ჩემი დღევანდელი ამბავი ერთი ფოტოთი მინდა დავიწყო. ოდნავ ქვემოთ თუ ჩაიხედავთ, საკმაოდ ძველ სურათს დაინახავთ, რომელზეც ერთი ახალგაზრდა მომღერალია გამოსახული, გრძელი თმითა და არასტანდარტული ფორმის წვერით. ტანზე ჭრელი მაისური და ზოლიანი შარვალი აცვია.
სურათი 1969 წლის 17 აგვისტოს, ვუდსტოკის ფესტივალზეა გადაღებული. დიახ, სწორედ იმ ფესტივალზე, რომელიც უკვე ლეგენდადაა ქცეული, რომელზე მოხვედრაც ალბათ მუსიკალურ ბედნიერებათა შორის ყველაზე დიდი ბედნიერება იქნებოდა და რომელზეც აუცილებლად უფრო მეტს დავწერ მომავალში. “მშვიდობისა და მუსიკის სამი დღე” – ეს იყო სლოგანი ფესტივალისა, რომელმაც ძალიან ბევრი ამერიკელის (და არა მხოლოდ ამერიკელის) ცხოვრება სამუდამოდ შეცვალა.
თუ მეხსიერება არ მღალატობს, ფოტოზე გამოსახული ადამიანი ამ დროს მხოლოდ 25 წლისაა. სულ ახლახან გახდა პოპულარული – “ბითლზის” ძალიან მაგარი სიმღერა “დააქავერა”. ოდნავ მოგვიანებით მის სახელს მთელი მსოფლიო გაიგებს – ვუდსტოკის ფესტივალი მისი კარიერის ნამდვილ ტრამპლინად იქცევა.
2007 წელს საქართველოშიც იმყოფებოდა, თბილისის ჯაზფესტივალის ფარგლებში. მაშინ მის კონცერტს ვერ დავესწარი, თუმცა იმედი მქონდა, მომავალში მაინც მოვახერხებდი მის ცოცხლად მოსმენას. 2014 წლის 22 დეკემბერს მივხვდი, რომ სამწუხაროდ, ეს სურვილი სამუდამოდ აუსრულებელი დამრჩებოდა.
დარწმუნებული ვარ, ასაკის მიუხედავად, ბევრმა თქვენგანმა ფოტოს დანახვისთანავე იცნო ეს ახალგაზრდა. თუ ვერ იცანით, მარტივად გეტყვით – მისი სახელი ასეთია: ჯონ რობერტ ‘‘ჯო’’ კოკერი.
წარმოშობით ინგლისიდან იყო, შეფილდიდან. ძირითადად ბლუზს, როკსა და სოულს მღეროდა. 1969 წლის 17 აგვისტოს ის სწორედ იმ სცენაზე იდგა, რომელზეც ჯიმი ჰედნრიქსი, ჯენის ჯოპლინი, რავი შანკარი, ჯგუფი „The Who” და კიდევ არაერთი ლეგენდა გამოსულა. სპეციფიკური მოძრაობები და ძალიან ძლიერი ვოკალი ჰქონდა, რომელსაც ჩახლეჩილი ხმა თავისებურ ეფექტს მატებდა. ამ ყველაფრის ერთიანობამ მისი გამოსვლა ერთ-ერთ ყველაზე სახასიათო და დასამახსოვრებელ შოუდ აქცია ვუდსტოკის ფესტივალზე.
როგორც აღვნიშნეთ, კოკერის პირველი წარმატება “ბითლზის” ტრეკს, „With a Little Help from My Friends”-ს უკავშირდება. 1968-ში მან სწორედ ამ სიმღერის საკუთარი ვერსია ჩაწერა და ბრიტანულ როკსივრცეში საუკეთესო კომპოზიციის წოდებაც მიიღო. 1 წლის შემდეგ სწორედ ეს ტრეკი შეასრულა ვუდსტოკის ფესტივალზეც:
1970-ში საკმაოდ ხანგრძლივი ტური გამართა შტატებში – 48 ქალაქში დაუკრა თავის ახალ ბენდთან, „Mad Dogs and Englishmen”-თან ერთად. სწორედ ამ ტურით დაიპყრო მთელი ამერიკა, შემდეგ წლებში კი – მთელი მსოფლიო. 1961-დან 2014 წლამდე 22 სტუდიური ალბომი გამოუშვა და ხანგრძლივი კარიერის განმავლობაში არაერთი ღირებული კომპოზიცია შექმნა. მისი ტრეკები ადამიანური სევდით, სიყვარულითა და თავისუფლებითაა სავსე, რაც ბრიტანელ მუსიკოსებს ყოველთვის ახასიათებდათ. სწორედ ამ თვისებების გამო თანაქალაქელებმა კოკერს „შეფილდის სულის გამოძახილი” – „The Sheffield Soul Shouter” – შეარქვეს.
ჯო კოკერი იმ თაობის სიმბოლო იყო, რომელმაც ვუდსტოკის მუხტი დღემდე მოიტანა. ბოლო წლებში მისი მუსიკა შეიძლება აღარ ჰგავდა 60-იანების როკენროლს, უფრო სოულისა და ბლუზის შედარებით „დამჯდარ”, თუმცა მაინც ძალიან მკვეთრ და რიტმულ მელოდიებს გვთავაზობდა. მის თვალებში ყოველთვის იგრძნობოდა, რომ ბიძია ჯო სხვა განზომილებიდან, სხვა სტიქიიდან გახლდათ.
22 დეკემბრის საღამოს გავიგე, რომ 70 წლის ასაკში ფილტვის კიბოთი გარდაიცვალა. ვიგრძენი, რომ ნელ-ნელა მსოფლიო მუსიკის ისტორიის კიდევ ერთი ძალიან დიდი და ძალიან მაგარი ეტაპი სრულდებოდა – დედამიწას ცნობილი ვუდსტოკელები ხელიდან ეცლებოდნენ… გული ძალიან დამწყდა.
აი ასეთი იყო ჯო კოკერი – ადამიანი, რომლის გამოც 2014 წელი იმაზე უფრო სევდიანად დასრულდება, ვიდრე მეგონა…
მშვიდობით, ბიძია ჯო! შენი მუსიკა კიდევ კარგა ხანს იცოცხლებს…
