დისტანციური სწავლება სხვა ქვეყნებში

პანდემიის  პარალელურად სხვადასხვა ქვეყნის განათლების სისტემა ახალ რეალობაში აღმოჩნდა. 2020 წლის აპრილში 192 ქვეყანაში სკოლები დაიხურა, 50-ზე მეტ ქვეყანა კი დისტანციურ სწავლებაზე გადავიდა. მას შემდეგ ზოგი სახელმწიფო საფუძვლიანად მოემზადა სასწავლო წლისთვის, ზოგმა კი ახალ გამოწვევებს თავი სუსტად გაართვა. კოლუმბიის, პალესტინის, იტალიასა და სამხრეთ კორეაში მცხოვრები ადამიანები ჰყვებიან, როგორ სწავლობენ იქ სკოლის მოსწავლეები დისტანციურად.

პალესტინა

ლარა ჰანდალი მასწავლებელია. ის დისტანციურად მეხუთე და მეექვსე კლასის 38 მოსწავლეს ასწავლის. მისი თქმით, პალესტინის მთავრობამ ჯერ კიდევ ვერ გადაწყვეტა სწავლების რა ვარიანტი უფრო მისაღებია. მაგალითად, პალესტინაში 5-11 წლის ბავშვებს შეუძლიათ, სკოლაში იარონ (0-4 კლასები), ასევე მათ მასწავლებლებს. ადგილობრივი ხელისუფლება დარწმუნებულია, რომ კორონავირუსი მცირეწლოვანი ბავშვებისთვის ნაკლებად სახიფათოა.

ამავდროულად, პალესტინის მთავრობის გადაწყვეტილებით, 5-12 კლასის მოსწავლეები   დისტანციურად სწავლობენ, მაგრამ ზოგიერთ სკოლას გაკვეთილების სკოლაში ჩატარების სპეციალური ნებართვა აქვს. ასეთი ნებართვები ძირითადად გაცემულია მცირე საგანმანათლებლო დაწესებულებებისთვის, სადაც შეიძლება საუკეთესოდ იყოს დაცული სოციალური დისტანცირების წესები.

თავდაპირველად დისტანციური სწავლების ექსპერიმენტი პალესტინაში ორი კვირის განმავლობაში გაგრძელდა. მთავრობამ გადაწყვიტა, რომ თუ ვირუსის გავრცელებასთან დაკავშირებული ეპიდსიტუაცია გაუმჯობესდებოდა, ბავშვები სკოლას დაუბრუნდებოდნენ.

ლარა ჰანდალის თქმით, დისტანციური სწავლებისთვის ქვეყანა ცუდად მოემზადა:  „მხოლოდ სამედიცინო ინსტრუქციები გაიცა ხელების დეზინფექციისა და დაბანის შესახებ, მაგრამ საერთოდ არ ყოფილა რჩევა იმის შესახებ, თუ როგორ უნდა ესწავლებინათ ონლაინ“.

დღეს ბევრი ადამიანი, მათ შორის მასწავლებლები, დისტანციური სწავლებით არ არიან  აღფრთოვანებული. ერთი მხრივ, პანდემიის პირობებში დისტანციურად სწავლება მოსახერხებელი და უსაფრთხოა, მაგრამ აშკარაა, რომ ამას უარყოფითი მხარეებიც აქვს. მაგალითად, რთულია გაკვეთილებზე მოსწავლეთა ყურადღების შენარჩუნება.

დისტანციური სწავლების კიდევ ერთი დიდი პრობლემა ტექნოლოგიებით უზრუნველყოფაა. ამ მიზეზით ზოგიერთ ბავშვსა და ოჯახს უბრალოდ არ შეუძლია ონლაინგაკვეთილზე დასწრება.

კოლუმბია

იოჰან ჰერანდეზო ამბობს, რომ კოლუმბიაში კორონავირუსული ინფექციის დღეში 8 ათასზე მეტი შემთხვევა ფიქსირდება. ამასთან დაკავშირებით მთავრობამ შემოიტანა მკაცრი შემზღუდველი ზომები. სკოლის მოსწავლეები დისტანციურ სწავლებაზე არიან გადასული.

სექტემბრის დასაწყისიდან ხელისუფლებამ გადაწყვიტა, გაეხსნა კვების ობიექტები, რათა დასუსტებული ეკონომიკა აეღორძინებინა. მას მერე დისტანციის შენარჩუნება და ნიღბების ტარების პასუხისმგებლობა თითოეულ მოქალაქეს დაეკისრა.

„ვირუსმა შეცვალა ყველაფერი, რასაც ჩვენ შევეჩვიეთ. განათლება კოლუმბიაში ონლაინ ტარდება. ზოგიერთ მოსწავლეს არ აქვს წვდომა ინტერნეტზე. ყველას არ აქვს ამის ფინანსური შესაძლებლობა. მთავრობა ცდილობს კოლუმბიელების მდგომარეობის გაუმჯობესებას, მაგრამ ყველას ვერ სწვდება“, – განმარტავს იოჰანი.

კოლუმბიისთვის დისტანციური სწავლება ერთ-ერთი გამოსავალი იყო: „დარწმუნებული ვარ, რომ პანდემიის შემდეგ დისტანციური სწავლება ნორმად, ახალ რეალობად იქცევა, რომელსაც ყველა უნდა შევეგუოთ. ის ისედაც არსებობდა, მაგრამ ასეთი ეპიდემიის შემდეგ უფრო მომძლავრდება და ვფიქრობ, ეს შესანიშნავიცაა, რადგან ახლა მთელი ჩვენი ცხოვრება ინტერნეტზეა მიბმული“.

იტალია

სილვია იონას ბიძაშვილი სკოლის მოსწავლეა და იძულებულია განათლება დისტანციურად მიიღოს. „ჩემმა ბიძაშვილმა მითხრა, რომ მისთვის თანაკლასელებთან განშორება არც ისე ადვილია და მას არ  მოსწონს დისტანციური სწავლება“, – ამბობს სილვია.

მისი თქმით, სკოლის მოსწავლეები ხშირად ვერ კონცენტრირდებიან სწავლაზე, აცდენენ ონლაინგაკვეთილებს, დაკავებული არიან სხვა საქმიანობით, რომელსაც სკოლასთან საერთო არაფერი აქვს. ასევე, იტალიაში არსებობს ხარისხიანი ინტერნეტკავშირის პრობლემა, რომელიც თავს შუა გაკვეთილის დროს იჩენს.

ყველაზე მეტად იტალიელებს, დიდებსაც და ბავშვებსაც, ერთმანეთთან ცოცხალი კომუნიკაციის დანაკლისი ადარდებს. მათი აზრით, ცოცხალი ურთიერთობა ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია და ის განსაკუთრებით აუცილებელია ბავშვებისათვის.

თავდაპირველად, როდესაც მთავრობამ გამოაცხადა, რომ სკოლებში დისტანციური სწავლება დაინერგებოდა, მასწავლებლების უმეტესობამ შოკი მიიღო. იტალიელები დღესაც მიიჩნევენ, რომ კარგად ვერ მოემზადნენ ასეთი ტიპის სწავლებისთვის.

იტალიაში სწავლა 14 ოქტომბერს განახლდა. განათლების სფეროში მომუშავე ბევრი ჩინოვნიკი დისტანციურ სწავლებაზე გადასვლის წინააღმდეგიც კი იყო და ამბობდა, რომ მოსწავლეთა უსაფრთხოებისთვის სრულიად საკმარისი იქნებოდა სკოლებში სხვადასხვა კლასის სხვადასხვა დროს შეშვება, რაც შეამცირებდა უშუალო კონტაქტების რაოდენობას. ყველა მოსწავლე ცალ-ცალკე მერხზე უნდა მჯდარიყო, საკლასო ოთახი კი რეგულარულ დეზინფექციას ექვემდებარებოდა. კლასის გარეთ მოსწავლეებს ნიღბები უნდა ეტარებინათ. ამჟამად იტალიაში უფროსკლასელები დისტანციურ სწავლებაზე გადავიდნენ, უმცროსი კლასის მოსწავლეები კი საკლასო ოთახებში ნიღბებით სხედან.

სამხრეთ კორეა

ეს ქვეყანა ერთ-ერთი მათგანია, რომელმაც ახალ რეალობასთან ადაპტირება მშვენივრად მოახერხა. აქ მცხოვრები სტუდენტის, აიგანიმ ტოლეულიევას თქმით, სამხრეთ კორეაში კარანტინი არ გამოცხადებულა და ყველა საჯარო ადგილი ღია იყო.

კარანტინის ნაცვლად, კორეის მთავრობამ შემოიღო მკაცრი წესები – ნიღბების ტარების, სკრინინგისა და სოციალური დისტანცირების შესახებ. გაზაფხულსა და შემოდგომაზე უნივერსიტეტები ონლაინგანათლებაში აქტიურად ჩაერთენ. შუა სექტემბრში კი ყველა სკოლა და საბავშვო ბაღი დაიხურა.

აიგანიმი ამბობს, რომ გაურკვეველია, რამდენ ხანს მოუწევთ სტუდენტებისა და სკოლის მოსწავლეების ონლაინ სწავლა – ახლა ისინი დისტანციურად სწავლობენ. თუმცა, მცირე კერძო სკოლები და უწყვეტი განათლების ცენტრები ახლაც ღიაა. ეს გამოწვეულია იმით, რომ ბევრი მშობელი მუშაობს და ბავშვის დამტოვებელი არავინ ჰყავთ.

სამხრეთ კორეა ლიდერია ინფორმაციული ტექნოლოგიების სფეროში. ახლა ქვეყანაში დაახლოებით 5,4 მილიონი ბავშვი დისტანციურად სწავლობს. სახელმწიფო ბევრ ოჯახს  დაჰპირდა უკაბელო მაღალსიჩქარიანი ინტერნეტით უზრუნველყოფას და ამისთვის 1,2 მილიონი დოლარი გამოყო. ფიჭურმა ოპერატორებმა შეამცირეს მომსახურების ღირებულება სკოლის მოსწავლეებისთვის, რომლებიც ჩართულნი არიან EBS-ში (საგანმანათლებლო მაუწყებლობის სისტემა). იმ მოსწავლეებს, რომლებსაც არ ჰქონდათ ლეპტოპები და კომპიუტერები, სკოლებმა მისცეს.

მსხვილმა კომპანიებმა – Apple-მა და Samsung-მა – დააწესეს სპეციალური ფასდაკლებები სკოლის მოსწავლეებისა და სტუდენტებისათვის. ამ წლის მარტში მაღაზიებში ლეპტოპები და პლანშეტები, მაღალი ფასის მიუხედავად, სწრაფად გაიყიდა, მაგრამ ახლა უკვე მოსწავლეებს შეუძლიათ, მიიღონ დიდი ფასდაკლებები პირადობის მოწმობის საფუძველზე. გარდა ამისა, მთავრობამ საჭირო ტექნიკით უზრუნველყო შორეულ ადგილებში მცხოვრები 220 000 სტუდენტი.

„თავდაპირველად, სამხრეთ კორეაში ონლაინგაკვეთილების დროს მასწავლებლები მოსწავლეებს Zoom-ით ან სკოლის ონლაინპლატფორმების საშუალებით ეკონტაქტებოდნენ. მცირედი ტექნიკური გაუმართაობის შემთხვევაში, სკოლამ საკუთარ თავზე აიღო პასუხისმგებლობა და შეეცადა ინტერნეტის პრობლემების მოგვარებას. სამხრეთ კორეაში ტაბლეტებს სკოლის და უნივერსიტეტის პრაქტიკაში პანდემიამდეც იყენებენ. ამიტომ მოსწავლეებმა დიდად ვერ იგრძნეს მნიშვნელოვანი განსხვავება დისტანციურ სწავლებაზე გადასვლისას. მათ ისედაც იცოდნენ, რას წარმოადგენს  წიგნების ნაცვლად კომპიუტერული მოწყობილობების გამოყენება“, – აღნიშნავს აიგანიმი.

თუმცა, ახალ სასწავლო პროცესს სამხრეთ კორეაში მინუსებიც ახლდა. მაგალითად, დაწყებითი კლასების მოსწავლეებს დამოუკიდებლად არ შეეძლოთ ონლაინპლატფორმებზე წვდომა, ხოლო მშობლებს მათთან ერთად ჯდომის დრო არ ჰქონდათ, ისინი ვერ აკონტროლებდნენ პროცესს. აპრილში, როდესაც კორონავირუსის სიხშირემ პიკს მიაღწია, საგანგებო საგანმანათლებლო სპეციალურ ცენტრებში (გადაუდებელი დახმარების კლასები) მოსწავლეთა რაოდენობა 4,2%-მდე გაიზარდა. მასწავლებლები დილით მშობლებს ურეკავდნენ და ეკითხებოდნენ: „უკვე გღვიძავთ?“, „კავშირზე ხართ?“, „პრობლემები ხომ არ გაქვთ?“. ეს ძალიან ძაბავდა ყველას, ოჯახებსაც და მასწავლებლებსაც.

დიდად სხვა მინუსები არ ყოფილა, რადგან კორეულ კულტურაში ბავშვების განათლება პირველ ადგილზე დგას და მშობლები თავსა და ფინანსებს არ ზოგავენ, რომ შვილებს მხოლოდ საუკეთესო მისცენ. სწორედ ასეთი აზროვნება დაეხმარა კორეას, სწრაფად გამოსწორებულიყო კომპიუტერების დეფიციტის პრობლემა. ისევ და ისევ, კორეული კულტურა, სადაც გუნდური მუშაობა უმაღლესი მიზნის მისაღწევად ყოველთვის პირველ ადგილზე დგას, დაეხმარა განათლების სისტემას ბევრი პრობლემის აღმოფხვრაში.

მოამზადა ირმა კახურაშვილმა