ხანდახან, არის ისეთი დღეები სკოლაში, ისეთი საათები, დრო რომ ხელში ჩაგივარდებათ და საშუალება გაქვთ თავისუფალ თემებზე ისაუბროთ მოსწავლეებთან, ისეთ თემებზე რომელიც ორივე მხარეს დააინტერესებს და რომელიც ნამდვილად მრავალფეროვანი დიალოგის ნაწილი გახდება და ნაყოფიერი იქნება მოსწავლისთვისაც და მასწავლებლისთვისაც. ასეთი საუბრები მოსწავლეების უმეტესობას მოსწონს, გაკვეთილის სტრესისგან თავისუფლდებიან, თავიანთ აზრებს უფრო გულახდილად და თამამად გამოხატავენ და თქვენც საშუალება გაქვთ სხვადასხვა, მნიშვნელოვან თემაზე ესაუბროთ და მათი აზრიც მოისმინოთ.
მოძებნეთ ფეისბუქის საძიებო ველში გვერდი სახელწოდებით „ქალები საქართველოდან“ და გაეცანით პროექტის მონაწილე ქალების ისტორიებს, აუცილებლად გაგიჩნდებათ სურვილი ამ პროექტის შესახებ თქვენს მოსწავლეებს მოუყვეთ. მოუყვეთ იმ ქალების შესახებ, რომლებიც ხშირად ჩვენს გვერდით არიან, მაგრამ ვერ ვამჩნევთ, რომლებიც სხვადასხვა ნიშნით განსხვავებულები არიან და ამის გამო გარიყა საზოგადოებამ. შეგიძლიათ, მოუყვეთ ქალებზე, რომლებმაც თავიანთ თავში იპოვეს ძალა, გადაელახათ პრობლემები და ეპოვათ საკუთარი თავი. ისინიც გულახდილად ყვებიან გადალახულ შიშებზე, იმ ეჭვებზე, რომელიც მათ მიმართ არსებობდა და რომელიც, მათ ერთ მშვენიერ დღეს, დიდი შრომის შედეგად გააქარწყლეს.
ქალებმა, რომლებმაც გაბედეს ხმამაღლა ესაუბრათ თავიანთ პრობლემებზე, ბევრ საჭირბოროტო და მტკივნეულ საკითხსაც შეეხნენ. მათ შორის არის განათლება გოგონებისთვის და გათვითცნობიერებული პროფესიული არჩევანი, რომელიც მთელ ცხოვრებას განაპირობებს. ისინი საურობენ იმ გარემოზე, რომელიც ცდილობს ინდივიდის ინტერესები ჩაახშოს. ყვებიან , როგორ შეძლეს პრობლემასთან გამკლავება,როგორ იპოვეს ძალა, შეეცვალათ საკუთარი გარემო უკეთესობისკენ. ისინი მუდმივად რაღაცას ქმნიან, ცდილობენ უკეთესი გახედს მათი ცხოვრება. ამ შეუპოვრობით გამოსდით ყველას დაანახონ, რომ დაუძლეველი პრობლემები არ არსებობს. ცდილობენ საკუთარი მძიმე შრომის ხარჯზე, არანორმირებული სამუშაოს ხარჯზე, იბრძოლონ როგორც საკუთარი, ისე სხვისი კეთილდღეობისთვის და სხვებსაც ამხნევებენ და ეუბნებიან :,, თქვენს თავში ეძებეთ ძალა, მყარად გადადგით ნაბიჯი, დაანგრიეთ კედელი, ყველა ბარიერი, დაამსხვრიეთ სტერეოტიპი, შეეწინააღმდეგეთ ყველას, თქვენი შვილი მარტოხელა დედის არ იქნება, იმიტომ რომ წარმატების მაგალითს მისცემთ“.
პრობლემები, რომელზეც ისინი ყვებიან ყველა ქალისთვის ნაცნობია. ეს ჩვენი სინამდვილეა. ქალები გვიამბობენ, როგორ ძალადობდნენ მათზე წლების განმავლობაში, რა პირობებში უხდებოდათ ცხოვრება მათ და მათ შვილებს, როგორ შეეშინდათ ერთ დღეს, მათი შვილიც მოძალადე არ გამხდარიყო და როგორ დასვეს დიდი წერტილი. ეს ყველაფერი მარტო მოსაყოლად არის ადვილი. ასეთ დროს ხომ პრობლემები ზვავის ხელა ხდება და ძნელია, გადარჩე, თუ ამ ზვავს ძალას არ დაახვედრებ. ეჭვები და უღიარებლობა ამსხვრევს საკუთარი თავის რწმენას. ისინი ყვებიან იმ უნდობლობაზე, რომელიც მათ მიმართ ჰქონდათ საზოგადოებაში,არ სჯეროდათ, რომ ქალები სათბურებს გამართავდნენ, პროექტებს დაწერდნენ და გრანტს მოიგებდნენ, ტრაქტორის მართვას შეძლებდნენ და მრავალი ასეთი სხვა ისტორია . ეს უნდობლობა კი პატრიარქალურ გარემოში ცხოვრობის დამსახურებად შეიძლება ჩაითვალოს, სადაც წესებს და პირობებს გარემო გკარნახობს, რომელიც ქალის ობიექტურ შესაძლებლობებს, მათ უნარებს და ნიჭებს არ ცნობს და ან არ სურს, რომ დაინახოს.
,, სულ ვფიქრობდი მერე, რატომ არ ვარგა ქალი რეჟისორი?! არ იცის ამბის მოყოლა? არ იცის კამერაში ჩახედვა თუ კითხვა არ იცის? თუ რა უნარი არ აქვს? კარგი, შეიძლება თქვა, რომ ტანკისტად ყოფნა გაუჭირდება , იმიტომ რომ კუნთებზეა დამოკიდებული. მაგრამ, ამ შემთხვევაში, რეჟისორი არის უბრალოდ გადაწყვეტილების მიმღები ადამიანი,რომელიც წყვეტს სცენარი რომელი მიმართულებით წაიყვანოს და როგორ მოყვეს ამბავი. ამას რატომ ჭირდება რომელიმე კონკრეტული სქესი აუცილებლად?!“- კითხულობს პროექტის ერთ-ერთი მონაწილე სალომე საღარაძე.
ეს ისტორია კი დამამთავრებელი კლასის მოსწავლეებთან განსახილველად გამოგადგებათ. რომელთაც, ჯერ არ გადაუწყვეტიათ, თუ რა პროფესიას აირჩევენ და ამ არჩევანს რამდენად დამოუკიდებლად და პასუხისმგებლობით მოეკიდებიან. 16 წლის ნინო მარხვაიძე ქვემო ალვანში ცხოვრობს და თავის ისტორიას გვიზიარებს.
,,მათემატიკაა ჩემი საყვარელი საგანი.საკმაოდ ძლიერი ვარ ტექნიკურ საგნებში, მაგრამ ალბათ თქვენც გაგეცინებათ, უცხო ენებზე ვაპირებ ჩაბარებას. თავდაპირველად, ბიზნესის ადმინისტრირების განხრით მინდოდა წავსულიყავი, ეკონომიკა მაინტერესებს, მაგრამ სკოლაშიც მასწავლებლებმა და ოჯახის ახლობლებმაც დამაჯერეს, რომ რადგან გოგო ვარ, დიდი კონკურენციის პირობებში აღმოვჩნდები და ამ განხრით დასაქმება გამიჭირდება. ამიტომ ჩემს თავს უფრო ქალური პროფესია შევურჩიე, თარჯიმნად მაინც ვიმუშავებ.ძალიან ხშირად გარეგნობის გამო მაბულინგებენ სკოლაში. ამბობენ, რომ ძალიან გამხდარი ვარ და ფიცარს ვგავარ. ასეთი დამოკიდებულება გოგოებს გვაკომპლექსებს და საკუთარი გარეგნობის მიმართ უფრო მომთხოვნი ვხდებით“.
ფეიბუქ გვერდზე „ქალები საქართველოდან“ ბევრ განსხვავებულ ისტორიას იპოვით, რომელიც შეგიძლიათ გამოიყენოთ, როგორც კონკრეტული მაგალითი სხვადასხვა თემის გასაშლელად და რაც ყველაზე მთავარია, ეს არ იქნება უცხო,იძულებით თავსმოხვეული ამბები, რადგან ქალები, რომლებიც თავიანთ ამბებს გულწრფელად ყვებიან, ჩვენს გვერდით ცხოვრობენ და მათი ისტორიებიც ძალიან შინაურია.
