ალბათ ხშირად შეგიმჩნევიათ, როგორ ცდილობენ პატარები ასოების დაწერას. ამოტრიალებულად ან სულ თავდაყირა, ანდაც შებრუნებულად, ისე, თითქოს ფურცელი ვინმემ სარკისკენ შეატრიალაო. ზოგჯერ ბავშვები შესანიშნავად ცნობენ ასოს, იციან მისი სახელი, ბგერა, არ უჭირთ სიტყვაში მისი პოვნა, თუმცა, როდესაც საქმე წერაზე მიდგება, ყველაფერი იცვლება. ზოგჯერ მასწავლებლები და მშობლები ამ საკითხზე ნერვიულობას იწყებენ, მითუმეტეს რომ ბავშვები ამ პრობლემას მარტივად ვერ უმკლავდებიან. შესაძლებელია, მათ ასო სწორი მიმართულებით დაწერონ, როცა იმ წამს ამაზე მიუთითებთ, თუმცა მოგვიანებით, კვლავ იგივეს გააკეთებენ. საქმე კი მხოლოდ წერის პროცესს არ ეხება; იმისთვის რომ ჩემი მოსწავლეები ასოების სწრაფად ცნობაში და ასოებით სიტყვების შენებაში ვავარჯიშო, გაკვეთილზე ხშირად ხის ასოები დამაქვს. წესები მარტივია, ბავშვები წყვილებში მუშაობენ, მე ვამბობ ან დაფაზე ვწერ სიტყვას, მათ უნდა იპოვონ შესაფერისი ასოები და ერთად დაალაგონ, რათა ეს სიტყვა გამოვიდეს. რაოდენ გასაკვირიც არ უნდა იყოს, ხშირად ბავშვები ასოებს უკუღმა ალაგებენ. ზოგჯერ ეს სიტყვაში მხოლოდ ერთი ასოა, ზოგჯერ კი – მთლიანად სიტყვა. ასოების მიმდევრობა არასდროსაა შეცდომით, თუმცა ორიენტაცია კი ხან საით, ხან საით.
ეს ე.წ. პრობლემა სრულიად ჩვეულებრივი მოვლენაა. საქმე სულაც არ გვაქვს იმასთან, რომ მოსწავლემ რამე ვერ გაიგო ან ვერ აითვისა. სინამდვილეში, ეს უბრალოდ განვითარების ეტაპია, რომელსაც დროთა განმავლობაში მოსწავლე აუცილებლად გაივლის. ბავშვი, რომელიც ეცნობა წერა-კითხვის სისტემას, ჯერ ასოს ფორმას ითვისებს, ამის შემდეგ კი მის მიმართულებას. როდესაც ბავშვი სამყაროს უყურებს ორიენტაციის საკითხი დიდად არ აბნევს; ვაშლი ორივე მხრიდან ვაშლია, ხე – ხე, თეფში კი – თეფში. წერის დროს მიმართულება დიდ როლს ასრულებს, თუმცა ცხადია დასაწყისიდანვე ბავშვი ამას ვერ ხვდება. მათი პატარა ტვინები ჯერ მხოლოდ ფორმას შეიმეცნებს, რომ დაისწავლოს, მოგვიანებით კი იმასაც დაიმახსოვრებს, თუ საით მიდის ხაზები წერისას. თუმცა ვიდრე ამას დაიმახსოვრებდეს, მანამდე სარკისებრი ასოების წერა ძალიან ხშირია. განსაკუთრებით 4-7 წლამდე ასაკის ბავშვებში, როცა წერის უნარები ჯერ კიდევ გამოუმუშავებელია. ამ პერიოდში ბავშვი სწავლობს თუ სად იწყება ასო, საით მიჰყვება მოძრაობა, რა განასხვავებს მაგალითად ‘b’-ს და ‘d’-ს ერთმანეთისგან ან უბრალოდ საით უნდა მიჰყვეს ხელი. ტვინი ჯერ კიდევ ქმნის კავშირებს ვიზუალურ აღქმას და მოტორულ მეხსიერებას შორის. სწორედ ამ შიდა პროცესებისა და ექპერიმენტების ნაწილია სარკისებული ასოებიც. ამ მომენტში ბავშვი ჯერ კიდევ ცდილობს იპოვოს სწორი მიმართულება.
მასწავლებლოის როლი განვითარების ამ ეტაპზეც ძალიან მნიშვნელოვანია. არა იმიტომ, რომ მოსწავლეს შეცდომაზე გამუდმებით მივუთითოთ, არამედ იმისთვის, რომ მათ მშვიდად და თანმიმდევრულად დავეხმაროთ. სარკისებული წერა სრულიად ნორმალური განვითარების ნაწილია და მას არანაირი საერთო არ აქვს არც დისლექსიასთან და არც სხვა რაიმე სერიოზულ დარღვევასთან. მხარდაჭერით კი მისი დაძლევა ეტაპობრივად ხდება. ვიზუალური მინიშნებები, ასოების ხაზების თანმიმდევრული გამოყვანა ან დიდი ზომის ასოების დახაზვა საუკეთესო დამხმარეებია მათი პატარა გონებისთვის.
სარკისებრი წერა ბავშვის გონებრივი განვითარების ბუნებრივი და დროებითი ნაწილია, რომელსაც უსაფუძვლო ღელვის გარეშე უნდა შევხვდეთ. მასწავლებლებმა, ამ პროცესს სწორად უნდა შევხედოთ, როგორც ზრდის გზასა და შესაძლებლობას. როდესაც ბავშვი ხედავს, რომ უფროსებისგან არა კრიტიკას, არამედ მხარდაჭერას იღებს, სწავლის პროცესი მშვიდი, თანმიმდევრული და გაცილებით წარმატებული ხდება.
