეთილის მნიშვნელობაზე.  მსურდა გულწრფელი საუბარი და მსჯელობა იმ საკითხებზე, რაც მნიშვნელოვანი და საინტერესო იყო ჩვენთვის, ამისთვის მხოლოდ წიგნი არ იყო საკმარისი, ჩვენ ჩვენი აზრების თავისუფლად, შიშის გარეშე გამოთქმის საშუალება უნდა გვქონდეს. თუნდაც მცდარი იყოს აზრი, ამის გამო არ უნდა გვკიცხავდნენ და დაგვცინოდნენ. ჩემი სურვილები არასწორად იქნა აღქმული და გაგებული კლასელების და რამდენიმე მასწავლებლის მიერ….

არასდროს გამივლია თავში, რომ გმირი ვარ, გმირები რაღაცების შეცვლას ახერხებენ, რაც, სამწუხაროდ, მე ჯერჯერობით  ვერ მოვახერხე … ვიფიქრე, რომ ჩემი აზრების გაგება უფრო გაგიმარტივდებოდათ, თუ ჩემი პიროვნების შესახებ გიამბობდით…

კითხვა –  ქადაგებს თუ არა ისლამი კაცის კვლას შურისძიების გამო,  სწორედ მე დავსვი. მართალია, ყურანში დიდად ჩახედული არ ვარ, თუმცა რაღაც ხმა მკარნახობდა, რომ მოცემული აზრი რადიკალიზმით იყო განპირობებული და ყურანში მსგავსი არაფერი იქნებოდა.  მაია მასწავლებელს გავუზიარე ჩემი ეჭვები. მაია მასწავლებელმა გადაწყვიტა უფრო კომპეტენტური პირისთვის მიემართა და თქვენ მოგწერათ.  მადლობას გიხდით, რომ ეს საკითხები  უფრო ვრცლად და გასაგებად გაგვაცანით..

 

შურისძიებაზე ჩემს აზრს მოგახსენებთ და პარალელებს გავავლებ რელიგიებთანაც…

ადამიანები ფიქრობენ, რომ შურისძიება აუცილებლად სამაგიეროს გადახდაა, აუცილებლად მსგავსით დასჯაა. ვფიქრობ, რომ შურისძიება მაშინ იქნება ღირებული, როცა ჩვენი ცხოვრებით დავუმტკიცებთ ცუდის ჩამდენს ჩვენს სიკარგეს, იქნებ ინანოს კიდეც, ყველაზე დიდი შურისძიება ჩვენი ცხოვრების  სწორი, სამართლიანი გზით გავლაა, ასეთი გზა კი მიტევებასაც გულისხმობს, რაც  სიყვარულთან ერთად ქრისტიანობის მთავარი პოსტულატია.

შურისძიების საკითხთან ქრისტიანული ხედვა უფრო ახლოა ჩემთან, ვიდრე ყურანში შურისძიების თავისუფალი არჩევანი: თუ გინდა შური იძიე თუ გინდა არა, თუმცა თუ არ იძიებ, უფრო მეტ საზღაურს მიიღებ…

მაგრამ,  როდესაც საქმე სიცოცხლის განადგურებას ეხება, როდესაც ვიღაც მოდის და ცდილობს, ღვთისგან ბოძებული ყველაზე დიდი საჩუქარი წაგართვას, საქმე სხვანაირადაა.. ჩემი აზრით, მოცემულ მომენტში შენი თავის დაცვა ნებისმიერ ფასად მიღებულია და აქ ადამიანის არ მოკვლაზე და რელიგიაზე საუბარი ზედმეტი და ზედმეტად ფარისევლურია, ეს ჩვეულებრივი თვითგადარჩენის ინსტინქტია, რომელიც ნებისმიერ ადამიანს გააჩნია…

სამწუხაროდ ისლამის და ქრისტიანობის  ზოგი მიმდევარი ერთმანეთის რელიგიების და მათი მიმდევრების სიძულვილით გამოირჩევიან, ერთმანეთი „გულზე არ ეხატებათ“. კაცის კვლა გაუმართლებელია, მაგრამ ადამიანის სიძულვილი სხვა რელიგიის ან ეროვნების გამო არანაკლებ საზიანო და მიუღებელია.

ხშირ შემთხვევაში, ჩვენი თანაქალაქელები და თანამემამულეები მალავენ ასეთ ფაქტებს, მაგრამ მეც  ბევრჯერ შევსწრებივარ, როგორი ზიზღით უყურებს ერთი ადამიანი მეორეს, იმის გამო, რომ რაღაც „ნიშნით“ მისგან განსხვავებულია. რომ არა თემის/რელიგიის წარმომადგენელთა მხრიდან  „იარლიყების“ მიწებების შიში,  შეიძლება ისინი კარგი მეგობრები ყოფილიყვნენ, ბევრი საერთო ინტერესით, მაგრამ  გაცნობიერებული თუ გაუცნობიერებელი მიზეზით სხვადასხვა რელიგიის დამახინჯებული, არასწორი ინტერპრეტაცია  ცალკეული „მქადაგებლების“ მხრიდან ზღუდავს ადამიანის  თავისუფალ ნებას.

თქვენ ამ ყველაფრის პასუხი პირველ წერილში დაწერეთ, რომ ადამიანები გაუაზრებლად და გაუთვიცნობიერებლად მიჰყვებიან თავიანთ რელიგიას, ანუ ადამიანი, რომელიც მეორე ადამიანს თავს არიდებს  განსხვავებული აღმსარებლობის გამო, ის ბრმად მიჰყვება თავის რელიგიას, მან თითქმის არაფერი იცის რელიგიაზე, რომლის მიმდევრადაც თვლის თავს. ასეთი ადამიანი კი „ბრმაა“.

ცნობილი ფრაზაა: „ადამიანი უსიყვარულოდ მოსიარულე ლეშიაო“. ჩემი აზრით ადამიანი აზროვნების, ფიქრის, გათვიცნობიერების გარეშე არის მოსიარულე ლეში.

მიუხედავად იმისა, რომ ისლამთან და შურისძიებასთან არაფერ შუაშია, ვისურვებდი, პოემაში თემის ფარისევლურ სახეზეც გესაუბრათ, თუ როგორ ცდილობენ, თავი მოაწონონ დანარჩენებს მტრის მარჯვენის ჩამოკიდებით, თითქოს საამაყო ფაქტი იყოს, რამდენ კაცს მოკლავ ან თითქოს ამით  მიღებული ტიტული რამეს ნიშნავდეს, მოცემული ფაქტი კარგი მაგალითია, თუ როგორ არიან ისინი ქრისტიანულ გზას აცდენილი და  როგორ დაივიწყეს რელიგია, რომლის ერთ-ერთი მთავარი მცნება არა კაც კლაა.  მსგავსი სიუჟეტია „სტუმარ-მასპინძელში“-ც .

ძალიან მომეწონა თქვენი წერილი, საკმაოდ ამომწურავი და გასაგები პასუხები ძალიან დამეხმარა საკითხის უკეთ გააზრებაში. ბევრი რამე უფრო ნათელი გახდა ჩემთვის,  საინტერესო იყო განსახილველ საკითხზე არგუმენტირებული, დამაჯერებელი მსჯელობა და  ანალიზი.

 

წერილი დაიწერა ოქტაი ქაზუმოვის წერილების პასუხად. წერილების ნახვა შეგიძლიათ ბმულზე:

პირველი წერილი

მეორე წერილი

 

 

 

კომენტარები

მსგავსი სიახლეები

ბოლო სიახლეები

ვიდეობლოგი

ბიბლიოთეკა

ჟურნალი „მასწავლებელი“

შრიფტის ზომა
კონტრასტი