სარკე მხოლოდ არსებულ ფორმებს არ აირეკლავს; არც მხოლოდ ფერუმარილის წასმაში გვეხმაარება, თუმცა ჩვენ უმეტესად სწორედ ამისთვის ვიყენებთ, რომ რაც შეიძლება ოსტატურად დავმალოთ გრიმის ქვეშ ათასი ნაკლი.
ჩვენ არ გვიყვარს ადამიანები, რომლებიც სარკეში გვახედებენ და ჩვენს მანკიერ მხარეებს დაგვანახვებენ. თუმცა ასეთი ადამიანი იშვიათია ჩვენს სინამდვილეში და ვინც არის, მასაც ლამის მოწამეობრივი ცხოვრება უწევს. მათსავით, ვინც სიცოცხლე წიწამურის გზაზე ან ემიგრაციაში დაასრულა.
ხშირად, ერთი იგავ-არაკისა არ იყოს, სარკეში საკუთარ თავს ვერ ვცნობთ და ისევე დავცინით ამ უცნაურ და უცხო არსებას, როგორც კრილოვის მაიმუნი.
სარკე ზღაპრული, ჯადოსნური, მითიური ნივთია, მაგრამ რეალურ ცხოვრებაში შეუძლია უდიდესი სამსახური გაგვიწიოს. მთავარია, ხშირად ჩავიხედოთ – არა მხოლოდ გასაპრანჭავად, არამედ იმ მანკიერებათა დასანახავადაც, რომლებსაც სხვა ადამიანებში ადვილად ვამჩნევთ. დავინახოთ, ამოვიცნოთ, ვებრძოლოთ და დავამარცხოთ ჩვენში მოკალათებული – მოძალადე, შეუმწყნარებელი, მატყუარა, მლიქვნელი, შურისმაძიებელი და ჩამონათვალი შენ გააგრძელე, მკითხველო.
