ორშაბათი, დეკემბერი 15, 2025
15 დეკემბერი, ორშაბათი, 2025

ჟურნალ “მასწავლებლის” 2025 წლის ახალი ნომერი გამოიცა

რედაქტორის წერილში  ერთ საინტერესო  წიგნზე მინდა გესაუბროთ. წიგნზე, რომელიც ბესტსელერია და   მილიონ ეგზემპლარზე მეტია გაყიდული.   წიგნი მანამ დაიწერა, ვიდრე დავიბადებოდი. თუმცა, მის შინაარსს აქტუალობა არ დაუკარგავს და მეტიც, იმდენად თანამედროვეა, კითხვისას, სურვილიც არ გიჩნდება, ჩახედო გამოცემის თარიღს.   ჯონ ჰოლტის წიგნზე ვსაუბრობ, სათაურით –  „რატომ მარცხდებიან ბავშვები?“ ავტორი, ბავშვებზე დაკვირვებით, იმ მიზეზებს ასახელებს, რომლებიც,  სკოლაში სწავლის დროს,  მათ წარუმატებლობას თუ მარცხს  უწყობს ხელს.

ავტორის აზრით,  ბავშვების მარცხს ძირითადად შიში, მოწყენილობა და დაბნეულობა განაპირობებს  და მისი დაკვირვებით,  წარუმატებლობა  არასწორ  სასწავლო სტრატეგიებს  და იმ სასკოლო სისტემას ეფუძნება, რომელიც კლავს სწავლისადმი ბავშვის თანდაყოლილ სურვილს.

ჰოლტის მოსაზრებით, განათლების სისტემა ზედმეტად სტანდარტიზებულია  და სრულიად დაცლილია იმ სიხარულისგან, რომელიც ადამიანს აღმოჩენისა და კვლევისადმი სწრაფვას უნდა შთააგონებდეს.  მეტიც, მისი აზრით, სკოლები  ხელს უწყობენ შიშის  დამკვიდრებას – წარუმატებლობის შიში, დამცირების შიში, დაწუნების შიში უარყოფითად მოქმედებს მოსწავლის ინტელექტუალური ზრდის უნარზე.

მოწყენილობაც წარმატების დაბრკოლების წინაპირობაა,  რომელიც თრგუნავს სწავლის მოტივაციას. სკოლები ბავშვებისგან ითხოვენ მოსაწყენი დავალებების შესრულებას, რომლებიც  ბავშვთა მრავალფეროვან ინტერესებს და  შესაძლებლობებს არ ესატყვისება და არ შეესაბამება ცალკეული ბავშვების ინტერესებსა თუ საჭიროებებს.

როცა თანამედროვე განათლების პარადიგმაზე ვსაუბრობთ, ვიცით , რომ  ეს არ ნიშნავს წერა-კითხვის, მათემატიკის ან რომელიმე სხვა საგნის კონცეპტუალურ  ცოდნაში დახელოვნებას. მოსწავლე აღარაა ყულაბა, რომელშიც  ცოდნას აგროვებ და კმაყოფილი ხარ.

თანამედროვე სამყაროში, ციფრული ხელსაწყოებისა და ხელოვნური ინტელექტის დახმარებით,  მოსწავლეს,  თუ სურვილი აქვს, თავადვე შეუძლია მრავალფეროვანი გახადოს  სასწავლო სივრცე და მისთვის ინფორმაციაზე ხელმისაწვდომობაც შეუზღუდავია. შეუძლია, ის ცოდნაც მიიღოს და უნარებიც გამოიმუშაოს, რომელიც სამომავლო ცხოვრებაში დასჭირდება.

მაშინ რატომ გავიხსენე ეს წიგნი? რატომ არ დაძველდა მისი შინაარსი?

მთავარი რედაქტორი – ნატო ინგოროყვა

რედაქტორები: მანანა ბოჭორიშვილი, ნანა მაჭავარიანი, ირმა ტაველიძე, ქეთევან  ნიკოლეშვილი,  ნათია ორმოცაძე

დიზაინერი– ბესიკ დანელია

მხატვარ-ილუსტრატორი – მამუკა ტყეშელაშვილი

ნომრის ავტორები: 

თამთა დოლიძე, ნინო ლომიძე, ქეთევან ოსიაშვილი, თემურ სუყაშვილი, ქრისტინე სურგულაძე, თინათინ ზარდიაშვილი, მაია ფირჩხაძე, ლელა კოტორაშვილი, ცირა ბარბაქაძე, მარიამ გოდუაძე, ინა იმედაშვილი, ნათია ნაფეტვარიძე, მეგი კავთუაშვილი, ლელა მანგოშვილი, ნესტან მიქაძე, შორენა ტყეშელაშვილი, ნასტასია არაბული, დიანა ანფიმიადი, ირმა ტაველიძე

ნომრის წაკითხვა და ჩამოწერა შესაძლებელია ბმულიდან:

მასწავლებელი #6

კომენტარები

მსგავსი სიახლეები

ბოლო სიახლეები

ვიდეობლოგი

ბიბლიოთეკა

ჟურნალი „მასწავლებელი“