მასწავლებლები, სწავლების მეთოდებზე საუბრისას, ხშირად ვამბობთ, რომ შემთხვევის ანალიზით სწავლება კარგი მეთოდია, შემთხვევის განხილვა და ანალიზი ეფექტურია დილემების დანახვის, გააზრებისა და გამოსავლის პოვნისთვის.
მაინც რა ახასიათებს შემთხვევის ანალიზით სწავლებას?
ეს არის სწავლების აქტიური ფორმა, რომელიც ფოკუსირებულია შემთხვევაზე და გულისხმობს სწავლას კეთებით. შემთხვევები არის რეალური ან გამოგონილი ამბავი, რომელიც მოიცავს „საგანმანათლებლო გზავნილს“, ნარატივს, მოვლენებს, პრობლემებს, დილემებს, თეორიულ ან კონცეპტუალურ საკითხს, რომელიც საჭიროებს ანალიზს და/ან გადაწყვეტილების მიღებას.
შემთხვევის ანალიზზე დაფუძნებული სწავლება ერთგვარ სიმულაციას უკეთებს რეალურ სამყაროში არსებულ სიტუაციებს და შესაძლებლობას აძლევს მოსწავლეებს, აქტიურად გაუმკლავდნენ რთულ პრობლემებს.
როგორც გამოცდილებამ გვაჩვენა, შემთხვევის ანალიზით სწავლება ხელს უწყობს შესასწავლი საკითხის უფრო ღრმა გაგებას, რაც მდგომარეობს საკითხის კრიტიკულ გააზრებაში და საკითხის სხვადასხვა პერსპექტივიდან გაანალიზებაში. მოსწავლეები სვამენ კითხვებს მოცემული შემთხვევის გარშემო, მუშაობენ პრობლემის გადაჭრაზე, ურთიერთობენ თანატოლებთან, „ხსნიან“ შემთხვევას, აანალიზებენ, აჯამებენ, სწავლობენ არასაკმარისი ინფორმაციის პირობებში მუშაობას, ეკითხებიან საკუთარ თავს: „რას გავაკეთებდი ამ კონკრეტულ სიტუაციაში? ამ მეთოდით მოსწავლე აკავშირებს თეორიას პრაქტიკასთან, რაც ხელს უწყობს მოსწავლეებში საკითხისადმი ჯანსაღი დამოკიდებულების ჩამოყალიბებას და კომუნიკაციის, აქტიური მოსმენის, კრიტიკული აზროვნების, გადაწყვეტილების მიღებისა და შემეცნებითი უნარების განვითარებას.
რატომ გავიხსენე ეს მეთოდი რედაქტორის წერილის წერისას. ცხადია, შემთხვევით არა. წინაპირობა ჩვენი რეალობა და ყოველდღიურობაა. როცა ჩვენი სტუდენტები და მოსწავლეები, რომლებსაც ვასწავლეთ ანალიზი, სწორი მიმართულებით მიდიან და ეს მიმართულება მხოლოდ ერთადერთ ადგილს მონიშნავს რუკაზე და ეს ადგილი მათი სამშობლო – საქართველოა.
საშინელი წყევლააო, ბებიაჩემი მეტყოდა ბავშვობაში, – „ღმერთმა შენი არ გაცოდინა და სხვისი არ გასწავლაო“- არადა, ეს ჩვენი ისტორიაა. რაც თავი მახსოვს, ამ ისტორიას თავიდან ვწერთ და ერთხელაც ვერ დავისწავლეთ გაკვეთილი − ისევ განმეორებით, ისევ შეცდომების დაშვებით, ისევ ანალიზისა და კრიტიკულად გააზრების გარეშე.
არადა, სამშობლო ერთადერთია.
მთავარი რედაქტორი – ნატო ინგოროყვა
რედაქტორები: მანანა ბოჭორიშვილი, ნანა მაჭავარიანი, ირმა ტაველიძე, ქეთევან ნიკოლეშვილი
დიზაინერი– ბესიკ დანელია
მხატვარ-ილუსტრატორი – მამუკა ტყეშელაშვილი
ნომრის ავტორები:
მანანა ბოჭორიშვილი, თინათინ ზარდიაშვილი, მაია ფირჩხაძე, ქრისტინა სურგულაძე, თამთა კობახიძე, გიტა თვალაბეიშვილი, ლელა კოტორაშვილი, ხათუნა ციხელაშვილი, მეგი კავთუაშვილი, ნინო ლომიძე, ქეთევან ოსიაშვილი, თემურ სუყაშვილი, ქეთევან კობალაძე, მარიამ ჯამდელიანი, ნათია ნაფეტვარიძე, ნასტასია არაბული, შორენა ტყეშელაშვილი, ელიზბარ ელიზბარაშვილი
ნომრის წაკითხვა და ჩამოწერა შესაძლებელია ბმულიდან:
