პარასკევი, ივლისი 18, 2025
18 ივლისი, პარასკევი, 2025

კარვის სკოლა

0

აზერბაიჯანელი მწერლის, გიუნელ მოვლუდის „ბანაკი“ მოსალოდნელზე მძიმე საკითხავი გამოდგა – ძველი მოგონებები, 90-იანი წლების გაუსაძლისი ყოფის სურათები ერთიანად წამომიშალა. მერე რა, რომ დევნილი არასდროს ვყოფილვარ და არც მთავარი გმირივით მიცხოვრია კარვების სოფელში. ჩემი თვალთახედვის არეშიც მოხვედრილა „ტექსუნის“ ქილაში გახარებული ოთახის მცენარე თუ ის რეკლამა, საპონ „ქემეის“ სანატრელ საჩუქრად რომ აქცევდა… ა

თუმცა დევნილების ჯოჯოხეთი სხვაა, უფრო მწველი ცეცხლით. ამ წიგნის მთხრობელის სატანჯველს კი ისიც ემატება, რომ მშობლები კითხვის ჩვევას არ უწონებენ, სულაც სახიფათოდ და ქალიშვილისთვის შეუფერებლად მიიჩნევენ. „ყოველ ჯერზე, როცა კი წიგნს ვიღებდი ხელში, რაღაცას მავალებდნენ და თუ ჯეროვნად ვერ ვასრულებდი, წიგნს მართმევდნენ და ხევდნენ“, – ჰყვება გიუნელ მოვლუდი, რომლის გულახდილობაც უფრო და უფრო დამზაფვრელი, რთულად გასააზრებელი ხდება. დიახ, ჩვენ წინ ავტობიოგრაფიული ტექსტია, მტკივნეული თერაპიის მწარე ნაყოფი.

მამაჩემი ბავშვობაშივე არ მიყვარდაო, აღიარებს ის და მალევე გვარწმუნებს, რომ საამისოდ საკმარისზე მეტი მიზეზი აქვს. თუთის ბაღში „საათობით ჩამომჯდარი მის სიკვდილსა და ჩვენთვის თავის დანებებას“ ვნატრობდიო. ძალადობის ჯაჭვში ჩაბმული ოჯახის წევრები, ახლობლები, ბანაკის ნაცნობი თუ უცნობი მოსახლეები ამ მოცემულობას თითქმის ბუნებრივად, ყოველდღიური ყოფის ჩვეულებრივ ნაწილად მიიჩნევენ. სხვა არც რა ყოფილა და არც რა იქნება იქ, სადაც მთავარი ამოცანა ნებისმიერ ფასად გადარჩენაა, მთავარი საფიქრალი ხვალინდელი დღის პური და მარგარინია.

ბანაკში ათ-თხუთმეტ კარვად გაშლილი სკოლაც აქვთ, სადაც მოზარდები ხეირიანად წერა-კითხვასაც ვერ სწავლობენ. უფრო იმისთვის დადიან, რომ უფროსების მტანჯველ კონტროლს, შემაწუხებელ საოჯახო საქმეებს ცოტა ხნით მაინც დააღწიონ თავი, ამოისუნთქონ. „ზამთრის ტანსაცმელი გვეცვა, თუმცა კარვის კლასში მაინც ვიყინებოდით, – იხსენებს ავტორი. – ღუმელის ანთება კი იყო საჭირო, მაგრამ სკოლისთვის გამოყოფილ შეშაზე არაფერი ისმოდა. დიდი ალბათობით, გაყიდული და შეჭმული იყო. ამიტომაც ღუმელის ასანთებად გამხმარ ეკლიან ბუჩქებს, ნაძვის გირჩებს, მუყაოს ვიყენებდით“. ამ ყველაფერს, ცხადია, ბავშვები აგროვებენ, ყინვისგან გაწითლებული, შრომისგან გაუხეშებული ხელებით.

თორმეტი-ცამეტი წლის გოგონა ყველას უსმენს, ყველას აკვირდება და არც დასკვნების გამოტანა, გარემოებებისა თუ მოვლენების სწორად შეფასება უძნელდება. დრო გადის და ხვდება, რომ მოჯადოებული წრე უნდა გაარღვიოს, თავდახრილი ქალიშვილის ხვედრის გაზიარებაზე უარი ჯიუტად უნდა თქვას. ერთ კარავში ბიბლიოთეკასაც აღმოაჩენს, საიდანაც ეზიდება და ეზიდება რომანებს – სინამდვილე ცოტა უფრო ასატანი რომ გახადოს, მზის შუქს კარვის ბნელ კუთხეებშიც რომ შეაღწევინოს.

ყველასგან სწავლობს.

ყველაფრისგან სწავლობს.

„არ იყო არსად წვეთი სიხარული, შუქი, იმედი, არც წარსულში და არც მომავალში“, – ამას კი მთელი სიმძაფრით სწორედ მაშინ განიცდის, როცა მისი ოჯახი ბოლოს და ბოლოს ბანაკს თავს დააღწევს, როცა ხუთწლიან ტანჯვა-წამებას სუმგაითში, ახლად ნაყიდ პატარა ბინაში გატარებული დღეების უღიმღამობა შეენაცვლება. დევნილობის დამღა უფრო რთულად ასატანი ხდება. სწავლას სხვა სკოლაში აგრძელებს, მაგრამ მის ფანჯრებსაც სასოწარმკვეთად ჩაშავებია აქა-იქ შემორჩენილი მინები: „ოთახებში მუდამ ბნელოდა და კედლებს თითქოს უნდა ჩაეყლაპე. გათბობის სისტემა არ მუშაობდა. გაკვეთილზე ქურთუკებით ვისხედით, მაგრამ მაინც გვციოდა. ნორმალურ სახელმძღვანელოებზე, სასკოლო ინვენტარზე ლაპარაკიც კი ზედმეტი იყო“.

ვერ ვიტყვით, რომ უცხო სურათია, რომ მსგავსი არაფერი გვინახავს. გიუნელ მოვლუდის „ბანაკი“ კი იმიტომაც არის კარგი წიგნი, რომ იმ ყველაფრის დავიწყების შეუძლებლობას შეგვახსენებს, რაც ათასწლეულთა მიჯნაზე მიღებული ახალი გამოცდილებებით, ყოველდღიურად თავგასართმევი ამოცანებით, ხმამაღლა დასახული გეგმებით გადავფარეთ. ალბათ გვჯეროდა, რომ ცხოვრებიდან რაღაცას მართლაც ამოვშლიდით, რომ ასე უფრო ადვილად გავიმარჯვებდით.

იდეიდან ტექსტამდე

0

(მეორე ნაწილი)

შიში იდეასთან ერთად ჩნდება და ტექსტის ბოლო წერტილამდე არ გტოვებს. მას სხვადასხვა ფორმა აქვს. დასაწყისში ესაა: „თემა რომ ვერ დავძლიო?“, მერე: „რომ ვერ განვაგრძო წერა? ბოლომდე რომ ვერ მივიყვანო?“.

ეს შეუცნობლის შიშია. შიში იმისა, რომ როგორი დისციპლინირებულიც არ უნდა იყოს წერის პროცესი, რამდენიც არ უნდა დაგეგმო წინასწარ, როგორი ყურადღებითაც არ უნდა მიჰყვე ამ გეგმას, შეიძლება, ერთ დღეს მაინც არაფერი გამოვიდეს. ასე, უბრალოდ, გაიღვიძო და აღმოაჩინო, რომ ეს ტექსტი აღარ დაიწერება.

ცალკეა თავად ტექსტთან დაკავშირებული შიშები, რომლებიც მოკლედ გამოითქმის ფრაზით: „იქნებ არ ვარგა?“ მე ეს ეჭვი მანამ არ მტოვებს, სანამ ტექსტს გამომცემელს არ ჩავაბარებ. როცა ტექსტი უკვე რედაქტორმა უნდა ნახოს, ეჭვიც კვლავ ბრუნდება, ოდნავ სახეცვლილად: „რამე სულელური ენობრივი უხერხულობები ხომ არ მოგსვლია?“, სანამ რედაქტორი უკუკავშირს მომცემს, ერთ სიკვდილს ვათავებ.

ამიტომ როცა მეკითხებიან, წერისას ყველაზე რთული რა არისო, დაუფიქრებლად ვპასუხობ: ჩემს შიშებსა და ეჭვებთან ბრძოლა. ეს ბრძოლა ყოველდღიურად უნდა მოვიგო. ყოველ დილით მაცახცახებს მაგიდისა და თეთრი ეკრანის დანახვაზე. როცა „აკუმს“ ვწერდი, გაღვიძება მეზიზღებოდა, რომ ვიცოდი, წერა უნდა გამეგრძელებინა; განსაკუთრებით, თუ საწვალებელი ეპიზოდი მქონდა დასაწერი, მაგალითად, სამედიცინო თემაზე. მეორე ნაწილის ბოლო ოცდაათი გვერდი წაშლილი და ხელახლა დაწერილი მაქვს – მივხვდი, რომ დასრულება ვიჩქარე და მივაფუჩეჩე, ეს კი ტექსტს არ წაადგებოდა. ვერც ვერაფერს ჩავასწორებდი – მონათხრობის ფორმა სხვა უნდა ყოფილიყო. ამიტომ წავშალე. ნაწერი ერთიორად გაიზარდა. გვარიანად გავწვალდი. არ მინდოდა, მეშინოდა, მაგრამ, სამაგიეროდ, ახლა ტექსტი ტექსტად ვარგა.

ეს შიში, რომელზეც ახლა ვმსჯელობ, უფრო ფორმასთან, ჩანაფიქრის რეალიზებასთან დაკავშირებული შიშია. ბოლო დროს მივხვდი, რომ სხვა შიშიც არსებობს – შინაარსის შიში.

იდეა მაქვს. უკვე დიდი ხანია, მაქვს და აი, როგორც იქნა, გადამხდა რაღაც, რამაც საბოლოოდ შემამზადა მის დასაწერად. მაგრამ რომ დავწერო, ჯოჯოხეთში უნდა ჩავიდე, ჩემს პირად ჯოჯოხეთში. წარმოუდგენელ საშინელებას უნდა გავუსწორო თვალი და ის, რაც ერთხელ უკვე გავიარე ცხოვრებაში, ხელახლა უნდა გავიარო ლიტერატურაში.

ნორმალური ადამიანი ფსიქოთერაპევტთან მივიდოდა, მაგრამ მე სხვა პასუხისმგებლობები მაქვს – მჭირდება, რომ მტკიოდეს, ეს ტკივილი ცინცხალი უნდა იყოს, ბრაზი ყრუდ უნდა მიხრავდეს ძვლებს. წერამდე განკურნება დაუშვებელია, რადგან ეგ თუ მოხდა, თუ ამისგან გავთავისუფლდი, როგორღა დავწერ? დაწერით კი აუცილებლად უნდა დავწერო – უნდა ვუთხრა სხვებს, რომ მარტო არ არიან.

აქვე გეტყვით: საამისო მხნეობა უკვე მოვიკრიბე. ეს 8 ივნისს მოხდა, სრულიად მოულოდნელად. გავიღვიძე და ცხადად დავინახე დასაწყისიც და ცალკეული ეპიზოდებიც. გამოცდილების ლიტერატურაში გადათამაშების აღარ მეშინია, მაგრამ ფორმის შიში, რა თქმა უნდა, მაქვს – ეს დაუძლეველი რამაა. ამ შემთხვევაში მას კიდევ ერთი კომპონენტი შეემატა – ვგრძნობ, რომ, შესაძლოა, სხვანაირი ტექსტი გამომივიდეს, უფრო მეტად უბრალო, მეტად ამბავზე ორიენტირებული, ინტერტექსტუალური და მეტაფიქციური ილეთების გარეშე, შეიძლება, პოლიფონიურობის გარეშეც. ალბათ, იცით: ეს ჩემი სტილი არ არის. სტილი, საერთოდ, არ ვიცი მაქვს თუ არა, მაგრამ აქამდე მეგონა, რომ ჩემი ნაწერის ეს მახასიათებლები უცვლელი იყო, რომ, ამ თვალსაზრისით მაინც, რაღაც მოსტილო ნაპოვნი მქონდა. თურმე – სულაც არა.

მე დიდხანს ვერ ვჩერდები ერთ ადგილას, თუმცა ცვლილებებიც ძალიან მაშინებს. მით უმეტეს, ასეთი – სრულიად უცხო, უნაპირო ზღვაში უნდა შევცურო. არ დავიხრჩობი, მაგრამ იქიდან გამოსული ისიც აღარ ვიქნები, რაც შესვლამდე. აბა, ეს საშიში არაა?

არის კიდევ მესამე შიშიც – თავად ამ შიშის შიში. კარგა ხანს მეგონა, რომ პრობლემა ჩემშია – ალბათ, ძალიან გამოუცდელი ვარ და დროსთან ერთად ეს შიშიც გაქრება. ან იქნებ, უბრალოდ, ცოტა უნიჭო ვარ? სხვა მწერლები სიხარულით ეკვეთებიან საწერ მაგიდას და მე კი ასეთი უნიათო ვყავარ გამჩენს, რომ ჩემი ცხოვრების საქმე მიპოვია და იმისი ფხაც არა მაქვს, თავდადებით ვაკეთო.

ეს ფიქრები მქონდა, სანამ ერთ ძალიან საინტერესო პანელურ დისკუსიაზე ერთმა ჩემმა საყვარელმა და ჩვენში გამორჩეულმა მწერალმა არ თქვა, რომანის იდეა მაქვს და პატარა გოგოსავით მეშინიაო.

უიმე-მეთქი, აბა, ასეთ ავტორსაც თუ ეშინია, მე რაღა უნდა ვთქვა?!

ჰოდა, მას მერე ვიცი, რომ შემიძლია, თამამად მეშინოდეს, ჩემს გემოზე, როგორ იტყვიან…

გაგრძელება იქნება

სპორტული თამაშების მნიშვნელობა სკოლაში

0

სპორტული თამაშები  მნიშვნელოვან როლს ასრულებს მოზარდების განვითარებაში. ის ეხმარება მათ არა მხოლოდ ფიზიკური ჯანმრთელობის გაუმჯობესებაში, არამედ ფსიქოლოგიურ და სოციალურ უნარ-ჩვევების განვითარებაშიც. სპორტული თამაშები არის ის აქტივობები, რომლებიც სკოლაში ყოველდღიურ ცხოვრებას ამდიდრებს და მოსწავლის გონებრივი და ფიზიკური აქტიურობის მაღალი დონეს უზრუნველყოფენ.  განვიხილოთ სპორტული თამაშების  როლი და  მნიშვნელობა.

ფიზიკური განვითარებასპორტული თამაშები ეხმარება ბავშვს ფიზიკური განვითარების გაუმჯობესებაში. ის ხელს უწყობს კუნთების, ძვლებისა და გულ-სისხლძარღვთა სისტემის გაძლიერებას. ბავშვები, რომლებიც რეგულარულად თამაშობენ სპორტულ თამაშებს, ფიზიკურად უფრო აქტიურები და ჯანმრთელები არიან. სპორტული თამაშები ასევე ეხმარება მოზარდს მოძრაობის კოორდინაციისა და მოქნილობის გაუმჯობესებაში.

ფსიქოლოგიური სარგებელისპორტული აქტივობა ხელს უწყობს მოზარდებში სტრესის შემცირებას და ფსიქოლოგიური კეთილდღეობის გაუმჯობესებას. ვარჯიში ხელს უწყობს ენდორფინების გამომუშავებას, რაც ხელს უწყობს კარგ განწყობას და ფსიქოლოგიური სტრესის შემცირებას. სპორტული თამაშები ეხმარება ბავშვებს თვითშეფასების ამაღლებაში და წარმატების განცდაში.

სოციალური უნარჩვევები – სპორტული თამაშები უზრუნველყოფენ უნიკალურ გარემოს, სადაც ბავშვებს შეუძლიათ ისწავლონ გუნდური მუშაობა, ლიდერობა და თანამონაწილეობა. ის ეხმარება მოზარდს სოციალურ ურთიერთობების განვითარებასა და მეგობრული ურთიერთობების დამყარებაში. სპორტული თამაშები ხელს უწყობს ბავშვებს კომუნიკაციის უნარ-ჩვევების განვითარებაში და უზრუნველყოფს მოზარდებს შორის  ურთიერთპატივისცემის გრძნობების გაძლიერებას.

დისციპლინა და პასუხისმგებლობასპორტული თამაშები ეხმარება ბავშვებს დისციპლინისა და პასუხისმგებლობის  განვითარებაში.  ისინი  სწავლობენ მიზნების დასახვას და მათ მიღწევას, რაც მნიშვნელოვანია წარმატებული ცხოვრებისათვის. ბავშვები, რომლებიც მონაწილეობს სპორტულ თამაშებში, სწავლობენ დროის მართვასა და შრომისმოყვარეობას.

კოგნიტიური სარგებელიკვლევები აჩვენებს, რომ ფიზიკური აქტივობა დადებითად მოქმედებს კოგნიტიურ უნარ-ჩვევებზე. სპორტული თამაშები ეხმარება ბავშვებს ყურადღების კონცენტრაციასა და მეხსიერების გაუმჯობესებაში. ფიზიკური აქტივობა ხელს უწყობს შემოქმედებით აზროვნებას და პრობლემების გადაჭრის უნარის განვითარებას.

მოტივაცია და ჩართულობასპორტული თამაშები ეხმარება ბავშვებს სკოლაში სწავლის მოტივაციისა და ჩართულობის გაზრდაში. სპორტული აქტივობები ქმნიან მხიარულ და ინტერაქტიულ გარემოს, რომელიც ხელს უწყობს ბავშვების სასწავლო პროცესში ჩართულობას. სპორტული თამაშები ასევე ეხმარებიან ბავშვებს ისწავლონ გუნდური მუშაობა და ურთიერთპატივისცემის გაძლიერება.

რეკომენდირებული სპორტული თამაშები სკოლაში

 ფეხბურთიფეხბურთი ხელს უწყობს გუნდური მუშაობის, სტრატეგიული აზროვნებისა და ფიზიკური გამძლეობის განვითარებას. ის პოპულარული თამაშია, რომელიც აერთიანებს ბავშვებს და ეხმარება მათ სოციალურ ურთიერთობების გაუმჯობესებაში.

კალათბურთიკალათბურთი ასწავლის ბავშვებს სისწრაფეს, კოორდინაციას და გუნდური მუშაობას. ის ხელს უწყობს ფიზიკური აქტივობის და სტრატეგიული აზროვნების განვითარებას.

 ფრენბურთი ფრენბურთი ეხმარება კოორდინაციის, მოქნილობისა და გუნდური მუშაობის უნარ-ჩვევების გაუმჯობესებაში. ის ასევე ხელს უწყობს სწრაფი გადაწყვეტილებების მიღებას და კომუნიკაციის უნარ-ჩვევების განვითარებას.

ბეისბოლიბეისბოლი ეხმარება ბავშვებს კოორდინაციის, სისწრაფისა და სტრატეგიული აზროვნების განვითარებაში. ის ასწავლის მოთამაშეებს გუნდურ მუშაობასა და პასუხისმგებლობის გრძნობას.

 ჩოგბურთი ჩოგბურთი ხელს უწყობს კოორდინაციის, სისწრაფისა და გამძლეობის განვითარებას. ის ასევე ეხმარება ბავშვებს ინდივიდუალური პასუხისმგებლობისა და სტრატეგიული აზროვნების გაუმჯობესებაში.

სპორტული თამაშები სკოლაში უმნიშვნელოვანეს როლს ასრულებს ბავშვის ფიზიკურ, ფსიქოლოგიურ და სოციალურ განვითარებაში. ის ხელს უწყობს ბავშვის ჯანმრთელობის გაუმჯობესებას, კომუნიკაციის უნარ-ჩვევების განვითარებას და სწავლის მოტივაციის ამაღლებას. ამიტომ, სკოლებში სპორტული თამაშების ინტეგრაცია უნდა იყოს პრიორიტეტული და მათ უნდა მიექცეს შესაბამისი ყურადღება, რათა უზრუნველყოფილი იყოს ბავშვების სრულფასოვანი განვითარება.

 

აქტივობები დასუფთავების აქციების გამხიარულებისთვის

0

 

დასუფთავების აქციებს სკოლებში და მის გარეთ ხშირად ვატარებთ. ხშირ შემთხვევაში სცენარი იდენტურია. დათქმულ დროს ვიკრიბებით, ვირგებთ ხელთათმანებსა და სხვა აღჭურვილობას, გავდივართ შერჩეულ ლოკაციაზე გარემოდან ნარჩენების ამოსაღებად…

მოსწავლეები დასუფთავების აქციებში დიდი ენთუზიაზმით ერთვებიან.  განსაკუთრებული მონდომებით გამოირჩევიან დაწყებითი საფეხურის ბავშვები. მოზარდებთან უკვე გვიწევს ახსნა, თუ რატომ ვაკეთებთ ამას. რა შეიძლება გავაკეთოთ ისეთი, რომ გაიზარდოს საბაზო და საშუალო საფეხურის მოსწავლეების ინტერესები, ასეთ აქტივობებში მონაწილეობის თვალსაზრისით?

მიმდინარე წლის ივნისში ლიეტუვაში, პატარა ქალაქ სკაუდვილეში, პროგრამის ერაზმუს+ მოკლევადიანი ტრენინგ კურსი გაიმართა ახალგაზრდებთან მომუშავე ორგანიზაციების წარმომადგენლებთან. პროგრამის  მიზანი იყო გარემოსდაცვითი ცნობიერების ამაღლების ინოვაციური გზების ძიება და მათი დამკვიდრება. ერთ-ერთ აქტივობა მოიცავდა დასუფთავების აქციის ისეთი გეგმის შემუშავებას, რომელშიც ინტეგრირებული იქნებოდა მხიარული და შემეცნებითი აქტივობები.

აქტივობები, რომლებიც დასუფთავების აქციის პარალელურად შეიძლება გამოვიყენოთ.

სტატიის ამ ნაწილში, შემოგთავაზებთ სავარაუდო აქტივობების ჩამონათვალს, რომელიც შეიძლება დასუფთავების აქციის/ლაშქრობის პარალელურად ჩატარდეს. გაითვალისწინეთ, რომ ისინი უნდა მოარგოთ ჯგუფის ინტერესებს, ასაკს, შესაძლებლობებს და ა.შ. რა თქმა უნდა თქვენ შეგიძლიათ დაამატოთ თქვენი მოფიქრებული აქტივობა, რადგან ქვემოთ მოცემული მხოლოდ სარეკომენდაციო ხასიათისაა.

მისიები გუნდებისთვის

დასუფთავების აქციის დაგეგმვისას მონაწილეები გადაანაწილეთ მცირე ჯგუფებში. ჯგუფებს შეიძლება დავუსახოთ ერთნაირი, ან განსხვავებული მისია. მაგალითისათვის:

  • გადაუღეთ ფოტო, დაბინძურებულ ადგილს, გაიმეორეთ აღნიშნული ნარჩენების ამოღების შემდეგ;
  • შეაგროვეთ პლასტმასის ბოთლის ასი თავსახურავი;
  • შეაგროვეთ 10 სხვადასხვა ნივთი, რომელიც შეიძლება გამოგვადგეს მეორეული გამოყენებისთვის;
  • შექმენით/გააკეთეთ მარტივი აპლიკაცია მათი (შეგროვებული მეორეული ნივთების) გამოყენებით;
  • შეადგინეთ ლექსი/მიმართვა/სლოგანი, რომლითაც მოსახლეობას მოუწოდებ რომ არ დაყარონ ნარჩენები;
  • შექმენით სამაჯური ხის დრეკადი ტოტებისგან, სამკაულებად გამოიყენეთ ყვავილები, ფოთლები, მცენარეების ნაყოფი/თესლი და ა.შ.

გაითვალისწინეთ არ დაუსახოთ ისეთი მისია, რომელიც სახიფათო ნარჩენთან შეხებას მოიაზრებს.

პარტიზანული მებაღეობა

ეს აქტივობა დასუფთავების აქციის მოწყობამდე სხვადასხვა სახის მცენარის (ყვავილი, ბოსტნეული, პარკოსანი მცენარეები) თესლების შეგროვებას მოითხოვს. სასკოლო თემის ჩართულობით შეაგროვეთ ყვავილის, ბოსტნეულის, პარკოსანი მცენარეების თესლები და დაურიგეთ ჯგუფებს. წინასწარ რუკაზე მონიშნეთ გაჩერების ადგილები და ის ლოკაციები, სადაც შეიძლება დაითესოს ისინი. გარკვეული დროის გასვლის შემდეგ, შედეგების გასაცნობად ახალგაზრდებთან ერთად გადით იმ კონკრეტულ ლოკაციაზე და ნახეთ შედეგი.

ბინგო ბუნებაში

თამაში ბინგო სხვადასხვა დანიშნულებით გამოიყენება. ჩვენ შევქმენით თამაშის ისეთი ვერსია, რომლის გამოყენება შესაძლებელია ბუნების წიაღში სეირნობის, დასუფთავების აქციის მოწყობის დროს და ა.შ.

თამაშის წესი მარტივია. გუნდი, რომელიც პირველი იპოვის ფურცელზე განთავსებულ წარწერებს/ნახატებს იქნება გამარჯვებული. ამისათვის მათ უნდა მონიშნონ ყველა უჯრა. შესაძლებელია ტელეფონით დაფიქსირების წესის შემოტანაც.

თუ არ გვაქვს ამობეჭდვის საშუალება, შესაძლებელია მოსაძებნი ობიექტების სახელები დაწეროთ ქაღალდზე და ასეთი მარტივი ფორმატით შესთავაზოთ ახალგაზრდებს ბინგოს შევსება.

გასამხიარულებელი თამაშები

ახალგაზრდები დიდი სიამოვნებით ერთვებიან გასამხიარულებელ და ენერგიის აღსადგენ აქტივობებში. გთავაზობთ ორ მარტივ თამაშს, რომელიც წარმატებით გამოიყენება დიდ და მცირე ჯგუფებში.

„ჰი, ჰა, ჰუ“

მონაწილეები დგებიან საერთო წრეზე. ისინი ხდებიან სამურაები და უნდა ისწავლონ რამდენიმე მარტივი მოძრაობა. მას შემდეგ, რაც ყველა მონაწილე დაიმახსოვრებს მოძრაობებსა და პირობებს, შეგიძლიათ შემოიტანოთ გავარდნის წესი.

თამაშს იწყებს წამყვანი, რომელიც აირჩევს რომელიმე მონაწილეს, უმიზნებს შეტყუპებულ ხელებს და როგორც ხმლით, ზემოდან ქვემოთ იშვერს არჩეულისკენ და ყვირის „ჰი“. ის, ვისაც უმიზნებენ, რაც შეიძლება სწრაფად სწევს მაღლა შეტყუპებულ ხელებს და ყვირის „ჰა!“, ამავდროულად მის გვერდზე მდგომები, მარჯვნიდან და მარცხნიდან ყვირილით „ჰუ!“ და უმიზნებენ შეტყუპებულ ხელებს მუცლისკენ.  შუაში მდგომი სამურაი სწრაფად იშვერს ხელს რომელიმე მონაწილისკენ და მას გადასცემს მუხტს შეძახილით – „ჰი!“ და ასე გრძელდება წრეში.

როდესაც ყველა გაერკვევა თამაშის წესებში, მონაწილეები იწყებენ თამაშს გავარდნაზე. ვისაც შეეშლება მოძრაობის გაკეთება (ან დაავიწყდება დროზე მისი გაკეთება), ან არასწორად დაიყვირებს (ან საერთოდ არ დაიყვირებს), ის ვარდება თამაშიდან; თამაში სრულდება მაშინ, როდესაც დარჩება 4 გამარჯვებული სამურაი. მეტი თვალსაჩინოებისთვის უყურეთ ვიდეოს.

„ჯეირანი“

თამაში ჯეირანი ყველას გვითამაშია. ის ძირითადად რაიმე პრობლემური საკითხის მოკლე დროში გადასაწყვეტად გამოიყენება. როგორ შეიძლება მოვაწყოთ ჯეირანის ჩემპიონატი?

თავდაპირველად მონაწილეები წყვილდებიან და თამაშობენ კლასიკურ ჯეირანს. დამარცხებული მონაწილე ხდება გამარჯვებულის გულშემატკივარი,  ვაგონის პრინციპით ებმის მას ზურგიდან და ყვირის მის (გამარჯვებულის) სახელს.

გამარჯვებული ხვდება სხვა წყვილში წარმატებულს, ხოლო მათ შორის დამარცხებული, საკუთარ ქომაგთან ერთად უერთდება გამარჯვებულს. საბოლოოდ ფინალში ხვდება ორი წარმატებული მონაწილე, რომელთაც ზურგს უმაგრებს გულშემატკივრების მთელი არმია.  მეტი თვალსაჩინოებისთვის უყურეთ ვიდეოს.

 

ასეთი ტიპის დასუფთავების აქციები წინასწარ მომზადებას, დაგეგმვას და როლების გადანაწილებას მოითხოვს. სასურველია ჩამოყალიბდეს საორგანიზაციო ჯგუფი. ჯგუფში წინასწარ გადანაწილდეს როლები, მოინიშნოს მარშრუტი, განისაზღვროს გაჩერებების ადგილები, თამაშისა და შესვენების ლოკაციები და ა.შ.

ზემოთ აღწერილი აქტივობები ასევე შეიძლება გამოიყენოთ ექსკურსიებისა და ლაშქრობების დროსაც. აქტივობების დასაფიქსირებლად გამოიყენეთ სხვადასხვა პლატფორმა. ეს შეიძლება იყოს დახურული ფეისბუქ ჯგუფი, გაზიარებული საქაღალდე რომელიმე საცავში (google drive, one drive), GooseChase (ამ პლატფორმის გამოყენების ინსტრუქცია იხილეთ სტატიაში – მოდი, დავიკარგოთ, ანუ ეკოლაშქრობა ბუნების წიაღში) და ა.შ. ტექნიკური საშუალების არსებობის შემთხვევაში, ეფექტურია მისიებისა და დავალებების ერთობლივი ყურება.

 

 

მწვანე ბარათების სისტემა

0

საკლასო წესების შემუშავება და მათი დაცვა ძალიან მნიშვნელოვანია. მასწავლებლები ხშირად მივმართავთ სხვადასხვა ხერხს კლასში წესრიგის დასამყარებლად. ჩემი მასწავლებლობის განმავლობაში ერთ-ერთი ყველაზე ეფექტიანი მწვანე ბარათების სისტემა გახლავთ. ამ წერილში გაგიზიარებთ ჩემს გამოცდილებას მწვანე ბარათების სისტემასთან დაკავშირებით. ის არის  კლასის  მართვის ინსტრუმენტი, რათა შემცირდეს საკლასო წესების დარღვევის რაოდენობა. მწვანე ბარათების სისტემა მოიცავს ორ ძირითად იდეას: პირველი დისციპლინის საკითხების შემცირება და მეორე პოზიტიური სასწავლო გარემოს წახალისებას.

პირველ ეტაპზე მწვანე ბარათების სისტემა გავაცანი მშობლებს და ვთხოვე მხარდაჭერა, ვინაიდან მნიშვნელოვანია მოსწავლე მშობლისგან გრძნობდეს ბარათების სისტემაზე ინტერესს და ახალისებდეს მას. შემდეგ  თავად მოსწავლეებს გავაცანი.

სულ არის სამი ფერის ბარათი: წითელი, ყვითელი და წითელი. ბარათებს ვამზადებდი თავად. ვბეჭდავდი შესაბამისი ფერის ქაღალდზე და შემდეგ ვჭრიდი. ავირჩიე მწვანე ბარათების დარიგების დღე-პარასკევი. მოსწავლეებმა იცოდნენ, რომ პარასკევს მწვანე ბარათები რიგდებოდა. თავდაპირველად ავიღე ჩემი დაკვირვების დღიური და დღის განმავლობაში თითოეული მოსწავლის ქცევას ვინიშნავდი, რაც პარასკევს მეხმარებოდა გადაწყვეტილების მიღებაში,მიმეცა თუ არა მწვანე ბარათი.

თითოეულ ბარათზე წერია ის პუნქტები. მწვანე ბარათზე ასახულია პუნქტები, რომლის შესრულების შედეგადაც მოსწავლე კვირის ბოლოს იღებს მას. მწვანე ბარათის გადაცემის უფლება აქვს დამრიგებელს. ეს პუნქტებია:

ცხადია,შესაძლებელია ეს პუნქტები შეცვალოთ და თქვენი კლასის საჭიროებას მოარგოთ.

ყვითელი ბარათის გადაცემის უფლება აქვს ნებისმიერი საგნის მასწავლებელს, თუ ის საჭიროდ ჩათვლის, რომ მის გაკვეთილზე რომელიმე პუნქტი დაირღვა მონიშნავს მას. ყვითელი ბარათის პუნქტებია:

წითელი ბარათის შემთხვევაში, მოსწავლე წერს რეფლექსიას არასასურველ ქცევაზე. რეფლექსიის დაწერის დროს ჩართულია მშობელი და მასწავლებელი ერთდროულად. ხდება გასაუბრება სკოლის ფსიქოლოგთან. ასევე, შესაძლებელია თავად განსაზღვროთ  რა მოჰყვება წითელი ბარათის მიღებას.

ბარათების გამოყენების ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ნაწილი მისი რაოდენობაა. მასწავლებელმა უნდა განსაზღვროს მწვანე ბარათის რა რაოდენობის შემდეგ მიიღებს მოსწავლე ჯილდოს  და რამდენი ყვითელი ბარათის შემდეგ მიიღებს წითელს.

ჩემს შემთხვევაში თუ მოსწავლე დააგროვებდა ათ მწვანე ბარათს, მას გადავცემდი ჯილდოს. ეს იყო მის ინტერესზე მორგებული სათამაშო და მადლობის წერილი მშობელს. თქვენ შეგიძლიათ ლავირება გაუკეთოთ მწვანე ბარათების რაოდენობასა და ჯილდოს შინაარსს.

ყვითელი ბარათის შემთხვევაში, მოსწავლეს ჯერ სიტყვიერად ვაძლევდი გაფრთხილებას, თუმცა თუ ვგრძნობდი არ ითვალისწინებდა, შემდეგ ყვითელ ბარათს გადავცემდი. მოსწავლეს ვთხოვდი ყვითელი ბარათის მიღება მშობელს დაედასტურებინა ხელმოწერით. ეს მნიშვნელოვანი ნაწილი იყო, ვინაიდან მას ეგრძნო პასუხისმგებლობა და თავად მოეხდინა არასასურველი ქცევის რეფლექსია მშობელთან.

ბარათების სისტემის თვალსაჩინოებისთვის, შეგიძლიათ გააკეთოთ ქცევის პირამიდა, რომელსაც კლასში ხელმისაწვდომ ადგილას გააკრავთ. პირამიდაში თითოეულ მიღებულ ფერში წერთ მოსწავლის სახელსა და გვარს. ეს მოსწავლეს უმარტივებს მარტივად აკონტროლოს რამდენი ფერის ბარათი აქვს მიღებული.

ჩემი მოსწავლეები ძალიან დიდი ინტერესით ჩაერთნენ ბარათების სისტემაში. ითვლიდნენ და ელოდებოდნენ როდის მიაღწევდნენ სასურველ რაოდენობას,რათა მიეღოთ ჯილდო. ცხადია, მშობლების მაღალი ინტერესისა და მხარდაჭერით ამ სისტემამ კიდევ უფრო ეფექტიანად იმუშავა.

მწვანე ბარათების სისტემაზე ჩატარებულია კვლევა, რომელიც მის ეფექტიანობას ხაზს უსვამს. თქვენ შეგიძლიათ მოსწავლეების საჭიროებას მოარგოთ და მოდიფიცირება გაუკეთოთ ისე, როგორც მე მოვიქეცი.

 

როგორ მოვიძიოთ ფინანსები სასკოლო საჭიროებებისთვის

0

საქართველოს კანონით ზოგადი განათლების შესახებ სასკოლო საზოგადოების წევრებს, მათ შორის მშობლებს უფლება აქვთ საქველმოქმედო მიზნებისთვის მოიზიდონ ნებაყოფლობითი შემოწირულობები (მუხლი 14). თუ ადგილი აქვს ფინანსური სახსრების ან სხვა სიკეთის გამოძალვას, სკოლა ვალდებულია მიიღოს ყველა გონივრული ზომა, რათა თავიდან იქნეს აცილებული ასეთი ფაქტები. ხოლო თუ მშობლები ნებაყოფლობით ცდილობენ სკოლის მხარდაჭერას სხვადასხვა რესურსებით, ეს სრულიად ლეგიტიმურია და სკოლას შეუძლია ასეთი შემოწირულობის მიღება.

სკოლაში ფულის შეგროვება და მშობლების ჩართულობა ამ პროცესში, არა ერთი ქვეყნის პრაქტიკაა, მათ შორის ისეთი განვითარებული ეკონომიკის მქონე ქვეყნებისაც კი, როგორიც არის ამერიკა, დიდი ბრიტანეთი თუ ევროპის ქვეყნები. ჩამოთვლილ ქვეყნებში არსებობს სკოლაში შექმნილი ფონდები, რომლებიც სკოლების სხვადასხვა საჭიროებას აფინანსებენ. თუმცა, ამ ფონდებში თანხების მობილიზება ქართული პრაქტიკისგან განსხვავებულად ხდება. ერთ-ერთი მთავარი განმასხვავებელი არის ნებაყოფლობითობა. თანამედროვე მეთოდები დემოკრატიულია და მაქსიმალურად  ითვალისწინებს მშობლების ინდივიდუალურ შეხედულებებს, ნებას და ფინანსურ შესაძლებლობებს. მეორე, რაც მოწინავე ქვეყნების გამოცდილებას ქართული პრაქტიკისგან განასხვავებს, ის არის, რომ გამიჯნულია, თუ რა ფინანსდება სკოლის ბიუჯეტით და რა მშობლების სახსრებით.

საქართველოს კანონდებლობით საჯარო სკოლის ბიუჯეტი საჯაროა. მისი ნახვა მშობლებს წერილობითი მოთხოვნის საფუძველზე სკოლაშიც შეუძლიათ. ან ვებ გვერდზე https://skolebi.emis.ge/ შეძლებენ მოიძიონ საჭირო ინფორმაცია. ბიუჯეტში ჩახედვა  მშობლებს დაეხმარება გაიგონ, რა ფინანსდება სახელწიფოს მიერ და რა საჭიროებები რჩება გადასაჭრელი. თუ მშობლები სკოლის ბიუჯეტს გაეცნობიან, დარწმუნებიან, რომ დაფინანსების უდიდესი ნაწილი ხელფასებსა და კომუნალურ გადასახადებზე იხარჯება, ხოლო უამრავი გამოწვევის დასაძლევად ფინანსები აღარ რჩება. ამის შემდეგ კი დაიწყებენ ფიქრს, თავად როგორ დაეხმარონ მოსწავლეებს და სკოლას, რა გზით მოიპოვონ დამატებითი საჭირო რესურსები, ვის მიმართონ მხარდაჭერისთვის და როგორ აწარმოონ თანხის მობილიზების კამპანია ლეგიტიმური გზებით.

ამისთვის რამდენიმე მეთოდი არსებობს. მათ შორის, ერთ-ერთი პირველია მშობლების და მოსწავლეების მიმართვა ადგილობრივი მთავრობის მისამართით, მაგალითად, სასკოლო ინფრასტრუქტურის გაუმჯობესებისთვის. იქნება ეს სპორტის დარბაზის გარემონტება, საჭირო რესურსებით მომარაგება თუ სხვა საჭიროების დაკმაყოფილება.

მშობლებს და მოსწავლეებს დირექტორთან ერთად ან მისგან დამოუკიდებლადაც შეუძლიათ მიმართონ განათლების სამინისტროს სამეცნიერო ინფრასტრუქტურის სააგენტოს და მოითხოვონ ინფრასტრუქტურასთან დაკავშირებული პრობლემების დროულად გამოსწორება.

სახელმწიფო სტრუქტურების გარდა, არსებობს საერთაშორისო დაფინანსების მოპოვების შესაძლებლობებიც. ყველაზე პოპულარულია საგრანტო დაფინანსების მოძიება და/ან ქრაუდფანდინგი. ე.წ. სახალხო დაფინანსების მობილიზება. ამ მეთოდებით თანხის შეგროვების ყველაზე აქტიური ქართული პლატფორმებია „ორბელიანი მეტი“  https://orbelianimeti.ge/ და https://donors.ge/ . ორივე პლატფორმა შექმნილია იმისთვის, რომ დაეხმაროს აქტიურ მოქალაქეებს პრობლემების გადაჭრაში, მათ შორის, მოსწავლეებს, მასწავლებლებს და მშობლებს. აღნიშნულ პლატფორმებზე წელიწადში რამდენჯერმე ცხადდება იდეების კონკურსები, რომელში მონაწილეობის მიღება ნებისმიერ პირს შეუძლია.

ასეთი სახის დაფინანსებით შესაძლებელია სკოლაში მშობელთა კლუბის ფუნქციონირება. კლუბი შეიძლება ეხებოდეს ნებისმიერ თემას, რომელიც აქტუალურია სასკოლო თემში, მაგალითად, არაფორმალური განათლების კლუბი, წიგნის კითხვის კლუბი, ბულინგის პრევენციის კლუბი, სპორტული ან სახელოვნებო კლუბი, ხელსაქმის კლუბი და ა.შ. ასევე, შესაძლებელია, სკოლისთვის ისეთი ტექნიკის შეძენა, რაც მასწავლებლებს დაეხმარებათ მრავალფეროვანი გაკვეთილების ჩატარებაში, მაგალითად, პროექტორი, ეკრანი, ფერადი პრინტერი და სხვა.

საერთაშორისო თუ ადგილობრივი დაფინანსების მოსაპოვებლად მნიშვნელოვანია, მშობლებმა ზუსტად იცოდნენ, რა მიზნით გამოიყენებენ მოძიებულ რესურსებს, რამდენი მოსწავლისთვის თუ მშობლისთვის იქნება შესაძლებელი სარგებლის მიღება და რაში დაიხარჯება მოძიებული ფინანსები. ასევე, როგორ შეინარჩუნებენ პროექტის მდგრადობას მას შემდეგ, რაც პროექტი დასრულდება.

რესურსების მოძიების ჩამოთვლილი მეთოდები რადიკალურად განსხვავდება საქართველოში გავრცელებული პრაქტიკისგან. ხშირად ხდება, რომ მშობლები აგროვებენ თანხას, რითიც ყიდულობენ ჰიგიენურ საშუალებებს ან საკლასო ოთახისთვის აუცილებელ ატრიბუტებს. როგორც წესი, თანხის აგროვების ინიციატორი მშობელი ანგარიშობს საერთო ხარჯს, აწესებს ლიმიტს და თანაბრად ყოფს ყველა მშობელზე. ეს ხშირად ხდება გაუგებრობის და დაპირისპირების მიზეზი, რადგან ყველა მშობელს არ სურს მონაწილეობის მიღება ფულის შეგროვების პროცესში. იმისთვის, რომ თავიდან ავირიდოთ უკმაყოფილება, რამდენიმე აუცილებელი პირობა უნდა დავიცვათ. მნიშვნელოვანია:

  • მშობლებმა სწორად შეაფასონ კონკრეტული საჭიროებები და შემდგომ იფიქრონ საკუთარ როლსა და ფინანსურ მონაწილეობაზე.
  • თანხის მიზნობრიობა წინასწარ მკაფიოდ უნდა იყოს განსაზღვრული
  • თანხის შეგროვება უნდა იყოს ნებაყოფლობითი და არა საყოველთაო
  • თანხის ოდენობა შესაძლებელია იყოს იმდენი, ვისაც რამდენი სურს ან შეუძლია და არა იმდენი, რამდენსაც ორგანიზატორი დააწესებს.
  • თანხის ხარჯვა უნდა იყოს გამჭვირვალე, ხოლო შედეგი – საჯაროდ თვალსაჩინო.

ასეთ შემთხვევებში, შემდგომი უთანხმოებები თავიდან იქნება არიდებული. მოსწავლეები და სკოლა კი ისარგებლებენ მშობელთა ლეგიტიმური ფინანსური თანამონაწილეობით.

შემდეგ სტატიაში უფრო დეტალურად განვიხილოთ სკოლაში თანხის შეგროვების კამპანიის მართებული, ლეგიტიმური და დემოკრატიული მეთოდიკა.

რა არის „ვერცხლის ეკონომიკა“

0

დღევანდელ სწრაფად ცვალებად მსოფლიოში ბოლო ათწლეულების განმავლობაში გლობალური მოსახლეობა დაბერდა, შობადობის შემცირებისა და სიცოცხლის საშუალო ხანგრძლივობის გაზრდის გამო, რასაც აგრეთვე ხელს უწყობს გლობალური მიგრაცია. ამან გამოიწვია პოპულაციაში ხანდაზმულთა პროცენტული მაჩვენებლის მნიშვნელოვანი ზრდა. 60 წელზე უფროსი ასაკის მოსახლეობის პროცენტული მაჩვენებელი უფრო მეტია, ვიდრე ახალგაზრდების. ეს ტენდენცია სავარაუდოდ გაგრძელდება. ყველა დემოგრაფიული პროგნოზით 2050-2070 წლებში მოსახლეობა გაიზრდება და უფრო ხანდაზმული იქნება, ვიდრე დღეს.

ევროპაში, მაგალითად, 65 + ასაკის ადამიანების წილი 2070 წელს 51,2%-მდე გაიზრდება (ევროსტატი). გაეროს ინფორმაციით 2050 წლისთვის მსოფლიოში ყოველი მეექვსე ადამიანი 65 წელს გადაცილებული იქნება. მოსალოდნელია, რომ პენსიონერები შეადგენენ ჩინეთის, სამხრეთ კორეისა და იაპონიის მოსახლეობის 30%-ზე მეტს 2060 წლისთვის. მოსახლეობის დაბერება ევროპასა და ჩრდილოეთ ამერიკაში უკვე ჩვეულებრივი მოვლენაა და დანარჩენ მსოფლიოში სწრაფად იზრდება. 2050 წელს 65 + ასაკის ადამიანების 50% იცხოვრებს განვითარებად  ქვეყნებში.

ეს ზრდა გამოიწვევს ადამიანების ქცევის ცვლილებას. გაიზრდება ხარჯები, რომელიც დაკავშირებულია ჯანმრთელობასთან, ტურიზმთან, დასვენებასთან. ამავდროულად, დასაქმებულთა რაოდენობის შემცირება გამოიწვევს სამუშაოსთან დაკავშირებული შესყიდვების (მომარაგება, ტრანსპორტი, ტანსაცმელი და ა.შ.) შემცირებას.

ამ სოციალური ცვლილების შედეგად შრომისუნარიანი ასაკის მოსახლეობა მცირდება. მან პიკს მიაღწია სხვადასხვა დროს სხვადასხვა ქვეყანაში, მაგრამ ახლა ძალიან სწრაფად იკლებს. კაცობრიობას დაბერების ნეგატიური შედეგების თავიდან ასაცილებლად დიდი ძალისხმევა დასჭირდება. საკითხი დგება იმის თაობაზე, რომ დემოგრაფიული დაბერების ზრდის პირობებში,  ეკონომიკური პროგრესი რამდენად გადაჭრის  ყველა თაობის წინაშე წარმოქმნილ სოციალურ-ეკონომიკურ, სამედიცინო და სხვა სახის პრობლემებს.

ვერცხლის ეკონომიკა, შესაძლებლობების წყარო (ფოტო გადაღებულია ინტერამერიკული განვითარების ბანკის ვებსაიტზე)

გლობალურ დემოგრაფიული დაბერების პრობლემების გადაჭრის ერთ-ერთი გზა „ვეცხლისერი ეკონომიკის“ ფორმირებაა. ფრაზა “ვერცხლის ეკონომიკა” ზოგჯერ გამოიყენება ტერმინით “ვერცხლის ბაზარი” (“დაბერების ბაზარი” ან “მომწიფებული ბაზარი”), რომელიც უფრო ვიწრო ცნებაა. ფორმულირება “ვერცხლის ბაზარი” შეიქმნა 1970-იან წლებში იაპონიაში ხანდაზმულთათვის ხელმისაწვდომობის გაზრდის კონტექსტში. ვერცხლის ბაზარი მოიცავს სიკეთეს, ღირებულებებს და მომსახურებას ხანდაზმული ადამიანებისთვის; სპეციალური გადაწყვეტილებებს რაც საშუალებას იძლევა შეცვალოს სამუშაო ძალა; უნივერსალურ  და ტრანსგენერაციულ  იდეებს, რომლებიც მიზნად ისახავს საქონლისა და სერვისების ადაპტირებას სხვადასხვა ასაკის ადამიანებთან (“ასაკისთვის შესაფერისი”), ფიზიკური მდგომარეობისა და კოგნიტური შესაძლებლობების მქონე ადამიანებისთვის, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს სოციალური ინტეგრაციის გაუმჯობესება.

„ვერცხლის ეკონომიკა“ მრავალსექტორიანია. იგი განისაზღვრება, როგორც ბაზარი, რომელიც ვითარდება არა მხოლოდ დაბერებული მოსახლეობისთვის, არამედ მთელი საზოგადოებისთვის   მნიშვნელოვანი ხდება და წარმოადგენს ახალი ბიზნესის შესაძლებლობებს. განვითარების შესაძლებლობები იქმნება ყველა ეკონომიკური აქტორისთვის: მათ უნდა შეიმუშაონ სპეციალური გადაწყვეტილებები დაბერებული ბაზრისთვის.  ხანდაზმული ადამიანები მნიშვნელოვან როლს ასრულებენ დაგროვილი ცოდნის გადაცემაში. მათი პროფესიული გამოცდილება ხელს უწყობს ეკონომიკის ზრდას და განვითარებას. ეს ევოლუცია, როგორც მოსახლეობის რაოდენობისა და ასაკის მიხედვით, არის სოციალური, პოლიტიკური და ეკონომიკური გამოწვევა.

„ვერცხლის ეკონომიკა“ ეხება ყველა ეკონომიკურ საქმიანობას, რომელიც დაკავშირებულია უფროს ასაკობრივ ჯგუფებთან და კონცეფცია ემყარება იმ აზრს, რომ მოსახლეობის დაბერება არა მხოლოდ გამოწვევებს, არამედ სხვადასხვა შესაძლებლობებსაც ქმნიან. ითვლება, რომ ხანდაზმული ადამიანები სთავაზობენ მნიშვნელოვან ეკონომიკურ და სოციალურ სარგებელს. ხანდაზმულ მოსახლეობას მოიხსენიებენ, როგორც „შეუმჩნეველ დემოგრაფიულს“, რომლის საჭიროებები ძირითადად დაუკმაყოფილებელია (ევროპის კომისია, 2015).

„ვერცხლის ეკონომიკა“ განპირობებულია ახალი სამომხმარებლო ბაზრების გაჩენით და მოსახლეობის დაბერებასთან დაკავშირებული სახელმწიფო ხარჯების მდგრადობის გაუმჯობესების აუცილებლობით (ევროპის კომისია, 2015). ევროკომისიამ მნიშვნელოვანი როლი შეასრულა „ვერცხლის ეკონომიკის“ კონცეფციის პოპულარიზაციაში, რადგან ევროპამ შეიძლება კარგად ისარგებლოს ახალი ბაზრის შესაძლებლობებით, რადგან მას ერთ-ერთი ყველაზე სწრაფად დაბერებული მოსახლეობა ჰყავს. აქ საჯარო სახსრები შეიძლება ეფექტურად იქნას გამოყენებული ახალი ბაზრების გასაძლიერებლად. (ევროპის კომისია, 2015).

ვერცხლის ეკონომიკა დაფუძნებულია იმ მოსაზრებაზე, რომ ჯანმრთელი და აქტიური ხანდაზმული მოსახლეობა უზარმაზარ ეკონომიკურ და სოციალურ სარგებელს გვთავაზობს. ეს ეხმიანება პოლიტიკას, რომელიც ეხება მოსახლეობის დაბერებას უფრო ფართოდ, სადაც ჯანმრთელობისა და კეთილდღეობის ხელშეწყობა გახდა ერთ-ერთი მთავარი მიზანი. ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაციამ (WHO) ცენტრალური როლი ითამაშა 1990-იანი წლებიდან გლობალური პოლიტიკის დღის წესრიგში მოსახლეობის დაბერების თემის პოპულარიზაციაში. ამ პოლიტიკაში დაწინაურებულია ორი მჭიდროდ დაკავშირებული კონცეფცია- აქტიური დაბერება და ჯანსაღი დაბერება.

აქტიური დაბერება განსაზღვრულია WHO (2002) მიერ, როგორც ჯანმრთელობის, მონაწილეობისა და უსაფრთხოების შესაძლებლობების ოპტიმიზაციის პროცესი, რათა ადამიანების ასაკთან ერთად გაზარდოს ცხოვრების ხარისხი. ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაციის აქტიური დაბერების ჩარჩოში „აქტიური“ გულისხმობს უწყვეტ მონაწილეობას სოციალურ, ეკონომიკურ, კულტურულ, სულიერ და სამოქალაქო საქმეებში. ასევე ხაზგასმულია, რომ დაბერების პოლიტიკა უნდა მოიცავდეს ცხოვრებისეული კურსის პერსპექტივას, რაც იმას ნიშნავს, რომ გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს იმის აღიარებას, რომ ადრეული ცხოვრებისეული გამოცდილება გავლენას ახდენს ინდივიდების ასაკზე. ურთიერთდამოკიდებულება და თაობათაშორისი სოლიდარობა აქტიური დაბერების მნიშვნელოვანი კომპონენტია.

ანალოგიურად, ჯანსაღი დაბერება გულისხმობს ფუნქციონალური უნარის განვითარებისა და შენარჩუნების პროცესს, რომელიც უზრუნველყოფს კეთილდღეობას ხანდაზმულ ასაკში (WHO, 2019). ხანდაზმულ ასაკში ჯანმრთელობასა და კეთილდღეობაზე გავლენას ახდენს მრავალი ფაქტორი, მათ შორის შემოსავალი და განათლების დონე, ეთნიკური წარმომავლობა, ფიზიკური აქტივობა და კვება, ოჯახური მდგომარეობა და საცხოვრებელი პირობები (WHO, 2002). მიუხედავად იმისა, რომ სიღარიბე ნიშნავს ცუდი ჯანმრთელობისა და ინვალიდობის რისკებს ყველა ასაკობრივ ჯგუფში, ხანდაზმული ადამიანები დაბალი შემოსავლით განსაკუთრებით დაუცველები არიან. მაგალითად, მათ ნაკლებად აქვთ წვდომა საკვებზე, ადეკვატურ საცხოვრებელზე და ჯანდაცვაზე, ვიდრე მათ თანატოლებს მაღალი სოციალურ-ეკონომიკური სტატუსით. ზოგადად, ხანდაზმულ ასაკში ჯანმრთელობის მდგომარეობა დიდწილად განისაზღვრება ადრეული ცხოვრებისეული მოვლენებით. ეს ნიშნავს, რომ ხანდაზმული მოქალაქეებისთვის კარგი ჯანმრთელობის უზრუნველსაყოფად საუკეთესო გზაა ჯანმრთელობისა და აქტივობის ხელშეწყობა მათი ცხოვრების განმავლობაში. ამრიგად, „ვერცხლის ეკონომიკა“  უნდა განვიხილეთ ორი ძირითადი ასპექტით: ეკონომიკა ხანდაზმული ადამიანებისთვის და  ეკონომიკა ხანდაზმულ ადამიანებთან ერთად.

კიდევ ერთი კონცეფცია, რომელიც მჭიდროდ არის დაკავშირებული აქტიური და ჯანსაღი დაბერების იდეასთან, არის ასაკობრივი კეთილგანწყობა ეს კონცეფცია გამოიყენება განსაკუთრებით ასაკობრივი ქალაქებისა და თემების კონტექსტში, რომლებიც შეიძლება განისაზღვროს, როგორც ადგილები, რომლებიც ხელს უწყობენ აქტიურ და ჯანმრთელ დაბერებას (WHO, 2015). ასაკობრივი თემის დაგეგმვის იდეის ცენტრალური ნაწილია ინტეგრირებული მიდგომის მიღება, სადაც სხვადასხვა პოლიტიკისა და დაგეგმვის სფეროები განიხილება უნისონში. ეს ნიშნავს, მაგალითად, საცხოვრებლის განხილვას გარე სივრცეებთან და დანარჩენ აშენებულ გარემოსთან მიმართებაში. ეს ასევე შეიძლება იყოს სატრანსპორტო სერვისებისა და ინფრასტრუქტურის დაგეგმვა, რათა მათ უზრუნველყონ სოციალური, სამოქალაქო და ეკონომიკური მონაწილეობა და კეთილდღეობა მთელი ცხოვრების განმავლობაში (WHO, 2007). ხანდაზმული ადამიანების დასაქმების გაუმჯობესების პერსპექტივიდან, ასაკთან დაკავშირებული სამუშაო ადგილების პრინციპი გაჩნდა, როგორც საშუალება ხანდაზმულებმა გააგრძელონ სამუშაო კარიერა სამუშაო. (ევროპის კომისია, 2015).

„ვერცხლის ეკონომიკას“ შეუძლია წვლილი შეიტანოს ქვეყნის სოციალურ განვითარებაში ეკონომიკურ მიღწევებთან ერთად, რადგან როდესაც ბიზნესი ცდილობს გაზარდოს თავისი მოგება ხანდაზმული ადამიანების წინაშე არსებული გამოწვევების გადაწყვეტის შემუშავებით, მათ შეუძლიათ შექმნან სოციალური ღირებულება ცხოვრების ხარისხის გაუმჯობესებით ადამიანების ასაკთან ერთად.

დემოგრაფიულ ცვლილებებს და დაბერებას განსაკუთრებით სოფლისა და მთიანი რაიონები განიცდის. მიუხედავად ამისა, ეს რეგიონები ხანდაზმული მოსახლეობის საჭიროებებზე გათვლილი საქონლისა და მომსახურების ნაკლებობას განიცდის. „ვერცხლის ეკონომიკა“ არის პერსპექტიული სექტორი, რომელსაც შეუძლია წვლილი შეიტანოს სოფლად მოხუცების ცხოვრების ხარისხის გაუმჯობესებაში და სამუშაო ადგილების შექმნაში სოფლად.

ჩინეთში, თაობათაშორისი სოლიდარობის შესუსტება და მრავალი ქრონიკული დაავადების გაზრდილი გავრცელება ამ ქვეყანას ხანდაზმულთა მოვლის პირველ პოტენციურ ბაზრად აქცევს. ბაზრის სირთულე მოითხოვს პროდუქტებისა და სერვისების შეთავაზებას. ჩინეთმა  მომდევნო ათწლეულის განმავლობაში შეიძლება შესთავაზოს მნიშვნელოვანი იდეები განვითარებადი ეკონომიკის ქვეყნებს, თუ როგორ უნდა დააკმაყოფილოს ხანდაზმული მოსახლეობის საჭიროებები და ასევე მაქსიმალურად გაზარდოს ეკონომიკური განვითარების შესაძლებლობები დემოგრაფიული ცვლილებებისას.

იაპონიაში, ვერცხლის ეკონომიკის პიონერ ქვეყანაში, მთავრობამ გამოთქვა შეშფოთება მოსახლეობის დაბერების თაობაზე. ქვეყანა და მისი ინდუსტრია უფრო მეტ ინვესტიციას დებს განვითარების კვლევაში, რაც ხელს უწყობს სახელმწიფო და კერძო სექტორებს შორის თანამშრომლობას. ინიციატივები ვითარდება და ახერხებს ებრძოლოს ისეთ საკითხებს, როგორიცაა მზრუნველების ნაკლებობა.

პორტუგალიაში ხანდაზმულები წარმოადგენენ მოსახლეობის ყველაზე დაუცველ სეგმენტს. მათი ცუდი ფინანსური მდგომარეობა არ უწყობს ხელს მათ სხვადასხვა პირადი ასისტენტის სერვისებზე წვდომას. სპეციალური პროდუქტების შემუშავება რჩება გადამწყვეტ საკითხად პორტუგალიელი მოხუცებისთვის ცხოვრების ხარისხის შესანარჩუნებლად.

ანალოგიურად, აფრიკაში, ისევე როგორც Ivory Cost-სა და სენეგალში, იქმნება რეგიონული ინიციატივები ხანდაზმულებზე უკეთესი ზრუნვის მიზნით. მაგალითად, Ivory Cost-ში, ბერეს რეგიონში, განხორციელდა ადვოკატირება ხანდაზმულებზე უკეთესი ზრუნვისთვის რეგიონში ცვლილებების განსახორციელებლად.

ჯანმრთელობა არის მთავარი პრობლემა „ვერცხლის ეკონომიკის“ სექტორისთვის. მართლაც, დაბერება უპირველეს ყოვლისა ბიოლოგიური პროცესი და, შესაბამისად, ჯანმრთელობის დაცვის საკითხია. თუმცა, იმისთვის, რომ ინოვაციური იყოს და უკეთ დააკმაყოფილოს ხანდაზმული ადამიანების მოთხოვნილებები, კომპანიებს ზოგჯერ ესაჭიროებათ  ითანამშრომლონ სხვა კომპანიებთან.

„ვერცხლის ჯანმრთელობა“ მოიცავს პრევენციის სფეროებს, რომლებიც საშუალებას აძლევს ხანდაზმულებს იყვნენ ავტონომიურები და “კარგი ჯანმრთელობა” რაც შეიძლება დიდხანს შეინარჩუნონ.

„ვერცხლის ჯანმრთელობის“ განვითარების ბევრი შესაძლებლობა აქვს:

– ეკონომიკის ყველა ქვესექტორში პროგნოზირებული ზრდა მიჰყვება მოსახლეობის დაბერების ტენდენციას („მოხუცი-ბუმერების“ ფენომენი და სიცოცხლის ხანგრძლივობა).

– ხანდაზმული ადამიანების ხელმისაწვდომობა ახალ ტექნოლოგიებზე წარმოადგენს ბერკეტს ახალი ციფრული ეკონომიკისთვის;

– R&D და ინოვაციების ინიციატივები უბიძგებს ჯანმრთელობისა და კვების სექტორებს ხანდაზმულთათვის ადაპტირებული პროდუქტებისა და სერვისების შეთავაზებისკენ, რაც ხელს უწყობს მათ კეთილდღეობას. ზრუნვის მენეჯმენტის სქემების ფინანსური შეზღუდვები ხელს უწყობს ხანდაზმულთა მოვლის ინოვაციური მოდელების განხორციელებას.

გამოყენებული ვებგვერდები:

https://www.ageingfit-event.com/what-is-silver-economy/ ; https://library.oapen.org/handle/20.500.12657/75531;

https://www.euromontana.org/the-rural-silver-economy-the-way-forward/

ავთანდილ სულაბერიძე ∘ ვლადიმერ სულაბერიძე – დემოგრაფიული დაბერება და „ვერცხლისფერი ეკონომიკა“

https://conferenceconomics.tsu.ge/?mcat=&cat=pers&leng=ge&adgi=1662&title=%E1%83%93%E1%83%94%E1%83%9B%E1%83%9D%E1%83%92%E1%83%A0%E1%83%90%E1%83%A4%E1%83%98%E1%83%A3%E1%83%9A%E1%83%98%20%E1%83%93%E1%83%90%E1%83%91%E1%83%94%E1%83%A0%E1%83%94%E1%83%91%E1%83%90%20%E1%83%93%E1%83%90%20%E2%80%9E%E1%83%95%E1%83%94%E1%83%A0%E1%83%AA%E1%83%AE%E1%83%9A%E1%83%98%E1%83%A1%E1%83%A4%E1%83%94%E1%83%A0%E1%83%98%20%E1%83%94%E1%83%99%E1%83%9D%E1%83%9C%E1%83%9D%E1%83%9B%E1%83%98%E1%83%99%E1%83%90%E2%80%9C

 

  ადგილობრივი ისტორიის კვლევაზე ორიენტირებული პროექტები – მოსწავლეთა თვითრეალიზაციის საუკეთესო საშუალება

0

XXI საუკუნე სწრაფად ცვლადი  პედაგოგიური ტექნოლოგიების ეპოქაა.  ამ ტექნოლოგიებიდან გამოირჩევა  პროექტების მეთოდი. ის არ არის ახალი პედაგოგიურ პრაქტიკაში, მაგრამ თანამედროვე   ეტაპზე მას მიიჩნევენ    ყველაზე ეფექტურ მეთოდად, რომელსაც შეუძლია მოსწავლის უნარების მაქსიმალური გათვალისწინება და შესასწავალ მასალასთან  ადაპტაცია.   ის საშუალებას აძლევს მოსწავლეს, დამოუკიდებლად ააგოს თავისი ცოდნა, შეივსოს ინფორმაციის დეფიციტი, გამოთქვას ჰიპოთეზები, დაადგინოს  მიზეზ-შედეგობრივი კავშირები, შექმნას საკუთარი შემოქმედებითი პროდუქტი და მიიღოს მისგან მაქსიმალური სარგებელი.

ისტორიის სწავლებისას პროექტების გამოყენება ხელს უწყობს მოსწავლეების თვითრეალიზაციას, მოტივაციის ამაღლებას, ავითარებს  კრიტიკული აზროვნებისა და დაკვირვების უნარებს,  ამდიდრებს საგნობრივი ლექსიკას, აფართოებს მოსწავლის თვალსაწიერს და  ამაღლებს   თვითშეფასებას. მოსწავლისთვის  პროექტებიდან მიღებული ცონდა და გამოცდილება მომალი პრაქტიკული საქმიანობის რეალური საფძველია.  ამიტომ, სასურველია, აქტიურად გამოვიყენოთ სასწავლო პრაქტიკაში და გავხადოთ ჩვენი კურიკულუმების აქტიური კომპონენტი.

ისტორიის სწავლებისას სხვადასხვა ტიპის სასწავლო პროექტები  გამოიყენება, რომელთაგან თითოეული კონკრეტულ საგანმანათლებლო მიზნებსა და ამოცანებზეა მორგებული. ესენია:

  • კვლევითი პროექტები (თემატური, საარქივო და ადგილობრივი ისტორიის კვლევა);
  • კულტურული პროექტები;
  • ბიოგრაფიული;
  • როლური თამაშები /თეატრალიზებული;
  • თანამედროვე ტექნოლოგიების გამოყენებაზე ორიენტირებული პროექტები;
  • თანამედროვე პრობლემების ისტორიული ანალიზი;
  • ინტეგრირებული;
  • სამუზეუმო პროექტები;
  • და სხვ.

ასეთ პროექტებზე დაყრდნობით მოსწავლეებს მოსწავლეები  სწავლობენ    ისტორიულ  ფაქტებს, ავითარებენ  კვლევით, ანალიტიკურ, კრეატიულ, კომუნიკაციურ უნარებს და  ძალზედ ფასეულია ღირებულებითი განათლებით კუთხითაც.

აღნიშნული პროექტებიდან ისტორიის გაკვეთილებზე ეფექტიანობის თვალსაზრისით გამორჩეულია  კვლევითი პროექტები. მასში მოიაზრება:

  • თემატურ კვლევა როგორიცაა კონკრეტული ისტორიული პერიოდის, მოვლენების, პიროვნებების ან კულტურის დეტალური კვლევა;
  • საარქივო მასალების კვლევა – ისტორიული დოკუმენტების, ფოტოებისა და არტეფაქტების შესწავლა;
  • და ადგილობრივი ისტორიის კვლევა, რომელიც თავისი ხასიათით საინფორმაციო პროექტის ტიპია და   მიზნად ისახავს ადგილობრივი, კონკრეტული ისტორიული მოვლენების და ობიექტების გამოკვლევას და მათი მნიშვნელობის გაგებას.

გთავაზობთ   კვლევითი პროექტის ნიმუშს  ისტორიის საგნობრივი კურსიდან, რომელიც ორიენტირებულია   ადგილობრივი ისტორიის კვლევაზე და  ხელს უწყობს  მოსწავლეების ფართოდ ინფორმირებას კონკრეტულ საკითხე და მათ შორის  ცნობადობის გაზრდას, ორიეტნირებულია ღირებულებით განათლებაზე და სამოქალაქო კომპეტენციების გაზრდაზე. 

კლასი – IX

თემა: ახალი დრო (საქართველო და მსოფლიო XVII-XIX საუკუნეებში)

საკითხი –  რუსული კოლონიური პოლიტიკა საქართველოში

პროექტის დასახელება: გერმანული დასახლებები საქართველოში

პროექტის ტიპი – ადგილობრივი ისტორიის კვლევა

პროექტის მიზანი:  საქართველოს  ტერიტორიაზე გერმანული დასახლებების ისტორიის გამოკვლევა; მათი კულტურის და ტრადიციების გაანალიზება; მათი გავლენის გაცნობიერება და გააზრება საქართველოს სოციალურ-ეკონომიკურ და კულტურულ განვითარებაზე.

მუშავდება ძირითადი სამიზნები ცნებები:  წყარო / ინტერპრეტაცია (ისტ.საბ.1,2,5,6); დრო

(ისტ.საბ. 3,7,8); სივრცე  (ისტ.საბ. 3, 9, 10); საზოგადოება  (ისტ.საბ.7,8,10,11,12);  ძალაუფლება

(7,8, 10,11,12); ისტორიული მოვლენა / პროცესი (ისტ.საბ.4,5,6,8,9).

პროექტის სტრუქტურა და მიმდინარეობა:

I ეტაპის ამოცანა – კვლევა:

ამ მიზნით:

ა) შეისწავლეთ გერმანული დასახლებების ისტორიული კონტექსტი და გერმანელების ჩამოსვლის მიზეზები; ყურადღება გაამახვილეთ   რუსეთის კოლონიური პოლიტიკის მიზნებსა და მეთოდებზე საქართველოში XIX საუკუნის დამდეგს;

ბ) გაანალიზეთ კონკრეტულ  რეგიონებთან მიმართებაში (ქვემო ქართლი, თბილისი, ქუთაისი) გერმანული კოლონიზაციის   მნიშვნელობა.

რესურსები:

  • ისტორიის სახელმძღვანელო. IX კლასი. მოსწავლის წიგნი. ავტორები: ნატო ახმეტელი, ბესიკ ლორთქიფანიძე, ნათია ფირცხალავა. თბილისი. გამომცემლობა „დიოგენე“, 2020. &23 , გვ.107. 108, 109;
  • საინფორმაციო ბარათების (ბარათი 1,2,3,4,5,6)

  • მუშაობა რუკებზე – „წლები და ადგილები“  –  რუკების ანალიზი 
    • რა პერიოდში  გაჩდნენ  საქართველოში  გერმანული დასახლებები;
    • რომელი იყო უმთავრესი რეგიონები: ქუთაისი, შიდა ქართლი, კახეთი და სხვ.
    • რეგიონების განვითარების პერსპექტივებზე  მსჯელობა.

 

  • მიღებული ცოდნისა და რუკების გამოყენებით საქართველოში გერმანული დასახლებების ისტორიული კონტექსტისა  და მათი ჩამოსვლის მიზეზებისა და პერსპექტივების  გაანალიზება და წერილობითი დასკვნის მომზადება.

II ეტაპის ამოცანა – კულტურული ანალიზი:

ამ მიზნით:

ა) აღწერეთ გერმანული კოლონისტების კულტურა, ტრადიციები და სოციალური სტრუქტურა.

ბ) შეაფასეთ, რა   გავლენა მოახდინეს  ადგილობრივ კულტურაზე.

რესურსები:

ქართულ-გერმანული ურთიერთობები 1918-1921 წლებში

პირველი გერმანელები საქართველოში

გერმანელი კოლონისტები საქართველოში

გერმანული კოლონიები კავკასიაში

ასურეთი

ასურეთი – გერმანული სოფელი

სამეცნიერო ლიტერატურა: ჰაინრიხი, ვოლფგანგი. გერმანული კოლონისტების ისტორია საქართველოში. თბილისი: მერია, 2005; ივანიშვილი, გიორგი. საქართველოს გერმანული დიასპორის ისტორია. თბილისი: უნივერსიტეტი, 2010; კლიმენტი, თეოდორე. კოლონიზაცია და კულტურული ურთიერთობები. ბათუმი: სამეცნიერო ცენტრი, 2012.

დამატებითი ლიტერატურა:

კომახია მ., გერმანელები საქართელოში. “სოლიდარობა”. თბ., 2007 №5(14).

მანჯგალაძე გ., გერმანელი კოლონისტები ამიერკავკასიაში. „მეცნიერება“, თბ., 1974.

შპრინგჰორნი დ., გერმანელები საქართველოში. თბილისის გოეთეს ინსტიტუტი, 2004.

საქართველოს სტატისტიკის სახელმწიფო დეპარტამენტი, საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული აღწერის შედეგები.

https://www.nplg.gov.ge/greenstone3/library/collection/period/document/HASH72aa3612a13de46159ba24.6?p.s=TextQuery

III ეტაპის ამოცანა  – ეკონომიკური გავლენა:

ამ მიზნით:  გამოხატეთ, როგორ უწყობდნენ ხელs გერმანული დასახლებები საქართველოს ეკონომიკურ განვითარებას, განსაკუთრებით სოფლის მეურნეობასა და ინდუსტრიაში; კვლევის საფუძველზე გამოიკვლიეთ სავაჭრო ურთიერთობების ჩამოყალიბება ადგილობრივებსა და გერმანელებს შორის.

თბილისში დაკარგული გერმანული სოფლები

https://blueshield.ge/?p=6433&lang=ka

სოფელი ასურეთhttps://tetritskaro.gov.ge/ghirsshesanishnaobebi/423-sofeli-asureti.htmlი საქართველოში მცხოვრები გერმანელების სამეურნეო ყოფა და ტრადიციები

 

IV ეტაპის ამოცანა  – მიმღებლობა და ტოლერანტობა:

ამ მიზნით: ა) გაანალიზეთ, როგორ გაიზარდა კულტურული ტოლერანტობა გერმანულ და ადგილობრივი მოსახლეობის შორის; ბ) გამოხატეთ, რა როლი ითამაშა გერმანულმა კულტურამ ადგილობრივ საზოგადოებაზე.

რესურსები:

თბილისის გერმანული დასახლებები

V  ეტაპის ამოცანა –  დღევანდელი მდგომარეობა:

ამ მიზნით: შეისწავლეთ, როგორ გამოიხატება გერმანული კულტურის კვალი თანამედროვე საქართველოში;  რა ტიპის საქმიანობას ეწევა დღევანდელი გერმანულ დიასპორა საქართველოში.

რესურსები:

გერმანული არქიტექტურა საქართველოში

საქართველოში მოღვაწე გერმანელი არქიტექტორები და მათი პროექტები

საქართველოში მცხოვრები გერმანელების სამეურნეო ყოფა და ტრადიციები

VI ეტაპი:  შემაჯამებელი დავალების წარმოდგენა: „გერმანული  დასახლებები საქართველოში“   

დავალების პირობა: წარმოიდგინეთ, რომ ჟურნალისტი ხართ. თქვენ უკვე გაეცანით  XIX საუკუნის დასაწყისში  საქართველოში  გერმანული დასახლებების წარმოშობის ისტორიას, კულტურას  და მათ  სოციალურ-ეკონომიკურ  გავლენას  ადგილობრივ მოსახლეობაზე. კვლევის ძირითადი ეტაპების დასკვნის საფუძველზე მოამზადეთ რეპორტაჟი, რომელიც  შეიცავს ცხრილებს, დიაგრამებს და წყაროების ჩამონათვალს. დასკვნაში წარმოადგინეთ   კვლევის მთავარი საკითხები და მიღებული, შემაჯამებელი, ძირითადი დასკვნები. დასკვნა შეგიძლიათ წარმოადგინოთ წერილობითი ფორმით, ან  პრეზენტაცია PPT – ფორმით, ვიდეო ან დოკუმენტური ფილმის სახით, ან -გამოიყენეთ AI -ტექნოლოგია (AI -ტექნოლოგიის შემთხვევაში გამოიყენეთ ფოტო – ინსტრუქცია  https://drive.google.com/file/d/1fLlN94A73NUYrZ9pVJvkbJzcO8M3nWPe/view

საბოლოო პროდუქტის მომზადებისთვის, პროექტის რესურსებთან ერთად, გამოიყენეთ სხვა წყაროებიც:

https://www.youtube.com/watch?v=DcvIbhAw45c

VII ეტაპი –   პროექტის ვადები:

ეტაპები ვადა
პროექტის თემის  არჩევა 2 დღე
კვლევის დაწყება 5 დღე
სასწავლო მასალების შეგროვება 7 დღე
დასკვნების შედგენა 5 დღე
დასკვნითი დავალების მომზადება 4 დღე
პრეზენტაციის მომზადება 4 დღე
პრეზენტაციის წარმოდგენა 2 დღე
პროექტის შეფასება 1 დღე

საერთო ვადა: 1 თვე

VIII ეტაპი –  პროექტის შეფასება / კრიტერიუმები:

  • კვლევის სიღრმე (რამდენად ფართო და დეტალური იყო კვლევა);
  • კრეატიულობა  (მათ შორის ინოვაციური მიდგომების გამოყენებაც);
  • ანალიზი;
  • პრეზენტაციის სანდოობა (ვიზუალური და წერილობითი სახის მასალის ხარისხი).

შესრულებული დავალების ნიმუშები: ა)  PPT – პრეზენტაციის ნიმუშები 

ბ) ნაწყვეტი ვიდეო-რეპორტაჟიდან „გერმანული დასახლებები საქართველოში“

https://drive.google.com/file/d/1ZtF5C5ImQ2pWsWa1L363wChBFPvl0p3L/view

 

 

შეფასების რუბრიკა

 

მოსწავლის სახელი კვლევის სიღრმე კრეატიულობა გააზრებული შედარებები და ანალიზები პრეზენტაციის სანდოობა საერთო ქულ
————  10 ქულა: კვლევა არის ძალიან ფართო და დეტალური, მოიცავს ყველა ასპექტს და  მრავალ წყაროს.  10 ქულა: პროექტში გამოყენებულია ინოვაციური და კრეატიული მიდგომები 10 ქულა: პროექტი მოიცავს კარგად გააზრებულ და დეტალურ ანალიზს   10 ქულა: ვიზუალური და წერილობითი მასალა არის მაღალი ხარისხის, სტრუქტურირებული და საინტერესოდ წარმოდგენილი
7-9 ქულა: კვლევა არის ფართო და დეტალური, მოიცავს უმეტეს ასპექტს და რამდენიმე წყაროს.    7-9 ქულა: პროექტში გამოყენებულია კრეატიული მიდგომები, მაგრამ არა განსაკუთრებულად ინოვაციური. 7-9 ქულა: პროექტი მოიცავს სერიოზულ ანალიზს, მაგრამ ნაკლებად დეტალურია.   7-9 ქულა: ვიზუალური და წერილობითი მასალა საინტერესოა, მაგრამ ნაკლებად სტრუქტურირებული.
  4-6 ქულა: კვლევა არის სერიოზული, მაგრამ არც ისე ფართო და დეტალური, მოიცავს რამდენიმე მნიშვნელოვან ასპექტს.    4-6 ქულა: პროექტი ზოგადად კრეატიულია, მაგრამ არ გვხვდება თანემდროვე    მიდგომები.   4-6 ქულა: პროექტი მოიცავს ზოგად , მაგრამ არ  არის საკმარისად სიღრმისეული.   4-6 ქულა: ვიზუალური და წერილობითი მასალა  საშუალო ხარისხისაა.

დასასრული – პროექტის შეჯამება/რეფლექსია.

ისტორიის სწავლებისას პროექტების გამოყენება ხელს უწყობს მოსწავლეების თვითრეალიზაციას, მოტივაციის ამაღლებას, ავითარებს  კრიტიკული აზროვნებისა და დაკვირვების უნარებს,  ამდიდრებს საგნობრივი ლექსიკას, აფართოებს მოსწავლის თვალსაწიერს და  ამაღლებს   თვითშეფასებას. მოსწავლისთვის  პროექტებიდან მიღებული ცონდა და გამოცდილება მოსწავლეთა თვითრეალიზაციის, მათი მომალი პრაქტიკული საქმიანობის რეალური საფძველია,  ამიტომ, სასურველია, აქტიურად გამოვიყენოთ სასწავლო პრაქტიკაში და გავხადოთ ჩვენი კურიკულუმების აქტიური ნაწილი.

 

 

 

ძველი ეგვიპტე შემაჯამებელი დავალების კონტექსტში

0

შემაჯამებელი დავალებები ისტორიის სწავლებაში დღეს ფართოდ გამოიყენება. ამ ტიპის დავალებებს ბევრი უპირატესობა აქვს, რის გამოც ის სასწავლო პროცესის აქტიურ კომპინენტად მიიჩნევა. პირველ რიგში ამ უპირატესობას განაპირობებს მისი ორიენტაცია მოსწავლის მრავალმხრივი უნარების განვითარებაზე, როგორიცაა: კვლევა და ანალიზი, კრიტიკული და კრეატიული აზროვნება; ინტერდისციპლინურობა (სხვადასხვა საგნებთან – გეოგრაფია, ლიტერატურა, ხელოვნება, სამოქალაქო განათლება და ა.შ. ინტეგრაცია, რითაც მოსწავლეები უკეთ იგებენ ისტორიულ კონტექსტს), თანამედროვეობასთან კონტაქტი (თანამედროვე თემებსა და პრობლემებთან პარალელების გავლება ხელს უწყობს მოსწავლეებს, ისტორიის გაკვეთილებიდან მიღებული ცოდნა და უნარები გამოიყენონ თანამედროვე სამყაროში); აქტიური სწავლება (პრობლემაზე ორიენტირებულობა, კრიტიკული საკითხების კვლევა), თანამშრომლობა და კომუნიკაცია (გუნდურობა, დისკუსია, პრეზენტაცია), მოტივაცია და საგნობრივი ინტერესის გაზრდა, პიროვნული ზრდა და ღირებულებითი განათლება.ამ განსაკუთრებული ხასიათის გამო შემაჯამებელი დავალებები ყოველთვის გამორჩეულია მოსწავლეთა მაღალი ჩართულობით.

გთავაზობთ კონკრეტულ მაგალითს მე-7 კლასის ისტორიის სასწავლო კურსიდან:
დავალების ტიპი – ემაჯამებელი დავალება
კლასი: VII
თემა: „ძველი აღმოსავლეთი“

ცნებები: წყარო/ ინტერპრეტაცია (შედეგები: 1, 2, 5, 6) ; დრო (შედეგი: 3, 7, 8); სივრცე (შედეგი: 3, 9); საზოგადოება (შედეგი: 7.8.10,11,12); ძალაუფლება (შედეგი: 7,8,10,11,12); ისტორიული მოვლენა / პროცესი (შედეგი: 4, 5, 6, 8, 9) : მოსწავლეს შეუძლია ძველაღმოსავლურ პერიოდთან დაკავშირებული ფაქტების/მოვლენების/პროცესების სხვადასხვა ტიპის წყაროების მონაცემების საფუძველზე შესწავლა-ინტერპრეტირება; ძველაღმოსავლური პერიოდის როგორც ეპოქის მნიშვნელობის გამოკვეთა; ძველაღმოსავლური პერიოდის საზოგადოების განვითარებაზე გეოგრაფიული ფაქტორების ზეგავლენის გაანალიზება, შესაბამისი პერიოდის ისტორიულ-გეოგრაფიული ცნებებისა და ტერმინების გამოყენება; არსებითი ნიშან-თვისებების საფუძველზე (ტრადიციები, სოციალური ფენები, მეურნეობის ფორმები, მსოფლმხედველობა..) გამოკვეთა; ძველაღმოსავლურ ხანაში არსებული საზოგადოებრივი ინსტიტუციების აღწერა და მიმდინარე ისტორიული მოვლენების/პროცესების მიზეზებსა და შედეგებზე მსჯელობა.

დავალების პირობა: წარმოიდგინე, რომ ძველი აღმოსავლეთის ისტორიის მკვლევარი ხარ და პრეზენტაციისთვის მასალებს იძიებ. პრეზენტაციამ მსმენელებს შთაბეჭდილება უნდა შეუქმნას:

1. როგორ ბუნებრივ პირობებში ცხოვრობდა ძველი ეგვიპტის მოსახლეობა? რას საქმიანობდნენ, როგორ აღქვამდნენ სამყაროს?
2. როგორი საბრძოლო თუ სამუშაო იარაღებით სარგებლობდნენ? როგორ იცავდნენ თავს?
3. როგორ ვითარდებოდა და იცვლებოდა მათი საქმიანობა, საზოგადოებრივი ფენები? ხელისუფლება?
4. როგორი საცხოვრებელი და სატაძრო ნაგებობი ჰქონდათ?

ამ მიზნით შენი სამუშაო დაყავი ნაწილებად:

I ეტაპზე – შეასრულე აქტივობები:

აქტივობა 1. იმუშავე რუკაზე “შუამდინარეთი და ნილოსის აუზი. რეგიონი, სადაც პირველი სახელმწიფოები ჩამოყალიბდა”: მოძებნე რუკაზე, სად ცხოვრობდნენ ეგვიპტელები; ივარაუდე, როგორი ბუნებრივი გარემო პირობები ექნებოდათ სამეურნეო ცხოვრებისთვის? რამდენად განსაზღვრავდა ბუნებრივი პირობები სამეურნეო საქმიანობას?

რესურსი – სახელმძღვანელო “ისტორია”, ავტორები – ნატა ახმეტელი და ბესიკ ლორთქიფანიძე. გამომცემლობა “დიოგენე”, 2019. & 12; 13

აქტივობა N 2 – იმსჯელე, რამდენად მისაღებად მიგაჩნია მოსაზრება, რომ ეგვიპტე იყო პირველი “სამდინარო სახელმწიფო”? დაასაბუთე შენი არგუმენტი.

რესურსი: ვიდეორესურსი – “ძველი ეგვიპტე”

აქტივობა N3 – შეასრულე სავარჯიშოები სახელმძღვანელოს გვ. 39-ზე :

და გვ. 40-ზე:

აქტივობა N4 – იმუშავე კოგნიტურ სქემაზე (იხ. სურ.1): ჯერ შეავსე პირველი სვეტი – „სიტყვა/ცნება“; შემდეგ შეავსე მეორე სვეტი – „მე მგონია“ და ჩაწერე შენი იდეა/ვარაუდი მოცემულ სიტყვასთან/ცნებასთან დაკავშირებით და განმარტე, რატომ გაქვს ასეთი ვარაუდი.

II ეტაპის აქტივობები:

აქტივობა N1 – გაეცანი მასალებს და მონიშნე /ამოიწერე/ჩაინიშნე ყველა ის ადგილი, რომელიც გჭირდება მესამე სვეტის – „ტექსტი ამბობს“ – შევსებისთვის. მათზე დაყრდნობით შეავსე მესამე სვეტი.

რესურსებად გამოიყენე:

• ანიმაცია – ყოველდღიური ცხოვრება ძველ ეგვიპტეში (ქართული ტიტრებით)
https://www.bbc.co.uk/bitesize/articles/zqmyydm#zj6yvwx
• საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკის გვერდი “ბიბლიოვიკი”
ეგვიპტის არმია – NPLG Wiki Dictionaries
• ისტორიის სახელმძღვანელო (მოსწავლის წიგნი) : &14,16,17;
• ვიდეორესურსი ძველი ეგვიპტის შესახებ

• საინფორმაციო წყარო: “ეგვიპტელები”

ეგვიპტელები

აფრიკის კონტინენტის ჩრდილო-აღმოსავლეთში, მდინარე ნილოსის დაბლობში, მიწათმოქმედი ტომები სახლობდნენ. სანაპირო ვაკეებს ირგვლივ უდაბნო აკრავს. ამ რეგიონში წვიმა თითქმის არ მოდის, ამიტომ ნილოსი აქ ტენის ერთადერთი წყაროა.
ხვნა-თესვა ნოემბერში იწყებოდა, აპრილ-მაისში უკვე პირველ მოსავალს იღებდნენ. თუმცა ნათესებს ნილოსის ადიდება უქმნიდა საფრთხეს და ყანებს დაცვა სჭირდებოდა დროთა განმავლობაში ეგვიპტელებმა წყლის სარწყავი არხებით რეგულირება ისწავლეს: ძირითადი არხი მათ მდინარის კალაპოტის გ

ასწვრივ გაჰყავდათ, მისგან პატარ-პატარა არხებით კი წყალი ყანებამდე მიდიოდა.
არხების გარდა, ეგვიპტელებმა ააგეს წყალსაცავებიც, რომლებიც წყლით ძირითადი არხიდან მარაგდებოდა და გვალვის დროს მოსარწყავად იყენებდნენ. თანდათან ნილოსის დაბლობი სარწყავი არხების ქსელმა დაფარა. დაბლობში დასახლებულ მიწათმოქმედთა თითოეულმა ტომმა ნილოსის გასწვრივ დამოუკიდებელი ერთეულები – ნომები. თითოეულ ნომს ჰყავდა საკუთარი მმართველი – ნომარქი, ჰქონდა გალავნით შემოზღუდული ქალაქი, სადაც ნომარქი იჯდა. იქვე იყო ადგილობრივი ღვთაების ტაძარიც. ნომები საკუთარი საზღვრების გაფართოებას ცდილობდნენ: ერთი ნომი მეორეს იპყრობდა და მის მიწას იერთებდა. ერთი ნომარქის ძალაუფლება შემოერთებულ ნომზე ვრცელდებოდა. თანდათან, ნომების გაერთიანების შედეგად ძვ.წ. IV ათასწლეულში ორი სამეფო: ზემო და ქვემო ეგვიპტის სამეფოები ჩამოყალიბდა. ძვ.წ. IV ათასწლეულის დასასრულსა და III ათასწლეულის დასაწყისში კი ეს სამეფოებიც გაერთიანდა და ერთიანი სახელმწიფო შეიქმნა, როლის სათავეშიც მეფე-ფარაონი იდგა. მთელი ძალაუფლება მას ეკუთვნოდა. გაერთიანებული სახელმწიფოს დედაქალაქი იყო მემფისი – ქალაქი ნილოსის დელტის სამხრეთ ნაწილში.

აქტივობა 2 – მოცემული ინფორმაციების შესაბამისი ვიზუალური მასალა – ნახატი/სიმბოლოს შექმნა – ჩაამატე ისინი მე-4 სვეტში „ილუსტრაცია“ . მოიყვანე არგუმენტი, რატომ გააკეთე ასე და არა სხვაგვარად.

III ეტაპის აქტივობები:

აქტივობა 1 – იმსჯელე: ზემოთმითითებული 6 ძირითადი ნიშნის მიხედვით (სახელმწიფო, უმაღლესი მმართველი, სოციალური ფენები, ჯარი, დამწერლობა, რელიგია და კულტურა) რა აქვთ საერთო და რა აქვთ განსხვავებული ძველი ეგვიპტის სახელმწიფოს თანამედროვე სახელმწიფოსგან?

მიღებული პასუხები ასახე დიაგრამაში:

აქტივობა 3: – სვეტში – “გამომაქვს დასკვნა” – ჩაწერე შენი ძირითადი დასკვნები თითოეულ – სიტყვა /ცნებებთან დაკავშირებით.

IV ეტაპის აქტივობა – შესრულებული დავალების წარდგენა/პრეზენტაცია. დავალება შეასრულე წერილობით ან PPT -ფორმით. ნაშრომის პრეზენტაციისას ხაზგასმით წარმოაჩინე:

 რამდენად სრულყოფილი იქნებოდა უძველესი სამდინარო ცივილიზაციის, პირველი სახელმწიფოს ისტორიის შესახებ ჩვენი წარმოდგენები რომელიმე ცნება რომ გამოგვეტოვებინა?

ბოლოს – შეფასება – სოლო ტაქსონომია

 

შემაჯამებელი  დავალებების გამოყენება ისტორიის სწავლებას განსაკუთრებულ ელფერს ანიჭებს, ეს მეთოდი საშუალებას აძლევს მოსწავლეებს, უფრო სრულყოფილად და ღრმად გაიგონ ისტორიული მოვლენები და კონტექსტი, გახდნენ უფრო ინფორმირებულები, კრიტიკულად მოაზროვნეები და ჩამოუყალიბდეთ კაცნობრიობის ისტორიული მემკვიდრეობის მიმართ პასუხისმგებლობის გრძნობა.

მოდით, ვილაპარაკოთ ქართველ კომპოზიტორ ქალებზე

0

ვინ გახსენდებათ როცა საუბარი ქართველ კომპოზიტორებზე ჩამოვარდება? ალბათ ზაქარია ფალიაშვილი, ოთარ თაქთაქიშვილი, მელიტონ ბალანჩივაძე, დიმიტრი არაყიშვილი, შესაძლოა რეზო ლაღიძე, გია ყანჩელი, ჯანსუღ კახიძე, მაგრამ ძალიან იშვიათია ადამიანი, ვინც ქართველ კომპოზიტორებზე საუბრისას გაიხსენებს ბარბარე ამირეჯიბს, ოლღა ბარამიშვილს, დაგმარა სლიანოვა-მიზანდარს ან სულაც ინოლა გურგულიას.

ქალი კომპოზიტორები როგორც სიცოცხლეში, ისე სიკვდილის შემდეგ თითქოს მუდმივ ჩრდილში არიან – საზოგადოებრივი აზრების, გენდერული სტერეოტიპების თუ კაცი კოლეგების ჩრდილში და ძირითადად მათ შესახებ მწირია როგორც ცოდნა, ასევე ის წყაროები, რომლითაც შეიძლება იკვლიო მათი ცხოვრება და მემკვიდრეობა.

ქართველი ქალი კომპოზიტორების შესახებ ცოდნის მოგროვების და სისტემური კვლევის პირველი მცდელობაა ვებ-პორტალი, რომელიც მუსიკოლოგების, კომპოზიტორებისა და ისტორიკოსებისგან შემდგარმა მკვლევართა ჯგუფმა რამდენიმე წლის წინ შექმნა, ამ ეტაპზე 30 კომპოზიტორს აერთიანებს და კვლავაც განახლდება. ეს არის საკმაოდ ინფორმატიული ბაზა, სადაც შესაძლებელია როგორც ქალი კომპოზიტორების ბიოგრაფიების ნახვა, ასევე მათი ნაწარმოებების მოსმენა და ამ ნაწარმოებების ნოტების გადმოწერაც, თუკი ვინმე მათ დაკვრას ან სასწავლო პროცესში გამოყენებას მოისურვებს.

ქართველი ქალი კომპოზიტორების ამბები მკაფიო სურათს იძლევა სხვადასხვა პერიოდის საქართველოს განათლების, კულტურული ცხოვრების, მედიის, ქალთა უფლებრივი მდგომარეობის, ისტორიის შესახებ. მაგალითად პირველი ქალი, რომელმაც საქართველოში უმაღლესი პროფესიული მუსიკალური განათლება მიიღო, ბარბარე ამირეჯიბი, , ამავდროულად იყო წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების წევრი. მის მიერ სხვადასხვა კონცერტზე შესრულებული ნაწარმოებების სია მკაფიო სურათს იძლევა იმ კულტურული კავშირების და ცოდნების შესახებ, რაც მის თანამედროვე საქართველოში იყო, იმ დროინდელ პერიოდიკაში მასზე გამოქვეყნებული სტატიებიდან კი კარგად ჩანს, როგორ გულშემატკივრობდა საზოგადოება ერთი მხრივ ქალების სრულფასოვან ჩართულობას საზოგადოებრივ ცხოვრებაში, მეორე მხრივ კი როგორ ესწრაფოდა ევროპული კულტურის ნაწილად ყოფნას.

“ტფილისის სამუსიკო სკოლაში სამასზე მეტი ქალი სწავლობს, ამათში ქართველები ოცდა-ხუთზე მეტი არ არის და კნიაჟნა ამირეჯიბისა პირველი დამკვრელი აღმოჩნდა მთელ სკოლაში. ცხადია ამას შემდეგ რამდენად უსაფუძვლოა ზოგიერთების აზრი, ვითომ ქართული ყური ევროპულ მუსიკის შეთვისებას ვერ ახერხებსო” – წერდა გაზეთი ივერია შორეულ 1893 წელს ბარბარე ამირეჯიბის შესახებ. წვეულებები და თავყრილობები, სადაც ბარბარე უკრავდა როგორც თავის, ისე სხვა ცნობილი კომპოზიტორების მუსიკას, ხშირად საქველმოქმედო ხასიათის იყო. ამ საღამოებზე დამსწრეთა შესახებ ცნობები კი ნათელ წარმოდგენას ქმნის იმ დროის კულტურული ცხოვრების შესახებ. საყურადღებოა, მისი, როგორც პედაგოგის მეთოდიკაც, რომელსაც განსაკუთრებით აღნიშნავენ მისი ყოფილი მოწაფეები.

„ვარიუშა, საოცრად გულისხმიერი, რბილი და კეთილი ადამიანი იყო. უსწავლელი გაკვეთილის გამოც კი არ შეეძლო გაჯავრება. საზოგადოდ, ვერც კი წარმომიდგენია ის გულმოსული ან გაბრაზებული. როგორც მუსიკოსი ხომ შესანიშნავი იყო. არასდროს არ გვახვევდა თავს ისეთი ნაწარმოების შესწავლას, რომელიც არ მოგვწონდა და გულს არ სწვდებოდა. მახსოვს, ერთხელ შემეკითხა – „გინდა შუმანის „აღტყინება“ ვისწავლოთ?“ და როდესაც თანხმობა მიიღო, მიუჯდა როიალს და ისეთი გატაცებით, არტისტიზმით შეასრულა, რომ მე ერთბაშად ავინთე ნაწარმოების შესწავლის სურვილით. ის გვივითარებდა ნაწარმოების განცდის უნარს. მან კარგად იცოდა ყოველი თავისი მოწაფის გემოვნება, ინტერესები და ამის შესაბამისად გვირჩევდა რეპერტუარს”

“ხშირად გვრცხვენოდა, როდესაც გაკვეთილზე მოუმზადებელი მასალა მიგვქონდა. მახსოვს, იტყოდა ხოლმე – „ოი, ოი, ოი, როგორ არ გრცხვენია, შენ რა, სახლში უქმად იჯექი?“ ასე გვისაყვედურებდა ხოლმე და ეს გაჯავრებაზე მეტად მოქმედებდა. კეთილი, უაღრესად თავმდაბალი, დიდთან და პატარასთან ურთიერთობაში სათნო. ”

ბარბარე ამირეჯიბის გარდა ამ პორტალზე არაერთი სხვა ქალის ისტორიას ნახავთ. თუკი საქართველოს რესპუბლიკის ხანმოკლე დამოუკიდებლობის წლებში და მანამდეც ქალებს სახელოვნებო განათლებაში ბარიერები თითქმის არ ჰქონდათ, საბჭოთა ოკუპაციის შემდეგ ეს სურათი იცვლება.  ჩნდებიან კომპოზიტორები, რომლებმაც საკუთარი ოჯახის წევრების მაგალითზე იწვნიეს საბჭოთა რეპრესიების სიმძიმე და ვეღარ შეძლეს ისეთი სრულყოფილი განათლების მიღება საქართველოში, რუსეთსა და ევროპის ქვეყნებში, როგორც ამას მათზე უფროსი ქალები ახერხებდნენ. მაგალითად ლილი იაშვილი, რომლის მამაც საფრანგეთიდან სამშობლოში დაბრუნების შემდეგ მალევე ემსხვერპლა 30-იანი წლების რეპრესიებს, 14 წლის იყო როცა მარტო დარჩა დედასთან ერთად. კონსერვატორიაში ჩაბარება მან მხოლოდ დაოჯახების შემდეგ შეძლო, მეუღლის თხოვნითა და მხარდაჭერით.

 

კომპოზიტორების ისტორიები გეოგრაფიული თვალსაზრისითაც საინტერესოა და აჩვენებს კულტურული სივრცეების და კომუნების დეცენტრალიზაციის სურათს. მაგალითად 1912 წელს დაბადებული ვალენტინა ჯაიანის არქივი ინახავს ფოტოს, სადაც ის მეოცე საუკუნის დასაწყისში ფოთის საბავშვო თეატრის წევრებთან ერთად არის გადაღებული. ამავე ფოთში, მოგვიანებით, მეორე მსოფლიო ომის დროს სამხედრო ხომალდზე საბჭოთა ჯარისკაცებისთვის კონცერტები ტარდებოდა – ვალენტინა ჯაიანი ამ კონცერტებშიც მონაწილეობდა.  ერთ-ერთ ასეთ კონცერტზე ის დაბომბვაშიც მოყოლილა – ესეც მძაფრსიუჟეტიანი დრამა.

ქალი კომპოზიტორების ამბები სხვა ამბებთან ერთად ჰყვება დოკუმენტირების და არქივების შექმნის კულტურის სისუსტეებზეც – მათი ნაწარმოებების დიდმა ნაწილმა ჩვენამდე ვერ მოაღწია. რაც შემორჩენილია, მათ გაცნობას კი ნამდვილად გირჩევთ  – საინტერესო მოგზაურობა იქნება.

 

 

 

 

ვიდეობლოგი

მასწავლებლის ბიბლიოთეკას ახალი წიგნი შეემატა- სტატიები განათლების საკითხებზე

ჟურნალ „მასწავლებლის“ თითოეული ნომრის მომზადებისას, ცხადია, ვფიქრობთ მასწავლებელზე და იმ საჭიროებებზე,რომელთა წინაშეც ის ახლა დგას. ვფიქრობთ მასწავლებელზე, რომელიც ჩვენგან დამოუკიდებლადაც ფიქრობს, როგორ მოემზადოს გაკვეთილისთვის, რა...