კლასის მშობლებისგან მხარდამჭერი გუნდის შექმნა
სტატიების სერიის პირველ ნაწილში კლასის დამრიგებლისა და მოსწავლეთა მშობლების შინაარსიანი ურთიერთობის ძირითადი ასპექტები განვიხილეთ. მეორე წერილში კი მშობლების ერთობისგან გუნდის შეკვრისთვის საჭირო საკითხები მიმოვიხილოთ.
მშობლების კარგად გაცნობას და მათგან გუნდის შექმნას დამრიგებლის დრო და ენერგია სჭირდება. შემთხვევითი პრინციპით გაერთიანებული, სხვადასხვა ასაკის, შეხედულებების, შეძლების, ღირებულებების, დამოკიდებულებებისა და ქცევის მქონე ზრდასრულთა გაერთიანება ერთი გუნდად ადვილი არ არის. თუმცა მათი ერთიანობით უზარმაზარი სარგებლის მიღება შეიძლება, როგორც მოსწავლეთათვის, ისე, მასწავლებლისა და სრულიად სკოლისთვის.
ურთიერთობის დასაწყისში დამრიგებელმა მოსწავლეებთან ერთად მათი მშობლებიც უნდა გაიცნოს. თითოეულს თავისი მახასიათებლები ექნება. ზოგიერთი აქტიური, ზოგი კი პასიური ადამიანი აღმოჩნდება. თითოეული შეიძლება თამამი ან გაუბედავი იყოს. ამ სითამამეს თუ გაუბედაობას თავისი მიზეზები ექნება. იქნებიან მშობლები, რომლებიც სხვების ლიდერობას მოინდომებენ. იქნებიან „იდეების გენერატორი“ მშობლები, იქნებიან სხვადასხვა დარგის სპეციალისტები და დიასახლისები. დიდია ალბათობა, რომ კლასში ემიგრანტი მშობელიც იყოს, შესაბამისად, დამრიგებელს მოსწავლის ბებიასთან ან ახლო ნათესავთანაც მოუხდება ურთიერთობა. (თითოეულ ჯგუფთან ურთიერთობის შესახებ იხილეთ მასალები: პრივილეგიების მაძიებელ მშობლებთან ურთიერთობა https://mastsavlebeli.ge/?p=42629; პასიურ მშობლებთან ურთიერთობა https://mastsavlebeli.ge/?p=39228 ; აქტიურ მშობლებთან ურთიერთობა https://mastsavlebeli.ge/?p=39134 )
ეს მრავალფეროვნება, ერთი მხრივ სირთულეს ქმნის, მეორე მხრივ კი შესაძლებლობებს. კლასის მშობლები ერთი დიდი ჯგუფია, რომლისგან გუნდის შექმნაც დიდწილად დამრიგებლის პროფესიულ უნარებზე და პიროვნულ მახასიათებლებზეა დამოკიდებული.
პირველი და უმთავრესი, რაზეც პედაგოგი და მშობლები უნდა შეთანხმდნენ, საერთო ფასეულობებია: ზრუნვა ბავშვებსა და ერთმანეთზე, თავისუფალი აზროვნება და ერთმანეთის გათვალისწინება. ამ სამი მთავარი ღირებულების გარშემო გაერთიანება ჰარმონიული თანამშრომლობის წინაპირობაა.
ისევე, როგორც ნებისმიერ გუნდში, კლასის მშობლებსაც განსხვავებული როლები შეიძლება ჰქონდეთ. როლების ხელოვნურად დაკისრება შედეგს არ მოიტანს. მნიშვნელოვანია, თავად მშობლებმა გამოთქვან აზრი, ვის რა ძლიერი მხარე აქვს და რა შეუძლია სხვადასხვა სახის ჩართულობის დროს. ერთს შეიძლება ორგანიზება გამოსდის, მეორეს საკუთარი ხელით შეუძლია მოამზადოს, შეკეროს, გამოაცხოს. მესამეს ბევრი ნაცნობი ჰყავს და საინტერესო ადამიანების მოწვევა შეუძლია, და ა.შ. დამრიგებლის ამოცანა მშობლების შესაძლებლობების შესახებ ინფორმაციის მოგროვება და შემდეგ ისეთი აქტივობების დაგეგმვაა, რაც მოცემული რესურსებით შეიძლება და რაც ბავშვებს ძალიან სჭირდებათ, აინტერესებთ.
თითოეული მშობელი კლასის ნაწილად უნდა გრძნობდეს თავს. მნიშვნელოვანია, რომ ისინი ხედავდნენ, ერთმანეთის შეტანილ წვლილს საერთო საქმეში. თითოეულის გარჯა ყველასათვის გამჭვირვალე და თვალსაჩინო უნდა იყოს. ეს მშობლებს მეტ სტიმულს მისცემს, რომ მაქსიმალურად დაიხარჯონ არა მხოლოდ მათი შვილის კეთილდღეობისთვის, არამედ მთელი კლასის სასარგებლოდ.
გუნდის ლიდერობა დამრიგებელმა უნდა შეინარჩუნოს და არ დაუშვას, რომ რომელიმე მშობელმა სხვებზე უპირატესობა მოიპოვოს. მასწავლებლის ხელშეწყობით ყველამ თავისი შესაძლებლობების მაქსიმუმი ისე უნდა გამოავლინოს, რომ ერთმანეთს ხელი არ შეუშალონ. მეტიც, სხვა მშობლის გარჯასაც ისევე აფასებდნენ, როგორც თავიანთი დახარჯული ძალისხმევა ეამაყებათ. ამის მისაღწევად კი დამრიგებელს არასოდეს უნდა დაავიწყდეს მშობლების შექება და წახალისება მათი მოხალისეობრივი შრომისთვის. მასწავლებელი მშობლებისთვის ავტორიტეტია. ის, თუ როგორი რეაქცია ექნება დამრიგებელს, დიდწილად განსაზღვრავს მშობლების სამომავლო ქცევას.
მშობლების გუნდს დამრიგებლისგან პერიოდული ინსტრუქტაჟიც დასჭირდება. იმის გააზრება, თუ ვინ აერთიანებთ, რა ეტაპები გაიარეს ერთად, რა გამოუვიდათ და რას ვერ მიაღწიეს, მნიშვნელოვანია. გუნდურობა ერთმანეთის მოტივირებას, გვერდში დგომას და მხარდაჭერას გულისხმობს. დამრიგებლის მონდომებით და მშობლების ერთსულოვნებით ბავშვების კეთილდღეობისთვის ზრუნვა სასიამოვნო და შედეგიანია.
სტატიის III ნაწილში განვიხილავთ პრობლემას, როდესაც კლასში დესტრუქციული მშობელია.
