შაბათი, მაისი 3, 2025
3 მაისი, შაბათი, 2025

ნშშმ ბავშვები – ნიჭიერები შეზღუდვებით

0

კვანტური ოპტიკის საფუძვლების ლექტორმა „პირველი ტესტის დაწერის შემდეგ კაბინეტში მიხმო. ფორესტ, სიმართლე მითხარი, ამ განტოლების პასუხები წინასწარ მოგცესო? მე თავი გავაქნიე. მაშინ პროფესორმა ჰუკსმა ფურცელს დახედა და, გაკვირვებულმა, თავის ქნევით წამოიძახა, ღმერთო დიდებულოო! ინგლისურის ლექციაზე კი საქმე სულ სხვაგვარად მიმდიოდა, მკაცრი ლექტორი მყავდა, რომელიც ძალიან ბევრს ლაპარაკობდა, პირველი ლექციის ბოლოს დაგვავალა, ავტობიოგრაფია დამიწერეთო. არ გამჭირვებია, წინასწარ ხო გამაფრთხილეს, ინგლისურის გამოცდაზე რომ ჩაიჭრა, მაინც დაგეხმარებითო. ჰოდა, მეც დავჯექი და მთელი ღამე ვწერდი, რაც თავში აზრად მომდიოდა.

რამდენიმე დღის შემდეგ მისტერ ბუნმა შენიშვნებით აჭრელებული ავტობიოგრაფიები დაგვიბრუნა და კარგადაც დაგვცინა. ჩემთან რო მოვიდა, ვიფიქრე, აი, კიდე ერთხელ მომეჭრა თავი-მეთქი, მაგრამ უცებ ჩემი ავტობიოგრაფიის ხმამაღლა კითხვა დაიწყო… ორიგინალურობაც ამას ჰქვია! აი, რას ვითხოვ თქვენგან, – თქვა მან,  – მისტერ გამპ, ასეთი რამ როგორ დაწერეთ? – ყველა ჩემკენ მოტრიალდა, მე კი ვუპასუხე, – მეფსია!“

/უინსტონ გრუმი, „ფორესტ გამპი“/

 

ვინ არიან  ნშშმ ბავშვები?

ზოგიერთ ნიჭიერ მოსწავლეს შეიძლება ჰქონდეს შესაძლებლობის შეზღუდვა – მენტალური დარღვევის ან განვითარების დარღვევის დიაგნოზი ერთ ან რამდენიმე სფეროში. ასეთ შემთხვევაში ბავშვი ორმაგად განსაკუთრებულია. მაგალითად, მოსწავლის მხედველობის, სმენის ან გადაადგილების/მოტორიკის შეზღუდული უნარი ან თუნდაც სწავლის უნარის დაქვეითება/დასწავლის სირთულეები არ გამორიცხავს განსაკუთრებული ნიჭის არსებობას. თუმცა შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე ბავშვები წარმოადგენენ რისკჯგუფს, რომ მათი განსაკუთრებული უნარები და ნიჭი შეუმჩნეველი დარჩეს (Hua & Coleman, 2002).

ერთ-ერთი მდგომარეობა, რომელშიც შეიძლება შერეული იყოს ნიჭიერება სხვა ტიპის საჭიროებასთან, არის აუტიზმი. აუტისტური სპექტრის მქონე ბავშვების გარკვეულ ნაწილს შესაძლოა საკმაოდ მაღალი ინტელექტი და განსაკუთრებული ნიჭი ჰქონდეს (Attwood, 1998). ბავშვი შესაძლოა ფლობდეს ენციკლოპედიურ ცოდნას, მაგრამ ჰქონდეს სირთულეები სოციალურ ურთიერთობებში. ასეთ ბავშვებს სჭირდებათ სპეციალური ხელშეწყობა სოციალურ ადაპტაციაში, განურჩევლად იმისა, თუ რამდენად მოწინავეები არიან აკადემიურად. არსებობს მითი, რომ აუტისტი ბავშვები ყოველთვის განსაკუთრებით ნიჭიერებიც არიან, თუმცა კვლევები ადასტურებს, რომ აუტისტი ადამიანების დაახლოებით 70%-ს აქვს შეზღუდული ინტელექტუალური შესაძლებლობები, რაც ნიშნავს, რომ მათი IQ 38 / 74 70-ზე დაბალია. დანარჩენ 30%-ს აქვს ინტელექტი, რომელიც საშუალოდან ნიჭიერამდე მერყეობს. აუცილებელია, გვახსოვდეს, რომ აუტიზმი და ინტელექტი ორი განსხვავებული მახასიათებელია. ნებისმიერი დონის ინტელექტის მქონე ადამიანი შეიძლება იყოს აუტისტი, მაგრამ ხშირად, თუ ბავშვი ნიჭიერი და ამავე დროს აუტისტია, ნიჭიერებას აუტიზმს მიაწერენ ხოლმე. თუმცა, ნიჭიერებასა და აუტიზმს აქვს მსგავსი თვისებებიც, როგორიცაა, მაგ., ინტელექტუალური აღგზნებადობა და სენსორული თავისებურებები.

საინტერესოა, რომ ნიჭიერება და აუტიზმი შესაძლოა სხვა მსგავსი თვისებებითაც ხასიათდებოდეს, მაგალითად:

✓ იდეალიზმი;

✓ ერთ კონკრეტულ თემაზე ინტენსიური ფოკუსირება;

✓ სწავლის მაღალი მოტივაცია;

✓ სენსორული თავისებურებები;

✓ მდიდარი ფანტაზია;

✓ მოუსვენრობა;

✓ ემოციური რეგულაციის დარღვევები;

✓ ლოგიკური და ზუსტი აზროვნება;

✓ განსხვავებული/უცნაური აზროვნება.

ზოგიერთ ბავშვს ყველა ზემოთ აღწერილი თვისება ახასიათებს, რადგან ისინი ნიჭიერებიც არიან და აუტისტებიც. შესაძლოა, მოსწავლე არ ლაპარაკობდეს და თავს არიდებდეს თვალით კონტაქტს და შეხებას, მაგრამ შეეძლოს საფორტეპიანო კონცერტის დაკვრა ერთხელ მოსმენის შემდეგ.

ადვილია აუტიზმისა და ნიჭიერების თანაარსებობაზე საუბარი, თუმცა ასეთი განსაკუთრებული ნიჭი საკმაოდ იშვიათად გვხვდება. უმეტეს შემთხვევაში მასწავლებლები და მშობლები აღნიშნავენ, რომ ბავშვს აქვს შთამბეჭდავი, დეტალური ცოდნა საგნებსა და მოვლენებზე, რომლებიც მათი ვიწრო (ფოკუსირებული) ინტერესის ობიექტია. მშობლები, მასწავლებლები და განათლების პოლიტიკის შემქმნელებიც კი ხშირად ფიქრობენ, რომ ყველა განსაკუთრებულად ნიჭიერი ბავშვი, რომელსაც, სავარაუდოდ, ძალიან გაუმართლა, აუცილებლად წარმატებული იქნება სკოლაში, ისიამოვნებს ურთიერთობებით, ისწავლის ძალისხმევის გარეშე, მიაღწევს აკადემიურ წარმატებას და ემოციურადაც ჰარმონიულად განვითარდება. სამწუხაროდ, ხშირად შეცდომით ვარაუდობენ, რომ მაღალი ინტელექტუალური შესაძლებლობები და განსაკუთრებული ნიჭი იცავს ბავშვებს და ისინი არ ეჯახებიან იმ სირთულეებსა და გამოწვევებს,  რომლებსაც დანარჩენი, ტიპური განვითარების მქონე ბავშვები[1].

ასევე მცდარია ვარაუდი, რომ ნიჭიერი ბავშვები საბოლოოდ წარმატებულები იქნებიან ცხოვრებაში, განურჩევლად იმისა, რას განიცდიდნენ სკოლაში სწავლის დროს. რეალობა კი საპირისპიროს ამტკიცებს, სამწუხაროდ, ყველა ნიჭიერი ბავშვი როდია წარმატებული. ბევრი განსაკუთრებით ნიჭიერი ვერ აღწევს მაღალ შეფასებას, ვერ ამართლებს ნიჭიერების სტერეოტიპებს და ხშირად ეწინააღმდეგება კიდეც მათ. ზოგიერთი ძალიან ნიჭიერი ბავშვი ყოველდღიურად ჩუმად ებრძვის ამოუცნობ, არაიდენტიფიცირებულ შეზღუდულ შესაძლებლობას, რამაც შესაძლოა უარყოფითად იმოქმედოს მის სწავლაზე, აკადემიურ წარმატებასა და ზოგად კეთილდღეობაზე. ზოგი ნელა და მტკივნეულად კითხულობს, ვერ გეგმავს და ანაწილებს დროს ან უჭირს აზრების წერილობით გადმოცემა. ინტელექტუალური (გონებრივი) ნიჭიერება ზოგჯერ შესაძლოა შეზღუდული ან კომპრომეტირებული იყოს მოულოდნელი გამოწვევებით, როგორიცაა, მაგალითად, კითხვის სირთულე, რამაც ტრადიციულ საგანმანათლებლო გარემოში შესაძლოა გამოიწვიოს დისონანსი, შედეგად კი ბავშვის აკადემიური წარუმატებლობა და ემოციური დისტრესი. შეზღუდული შესაძლებლობისა და ნიჭიერების მრავალი კომბინაცია არსებობს.

მაღალი ინტელექტუალური შესაძლებლობების მქონე მოსწავლეებს, რომლებსაც ასევე აქვთ ერთი ან მეტი შეზღუდული შესაძლებლობა, ნიჭიერი შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე მოსწავლეები (ნშშმ) ან ორმაგად განსაკუთრებული მოსწავლეები ეწოდებათ. ტერმინი ნშშმ მოიცავს იმ ინტელექტუალურად ნიჭიერ ბავშვებს ერთი ან მეტი შეზღუდული შესაძლებლობით, რომლებსაც შეუძლია, გავლენა მოახდინოს სწავლასა და/ ან აკადემიურ მოსწრებაზე, მათ შორის:

➢ სპეციფიკური სწავლის დარღვევა – კითხვის დარღვევა (დისლექსია), წერილობით აზრის გადმოცემის დარღვევა (ზოგჯერ შეცდომით უწოდებენ დისგრაფიას), მათემატიკური უნარის დარღვევა (დისკალკულია);

➢ კომუნიკაციის დარღვევები;

➢ უყურადღებობა – ჰიპერაქტივობის სინდრომი (ADHD), განსაკუთრებით მისი უპირატესად უყურადღებო პრეზენტაცია (PIP) ჰიპერაქტიურობის, იმპულსურობის, დაუმორჩილებლობის ან დარღვევის ხილული სიმპტომების გარეშე;

➢ აუტიზმი, განსაკუთრებით ეგრეთ წოდებული მაღალი ფუნქციონირების აუტიზმი;

➢ მოტორული დარღვევები – კოორდინაციის უნარის დარღვევა, რაც თავისთავად გავლენას ახდენს წერის უნარზე;

➢ სენსორული (სმენის, მხედველობის) დარღვევები;

➢ ფსიქიკური ჯანმრთელობის მდგომარეობები, როგორიცაა დეპრესია და შფოთვითი აშლილობა.

არცერთი ზემოთ ჩამოთვლილი მდგომარეობა არ არის დაკავშირებული ინტელექტთან. როგორც უკვე აღინიშნა, ნიჭიერება არ გამორიცხავს შეზღუდული შესაძლებლობების არსებობას  და პირიქით. მაღალი ინტელექტის კოეფიციენტი არაფრისგან აზღვევს ბავშვებს. ინტელექტის დაბალი მაჩვენებელი ერთადერთი შეზღუდული შესაძლებლობაა, რომელიც ლოგიკურად შეუძლებელია თან ახლდეს ინტელექტუალურ ნიჭიერებას, თუმცა მხოლოდ ინტელექტუალური ნიჭიერება ვერ იცავს ბავშვს ნებისმიერი სხვა შეზღუდული შესაძლებლობისგან, რომელიც ინტელექტუალურ შესაძლებლობებს არ გულისხმობს. ამრიგად, ნშშმ მოსწავლეებში გვხვდება მაღალი კოგნიტიური უნარები და თანდაყოლილი შეზღუდული შესაძლებლობის ფორმები. შესაბამისად, ნშშმ მოსწავლე არის ის, ვინც ინტელექტუალურად დაჯილდოებულია და, იმავდროულად, მის თავს „რაღაც ისეთი ხდება“, რამაც შეიძლება ხელი შეუშალოს მის აკადემიურ მიღწევებს და/ან სოციალურ-ემოციურ კეთილდღეობას.

ნიჭიერი ბავშვების შემთხვევაში შეზღუდული შესაძლებლობების ნუსხა მრავალფეროვანია. ისინი შეიძლება იყოს თვალსაჩინო/ხილული ან არათვალსაჩინო/უხილავი. ზოგჯერ ნშშმ ბავშვს აღწერენ, როგორც ნიჭიერს სწავლის უნარის დარღვევით, თუმცა ზოგიერთ ნშშმ ბავშვს საერთოდ არ აქვს „სწავლის უნარის დარღვევა“ და მხოლოდ გამოხატვის/გადმოცემის სირთულეს განიცდის. ერთმა ასეთმა მოსწავლემ მულტიდისციპლინური გუნდის წევრს უთხრა: „არა, ვერ იტყვი, რომ სწავლის უნარი არ მაქვს. არ მიჭირს ახლის პირველად დასწავლა. არ მიჭირს გავიხსენო, რაც ვისწავლე. რაც მე მახასითებს, არის ის, რომ გამოცდაზე, ხშირად გაკვეთილზეც, მიჭირს იმის დამტკიცება, რომ ეს ნამდვილად ვისწავლე“.

რა ახასიათებთ ნიჭიერ შშმ მოსწავლეებს?

➢ ნიჭიერ შშმ მოსწავლეებს შეუძლიათ კომპლექსური ურთიერმიმართებების იდენტიფიცირება და გაგება, პრობლემის გადაჭრის დახვეწილი სტრატეგიების გამოყენება, ახალი იდეების გენერირება და ანალიზი.

➢ მათ შეიძლება ჰქონდეთ სრულიად განსაკუთრებული ვერბალური გამოხატვის უნარი, მოულოდნელად დახვეწილი ლექსიკა (რამაც შეიძლება შთაბეჭდილება მოახდინოს მასწავლებლებზე, მაგრამ ასევე შეიძლება უარყოფითად იმოქმედოს ამავე ასაკის ტიპურ თანატოლებთან კომუნიკაციაზე).

➢ მათ ასევე შეუძლიათ ერთი შეხედვით მარტივი მოვლენის პოტენციური შედეგების საფუძვლიანი და მასშტაბური გააზრება.

➢ სხვა ტიპიური ნიჭიერების მახასიათებლები შეიძლება მოიცავდეს: აქტიურ წარმოსახვას, საოცრად მომწიფებულ ინტერესებს ან მოსაზრებებს, ფართო ზოგად ცოდნას და აღფრთოვანებას რთულ, აბსტრაქტულ პრობლემებთან შეხებისას.

➢ როგორც წესი, ნიჭიერი შშმ ბავშვები, ერთი მხრივ, უსწრებენ საკუთარ ასაკობრივ განვითარებას, მეორე მხრივ კი ჩამორჩებიან მას. შესაბამისად, ნშშმ ბავშვებს შეიძლება ჰქონდეთ გასაოცარი ინტელექტუალური შესაძლებლობები, მაგრამ იყვნენ ძალიან წარუმატებელნი კითხვაში, მართლწერაში, წერილობით აზრის გადმოცემაში, კალმის ჭერაში, სიტყვის დამახსოვრებაში, საბაზისო გამოთვლაში და სხვა ვითომდა მარტივი და ძირითადი აკადემიური ამოცანების (განსაკუთრები ტესტები) ამოხსნაში. ასევე ყოველდღიურ ცხოვრებაშიც. მაგალითად, ფეხსაცმლის თასმების შეკვრა შესაძლოა ზედმეტად რთული ამოცანა აღმოჩნდეს ნშშმ ბავშვისთვის. ნიჭიერ შშმ ბავშვებს ხშირად აქვთ დროის მართვის, თანმიმდევრული ყურადღებისა და ორგანიზებულობის პრობლემები. ისინი შესაძლოა ცუდად მუშაობდნენ ზეწოლის ქვეშ ან ბუნდოვან, „აბდაუბდა“ შთაბეჭდილებას ტოვებდნენ. მათ შესაძლოა გაუჭირდეთ მარტივი ნაბიჯ-ნაბიჯ ინსტრუქციების შესრულება ან ჰქონდეთ მუდმივი პრობლემები სოციალურ კომუნიკაციასა და თანატოლებთან ურთიერთობაში. ნშშმ ბავშვებმა შეიძლება საოცრად მაღალ შედეგებს მიაღწიონ აკადემიურ შეჯიბრებებში სკოლის გარეთ, მაგ. ოლიმპიადებზე, მაგრამ იღებდნენ საშუალო შედეგებს სკოლის ყოველდღიურ შეფასებებსა და ტესტებში. ასევე, ნშშმ მოსწავლეები შეიძლება გამოირჩეოდნენ ტესტებში, მაგრამ გაუჭირდეთ პასუხები ცარიელ გვერდზე ან პირიქით. მათი უნიკალური შესაძლებლობები ზოგჯერ შეუმჩნეველი რჩება, რადგან მათ შეზღუდული შესაძლებლობები აქვთ, რომლებიც არაიდენტიფიცირებულია. ნშშმ მოსწავლეების აკადემიური მოსწრება და ნიშნები, წესისამებრ, არ ასახავს მათ განსაკუთრებულ ინტელექტუალურ ნიჭს და ამ შეუსაბამობამ შესაძლოა გრძელვადიანი გავლენა მოახდინოს მათ თვითშეფასებასა და ფსიქიკურ ჯანმრთელობაზე.

 

როგორ ამოვიცნოთ ნშშმ მოსწავლეები?

ნშშმ მოსწავლეების იდენტიფიცირება ხშირად რთულია. შესაძლოა, იმის გამოც, რომ ისინი, როგორც წესი, არ ერგებიან არც მხოლოდ ნიჭიერი ბავშვის და არც შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე ბავშვის სტერეოტიპს. ბევრი ნშშმ ბავშვის განსაკუთრებული ინტელექტუალური ნიჭი რჩება უღიარებელი, ბევრი ოფიციალურად არ არის იდენტიფიცირებული როგორც ნიჭიერი შშმ მოსწავლე. თუმცა ნიჭიერი შშმ მოსწავლეები ხშირად საგრძნობლად განსხვავდებიან თავიანთი ტიპური თანატოლებისგან როგორც ნიჭით (ინტელექტის მაღალი კოეფიციენტით), ისე თანმხლები შეზღუდული შესაძლებლობებით და ნამდვილად „ორმაგად განსაკუთრებულები“ არიან. ნშშმ ბავშვის ყველაზე გავრცელებული და მნიშვნელოვანი მახასიათებელია არათანაბარი ან არათანმიმდევრული აკადემიური მოსწრება, რომელიც აუხსნელი და არაპროგნოზირებადია. ამიტომ უკიდურესად მნიშვნელოვანია, მასწავლებელმა ყურადღება მიაქციოს მოსწავლის მუდმივ არათანაბარ და უჩვეულო აკადემიურ საქმიანობას, როგორიცაა, მაგალითად, აკადემიური მოსწრების შეუსაბამობა სხვადასხვა დისციპლინაში, ზეპირად ახსნის შესანიშნავი უნარი ან საგნის არაჩვეულებრივი ცოდნა, რასაც თან ახლავს უხალისობა წაკითხვის ან წერილობითი დავალების შესრულებისას. მოსწავლის მხრივ მსგავსი ქცევის დემონსტრირებისას აუცილებელია ბავშვის ზეპირი კითხვის,  დეკოდირების, წაკითხულის გააზრებისა და მართლწერის უნარების შეფასება მისი ძლიერი და სუსტი მხარეების იდენტიფიცირებისთვის. ასეთი შეუსაბამობა შეიძლება მათემატიკაშიც შეგვხვდეს. მაგალითად, ბავშვმა შესაძლოა გადაჭრას რთული აბსტრაქტული რაოდენობრივი ამოცანები, მაგრამ გაუჭირდეს ძირითადი რიცხვების ფაქტების/მათემატიკური ცხრილების დამახსოვრება. როგორც წესი, ნშშმ მოსწავლის ადრეულ ეტაპზე იდენტიფიკაციის სირთულე გამომდინარეობს იქიდან, რომ მისმა ძლიერმა შემეცნებითმა უნარმა შესაძლოა დაჩრდილოს ან კომპენსირება გაუკეთოს მათსავე შეზღუდულ შესაძლებლობას, ხოლო შეზღუდულმა შესაძლებლობამ, თავის მხრივ, შენიღბოს ან გადაფაროს მისი მაღალი ინტელექტი. შესაბამისად, მოსწავლის ერთი ან რამდენიმე მახასიათებელი შენიღბული, დაჩრდილული ან გაზვიადებულია მეორის მიერ, ამიტომ, მოსწავლე ვერც რეგულარულ მაღალ აკადემიურ მოსწრებას ავლენს და ვერც შეზღუდული შესაძლებლობის იდენტიფიცირება ხერხდება. მსგავს შემთხვევაში ნშშმ მოსწავლე შეუმჩნეველი რჩება და მისი სასკოლო მიღწევები შესაძლოა საგრძნობლად ჩამორჩებოდეს იმას, რასაც ნიჭიერი ბავშვისგან უნდა ველოდეთ. ნშშმ მოსწავლეებს სკოლაში შესაძლოა „საშუალო“ მოსწრება ჰქონდეთ და, ვინაიდან, „საშუალო“, ზოგადად, მიჩნეულია ნორმად, ასეთი ბავშვები ნაკლებად იქცევენ ყურადღებას. ცოტას თუ შეუმჩნევია გარეგნულად საშუალო, სინამდვილეში კი განსაკუთრებულად ნიჭიერი მოსწავლე. ხშირად ნშშმ მოსწავლე ყურადღების ცენტრში პირველად რთული ქცევის გამო ექცევა. ეს უკანასკნელი, როგორც წესი, იმედგაცრუების და/ან უხერხულობის შედეგია, როდესაც ბავშვი ადვილად აღწევს წარმატებას რთული და კომპლექსური დავალებების შესრულებისას, მაგრამ მოულოდნელად ვერ ასრულებს მარტივ სასკოლო დავალებებს, რომლებიც სხვებს ძალიან უადვილდებათ[2].

სპეციალური მასწავლებლობის ცხრაწლიანი კარიერის განმავლობაში მე ვასწავლიდი შეზღუდვების მქონე რამდენიმე ნიჭიერს. ისინი ყოველდღე მაოცებდნენ და ძალიან მინდოდა, მათ მშობლებს, მასწავლებლებს და განათლებაში ჩართულ სხვა ადამიანებს ისევე დაეჯერებინათ მათი ნიჭის, როგორც თავად მათ სჯეროდათ. ალბათ, ამ სამყაროში ბევრი თემო, ანდრია, სოლომონი ან ილიაა, რომლებიც ელიან ჩვენგან ბიძგს, მინიშნებას და დახმარებას, ჩვენ კი ისინი აუცილებლად უნდა გავაძლიეროთ. ამით თავადაც გავძლიერდებით.

 

[1]Handbook of Autism and Pervasive Developmental Disorders, by Fred R. Volkmar 3rd edition (April 29, 2005).

[2]http://inclusion.ge/res/docs/2023050216240092828.pdf

 სიტყვის ბარათები

0

 მე-4 წერილი სერიიდან ,,სწავლის ძირი”

ამას წინათ ორი მასწავლებლის კამათს გადავაწყდი. დავობდნენ, სიტყვის ბარათია სწორი თუ სიტყვების ბარათიო. უფრო დაწვრილებით რომ წარმოგადგენინოთ, მათ ნალაპარაკევს მოვუხმოთ:

— ცხადია, ერთი სიტყვის ბარათს არ გამოვიყენებთ, მაგრამ, განა საკმარისი არაა ბარათების მრავლობითი რიცხვი, რათა მათი სიმრავლე გამოვხატოთ?

ბოლოს, როგორც იქნა, შეთანხმდნენ: თუკი ბარათზე მხოლოდ ერთი სიტყვა წერია, მაშინ მას უნდა დავარქვათ სიტყვის ბარათი, ხოლო რამდენიმე ასეთ ერთსიტყვიან ბარათს — სიტყვის ბარათებს ვუწოდებთ. იმ შემთხვევაში კი, თუკი ერთ ბარათზე ორი ან რამდენიმე სიტყვაა მოცემული, მაშინ ამ ბარათს სიტყვების ბარათი უნდა ვუწოდოთ, ხოლო რამდენიმე ასეთი ბარათს – სიტყვების ბარათები.

შეიძლება ზოგიერთ ჩვენგანს უსაგნო კამათად მოეჩვენოს ზემოთ აღწერილი დიალოგი, მაგრამ არაა ასე. როდესაც ადამიანს რაიმე, თუნდაც წვრილმანზე, ახირება აწუხებს და აშფოთებს, მას ეს შფოთვა უნდა მოვუხსნათ. წინააღმდეგ შემთხვევაში დაზარალდება მის მიერ საკითხის არსობრივად აღქმა-გათავისების საქმე. სამწუხაროდ, ხშირად ამ ფაქტორს არ ვითვალისწინებთ ხოლმე და წვრილმანზე ახირებულ ადამიანებს ვამუნათებთ, დავცინით და ჯიუტად ვცდილობთ მათ ,,გონიერების კალაპოტში” დაბრუნებას…

* * * * * * *

სერია ,,სწავლის ძირის” მე-4 წერილში ვისაუბრებთ ერთ-ერთი ეფექტიანი რესურსის გამოყენებაზე, რომელიც დაგვეხმარება, მოსწავლეებს გაწაფული კითხვის უნარის ჩამოვუყალიბოთ. სწორედაც რომ სიტყვის ბარათებს ვგულისხმობთ. ამ რესურსის შესახებ შეგვიძლია ცნობილი გამონათქვამი გადავაკეთოთ: არაფერი ისეთი იაფი არ უჯდება მასწავლებელს, როგორც სიტყვის ბარათების დამზადება და არაფერი ისეთ ზეგავლენას არ ახდენს კითხვის გაწაფულობაზე, როგორც სიტყვის ბარათები

დასაწყისშივე აღვნიშნოთ, რომ გაწაფული კითხვა კითხვის ერთ-ერთი კომპონენტია, რომელიც გულისხმობს ტექსტის სწორად, სწრაფად და ინტონაციით წაკითხვას. უფრო დაწვრილებით ეს კომპონენტი ნამდვილად იმსახურებს განხილვას, აქ კი მოკლედ აღვნიშნოთ, რომ ამ უნარზე მუშაობა აუცილებელია კითხვის სწავლების დასაწყისშივე, მეტიც, წინასაანბანო პერიოდშიც.

— როგორ უნდა ვიმუშაოთ წინასაანბანო პერიოდში კითხვის გაწაფულობაზე, როდესაც ბავშვებმა ასოების ცნობაც კი არ იციან? — იკითხავს მავანი.

სანამ ამ შეკითხვას ვუპასუხებთ, მოკლედვე გავიხსენოთ, რომ არსებობს კითხვის სწავლების ორი განსხვავებული მიდგომა. ერთი, ე.წ. ანალიზური (დაღმავალი) მიდგომა გულისხმობს მთლიანი სიტყვების ამოცნობაზე მუშაობას და შემდეგ მისი შემადგენელი ასოების დასწავლას. მეორე, ე.წ. სინთეზური (აღმავალი) მიდგომა კი გულისხმობს ასოების დასწავლის შემდეგ მათ სიტყვებად გაერთიანებაში ვარჯიშს. დავამატოთ, რომ გენიალურმა იაკობ გოგებაშვილმა თავის დედაენაში მაშინდელი დროისა და დღევანდელობისთვისაც პროგრესული ანალიზურ-სინთეზური მიდგომა შეიტანა. ხოლო გასულ ათწლეულში საქართველოს სკოლებში ჯიპრაიდის (USAID დაწყებითი განათლების პროექტი) მიერ დაინერგა სრულფასოვნად ანალიზურ-სინთეზური მიდგომა, რომელიც უფრო ვრცლადაც განხილვას იმსახურებს.

რომელ მიდგომასაც არ უნდა მიჰყვებოდეს ესა თუ ის სახელმძღვანელო, გასათვალისწინებელია კვლევებით დადასტურებული დასკვნები, რომ მთლიანი სიტყვების ამოცნობაში ვარჯიში მოსწავლეებს ეხმარება გაწაფული კითხვის შედარებით მაღალი შედეგების მიღწევაში. ეს დასკვნა კიდევ უფრო მნიშვნელოვანი ხდება იმის გათვალისწინებით, რომ დადებითია კორელაცია (ურთიერთდამოკიდებულება) კითხვის გაწაფულობასა და წაკითხულის გააზრებას შორის.

ამიტომ მთლიანი სიტყვების ამოცნობაზე ყურადღების გამახვილება წინა საანბანო პერიოდშივე უნდა დავიწყოთ. მეტიც, სკოლაში შესვლამდე ზოგიერთი ბავშვი უკვე ცნობს გარკვეულ სიტყვებს. სიტყვების ამოცნობა და მათი დეკოდირების (ასო-ასო გაშიფვრის) გარეშე წაკითხვა მოსწავლეს ეხმარება კითხვის სიჩქარის მომატებაში, უზოგავს ენერგიას, რომელსაც უკვე წაკითხული ტექსტის გააზრებისკენ მიმართავს (ამიტომაცაა, ორ კომპონენტს შორის დადებითი კორელაცია).

სანამ სიტყვის ბარათების გამოყენების სხვადასხვა მეთოდს მიმოვიხილავთ, აღვნიშნოთ, რომ წინასაანბანო პერიოდში ადეკვატური იქნება, თუკი სიტყვის ბარათებთან ერთად შესაბამისი ნახატიც იქნება. ჩამოვთვალოთ და მიმოვიხილოთ, რა სიტყვები შეიძლება გამოვიყენოთ სიტყვის ბარათების დამზადებისას:

  1. მოსწავლეთა საკუთარი სახელები
  2. ხშირი სიტყვები
  3. თემატური სიტყვები
  4. ტექსტის სიტყვები
  5. ცრუ სიტყვები
  6. ნაკლული სიტყვები
  7. სინონიმები, ანტონიმები…
  1. მოსწავლეთა საკუთარი სახელების ბარათები

ამ სერიის პირველ წერილში ვსაუბრობდით, რომ პირველი სიტყვის ბარათები, რომლებიც პირველკლასელებთან უნდა გამოვიყენოთ, მოსწავლეთა საკუთარი სახელების ბარათები უნდა იყოს. ამიტომ ამაზე აქ აღარ გავაგრძელოთ საუბარი, თუმცა კი ჩემი სასწავლო პრაქტიკიდან ერთი ამბავი მინდა, გავიხსენო.

ერთ არაქართულენოვან სკოლაში მუშაობისას ვასწავლიდი მეშვიდე კლასს და აღმოვაჩინე, რომ არიადნე (სახელი შეცვლილია)  ქართულად ვერ კითხულობდა. გავიკითხე და დავადგინე, რომ მას კითხვა არც მშობლიურ ენაზე შეეძლო. ფაქტობრივად, სსსმ მოსწავლე იყო, ოღონდ სტატუსის გარეშე. მასთან საბაზისო უნარების ჩამოყალიბებაზე მუშაობა დავიწყე, თუმცა უშედეგოდ. დავუხატავდი ნაცნობ საგნებს (ბანანი, დაფა, მაგიდა, ვაშლი…) დავმარცვლავდით, მივუწერდით მნიშვნელობებს. ამ კონტექსტში ხვდებოდა, რომ ვაშლთან „ვაშლი“ ეწერა, ბანანთან — „ბანანი“… მაგრამ, თუკი ზეპირად დავასახელებდი ბგერა-ბგერა იმავე ვაშლსა თუ ბანანს, ვერ ამთლიანებდა, ვერ ამბობდა სწორად. შესაბამისად, ამოვიკითხავდით ასო-ასო ამა თუ იმ დაუსურათებელ სიტყვას, მთლიანი დაწერილი სიტყვის ამოცნობას ვერ ახერხებდა. ცხადი იყო, რომ არიადნას არ ჰქონდა ფონოლოგიური კომპეტენცია — ბგერებს სიტყვად ვერ აერთიანებდა. სიტყვების გამოთქმა შეეძლო, მეტიც, ქართულად ყველაზე უკეთესადაც კი ლაპარაკობდა.

გადავწყვიტე, ამ მეშვიდეკლასელებთანაც ის საკუთარი სახელების ბარათები გამომეყენებინა, რომელსაც, როგორც წესი, პირველი კლასელებისთვის ვიყენებდი ხოლმე. და დავამზადე კიდეც: ირინე, არიადნა, მანუჩარი, ანაჰიტი, ბეგლარი, მემედი…

და სიის ამოკითხვისას ავწევდი ხოლმე შესაბამისი მოსწავლის ბარათსაც. თან თვალს გავაპარებდი არიადნესკენ, რომელიც თან ჩემს ბარათიან ხელს უყურებდა, თან ტუჩებს აცმაცუნებდა. მე, ვითომც არაფერი, ვაგრძელებდი ,,სიის ამოკითხვას”. სია კი მუდამ ერთი თანმიმდევრობით იკითხებოდა: ირინე, არიადნე, მანუჩარი, ანაჰიტი, ბეგლარი, მემედი…

ერთი კვირის შემდეგ სიის ამოკითხვისას დასასახელებელ სახელს ბგერა-ბგერა ვაცხადებდი: ი-რ-ი-ნ-ე, ა-რ-ი-ა-დ-ნ-ა, მ-ა-ნ-უ-ჩ-ა-რ-ი…

ორი კვირის შემდეგ არიადნე უკვე ახერხებდა თავისი და სიაში პირველი თანაკლასელის ბგერა-ბგერა ნათქვამი სახელების ამოცნობა-თქმას და ამ სახელების ჩასაწერად საჭირო ასოების ცნობას. ორი თვის შემდეგ კი ის ყველა ნაცნობ ლექსიკურ ერთეულსაც კითხულობდა.

  1. ხშირი სიტყვების ბარათები

ენაში მაღალი ინტენსივობით გამოყენებულ სიტყვებს ხშირი სიტყვები ჰქვია. სიტყვათა რეიტინგის შედგენა მარტივია: უნდა ავიღოთ თანამედროვე თუ კლასიკური ლიტერატურა, თანამედროვე პრესა-ტელევიზიაში არსებული ტექსტები, სოციალური ქსელების ნაწერები, პოლიტიკოსთა და ბლოგერთა გამოსვლები და დავთვალოთ მათში ამა თუ იმ სიტყვის გამოყენების სიხშირე. ასეთი საქმე ქართული ენისთვის არ გაკეთებულა, თუმცა ქართულის ხშირი სიტყვების რამდენიმე ვარიანტი ცნობილია. ერთი ვერსია თხუთმეტზე მეტი წლის წინ გამოქვეყნდა, რომელიც ძირითადად მაშინდელი პრესის ტექსტებს ეყრდნობოდა და იგრძნობოდა კიდეც მასში პოლიტიკურ ტერმინთა სიმრავლე. მეორე ჩვენთვის ცნობილი ვერსია ჯიპრაიდის სიაა, რომელიც ამ ათიოდე წლის წინ გამოქვეყნდა. სანამ ჩვენეულ 100 ყველაზე ხშირად გამოყენებულ სიტყვას გაგიზიარებდეთ, დავფიქრდეთ, რამდენად დაემთხვევა 100 ყველაზე ხშირი ქართული სიტყვა 100 ყველაზე ხშირ ინგლისურ თუ ფრანგულს სიტყვას? ვფიქრობ, საინტერესო და სასარგებლო დისკუსია გამოგვივა, თუკი ამ საკითხს კოლეგებთან ერთად განვიხილავთ ერთ-ერთ სამუშაო შეხვედრაზე და პასუხის საძიებლად კვლევებსაც ჩავატარებთ ჩვენივე მოსწავლეების ჩართულობით.

ვნახოთ ასი ყველაზე ხშირად გამოყენებული ქართული სიტყვის ჩვენეული ვერსია, რომლის შედგენისასაც გათვალისწინებულია ინგლისური ენის ხშირი სიტყვებიც:

და

ის

ეს

არის

აი

იქ

აქ

არა

რა

რომ

ვარ

ვართ

ხარ

არიან

ზის

აქვს

თავი

იყო

ჩვენი

შენი

ჩემი

თქვა

მერე

ხელი

პირი

ვინ

მე

შენ

ან

ანუ

მაგრამ

როგორ

სად

როდის

მათი

თუ

სხვა

სულ

შესახებ

ბევრი

ჯერ

შემდეგ

ზოგი

უნდა

მინდა

ძაღლი

ჰყავს

ვიცი

იცის

ამბობს

მამა

მისი

სახლი

დედა

წინ

უკან

ერთი

ერთხელ

ბევრი

კარგი

კარგად

ცუდად

ჰქვია

მიდის

თითი

დადის

დაბლა

მაღლა

დიდი

პატარა

რატომ

ვაშლი

მადლობა

გზა

ხალხი

ფეხი

მელა

კატა

კაცი

ქალი

მიწა

იცინის

პური

წყალი

უცებ

ცა

მიწა

ხვალ

დღეს

ზეგ

რძე

ხმა

დაფა

წიგნი

კალამი

რვეული

მზე

ია

ხიდი

მთა

 

  1. თემატური სიტყვები

სიტყვის ბარათები უნდა დავამზადოთ ამა თუ იმ თემასთან დაკავშირებითაც. მათ გამოვიყენებთ ან ამ სასწავლო თემის გავლისას, ან მისი გახსენების მიზნით. აღსანიშნავია, რომ თემატური სიტყვების ბარათებზე გადატანის დროს უნდა გავითვალისწინოთ ამა თუ იმ სიტყვის სიგრძე (მასში ასოთა რაოდენობა) და მოსწავლეთა ვარჯიში არ უნდა დავამძიმოთ ბევრი გრძელი სიტყვის გამოყენებით. აგრეთვე გასათვალისწინებელია შესარჩევი სიტყვების სიხშირეც — არაა საჭირო, მაგალითად, ზამთრის თემატიკაზე საუბრისას ბავშვების ვარჯიში ისეთი სიტყვის ბარათებით, როგორიცაა: ჭირხლი ან, თუნდაც, მაქმანი. ვნახოთ რამდენიმე სასწავლო თემა და ის სიტყვები, რომლებიც შეიძლება გამოვიყენოთ ამ თემის დამუშავებისას.

სახლი სკოლა შინაური ცხოველები (ფრინველებიც)
ოთახი, მაგიდა, სკამი, ტახტი, ტელევიზორი, საწოლი, კედელი, იატაკი, ჭერი, კარადა, გაზქურა, აბაზანა, სავარძელი… კლასი, ეზო, დირექტორი, მასწავლებელი, მოსწავლე, მერხი, დაფა, სკამი, მაგიდა, ცარცი, ჩანთა, წიგნი, კალამი, რვეული… ძაღლი, ძროხა, კატა, ცხენი, ღორი, ქათამი, ბატი, ინდაური, ცხვარი, თხა, კურდღელი, იხვი, ციცარი… ხბო, ლეკვი, წიწილა, კნუტი…
შემოდგომა ზამთარი ცა
ხე, ფოთოლი, ყვითელი, გრილა, სიგრილე, წვიმა, წვიმს, ბალახი, მწვანე, ხილი, ქარი, ფრინველი, რთველი, სექტემბერი… თოვლი, ფიფქი, სიცივე, ცივა, თოვს, თოვლის ბაბუა/პაპა, საჩუქარი, ახალი წელი, მეკვლე, ციგა, გუნდა, ჩურჩხელა, ნაძვის ხე… მზე, მთვარე, ღრუბელი, ქარი, რაკეტა, კოსმოსი, ვარსკვლავი, თვითმფრინავი…

 

  1. ტექსტის სიტყვები

ჩვენი სიტყვის ბარათების ბანკს პერიოდულად უნდა დავამატოთ ხოლმე იმ ტექსტის მიხედვით დამზადებული ბარათებიც, რომლებსაც გავდივართ. წინასაანბანო პერიოდში ეს შეიძლება იყოს ზეპირად დამუშავებული ტექსტიდან ამოკრეფილი სიტყვები, ოღონდ არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ მათი ამოცნობა-ამოკითხვა ამ ეტაპზე პრიორიტეტული არ უნდა იყოს. მხოლოდ თამაშითა და ხალისით უნდა მივაღწიოთ რამდენიმე სიტყვის ხატის დამახსოვრებას.

წინასაანბანო ტექსტიდან სიტყვების ამოსარჩევად შეგვიძლია, გავიხსენოთ მაყვალა მრევლიშვილის ბრწყინვალე ლექსი ,,დილა მშვიდობისა”, რომელიც ბავშვებმა სკოლაში შესვლამდეც იციან და ჩვენ მას უკვე საპირველკლასო სხვა მიზნებისთვის ვიყენებთ. რა სიტყვებს გადავიტანთ ბარათებზე? ესენი შეიძლება იყოს: ჩიტი, დილა, მზე, ყვავილი, ვის, შენ, პატარა, პირი, ყველა, მე.

თუკი ამ სიტყვებს შევაფასებთ, უნდა ვთქვათ, რომ მათი უმრავლესობა ერთდროულად რამდენიმე პრინციპს აკმაყოფილებს: ხშირი სიტყვებიცაა და მოკლეც. ეს კი ერთი-ორად ზრდის მათ სარგებლიანობას. ეს პრინციპი — სიხშირე და სიმარტივე — უნდა გავითვალისწინოთ ტექსტებიდან შერჩეული სიტყვების მიხედვით სხვა ბარათების დამზადებისასაც.

  1. ცრუ სიტყვები

რადგან სიტყვის ბარათებზე ვსაუბრობთ, უნდა გავიხსენოთ სიტყვების კიდევ ერთი სახეობა, თუმცა მკაცრად უნდა გავითვალისწინოთ, რომ მათი გამოყენება წინასაანბანო პერიოდში დაუშვებელია. ეს არის ე.წ. ცრუ სიტყვები ან, გნებავთ, ფსევდოსიტყვები, ვითომ სიტყვები.

ზოგიერთი მასწავლებელი ასეთი სიტყვების გამოყენების წინააღმდეგია, თუმცა მომხრეები ამბობენ, რომ ენაში არარსებული სიტყვების ამოცნობა-ამოკითხვაში ვარჯიში მოსწავლეს დეკოდირების უნარში წაფავს. თან ეს პროცესი სახალისოდაც წარიმართება და ბავშვებსაც ვუბიძგებთ „შემოქმედებითად” გამოიგონონ ახალი აბსურდული სიტყვები. ისეთები, როგორიცაა: ბორგე, მითხი, კრაფა, ცორბა, გლა, არბანი, გავსი…

შეიძლება ბარათებზე შეთავაზებული ცრუ სიტყვა რომელიმე სიტყვის ნაწილიც იყოს: ტყელა (ცისარტყელა), მზესუ (მზესუმზირა), ავილი (ყვავილი), ვლებე (მასწავლებელი), ოთეკა (ბიბლიოთეკა) და ა.შ.

ზოგიერთმა შეიძლება ამ მიზნით ინგლისურის (ან სხვა უცხოური ენის) ქართულად ჩაწერილი სიტყვები გამოიყენოს (ბექ, ბლექ, ორენჯ, გლასს…). თუმცა ასეთი მიდგომის ეფექტი მე არ შემისწავლია და მის შედეგიანობაზე თავს ვერ დავდებ…

  1. ნაკლული სიტყვები

ზოგჯერ შეიძლება გამოვიყენოთ ე.წ. ნაკლული სიტყვებიც. ანუ სიტყვები, რომლებიც ბოლომდე არ წერია ბარათზე და ნაკლული ასოების ნაცვლად შესაბამისი რაოდენობის წერტილი/ხაზია გამოსახული. მაგალითად:

მაგი – – (მაგიდა)

– – ფა (დაფა)

ლ – – ა (ლუკა)

გე – – (გემი)

სახ – – (სახლი)

დაკვირვებული მასწავლებლები დაგვეთანხმებიან, რომ ბავშვებს ზოგჯერ ეშლებათ ხოლმე ამა თუ იმ სიტყვის დაბოლოების სწორად ამოკითხვა. ამის მიზეზი სხვადასხვა ფაქტორი შეიძლება იყოს (უყურადღებობა, ენერგიის დაზოგვა, უნებისყოფობა, გაუაზრებლად წაკითხვა…) და საჭიროა სწორედ ამ მიზეზების კვლევაც. ასეთი ნაკლულის სიტყვებით დამზადებული ბარათებით ვარჯიში მნიშვნელოვნად დაეხმარებათ მოსწავლეებს აღნიშნული პრობლემის გადაჭრაშიც. თუმცა, უნდა გავითვალისწინოთ, რომ წინასაანბანო პერიოდში ასეთი ბარათების გამოყენებისგან თავი უნდა შევიკავოთ. თუ მაინცდამაინც, საკუთარი სახელების ნაკლული ვერსიები შეიძლება გამოვიყენოთ.

  1. სინონიმები, ანტონიმები…

როგორც სიტყვის ბარათების ნაირსახეობა, კარგად გამოიყენება სინონიმებისა და ანტონიმების ბარათებიც. ოღონდ, რასაკვირველია, მათი გამოყენებისგან წინასაანბანო პერიოდში თავი უნდა შევიკავოთ.

ასეთი ბარათები შეიძლება ორი გზით დავამზადოთ:

  1. ბარათზე დავწეროთ ორივე სიტყვა: ანტონიმური და სინონიმური წყვილები (დღე — ღამე, ბიჭი — გოგო, ბებია — ბაბუა… ბაბუა — პაპა, აბი — ტაბლეტი, ვაზი — ვენახი…)
  2. სინონიმური ან ანტონიმური წყვილის მხოლოდ სიტყვა დავწეროთ ბარათზე და მათ მეწყვილეს ბავშვები სხვადასხვა აქტივობით ამოიცნობენ.

როგორ გამოვიყენოთ სიტყვის ბარათები?

სიტყვის ბარათებით აქტივობებს უხვად შევხვდებით საქართველოს დაწყებითი განათლების პროექტის ფარგლებში გამოცემულ წიგნში „კითხვისა და წერის სწავლება დაწყებით საფეხურზე”, რომელიც ღიადაა ხელმისაწვდომი და ბევრი მასწავლებლის სამაგიდო წიგნია: http://kargiskola.ge/teachers/resource_books/kitxva/resursi_kitxva.pdf

სიტყვის ბარათების ჩასატარებელი აქტივობები უნდა დაეყრდნოს სამ პრინციპს:

  • სისტემურობა — მასწავლებელმა ყოველ გაკვეთილზე უნდა გამონახოს მცირე დრო მაინც მათი გამოყენებისთვის;
  • ხალის— სიტყვის ბარათებით ვარჯიში უნდა წარიმართოს თამაშის ფორმატით, ხალისით, აზარტით, დაღლისა და მობეზრების გარეშე;
  • თანამონაწილეობა — მნიშვნელოვანია, თამაშის წამყვანის როლში მოსწავლეებიც ჩავრთოთ ხოლმე. მათ კარგი იდეები შეიძლება გაუჩნდეთ ახალი თამაშების მოფიქრებითაც.

მოკლედ მიმოვიხილოთ რამდენიმე აქტივობა:

  • ბარათი-იარლიყები: საკლასო ოთახში არსებულ საგნებზე (დაფა, მაგიდა, მერხები, კარადა, კედელი, ჭერი, იატაკი…) სიტყვის ბარათების მიკვრა და პერიოდულად მათი ამოცნობა;
  • ბარათების განთავსება ანბანური სიტყვების კედელზე;
  • ბარათების სწრაფი ჩვენება და წაკითხვის/ამოცნობის მოსწრება;
  • დაფაზე გაკრული ბარათების დამახსოვრება და მათი გადაბრუნების შემდეგ ამოცნობა;
  • დაფაზე გაკრულ ბარათებში რითმული სიტყვების ამოცნობა (ხელი, ფეხი, თავი, ცელი…);
  • მაგიდაზე ამობრუნებულად დალაგებული ბარათებიდან ერთის შერჩევა და დაფაზე დაწერილ იმავე სიტყვებიდან შესაბამისზე მიკვრა;
  • სიტყვის ბარათის დაკავშირება შესაბამის ილუსტრაციასთან (წინასაანბანო პერიოდში ილუსტრაციას შედარებით მცირე ზომით სიტყვაც უნდა ეწეროს);
  • სიტყვის ბარათებით ლოტოს პრინციპით დამზადებული დაფების შევსება;
  • სიტყვის ბარათებით ვაჭრობა — მოსწავლეების მიზანია, დარიგებული სიტყვის ბარათები შეავსონ ერთგვაროვანი სიტყვებით. მაგალითად, ხილი, ცხოველი, სასწავლო ნივთები და სხვა;
  • დაფაზე გაკრული სიტყვების მწკრივში გადაადგილებული ბარათების ამოცნობა;
  • სიტყვის ბარათის თანდათან (ასო-ასო) ჩვენება და ბავშვების მიერ მისი პროგნოზირება;
  • დარიგებული სიტყვის ბარათების სირთულის მიხედვით დალაგება…

გარდა ამისა, მასწავლებელს შეუძლია სხვა უამრავი აქტივობის მოძიება და მოგონება სიტყვის ბარათების სასარგებლოდ გამოყენების მიზნით. ზემოთ ჩამოთვლილი აქტივობებიდან წინასაანბანო პერიოდში ყველას გამოყენება შეუძლებელი იქნება, თუმცა რამდენიმე მათგანი (განსაკუთრებით, თუკი ისინი მოსწავლეთა საკუთარი სახელებით იქნება წარმართული) ნამდვილად სასარგებლოა. სიტყვის ბარათების გამოყენებით ზოგიერთი აქტივობის შესახებ დამზადებულია ვიდეოფილმიც USAID საბაზისო განათლების პროგრამის ფარგლებში: https://www.youtube.com/watch?v=3dh1OO_I8M0&t=2s.

ბოლოს აღვნიშნოთ, რომ თანდათანობით ჩვენი ბარათების სიტყვები ადგილს დაიკავებენ ანბანური თუ თემატური სიტყვების კედელზეც. კიდევ ერთხელ გადავხედოთ სიტყვების კედლის სხვადასხვა ვარიანტს ქვემოთ მოცემულ ფოტოებზე (ფოტოები ამოღებულია ვიდეომასტერკლასიდან „ანბანური სიტყვების კედელი” 1. ანბანური სიტყვების კედელი). აღსანიშნავია, რომ ანბანური სიტყვების კედელი ნამდვილად იმსახურებს ცალკე საუბარს.

ადრეული ვარიანტი წინა საანბანო პერიოდში

ანბანური სიტყვების კედლის ვარიანტი საანბანო პერიოდის ბოლოსკენ

ბოლოს გთავაზობთ ონლაინფაილს — სლაიდებზე გადატანილ სიტყვებს, რომლებსაც მასწავლებლები საჭიროების მიხედვით გამოიყენებენ, მასში შეიტანენ სათანადო ცვლილებებს: https://docs.google.com/presentation/d/1FT_xsX_cpu_XBLnvlVhWjPQxfvzLoImYefiXo8m9f9s/edit?usp=sharing.

 

რაღაც და როგორღაც: ხევისბერი გოჩა – ბედისწერა და ტრაგედია

0

 

  1. ამბის დასაწყისი

ამბავი იდეალური წესრიგით იწყება. თითქოს ყველაფერი რიგზეა. რიგზეა კი არა, შესანიშნავადაა. ქორწილია მთაში, სადაც გუგუას ხელისმომკიდედ ონისე ჰყავს, ავთანდილს – თავისი ტარიელი. სულ ნარჩევ-ნარჩევი ვაჟკაცები. ეტყობათ, რომ სამტროდ არ მიდიან. მოხდენილი და მხიარული მხედრები ერთმანეთს მშვიდობას უსურვებენ. ჯვარულის სიმღერას ცეკვა ცვლის, მხიარულებას – ბედნიერება. რატომაც არა, განა ვინმეს ძალით აქორწინებენ? გუგუას დიდი ხნის ნატვრა უსრულდება და საოცნებო ძიძიას ირთავს ცოლად, ძიძიასაც მიუცია თანხმობა და არაერთი ღამე გაუთენებია საქმროზე ფიქრით.  ონისე? ავტორ განზრახ დაგვიმარცვლავს, რომ ონისე სიყვარულს ეძებს, საზოგადოდ, სიყვარულის ძიებაშია, ისევე, როგორც მისი ასაკის ყველა ყმა. „ონისე კი, რომ ქორებრივი თვალი გაეყარა ვისთვისმე განურჩევლად, ვინც უნდა ყოფილიყო ისა, ოღონდაც არის მის თვალებსაც ელვარება ჰქონოდა, ტუჩებს – მიმზიდველობა, ლოყებს – სიყმაწვილის ელფერი და გულს – სისხლის ამაჩუხჩუხებელი ძალა“.

თითქოს არაფერი მოასწავებს საფრთხეს, ყველაფერი ისეა, როგორც უნდა იყოს – იდეალურად.

 

  1. რაღაც და როგორღაც

მალე მკითხველს შფოთვა და მღელვარება იპყრობს. იდეალურ, სამოთხისეულ წესრიგში ეჭვი იპარება და წესრიგის რღვევა სულ ორი სიტყვით გამოიხატება: „რაღაც“ და „როგორღაც“… განა მიზეზი ვიცით? განა უკვე ყველაფერს ვხვდებით ან ჩვენ, ან პერსონაჟები? არა, აქ რაღაც და როგორღაც ხდება. ჯერ „რაღაცა ჯერედ უცნობი ბედნიერება“ ჩნდება, მერე „ქალი ჰგრძნობდა რაღაც ინსტიქტიურს მღელვარებას“, მერე „გულში რაღაცამ უჩხვლიტა“, „რაღაცა უსიამოვნო გრძნობამ შეიპყრო“, „გული როგორღაც აუკანკალდა“, „ონისე როგორღაც შეკრთა“… მოკლედ, კიდევ ბევრი „რაღაც“ ხდება, რისგანაც ვეღარავინ დაიცავს პერსონაჟებს.

ქალმა სასწრაფოდ ჩამოიფარა პირბადე, მაგრამ უშველის კი? იქნებ უკვე ყველაფერი გადაწყვეტილია? იქნებ უკვე დაძრულია „რაღაც უხილავი ძალა“?

„რაღაცა უცნაური დუმილი“ და „რაღაცა ჭმუნვით სავსე დუმილიც“ გამეფებულა.

ბოლოსაც, ნაწარმოების ყველაზე რთულ, გადამწყვეტ მომენტში, ონისეს თვალს „რაღაც ძალა“, „რაღაც გრძნობა“ დაუბრმავებს, მტერიც ამიტომ გამოეპარება.

 

  1. ხელები

რა თქმა უნდა, არცერთ მკითხველს არ უყვარს ამბის დასასრულის წინასწარ ცოდნა, ამიტომ არც მე მოგიყვებით. ოღონდ ესაა, რომ ავტორი თითქოს წინასწარ გვიხსნის კვანძს, თავისი პერსონაჟების ბედს წინასწარმეტყველებს, ოღონდ დაფარულად, ხელების მოძრაობისა და ურთიერთობის საშუალებით, მინიშნებებითა და მეტაფორებით. კარგად დააკვირდით ამ ეპიზოდს, არ გამოგრჩეთ:

„- ონისევ! აჰა, ჩაგვიბარებია თქვენთვის ქალი წრფელი და შეურცხვენელი… დღეის ამას იქით შენ აგვირჩევიხარ ამის ძმად, – ამ სიტყვებზედ იმან გადასცა ონისეს ქალის მთრთოლვარე და გახურებული ხელი.

ონისემ რაწამს ამ ხელის მიკარება იგრძნო, როგორღაც შეჰკრთა, დაიბნა და თითონაც გაჟრჟოლდა, თუმცა ამგვარი მდგომარეობის მიზეზი ვერ აეხსნა.

… – არ მინდა, შენაი ჭირაიმე, – უპასუხა კაცმა, რომელსაც ქალის ხელი ჯერ კიდევ არ გაეშვა, თუმცა ჰგრძნობდა, რომ ეს ხელი სწვავდა, სდაგავდა მას, უღელვებდა სისხლს და გონებას აფანტვინებდა.

ონისემ მოისვა შუბლზედ ხელი, მაგრად მოიწურა ოფლი, პირდაპირ შეჰხედა ქალს და ხმამაღლა მტკიცედ წარმოსთქვა:

– იყოს თავდებად ზევით ღმერთი და ქვეშ დედამიწა, რომ ძიძია დასავით მეყვარება, გავუწევ ძმობას, მაგისთვის ძმაზედ უფრო მეტი ვიქნები!

… ონისემ მიიყვანა ქალი და გადასცა სასიძოს, რომელმაც გაშმაგებით საჩქაროდ მიაშველა თავისი ხელი. მხოლოდ საკვირველი ეს იყო, რომ ქალი თითქოს რამდენჯერმე შეჰკრთა და ხელისმომკიდის ხელის გაშვება ეძნელებოდა, მაგრამ გუგუამ გაავლო ხელი და ისეთ რიგად მოუჭირა, რომ ქალს ძვლებმა ჭახჭახი დაუწყეს და ტკივილისაგან კინაღამ შეჰყვირა“.

 

  1. სიყვარული როგორც ბედისწერა

ყაზბეგის არცერთ ნაწარმოებში არ არსებობს უფრო ბრმა და ყოვლისშემძლე ძალა, ვიდრე სიყვარულია. აქ სიყვარული არჩევანი არ არის, აქ სიყვარული მეწყერია, ბედისწერაა, რაღაც თავისთავადი სტიქიაა, რომელიც პერსონაჟების ბედს ცვლის. სწორედ ისე, როგორც ძველ ბერძნულ მითოსში, სადაც რომელიმე ქალღმერთი აფროდიტე გადაწყვეტს, რომელიმე დედოფალ ელენეს რომელიმე პარისი შეაყვაროს. ეროსის ერთი ისარი და ომის ამბავი გადაწყვეტილია.

სიყვარული ყაზბეგთან ტანჯვაა, ის ყოველთვის ეწინააღმდეგება ლოგოსს, საღ აზრს, საზოგადოებას, მოვალეობას. ყაზბეგის პერსონაჟები სულ მარცხდებიან, ზოგიერთი ისე მარცხდება, რომ ბოლო წამს მიჯნურისთვის ყველაზე წარმოუდგენელ ღალატს სჩადის, ლაჩარივით იქცევა და ამ ბედისწერასავით სიყვარულს, რომელიც ჯერ კიდევ მანამდე დაიწყო, სანამ ორი ხელი ერთმანეთს შეეხებოდა, სატრფოს პასუხისმგებლობად და მეტიც, დანაშაულად აქცევს.

„ჯელსომინო ცრუთა ქვეყანაში“ – კრიტიკული კითხვისთვის

0

საბავშვო ლიტერატურის კითხვა ძალიან მიყვარს, ზოგჯერ ეს მოვალეობაა შვილების მიმართ, ზოგჯერ კი თერაპიისთვის ვკითხულობ, საკუთარი სიამოვნებისთვის, თუ, რა თქმა უნდა, საამისოდ მცალია. ისეთ ამბებთან ერთად, რომლებიც გვამხიარულებს და გვაბედნიერებს, საბავშვო წიგნებში რთული, დიდური თემებიც გვხვდება. ასეთ დროს მზად უნდა ვიყოთ, ბავშვებს დაუფარავად და საინტერესოდ ვესაუბროთ მათ შესახებ. თუ ბავშვი არ არის გაწაფული კრიტიკულ კითხვაში, არ არის მიჩვეული სიმბოლოების ამოცნობას, რეალობასთან პარალელების გავლებას, შესაძლოა, ვერ მოახერხოს ნაწარმოების სიღრმისეული გაგება და შეფარული სიმართლის ამოკითხვა.

„ჯელსომინო ცრუთა ქვეყანაში“ ჩემი და ჩემი შვილების ერთ-ერთი საყვარელი ნაწარმოებია. ის ცნობილმა იტალიელმა საბავშვო მწერალმა ჯანი როდარიმ დაწერა. ავტორი შეფარვით, იგავურად გვიყვება შორეული ქვეყნის შესახებ, სადაც დიქტატურა და სიცრუე გამეფებულა. ის ცდილობს, ბავშვებს გასაგები ენით აუხსნას რთული საკითხები, ისე, რომ პატარა მკითხველმა ინტერესითა და ხალისით იმოგზაუროს „ცრუთა ქვეყანაში“, სადაც არც ისე კარგი ამბები  ხდება.

ნაწარმოების მთავარი გმირი, ჯელსომინო, უჩვეულოდ ძლიერი ხმის პატრონია. მის ხმაზე ფანჯრის მინები იმსხვრევა და შენობები ინგრევა. ერთხელ ჯელსომინო მოხვდება ქვეყანაში, სადაც ყველა იტყუება და ყველაფერი ყალბია. ცრუთა ქვეყანაში პურს მელანი ჰქვია, ყველს – საშლელი, სასურსათო მაღაზიაში რვეულები და საღებავები იყიდება, საკანცელარიო ნივთების მაღაზიაში კი – ძეხვი და ყველი. ამ ქვეყანაში კატები ყეფენ, ძაღლები კნავიან, ლომი ვალდებულია, თაგვივით იწრიპინოს, ხოლო თაგვები ლომივით ბრდღვინავდნენ. თუ ვინმე სიმართლის თქმას გაბედავს, საგიჟეთში ამწყვდევენ. ცრუთა ქვეყნის მთავარ გაზეთს „სამაგალითო მატყუარა“ ჰქვია და სიცრუის ტირაჟირებას ეწევა. აბსურდი ცხოვრების ნორმად ქცეულა.

ცრუთა ქვეყანას ჯაკომონი, ყოფილი მეკობრე მართავს. მას მხოლოდ თავისი ძალაუფლება და პარიკები ანაღვლებს, რადგან ქაჩალია და „დაკოჟიჟებულ, მეჭეჭებიან, არასასიამოვნო ვარდისფერ მელოტ თავს პარიკით იფარავს“. დიქტატორი ჯაკომონი ყველას აიძულებს, სიცრუე სიმართლედ მიიღონ და  ცხოვრების წესად აქციონ. ვინც ამ წესრიგს ეწინააღმდეგება, იჭერენ და აჯარიმებენ.

როგორც ყველა ზღაპარს, ამ წიგნსაც კეთილი დასასრული აქვს: ჯელსომინო თავისი მჭექარე ხმით საგიჟეთს ანგრევს და იქიდან გამოჰყავს სიმართლის თქმისთვის დასჯილი ადამიანები.  ჯაკომონის მოძალადე სისტემა ინგრევა, სიმართლე და საღი აზრი იმარჯვებს. ჯელსომინო ამ ბრძოლაში მარტო არ ყოფილა – გვერდით ედგნენ მეგობრები.

ბავშვები იოლად მიხვდებიან, რომ კეთილისა და ბოროტის ეს მარადიული  დაპირისპირება კეთილის გამარჯვებით რომ დასრულდეს, საჭიროა მამაცი ადამიანების არსებობა, ისეთებისა, როგორიც ჯელსომინოა. ნაწარმოების ერთ-ერთი მთავარი გზავნილიც ეს არის: თითოეული გაბედული ადამიანის ხმას აქვს ისეთი ძალა, რომელსაც შეუძლია, „სიცრუის სვეტები“ დაანგრიოს და სიმართლე ყველას დაანახოს.

ეს წიგნი გამოგვადგება იმისთვის, რომ ბავშვებს ცხადი მაგალითებით ვესაუბროთ ძალმომრეობითი სახელმწიფოების ბედზე; იმაზე, რომ შეუძლებელია, სიცრუესა და სისასტიკეზე აშენდეს იმ სახელმწიფოს საძირკველი, სადაც მომავალში ჩვენმა შვილებმა უნდა იცხოვრონ;  რომ ადამიანის ყველაზე დიდი მონაპოვარი თავისუფლება და სიმართლეა, რომელსაც ვერასოდეს ჩაანაცვლებს ორპირობა და ტყუილი.

„ჯელსომინო ცრუთა ქვეყანაში“ ბავშვებს დაანახებს სიმართლისა და ინდივიდუალური პასუხისმგებლობის მნიშვნელობას, რომელიც ყველას გვჭირდება და რომელიც ყველას უნდა გავუზიაროთ.

მნიშვნელოვანია, უფროსებმა ბავშვებს ვასწავლოთ კრიტიკული კითხვა, დავაფიქროთ იმაზე, რა ადვილია რეალობის დანახვა, თუ კრიტიკული თვალით შევხედავთ მოვლენებს და ობიექტურად შევაფასებთ სიცრუით დამახინჯებულ სინამდვილეს.

თუ ბავშვებისთვის ახალ საკითხავს ეძებთ, ეს წიგნი აუცილებლად მოინიშნეთ. ზოგჯერ დიდებსაც  გვჭირდება ყურადღება და დაკვირვება, რომ სიცრუის სამყაროში სიმართლის დანახვა შევძლოთ.

საუკეთესო დავალება

0

ჩვენს ეპოქაში ქართველი პედაგოგები წელიწადში რამდენიმე ათეულ სემინარს ესწრებიან სწავლა-სწავლების მეთოდების შესახებ. მასწავლებელთა უმრავლესობას უკვე დამუშავებული აქვს გაკვეთილის ჩატარების უამრავი ტექნიკა, თითქმის ყველა სკოლაში შეიძლება ერთი ადამიანის აღმოჩენა მაინც, რომელიც მოსწავლეებს ყოველი ახალი თემის დამუშავებისას ახალ-ახალი ტიპის სამუშაოს უნაწილებს. საქმე ყოველთვის ამგვარად არ ყოფილა. ჩემს ბავშვობაში იშვიათად გვაძლევდნენ ხოლმე არასტანდარტულ, ორიგინალურ საშინაო დავალებებს.

ჩემი მოსწავლეობის პერიოდიდან ყველაზე უკეთ მახსენდება ისტორიის მასწავლებლის მიერ შემოთავაზებული წინადადება. მან ერთხელ გვთხოვა, რომ ოჯახის რომელიმე წევრის თავგადასავლის მიხედვით ერთი კონკრეტული ქალაქის წარსული გაგვეცოცხლებინა. თავდაპირველად, გადავწყვიტე ჩემი წინაპრების თბილისში ჩამოსახლების ამბავი მომეთხრო, მაგრამ მალევე ავიღე ხელი განზრახვისგან. ვიფიქრე, რომ თანაკლასელებიც ამავე გზას დაადგებოდნენ და მარტივად შეეცდებოდნენ ფონს გასვლას. შესაბამისად, გადავწყვიტე უფრო შორეული და ბუნდოვანი მოვლენებისთვის მიმეპყრო ყურადღება და იმერეთის დასავლეთით მდებარე პატარა ქალაქის განსაკუთრებული მახასიათებლები მომეძიებინა.

ალბათ, ყველა ოჯახში მოიძებნება მონუმენტური მნიშვნელობის ფიგურა, რომელიც იმქვეყნად გამგზავრების შემდეგაც სახლში რჩება და არსად მიდის, მასზე საუბარს არ წყვეტენ თაობები, ისინიც კი, რომელთაც თვალითაც არ უნახავთ იგი; მის გამონათქვამებსა და ამბებს ათასგზის იმეორებენ შთამომავლები, მაგრამ მაინც არ ჰბეზრდებათ მათზე მსჯელობა, ხანდახან გულიანი სიცილიც კი. საბედნიეროდ, ასეთები ბევრნი არიან ჩემ ირგვლივ, მაგრამ დავალების სპეციფიკიდან და მონატრების უცნაური გრძნობიდან გამომდინარე გადავწყვიტე ღრმა ბავშვობაში დაღუპული ბებია და მისი მშობლიური ქალაქი – ხონი მექცია ჩემი დავალების მთავარ თემად.

მოულოდნელად ურთულესი ამოცანის წინაშე აღმოვჩნდი. ბებია რამდენიმე ეპიზოდად შემომრჩენოდა მეხსიერებაში, ხონში ნამყოფი არ ვიყავი, მისი ნათესავები დიდი ხნის წინ იყვნენ ბათუმში გადასახლებულნი. როგორ უნდა შემესრულებინა დავალება? გადავწყვიტე მის შესახებ არსებული ოჯახური ლეგენდები კიდევ ერთხელ, მოწესრიგებულად გამეხსენებინა და ფურცელზე ჩამომეწერა ის გამონათქვამები, რომლებიც ბებიას იმერეთის პატარა ქალაქთან, თავის ბავშვობასთან აკავშირებდა.

მუშაობის დაწყებისთანავე ფურცელზე დავწერე მისი ერთ-ერთი უსაყვარლესი ციტატა: „უბრალო ქალი კი არ ვარ, ხონში დავიბადე, სემინარიის გვერდით ვცხოვრობდი!“. მოსწავლეობის პერიოდში მეგონა, რომ პატარა ქალაქში სასულიერო სასწავლებელი ფუნქციონირებდა და ამ სულიერ-კულტურულ კერასთან სიახლოვით იწონებდა თავს თბილისის ცნობილი ბიბლიოთეკის განყოფილების გამგე. თურმე, სასტიკად ვცდებოდი. წლების შემდეგ ახლობლების დახმარებით ერთი უჩვეულო ფაქტი აღმოვაჩინე.

მეცხრამეტე საუკუნის მეორე ნახევარში ქუთაისის გუბერნატორს თავის რეგიონში სამასწავლებლო სემინარიის, ანუ მასწავლებელთა მოსამზადებელი ცენტრის, სასწავლების დაფუძნების გადაწყვეტილება მიუღია. ცხადია, მასწავლებელთა სახლი ქუთაისში უნდა აშენებულიყო, მაგრამ ხონელებმა იბრძოლეს, რომ მათ ქალაქსაც მინიჭებოდა ახალი და განსაკუთრებული ფუნქცია. ამ ბრძოლას ივანე შარაშიძე ედგა სათავეში, ადგილობრივი ვაჭარი, რომელსაც თავად არ ჰქონდა მიღებული სასკოლო განათლება, მაგრამ შესანიშნავად აცნობიერებდა განათლების მნიშვნელობას ქვეყნის განვითარების საქმეში.

ივანე შარაშიძემ დაბაში თავისი სახსრებით დააარსა რამდენიმე ორკლასიანი სასწავლებელი, მაგრამ ბოლომდე მშვიდად მაინც ვერ გრძნობდა თავს. წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების წევრს სურდა, რომ სამასწავლებლო სემინარია ქუთაისის ნაცვლად ხონში აშენებულიყო. ბევრი იბრძოლა, მიაღწია იმას, რომ დაინიშნა სპეციალური კომისია, რომელსაც უნდა გაეკეთებინა არჩევანი მთავარ ქალაქსა და მის მეზობელ დაბას შორის. შარაშიძემ მიმდებარე სოფლებიდან, მთელი იმერეთიდან შეკრიბა ნაცნობები და ხონის ქუჩებში ეტლებით სეირნობა სთხოვა. მეფისნაცვალს დარჩა შთაბეჭდილება, რომ ცოცხალ, მჭიდროდ დასახლებულ, მზარდ დასახლებაში იმყოფებოდა და საბოლოოდ გადაწყვიტა, რომ სემინარიისთვის საფუძველი მოგუგუნე დასახლებაში ჩაეყარა. ალბათ, ბებიაჩემსაც უხაროდა, რომ მასწავლებლების, მომავალი პედაგოგების, წიგნის მოყვარული ადამიანების გვერდით დაიბადა და აღიზარდა. სავარაუდოდ, სწორედ ამიტომ უსვამდა ხაზს თავისი მშობლიური სახლის ადგილმდებარეობას.

ჩემთვის გამოუცნობ შეკითხვად რჩებოდა, თუ რატომ სთხოვდა სრულიად ახალგაზრდა ბებიაჩემი თავის სამივე ვაჟს, რომ თავის გასვენებაში აუცილებლად მოეწვიათ სასულე ორკესტრი; რატომ უნდა ჰქონოდა ასეთი განსაკუთრებული სიყვარული მას სასულე მუსიკის მიმართ. კვალს კვლავ სემინარიასთან მივყავართ. ლევან კიტიასა და ნინო კაკაურიძის ფილმში „დუხავოი“ (პირველი არხი) სამასწავლებლო სასწავლებლის პირველი წლები კარგად არის აღწერილი. სასწავლებლის მსმენელები უშველებელი გალავნის მიღმა ცხოვრობდნენ, მათ იშვიათად ჰქონდათ პანსიონატის გარეთ გამოსვლის უფლება. მზრუნველებს ძალიან უჭირდათ ახალგაზრდების დიდი ხნით გაჩერება ერთ ადგილზე. მოსწავლეთა მოწყენილობის დასამარცხებლად რაღაც უნდა მოეფიქრებინათ. 1890 წელს სემინარიაში პედაგოგად მოიწვიეს ჩეხი განმანათლებელი – ანტონ ვიაჩესლავ ჰაუდეკი, რომელმაც ხონელი სემინარისტებისათვის სამოქალაქო სასულე ორკესტრი დააფუძნა. მას შემდეგ 135 წელი გავიდა და ხონში ტრადიცია დღემდე ცოცხალია, ქალაქში დღემდე აგრძელებს მოღვაწეობას ჰაუდეკის მიერ დაფუძნებული კოლექტივი. როგორც ჩანს, ამ ორკესტრის არსებობამ განაპირობა ერთი იმერული დასახლების მცხოვრებთა შორის განსაკუთრებული ესთეტიკური ღირებულებების გავრცელება. ერთი ჩეხი პედაგოგის მიერ დაწყებულმა საქმემ აქცია მუსიკა პატარა ქალაქის დიდ თანამგზავრად.

ალბათ თქვენც გიჭირთ ღიმილის შეკავება, როდესაც ადამიანები სიამაყით, წარბშეუხრელად, განმარტების გარეშე უკავშირებენ ერთმანეთს ურთიერთგამომრიცხავ გარემოებებს. მაგალითად, ბებიაჩემი საკმაოდ მშვიდად და აუღელვებლად, ჯიუტად და ხშირად იმეორებდა ფრაზას: „მამაჩემი უპატიოსნესი კაცი იყო, ორჯერ გახლდათ ნასამართლები!“. დავალების შესრულების დროს ეს ამოცანაც ვერ გადავწყვიტე დამოუკიდებლად, კარგად ვერ მივხვდი, რა საიდუმლო იმალებოდა მამაზე უზომოდ შეყვარებული ქალის სიტყვების მიღმა, მაგრამ დამეხმარნენ.

ხონში სემინარიის აშენებას მხოლოდ განათლებისა და კულტურის მძლავრი კერის ჩამოყალიბებისთვის არ შეუწყვია ხელი. თითქმის ასი მეტრი სიგრძის, ორსართულიანი შენობის აღმართვას აგურ-კრამიტის ქარხანა სჭირდებოდა, მშენებლობის დასრულების შემდეგ ქარხანამ მუშაობა განაგრძო. იქვე არსებობდა აბრეშუმის პატარა ფაბრიკაც, რომელიც დაბას დამატებით სიმდიდრეს სძენდა. ორი ახალი საწარმოსა და სემინარიის ამოქმედებამ ძალიან გააძლიერა ხონის ერთ-ერთი უძველესი საზოგადოებრივი დაწესებულება – „იარმარკა“. ვინაიდან ქალაქი ახლოს იყო ქუთაისთან, სამეგრელოსთან, გურიასთან, ლეჩხუმთან, სავაჭრო გზებთან, ხონში მეცხრამეტე საუკუნის დასაწყისიდან პარასკევობით ყოველთვის დიდი ბაზრობა ეწყობოდა. ბაზრობის მრავალფეროვნებასა და გამორჩეულობას უზრუნველყოფდნენ ადგილობრივი ებრაელებიც, რომელთა კოლონიაც მოგვიანებით კულაშში გაასახლეს. ერთი სიტყვით, მანუფაქტურული წარმოებითა და ვაჭრობით ხონი იმერეთის მოწინავე პუნქტი იყო. „იარმარკის“ ფუნქციონირებაში ადგილობრივები ახალგაზრდული ასაკიდანვე ერთვებოდნენ და ნამდვილ პროფესიონალებად ყალიბდებოდნენ. ჩვეულება რჯულზე უმტკიცესი აღმოჩნდა საბჭოთა პერიოდშიც, ხონელები ბოლშევიკური რეჟიმის პირობებშიც ახერხებდნენ საქონლის გატანას შორეულ ქალაქებში და იქიდან დეფიციტური პროდუქტებისა თუ საგნების შემოტანას. ჩემი დიდი ბაბუაც ამგვარი მაქინაციების შუაგულში აღმოჩენილა, ჩეკას ორჯერ დაუპატიმრებია არალეგალური ვაჭრობისთვის. მიუხედავად ამისა, პეტრეს ყველა მაინც პატიოსან კაცად იცნობდა, არ იპარავდა, არ იტყუებოდა და თავისი საქმით ბევრ ადამიანს უმართავდა ხელს.

თითქმის ოცი წელი გავიდა და დღემდე მახსოვს ეს საშინაო დავალება. მან მომცა შესაძლებლობა:

  1. ჩემს ცხოვრებაში შემომეყვანა ადამიანი, რომელსაც ფაქტობრივად არ ვიცნობდი. დამეწყო ფიქრი მის გრძნობებზე, ტკივილზე, განვლილ გზაზე;
  2. გამეხედა ჩემი ქალაქის, დიდი მეგაპოლისის მიღმა, გავქცეულიყავი შორს ხმაურიანი თანამედროვეობისგან. დამენახა კავშირი საუკუნის წინ საქართველოში დაწყებულ პროცესებსა და ვთქვათ, ბებიაჩემის მუსიკისადმი უსაზღვრო სიყვარულს შორის;
  3. აღმომეჩინა ერთი ციდა ქალაქის უპირობო განსაკუთრებულობა. მეგრძნო, რომ საქართველოს ყველა კუთხე-კუნჭულს თავისი ორიგინალური ისტორია აქვს.

იმედი მაქვს, უფრო სწორად, დარწმუნებული ვარ, რომ დღეს გაცილებით მეტი მასწავლებელი გასცემს ისეთ საშინაო დავალებას, რომელიც ბავშვებს ათეულობით წლის შემდეგაც ემახსოვრებათ.

ლიტერატურის გაკვეთილები არდადეგების შემდეგ

0

ხანგრძლივი არდადეგების შემდეგ სწავლის განახლება ზოგი მოსწავლისთვის სახალისოა, ზოგი კი სიზარმაცეს ვერ ელევა. ძნელია, როცა ჯერ ისევ მოკლე დღეა, სიბნელესა და სიცივეში ადგე, მოწესრიგდე, რუტინას დაუბრუნდე. მაგრამ ისიცაა, რომ მონატრებულ მეგობრებს შეხვდები, განვლილ დღეებს მათთან გაიხსენებ, შეაჯამებ და ახალ-ახალ თავგადასავლებსაც დაიწყებ მათთან ერთად.

ჩვენზე, მასწავლებლებზე, ბევრია დამოკიდებული. მოსწავლის მოტივაცია პირდაპირ უკავშირდება მასწავლებლის მიერ შეთავაზებულ საინტერესო და სახალისო დავალებებს. ფაქტობრივად, ახალი სემესტრის დასაწყისი ხელახლა გვაძლევს შესაძლებლობას, ახალი ფურცლიდან დავიწყოთ ურთიერთობა ჩვენს მოსწავლეებთან, გავუღვივოთ მათ ინტერესი კითხვის მიმართ და გავუმარტივოთ ყოველდღიურობა.

გთავაზობთ რამდენიმე იდეას, რომლებსაც, დარწმუნებული ვარ, ბევრი თქვენგანი იყენებს, მაგრამ ვფიქრობ, აჯობებს, ერთად მოვუყაროთ თავი:

  1. აქტივობა საკლასო ოთახის შესამზადებლად:

ვთხოვოთ მოსწავლეებს, დახუჭონ თვალები და გრძნობის ორგანოების საშუალებით აღწერონ ერთი მომენტი არდადეგებიდან (მესმის, ვხედავ, ვგრძნობ (შეხებას, გემოს)…

  1. დავურიგოთ მათ სტიკერები ან ბარათები და ვთხოვოთ, ჩამოწერონ ამ დღეებთან დაკავშირებული ემოციები და გაიხსენონ შესაბამისი სიტუაცია…
  2. ყინულის გასალღობად, საკლასო ოთახში გონებით (და არამხოლოდ ფიზიკურად) დასაბრუნებლად ვკითხოთ მოსწავლეებს:
  • არდადეგების დროს წაკითხული რომელი წიგნი იყო გამორჩეული შენთვის?
  • გაგვიზიარე შენი სადღესასწაულო ემოციები (ეს ემოციები შეიძლება წიგნებს ან ფილმებს უკავშირდებოდეს და არა რეალურ ამბებს).
  • როგორი დამოკიდებულება გაქვს კითხვასთან ახლა, როცა დავბრუნდით?

ეს და მსგავსი შეკითხვები ეხმარება მოსწავლეებს, თავი კომფორტულად იგრძნონ და განეწყონ სასწავლო პროცესისთვის.

  1. 4. ლიტერატურული ჟურნალები/დღიურები:

ვთხოვოთ მოსწავლეებს, დაწერონ სწრაფი ჩანაწერი ჟურნალში/დღიურში, და გვიამბონ არდადეგების დროს წაკითხული, ან დაუსრულებელი წიგნების შესახებ. შეგვიძლია, კითხვები შემდეგნაირად ჩამოვაყალიბოთ:

  • არდადეგებზე წაკითხულ რომელ ტექსტს გამოარჩევდი? რატომ?
  • რამ გაგაკვირვა? რატომ?
  • როგორ შეიძლება, არდადეგებზე წაკითხული ამბები გაკვეთილებზე ნასწავლ ტექსტებს დავუკავშიროთ?

ეს დაეხმარება მოსწავლეს წაკითხულსა და ნასწავლს შორის კავშირების პოვნასა და პირადი გამოცდილების გამოყენებაში.

  1. 5. წავიკითხოთ ხმამაღლა/გავმართოთ დისკუსია:

შეგვიძლია, გაკვეთილი სეზონთან, ამინდთან, მიმდინარე დღეებთან დაკავშირებული ტექსტიდან ამონარიდით დავიწყოთ. მთავარია, თემა და ტექსტი ისე შევარჩიოთ, რომ ბავშვებისთვის სახალისო და საინტერესო იყოს, მნიშვნელობა არ აქვს, კლასიკას მივმართავთ თუ თანამედროვე ნაწარმოებით დავკმაყოფილდებით. წაკითხვის შემდეგ შეგვიძლია:

  • ვთხოვოთ მოსწავლეებს, გაგვიზიარონ თავიანთი შთაბეჭდილება ამბავზე;
  • განვიხილოთ ტექსტში გამოყენებული ახალი ლექსიკა ან ლიტერატურული ხერხები;
  • ვთხოვოთ, გამოთქვან ვარაუდი, რა შეიძლება მოხდეს შემდეგ (თუ, რა თქმა უნდა, კითხვის პროცესი დასრულებული არ აქვთ).
  1. 6. მიზნების დასახვა:

მოსწავლეებს გამოვათქმევინოთ თავიანთი სურვილები, მივცეთ თემატური ჩამონათვალი იმ თემებისა თუ წიგნებისა, რომლებსაც წაიკითხავენ ამ სემესტრის/წლის განმავლობაში. მივცეთ საშუალება, თავად დასახონ კითხვის გეგმა. შეგვიძლია, შემდეგი შეკითხვებით განვაწყოთ ისინი კითხვის პროცესისთვის:

  • როგორი მოთხრობების ან წიგნების წაკითხვას ისურვებდი ამ სემესტრში?
  • ხომ ვერ გამოყოფ შენთვის საინტერესო ჟანრს ან ავტორს?
  • როგორ ფიქრობ, რაში გვეხმარება კითხვა?

მსგავსი დამოკიდებულების გაჩენა მოსწავლეებს საკუთარი გრძნობების, ემოციების გამოხატვისკენ უბიძგებს და განაწყობს მომავალი გაკვეთილებისთვის.

  1. 7. თვალი გადავავლოთ ლიტერატურულ ცნებებს:

მიმოვიხილოთ წინა სემესტრში, წინა წელს განხილული ძირითადი ლიტერატურული ცნებები თუ ტერმინები (პერსონაჟები, გარემო, სიუჟეტი, თემები…). ამისთვის გამოვიყენოთ სახალისო თამაშები, ვიქტორინები ან საკლასო დისკუსია. შემდეგ შევეხოთ იმ ახალ ცნებებსა თუ უნარებს, რომლებსაც ისინი ისწავლიან (მაგალითად, მხატვრული ენა, სიმბოლოები, თხრობის მანერა…). ამისთვისაც შეგვიძლია, მივმართოთ სხვადასხვა აქტივობას:

  • მოკლე ვიქტორინა ან ინტერაქტიური თამაში (მაგ. Kahoot ან სხვა პლატფორმის მეშვეობით) წინარე ცოდნის შესამოწმებლად.
  • მინი-გაკვეთილი ახალი ლიტერატურული ელემენტის შემოსატანად, სადაც მოსწავლეებს ამ ახალ ტერმინს შევასწავლით.

ეს დაგვეხმარება განვლილი მასალის სწრაფად და ეფექტიანად მიმოხილვაში და ახალი ცნებების დამუშავებასაც შეუწყობს ხელს.

ასე ნელ-ნელა, გართობით, ხალისით, გამეორებით, მთავარი საკითხების გამოკვეთით შეგვიძლია უმტკივნეულოდ, შეუფერხებლად გადავიდეთ ენისა და ლიტერატურის სამყაროში!

BRICS – გლობალური სამხრეთის ხმა

0

BRICS ბლოკი (Brazil, Russia , India, CHina, South Africa) განვითარებადი ეკონომიკის ყველაზე გავლენიანი გაერთიანებაა მსოფლიოში.

ტერმინი BRIC პირველად გამოიყენა 2001 წელს ამერიკული საფინანსო-საინვესტიციო კომპანიის „გლობალ საქსის“ გლობალური ეკონომიკის კვლევების განყოფილების ხელმძღვანელმა, ეკონომისტმა ჯიმ ო’ნილმა, მშპ-ის მოცულობით ყველაზე დინამიკურად ზრდადი ოთხი ძირითადი ქვეყნის – ბრაზილიის, რუსეთის, ინდოეთისა და ჩინეთის აღსანიშნავად.

BRICS-ის შექმნის ინიციატორი რუსეთი იყო.

2006 წლის 20 სექტემბერს, ნიუ-იორკში გაეროს გენერალური ასამბლეის სესიაზე, რუსეთის პრეზიდენტის ვლადიმერ პუტინის წინადადებით, BRICS-ის პირველი მინისტრთა შეხვედრა გაიმართა, რომელშიც მონაწილეობა მიიღეს რუსეთის, ბრაზილიისა და ჩინეთის საგარეო საქმეთა მინისტრებმა და ინდოეთის თავდაცვის მინისტრმა. მათი შეხვედრის მიზანი თანამშრომლობის გაფართოება იყო.

რუსეთის ინიციატივით 2008 წლის 16 მაისს ეკატერინბურგში გაიმართა BRICS-ის საგარეო საქმეთა მინისტრების შეხვედრა, რომლის შემდეგ გამოქვეყნდა ერთობლივი კომუნიკე, სადაც ასახულია საერთო პოზიციები გლობალური განვითარების აქტუალურ საკითხებზე.

BRIC-ის ქვეყნებმა პირველი სამიტი 2009 წელს კვლავ მოსკოვის ინიციატივით რუსეთში, ეკატერინბურგში გამართეს. ყურადღება გაამახვილეს გლობალური ეკონომიკური მდგომარეობის გაუმჯობესებასა და ფინანსური ინსტიტუტების რეფორმაზე; თუ როგორ შეიძლება, განვითარებადი ქვეყნები უფრო მეტად ჩაერთონ გლობალურ პროცესებში.

2009 წლის ეკატერინბურგის სამიტის შემდეგ, BRIC-ის ქვეყნებმა განაცხადეს ახალი გლობალური სარეზერვო ვალუტის საჭიროების შესახებ, რომელიც უნდა იყოს „მრავალფეროვანი, სტაბილური და პროგნოზირებადი“.

BRIC 2009 წლიდან ყოველწლიურად ატარებს სამიტებს, რომლებსაც წევრი ქვეყნები რიგრიგობით მასპინძლობენ.

2010 წელს ბლოკში კიდევ ერთი სწრაფად მზარდი ეკონომიკის ქვეყანა, სამხრეთ აფრიკის რესპუბლიკა, გაწევრიანდა. ახალი წევრის დამატებამ ორგანიზაციის სახელწოდება შეცვალა და გადაკეთდა, როგორც „BRICS“.

BRICS, რომელსაც ინდოეთის პრემიერმა ნარენდრა მოდიმ „გლობალური სამხრეთის ხმა“ უწოდა, აერთიანებს სწრაფად განვითარებადი ეკონომიკის ხუთ ქვეყანას:

B: ბრაზილია – სამხრეთ ამერიკის უდიდესი ქვეყანა, რომელიც მდიდარია ბუნებრივი რესურსებით;

R: რუსეთი – ამ დრომდე ძირითადი მოთამაშე აზიასა და ევროპაში, ასევე მდიდარი ბუნებრივი რესურსებით, განსაკუთრებით ნავთობითა და გაზით;

I: ინდოეთი – მსოფლიოში ყველაზე ხალხმრავალი ქვეყანა, სწრაფად მზარდი ეკონომიკით, რომელშიც დიდი წილი უკავია საინფორმაციო ტექნოლოგიებსა და პროგრამული უზრუნველყოფის მომსახურების [software] სერვისებს;

C: ჩინეთი – ახლა რიგით უკვე მეორე ყველაზე ხალხმრავალი ქვეყანა მსოფლიოში, გლობალური წარმოების „ჰაბი“ და საერთაშორისო ვაჭრობის ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი მოთამაშე, რომელმაც სწრაფ ინდუსტრიალიზაციასა და ეკონომიკურ ზრდას მიაღწია.

S: სამხრეთ აფრიკის რესპუბლიკა, – ერთ-ერთი მსხვილი მოთამაშე აფრიკის კონტინენტზე, 2024 წლამდე კონტინენტის ერთადერთი წარმომადგენელი.

2024 წლის 1 იანვარს ირანი, ეგვიპტე, ეთიოპია და არაბთა გაერთიანებული საამიროები ოფიციალურად შეუერთდნენ BRICS-ს, რითაც მისი ეკონომიკური და პოლიტიკური გავლენა მსოფლიო ასპარეზზე გააფართოვეს და გაზარდეს. სამიტზე მიწვეული იყო საუდის არაბეთის საგარეო საქმეთა მინისტრიც, რომელმაც განაცხადა, რომ ქვეყანა მხოლოდ გააძლიერებს BRICS-თან პარტნიორობას და არ განიხილავს წევრობას, თუმცა ჯერ კიდევ 2022 წელს ქვეყანამ გამოხატა ბლოკში გაწევრების ინტერესი. ნავთობის მთავარი ექსპორტიორის საუდის არაბეთის წევრობა ხელსაყრელი იქნებოდა BRICS-ისთვის.

ბლოკში მიწვეული იყო არგენტინაც, თუმცა, სამხრეთ ამერიკელმა ერმა შეთავაზებაზე ოფიციალური უარი 2023 წლის 29 დეკემბერს გამოაცხადა. არგენტინის პრეზიდენტმა ხავიერ მილეიმ განაცხადა, რომ წევრობა „ამ დროისთვის მიზანშეწონილად არ იყო მიჩნეული“. ვრცელდება უფრო რადიკალური განცხადებაც: არგენტინის პრეზიდენტმა ხავიერ მელეიმ უარყო ბრიქსი და თქვა, რომ ის „კომუნისტებთან მოკავშირეობას არ დაამყარებს“.

2024 წლის სექტემბერში ბლოკში გაწევრიანებაზე უარი განაცხადა ალჟირმაც.

2024 წლის BRICS-ის სამიტის შემდეგ, ბრაზილიამ დაბლოკა ვენესუელის განაცხადი ბლოკში, ძირითადად 2024 წლის არჩევნებისა და მიმდინარე კრიზისის გამო. საპასუხოდ ვენესუელამ ბრაზილიიდან თავისი ელჩი გაიწვია.

2024 წლის ოქტომბერში BRICS-მა „პარტნიორ ქვეყნებად“ მიიწვია – ალჟირი, ბელორუსია, ბოლივია, კუბა, ინდონეზია, ყაზახეთი, თურქეთი, მალაიზია, ნიგერია, ტაილანდი, უგანდა, უზბეკეთი და ვიეტნამი.

2025 წლის 6 იანვარს, ინდონეზია BRICS-ს ოფიციალურად შეუერთდა, როგორც სრულუფლებიანი წევრი, რაც გახდა სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიის პირველი ქვეყანა, რომელიც შეუერთდა ბლოკს, ასევე BRICS-ის მე-10 წევრი.

BRICS-ის გაფართოებაზე საუბრისას, სამხრეთ აფრიკის პრეზიდენტმა კირილ რამაფოსამ პრესკონფერენციაზე განაცხადა: „ჩვენ გავუზიარეთ ჩვენი ხედვა BRICS-ის შესახებ, როგორც გლობალური სამხრეთის ხალხების საჭიროებებისა და საზრუნავების დამცველი. იგი მოიცავს მომგებიანი ეკონომიკური ზრდის, მდგრადი განვითარებისა და მრავალმხრივი სისტემების რეფორმის აუცილებლობას“.

მან ასევე აღნიშნა, რომ ახალი წევრების დამატება ბლოკის გაფართოების პროცესის მხოლოდ დასაწყისია: „როგორც BRICS-ის ხუთმა ქვეყანამ, ჩვენ მივაღწიეთ შეთანხმებას BRICS-ის გაფართოების პროცესის პრინციპებზე, სტანდარტებზე, კრიტერიუმებსა და პროცედურებზე, რომელიც საკმაოდ დიდი ხანია განიხილება. ჩვენ გვაქვს კონსენსუსი ამ გაფართოების პროცესის პირველ ფაზაზე, რასაც შემდგომი ფაზები მოჰყვება”.

BRICS-ის წევრი ქვეყნები

BRICS-ის წევრი ქვეყნები ფლობენ მსოფლიო ნავთობის მარაგების თითქმის 45 %-ს. ამ ქვეყნების უმეტესობა ოფიციალურად ინარჩუნებს ნეიტრალურ პოზიციას უკრაინის წინააღმდეგ რუსეთის ომში და მხარს არ უჭერს საერთაშორისო ასპარეზზე დასავლეთის ქვეყნების მიერ მოსკოვის იზოლაციაში მოქცევის მცდელობებს.

2024 წლის იანვრიდან ორგანიზაციას მოსკოვი თავმჯდომარეობდა, 2025 წელს კი – ბრაზილია.

BRICS-ის ლოგო 2025 წლის ბრაზილიის თავმჯდომარეობის დროს

BRICS-ზე დედამიწის მოსახლეობის ნახევარი და გლობალური მთლიანი შიდა პროდუქტის მეოთხედი მოდის. ორგანიზაციის ლიდერთა შორის ჩინეთი და ინდოეთია – ქვეყნები, რომლებიც, სავარაუდოდ, პლანეტის სამომავლო დღის წესრიგს განსაზღვრავენ.

მიუხედავად იმისა, რომ ბლოკის გავლენა გაიზარდა გასული ათწლეულის განმავლობაში, ისტორიული მეტოქეობა და ინტერესთა კონფლიქტი ნიშნავს, რომ ცალკეული წევრების მიზნები ყოველთვის არ შეესაბამება ერთმანეთს და რუსეთ-უკრაინის ომი და ახალი პრეზიდენტის არჩევა ბრაზილიაში აჩენს კითხვებს BRICS-ის მომავალთან დაკავშირებით. თუმცა 2024 წლის გაფართოების შემდეგ ათობით სხვა ქვეყანაა დაინტერესებული გაწევრიანებით.

BRICS-ის ბლოკი მზად არის გახდეს „გლობალური სამხრეთის“ პროგრესის მექანიზმი მომავალი ათწლეულების განმავლობაში, რასაც ბევრი მსოფლიო წესრიგის შეცვლად მიიჩნევს.

 

გამოყენებული ინტერნეტგვერდები: https://www.statista.com/chart/30641/gdp-per-capita-in-brics-and-g7-countries/ ; https://www.statista.com/chart/33311/brics-share-of-global-gdp-and-population/ ; https://www.statista.com/chart/30638/brics-and-g7-share-of-global-gdp/ ; https://www.cfr.org/backgrounder/what-brics-group-and-why-it-expanding#chapter-title-0-3

როგორ ამოვიცნოთ ნიჭიერი ბავშვი

0

ცუდ რამეებს მეძახდა, შე სულელო და დებილოო, მერე მუცელში დამარტყა ხელი. ძაან არ მტკენია, მაგრამ ცრემლები წამომივიდა. შევტრიალდი და გავიქეცი. გამომეკიდნენ, სპორტდარბაზისკენ უკანმოუხედავად მივრბოდი, ფეხბურთის სავარჯიშო მინდორზე რო გადავრბოდი, შევამჩნიე, როგორ წამოდგა ხის ტრიბუნაზე მჯდარი ფელერსი და თვალი გამომაყოლა… იგი უჩვეულო გამომეტყველებით მომიახლოვდა და მითხრა, ახლავე ფორმა ჩაიცვიო. ცოტა ხანში თვითონაც შემოვიდა გასახდელში,  ქაღალდის ფურცელზე დახატული სამი კომბინაცია მიჩვენა და მითხრა, რაც შეიძლება, კარგად დაიმახსოვრეო.

იმ დღეს სავარჯიშო მინდორზე ბიჭები ორ გუნდად დაგვყო. უცებ ქუოტერბერკმა ბურთი მომაწოდა და მითხრა, შუა ხაზის მარცხენა ძელიდან კარის ძელამდე მიიტანეო. როგორც კი სხვები გამომეკიდნენ, მთელი სისწრაფით გავიქეცი, შვიდ-რვა კაცს დავუსხლტი… მწვრთნელი ფელერსი კმაყოფილი იყო, გახარებული ხტოდა და ყვიროდა. კიდე ბევრჯერ გავირბინე, გაირკვა, რო როცა მომდევდნენ, უფრო სწრაფად გავრბოდი, რომელი სულელი არ გაიქცეოდა!

იმ დღიდან პოპულარული გავხდი და თანაგუნდელებიც უფრო თავაზიანად მექცეოდნენ“

/უინსტონ გრუმი, „ფორესტ გამპი“/

 

დარგის სპეციალისტები ნიჭის რამდენიმე ძირითად თვისებას გამოყოფენ. ესენია:

  1. მოტივაცია

მათ აქვთ სწავლის განსაკუთრებული სურვილი და ძლიერი შინაგანი სტიმული ინდივიდუალური ან ჯგუფური მოთხოვნილების დაკმაყოფილების ან მიზნის მისაღწევად.

  1. ინტერესები

ნიჭიერ ბავშვებს ახასიათებთ ინტენსიური, ზოგჯერ უჩვეულო ინტერესები. არსებობს აქტივობები, საგნები და ა.შ., რომლებსაც მათთვის განსაკუთრებული მნიშვნელობა ან ღირებულება აქვს და განსაკუთრებული ყურადღება ექცევა.

  1. კომუნიკაციის უნარი

ნიჭიერ ბავშვებს მარტივად შეუძლიათ სიგნალების ან მნიშვნელობების გადაცემა და მიღება სიმბოლოთა სისტემის მეშვეობით (კოდები, ჟესტები, ენა და რიცხვები), შესწევთ არაჩვეულებრივი კომუნიკაციის უნარი (ვერბალური, არავერბალური, ფიზიკური, მხატვრული სიმბოლური), შეუძლიათ განსაკუთრებით შესაფერისი მაგალითებისა და ილუსტრაციების გამოყენება.

  1. პრობლემის გადაჭრის უნარი

ნიჭიერმა ბავშვებმა თავისით იციან პრობლემების ამოცნობისა და გადაჭრის ეფექტური სტრატეგიები, მარტივად ჭვრეტენ ალტერნატივების სწორი თანმიმდევრობის განსაზღვრის პროცესს სასურველ მიზნამდე ან დავალების წარმატებულ დასასრულამდე მისასვლელად. ახასიათებთ პრობლემების გადასაჭრელად სისტემური სტრატეგიის შემუშავების და, საჭიროებისამებრ, სტრატეგიის შეცვლის არაჩვეულებრივი უნარი; მარტივად გამოსდით ახალი დიზაინების შექმნა, გამომგონებელობა.

  1. მეხსიერება

ნიჭიერი ბავშვები ფლობენ დიდ და მდიდარ ინფორმაციას სასკოლო თუ არასასკოლო თემებზე, შესწევთ ინფორმაციის შენახვისა და მოპოვების განსაკუთრებული უნარი. შესაძლოა, მხოლოდ 1-2 გამეორებით ოსტატდებოდნენ.  დეტალებს უღრმავდებიან, ინფორმაციით მანიპულირებენ.

  1. გამოკითხვა/ცნობისმოყვარეობა

ნიჭიერი ბავშვები სვამენ ბევრ კითხვას, უყვართ ექსპერიმენტები, გამოკვლევები. ახალისებთ ცოდნის შეძენის, ინფორმაციის ძიების პროცესი; შეუძლიათ არაორდინარული კითხვების დასმა, აქვთ ასაკისთვის შეუფერებელი ქცევა, რომელიც მიმართულია მასალების, მოწყობილობების ან სიტუაციების შესახებ ინფორმაციის მოპოვებისკენ.

  1. გამჭრიახობა

ნიჭიერებს შეუძლიათ ახალი ცნებების სწრაფად და იოლად გაგება/გააზრება; კავშირების დანახვა და ღრმა მნიშვნელობების წვდომა; სწორი გადაწყვეტილებების უეცარი აღმოჩენა, უპირველეს ყოვლისა, ცდასა და შეცდომაზე დაყრდნობით; განსხვავებული ელემენტების მოულოდნელი გზებით გაერთიანება; იდეებისა და დისციპლინების ინტეგრაცია.

  1. მსჯელობა

ნიჭიერი ბავშვები ლოგიკურ გზებს ეძებენ ამა თუ იმ გადაწყვეტილების აღსასრულებლად; აქვთ უაღრესად მიზანმიმართული, კონტროლირებადი, აქტიური, წინდახედული და მიზანზე ორიენტირებული აზროვნება, განზოგადების, მეტაფორებისა და ანალოგიების გამოყენებისა და შეფასების მაღალი უნარები,  შეუძლიათ კრიტიკულად ფიქრი და სარწმუნო პასუხის გაცემა.

  1. წარმოსახვა/ მიგნებები

უჩნდებათ ბევრი იდეა, არიან უაღრესად ორიგინალურები, საგნების წარმოსახვაში ფორმირების პროცესში და მის მიღმა ახასიათებთ იმ თვისებების, სიტუაციების ან ურთიერთობების აღქმა, რომლებიც არ არის აშკარა; შეუძლიათ პრობლემის გადაჭრა არატრადიციული ხერხით; არიან გამორჩეული გამომგონებლები ყოველდღიური მასალების გამოყენებისას; მუდამ აკვირდებიან; ზოგჯერ უჩნდებათ, ერთი შეხედვით, სულელური იდეები; აქვთ მაღალი ცნობისწადილი.

  1. იუმორი

ნიჭიერ ბავშვებს აქვთ კარგად განვითარებული იუმორის გრძნობა; შესწევთ რთულ სიტუაციებში ძირითადი იდეების ან პრობლემების იუმორისტული გზით გამოხატვის უნარი; ზოგჯერ მათი იუმორი ფრთხილი ან მტრულია; აქვთ უჩვეულო ხედვა, იშვიათი ემოციური სიღრმე, ახასიათებთ გამოცდილებისადმი ღიაობა.

  1. ინტენსივობა (ზედმეტი აგზნებადობა”)

ნიჭიერ ბავშვებს ახასიათებთ რეაქციებისა და ქცევების ინტენსიურობა, ძალიან ძლიერი, თუნდაც ექსტრემალური რეაქცია სტიმულებზე ემოციურ, ინტელექტუალურ, სენსორულ, ფსიქომოტორულ და წარმოსახვით უნარებში; აქვთ ზედმეტად აგზნების, ძლიერი სტიმულის მიღების ინტენსიური სურვილი, ძლიერი ემოციები; ეძებენ ინტელექტუალურ სტიმულაციას. მათში სენსორული გამოცდილება იწვევს ძლიერ რეაქციას; ახასიათებთ მუდმივი ან განმეორებითი მოძრაობა ან ჟესტიკულაცია, ინტენსიური წარმოსახვითი ცხოვრება.

  1. მგრძნობელობა

ნიჭიერ ბავშვებს აქვთ ძლიერი რეაქციები ემოციურ სტიმულებზე; მოვლენები და სიტუაციები აფექტურ და სოციალურ სფეროებში ჩვეულებრივზე ძლიერ პასუხს იწვევს; აქვთ თანაგრძნობისა და სამართლიანობის მძაფრი გრძნობა; ახასიათებთ და ზოგჯერ ტანჯავთ მორალური და ეთიკური სენსიტიურობა, სოციალურად „განსხვავებულობის“ შეგრძნება, ეგზისტენციალური შფოთვა; ხშირად არიან  ზედმეტად თვითკრიტიკულები[1].

 

საგულისხმოა, რომ, ნიჭიერების ამდენი კარგი თუ დასაფიქრებელი მახასიათებლის მიუხედავად, სხვადასხვა კვლევის მიხედვით, მაგალითად, აშშ-ში,  ნიჭიერ ბავშვთა დაახლოებით 40%-ს დაბალი აკადემიური მოსწრება აქვს. თავის საინტერესო წერილში -„ნიჭიერია, მაგრამ ზარმაცი!“[2] – ნანა დიხამინჯია გამოთქვამს წუხილს, რომ საქართველოში ასეთი კვლევა არ ჩატარებულა და, რომ საქართველოში მასწავლებლები და მშობლები ასეთ შემთხვევებს მარტივად, სიზარმაცით ან მოტივაციის ნაკლებობით ხსნიან. სინამდვილეში კი ნიჭიერი ბავშვი არაერთი მიზეზის გამო ხვდება ამ მდგომარეობაში. ამ მიზეზთა გააზრება აუცილებელია, რათა მშობლებმაც და მასწავლებლებმაც სწორი სტრატეგია შეიმუშაონ ბავშვის დასახმარებლად და მისი შესაძლებლობების მაქსიმალურად განსავითარებლად. მკვლევრის განმარტებით, ტერმინი „Gifted Underachiever“ გულისხმობს ადამიანს, რომლის ნიჭიერება აშკარა იყო, მან კი ეს პოტენციალი ვერ გამოიყენა, წარმატებას ვერ მიაღწია (თუმცა ეს სიტყვა სრულყოფილად ვერ ასახავს პრობლემას). კვლევები უმთავრესად ეხება ნიჭიერ მოსწავლეებს, რომლებიც მაღალ აკადემიურ შედეგებს ვერ აღწევენ, მიუხედავად იმისა, რომ ამისთვის ყველა პირობა აქვთ, ზოგჯერ კი სულაც გულს იცრუებენ სწავლაზე. ამის მიზეზებად ასახელებენ:

  • გარემოს, რომელიც არ უწყობს ხელს მათი ნიჭის განვითარებას და არ ახალისებს აკადემიურ მიღწევებს;
  • სწავლის მიმართ ინტერესისა და მოტივაციის უქონლობას;
  • რომელიმე მდგომარეობას, განვითარების ან სწავლის უნარის დარღვევას, რომელიც ჩქმალავს მათ ნიჭს.

არადა, მკვლევრები თანხმდებიან, რომ თუ ნიჭიერი მოსწავლეების სწავლასთან დაკავშირებულ საჭიროებებს უგულებელვყოფთ, შედეგად მივიღებთ:

  • ცუდ სასწავლო/სასკოლო ჩვევებს;
  • ქცევით პრობლემებს;
  • აპათიას და მოტივაციის უქონლობას;
  • შესაძლებლობების უგულებელყოფით ან დაცინვით გამოწვეული ემოციურ/ფსიქოლოგიურ პრობლემებს;
  • დაბალ სასწავლო შედეგებს;
  • სწავლისთვის თავის დანებების სურვილს;
  • ნარკოტიკებზე ან ალკოჰოლზე დამოკიდებულების და კრიმინალურ ქმედებებში ჩართვის ტენდენციას;
  • ფსიქიკურ აშლილობას.

 

რა დაგვეხმარება ნიჭიერ ბავშვებთან მუშაობისას?

* მოქნილი სასწავლო პროგრამა, რომელიც მოითხოვს უმაღლესი კოგნიტიური პროცესებისა და ცნებების გამოყენებას;

* სტრუქტურირებული მოთხოვნებისა და შეზღუდული დროითი ჩარჩოებისგან თავისუფლება;

* დრო და თავისუფლება ექსპერიმენტებისთვის, მათთვის საინტერესო საგნებისა და თემების შესასწავლად;

* თავისუფალი წვდომა საჭირო სასწავლო რესურსებზე, რა სირთულისაც არ უნდა იყონ ისინი (განათლების ასაკობრივი საფეხური არარელევანტურია ნიჭიერი მოსწავლეებისთვის, რომლებსაც შეუძლიათ, გაუმკლავდნენ გაცილებით რთულ მასალას);

* დაპირისპირება საზოგადოებრივ პრობლემებსა და საკითხებთან, რომელთა წინასწარ განსაზღვრული გადაწყვეტა არ არსებობს;

* კრეატიული იდეების გაჟღერებისა და განხილვის შესაძლებლობა;

* კითხვების დასმის, აღმოჩენების გაკეთების, საკუთარი ინტერესის სიღრმისეულად შესწავლის წახალისება;

* სხვა ნიჭიერ მოსწავლეებთან, უფროსებთან მუშაობისა და ურთიერთობის შესაძლებლობა;

*  სიღრმისეული კულტურული გამოცდილების ფართო არჩევანი მუზეუმებში, არქივებში და ა.შ.

* სხვების დახმარების შესაძლებლობა (მაგ., მოხალისე მკითხველობა უსინათლოებისთვის, მოხალისე მასწავლებლობა დაბალი კლასების მოსწავლეებისთვის);

* მათი ნიჭის ადეკვატური აღიარება და მიღება;

* საკუთარი შესაძლებლობების გაცნობიერება (ბევრმა ნიჭიერმა ადამიანმა არ იცოდა, რომ მის თავს რაღაც უჩვეულო ხდებოდა, სანამ ვიღაც არ დაეხმარა საკუთარი შესაძლებლობების აღმოჩენაში.)

ძირითადი რეკომენდაცია ამ მიმართულებით სკოლებისა და საგანმანათლებლო სისტემებისთვის შემდეგია:

  • გამოიყენონ შესაბამისი პროტოკოლები ბავშვების განსაკუთრებული უნარების/ნიჭის საიდენტიფიკაციოდ და პროგრამირების/მიდგომების მოდელები, რომლებიც ავითარებს ბავშვის პოტენციალს, რათა გამოავლინონ ნიჭიერი მოსწავლეები ყველა შესაძლო და ისტორიულად ნაკლებად თვალსაჩინო სოციალურ ჯგუფში (მაგ.: სოციალურად დაუცველები, ეთნიკური უმცირესობის წარმომადგენლები, შეზღუდული შესაძლებლობის/სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების მქონეები და სხვ.).
  • უზრუნველყონ წვდომა კომპლექსურ/მრავალფეროვან სწავლის შესაძლებლობებზე ყველა მოსწავლისთვის, განსაკუთრებით მათთვის, ვინც უფრო შეუმჩნეველია, რათა აღმოცენებული ნიჭი იყოს აღიარებული და მაქსიმალურად წახალისებული.
  • გამოავლინონ „ორმაგად განსაკუთრებული“ მოსწავლეების ნიჭი, ამასთან ერთად – შეზღუდული შესაძლებლობის/სპეციალური საჭიროების სფეროები და გამოიყენონ ძლიერ მხარეებზე დაფუძნებული, ნიჭზე ორიენტირებული მიდგომა საკლასო ოთახში და მის გარეთ.
  • უზრუნველყონ მასწავლებლებისა და მშობლების განათლება ნიჭიერი მოსწავლეების სოციალურ-ემოციური განვითარების ხელშეწყობის სტრატეგიების შესახებ.
  • შეიმუშაონ მრავალფეროვანი ნიჭიერი საგანმანათლებლო სერვისები ნიჭიერი სტუდენტების მრავალმხრივი და ცვალებადი საჭიროებების დასაკმაყოფილებლად[3].

[1]http://inclusion.ge/res/docs/2023050216240092828.pdf

[2]https://mastsavlebeli.ge/?p=12834

[3]http://inclusion.ge/res/docs/2023050216240092828.pdf

BRICS – გლობალური სამხრეთის ხმა

0

 

(გაგრძელება)

BRICS-ის ქვეყნების დაწინაურებამ ბოლო ორი ათწლეულის განმავლობაში, გლობალური ეკონომიკური და გეოპოლიტიკური ცვლილებები გამოიწვია.

ალიანსი საკუთარ თავს დიდი შვიდეულის (G7 ) – შეერთებული შტატების, კანადის, საფრანგეთის, გერმანიის, იტალიის, დიდი ბრიტანეთისა და იაპონიის ერთობის ალტერნატივად განიხილავს. BRICS-ის ქვეყნების სწრაფმა ეკონომიკურმა ზრდამ და განვითარებამ მათი გავლენა და ამბიციები გაზარდა. გაერთიანება ცდილობს, შეცვალოს, მისი ხედვით, შეერთებული შტატებისა და მისი მოკავშირეების მიერ ნაკარნახევი საერთაშორისო წესრიგი.

ჩინეთის ეკონომიკურმა აღმავლობამ განსაკუთრებით შეცვალა გლობალური ვაჭრობა და ინვესტიციები. წარმოების, მასიური სამომხმარებლო ბაზრისა და ინოვაციებზე ორიენტირებულმა ზრდამ იგი გლობალური ეკონომიკის მწვერვალზე აიყვანა. ინდოეთი, რომელიც ჩინეთს ჯერ კიდევ რამდენიმე ნაბიჯით ჩამორჩება, მოსახლეობის რაოდენობითა და განვითარებული ტექნოლოგიური ინდუსტრიის წყალობით, ბლოკის მეორე ეკონომიკური ზესახელმწიფო ხდება.

განსხვავებული მდგომარეობაა რუსეთში, ბრაზილიასა და სამხრეთ აფრიკაში, რომელთა წილი გლობალურ მშპ-ში (მსყიდველობითი უნარის პარიტეტის მიხედვით) რეალურად მცირდება ბოლო ორი ათწლეულის განმავლობაში.

BRICS-ის ქვეყნების აღზევებამ, მიუხედავად ბლოკში არსებული გამოწვევებისა, გაზარდა გლობალური მმართველობის მოთხოვნა, რაც ხაზს უსვამს დასავლეთის G7 ქვეყნების მიერ ჩამოყალიბებული პოლიტიკისგან განსხვავებულ შეხედულებებს. ყველაზე მკაფიოდ ეს გამოჩნდა უკრაინაში რუსეთის შეჭრის დროს. მიუხედავად იმისა, რომ G7-მა დაგმო თავდასხმა და მკაცრი სანქციები დაუწესა რუსეთს, BRICS-ის არცერთმა წევრმა არ დაგმო რუსეთის ქმედებები და არც სანქციებს შეუერთდა.

BRICS ცდილობს, ჩამოაყალიბოს განვითარებადი ეკონომიკის ერთიანი ფრონტი სხვადასხვა ინსტიტუციაში. ჯგუფი მიზნად ისახავს როგორც არსებულ ინსტიტუციებში რეფორმების გატარებას – მაგალითად, გაეროს უშიშროების საბჭოს გაფართოებას, ისე მოლაპარაკებების ბლოკების შექმნას ამ ინსტიტუციებში. მაგალითად, BRICS-ის ქვეყნები ეწინააღმდეგებოდნენ რუსეთის უკრაინაში შეჭრის შესახებ გაეროს პოზიციას, ცდილობდნენ შეემუშავებინათ ერთიანი პოზიციები ირანის ბირთვულ პროგრამასთან, ასევე ავღანეთში, ღაზაში, ლიბიასა და სირიაში კონფლიქტებთან დაკავშირებით.

დიდი ხნის განმავლობაში G7 აკონტროლებდა გლობალურ ეკონომიკურ მმართველობასა და გადაწყვეტილების მიღებას.

G7-ისა და BRICS-ის ქვეყნების ერთობლივი მშპ-ს წილი მსოფლიო მშპ-ში მსყიდველუნარიანობის პარიტეტის მიხედვით

ეს მონაცემები მსყიდველობითი უნარის პარიტეტის (PPP) გათვალისწინებითაა გაანგარიშებული – ანუ მაჩვენებლით, რომელიც სხვადასხვა ვალუტის მსყიდველობითუნარიანობას ათანაბრებს და ეკონომიკების შედარებას შესაძლებელს ხდის. მსყიდველობითი უნარის პარიტეტი საშუალებას იძლევა, დადგინდეს რამდენი ფულია საჭირო ერთი და იმავე ოდენობის საქონლისა და მომსახურების შესაძენად სხვადასხვა ქვეყანაში.

ბლოკის ეკონომიკურ წარმატებას ძირითადად ჩინეთი და ინდოეთი განაპირობებენ. ეკონომისტი ჯიმ ო’ნილი – BRICS -ის ტერმინისა და იდეის ავტორი – დღეს აცხადებს, რომ ხუთიდან სამი ქვეყნის – რუსეთის, ბრაზილიისა და სამხრეთ აფრიკის ეკონომიკური მნიშვნელობა „შებრუნებულია“: „ინდოეთისა და ჩინეთის გარეშე, არ ვიცი, რა იქნებოდა BRICS. სწორედ ამ ორის გამოა, რომ საერთო ზომა ისეთია, როგორიც არის. ამ ორის გარეშე საერთოდ არ იქნებოდა დიდი“.

BRICS-ის გაფართოება მიზნად ისახავს გლობალური ეკონომიკური და პოლიტიკური გავლენის გაძლიერებას, რაც კონკურენციას გაუწევს G7-ს და დასავლეთის ინსტიტუციებს. ჯგუფი ცდილობს, ხელი შეუწყოს უფრო მრავალპოლარულ სამყაროს, შეამციროს შეერთებული შტატებისა და მისი მოკავშირეების დომინირება.

BRICS-ის სახელმწიფოების მეთაურები ყოველწლიურად იკრიბებიან, თითოეული ქვეყანა იღებს ერთწლიან თავმჯდომარეობას პრიორიტეტების განსაზღვრისა და სამიტის მასპინძლობისთვის. ბლოკი ეყრდნობა კონსენსუსზე დაფუძნებულ გადაწყვეტილებებს, რომლებიც ძირითადად არაფორმალურია: მას არ გააჩნია განსაზღვრული წესდება, სამდივნო ან საერთო ფონდი.

გარდა იმისა, რომ BRICS წარმოადგენს მსოფლიოს მოსახლეობის დაახლოებით ნახევარსა და გლობალური მშპ-ს 35%-ს ირანისა და არაბეთის გაერთიანებული საამიროების დამატებით, ბლოკმა გაზარდა ნავთობის ერთობლივი წარმოება თითქმის 50%-ით და ახლა ნავთობის გლობალური მოპოვების თითქმის 30%-ს შეადგენს, ენერგეტიკის ინსტიტუტის თანახმად. ბუნებრივი რესურსების გლობალურ ბაზარზე წევრ ქვეყნებზე ნედლეულის მსოფლიო ექსპორტის, დაახლოებით, 25% მოდის. იგი აერთიანებს ნავთობის ძირითად გლობალურ მწარმოებლებს გადამწყვეტი სავაჭრო პუნქტების მახლობლად, როგორიცაა – სუეცის არხი, ჰორმუზისა და ბაბ-ელ მანდების სრუტეები. ინდოეთი, ირანი და რუსეთი უკვე ავითარებენ საერთაშორისო სატრანსპორტო დერეფანს.

BRICS-ის ქვეყნებში, კერძოდ, ბრაზილიაში, რუსეთში, ჩინეთში, ინდოეთში, ირანსა და სამხრეთ აფრიკაში რკინის მადნის მსოფლიო მარაგის, დაახლოებით, 30%-ია.

გლობალური სამხრეთის ეკონომიკური ზრდის პოტენციალი და უსაფრთხოების მზარდი გავლენა ხელს უწყობს მისი გლობალური მნიშვნელობის ზრდას.

ექსპორტის კუთხით ჯგუფის როლი შედარებით მცირეა. ბლოკის ექსპორტის თითქმის ორი მესამედი ჩინეთზე მოდის.

მიუხედავად იმისა, რომ BRICS არის „თანაბარი პარტნიორობა იმ ქვეყნებში, რომლებსაც აქვთ განსხვავებული შეხედულებები, მაგრამ აქვთ საერთო ხედვა უკეთესი სამყაროს შესახებ“, როგორც ეს სამხრეთ აფრიკის პრეზიდენტმა კირილ რამაფოსამ განაცხადა, ძნელია უგულებელყო ჩინეთის დიდი როლი, როგორც ეკონომიკური, ასევე პოლიტიკური ძალაუფლების თვალსაზრისით. მსყიდველობითუნარიანობის პარიტეტის მიხედვით, ჩინეთის მშპ აღემატება BRICS-ის დარჩენილი რვა წევრის მთლიან მშპ-ს და ძნელი წარმოსადგენია, რომ ქვეყანამ არ გამოიყენოს ეს ძალა ბლოკის შიგნით მოლაპარაკებებში.

BRICS-ის წევრების გლობალური გავლენა

BRICS ქვეყნების მსოფლიო მშპ-ს, მოსახლეობის, ნავთობის პროდუქციის და საქონლის ექსპორტის წილი

BRICS-ის ხუთმა ქვეყანამ მიაღწია G7-ის ქვეყნების საერთო მსყიდველობითი უნარის პარიტეტზე (მუპ) მორგებულ მშპ-ს, თუმცა ისინი მაინც ჩამორჩებიან G7-ის განვითარებული ეკონომიკის მაჩვენებლით – მშპ ერთ სულ მოსახლეზე, ეკონომიკური განვითარებისა და კეთილდღეობის თვალსაზრისით.

საერთაშორისო სავალუტო ფონდის მონაცემებით, BRICS-ის ხუთი წევრიდან არცერთი არ უახლოვდება იაპონიის მშპ-ს ერთ სულ მოსახლეზე, რაც თავის მხრივ ყველაზე დაბალია G7 ქვეყნებს შორის. PPP-ით მორგებული საერთაშორისო დოლარის გამოყენებით, შეერთებული შტატების მშპ ერთ სულ მოსახლეზე შეადგენს 80,035 აშშ დოლარს, რაც სამჯერ აღემატება ჩინეთის მაჩვენებელს – 23,382 აშშ დოლარს.

 

BRICS და G7 ქვეყნები

G7 და BRICS ქვეყნების მშპ ერთ სულ მოსახლეზე 2023 წელს საერთაშორისო დოლარში მსყიდველუნარიანობის პატიტეტის მიხედვით

გლობალურ ტრანზაქციებში დოლარის დომინირების გამო სულ უფრო იზრდება უკმაყოფილება, რაც მათ დასავლური სანქციების წინაშე აყენებს. BRICS-ის ლიდერები დიდი ხანია, მხარს უჭერენ დედოლარიზაციას.

2023 წლისთვის BRICS საკუთარი ვალუტის შემოღების საკითხს განიხილავდა. კერძოდ, ბრაზილიის პრეზიდენტმა ლულა და სილვამ წევრ ქვეყნებს BRICS-ის საერთო ვალუტის შექმნისკენ მოუწოდა, დოლარის რყევების მიმართ დაუცველობისა და დამოკიდებულების შესამცირებლად.

ჯგუფის ახალი განვითარების ბანკი (NDB) და პირობითი სარეზერვო შეთანხმება (CRA) მსოფლიო ბანკისა და საერთაშორისო სავალუტო ფონდის (IMF) ალტერნატივად განიხილება. BRICS-ის წევრები იმედოვნებენ, რომ ალტერნატიულ საკრედიტო ინსტიტუტებს შეუძლიათ, გაააქტიურონ სამხრეთის ქვეყნების თანამშრომლობა და შეამცირონ დამოკიდებულება დაფინანსების ტრადიციულ წყაროებზე. თუმცა, ალიანსის ეკონომიკური და გეოპოლიტიკური განსხვავების გამო, საერთო ვალუტის შემოღების შესაძლებლობა საკმაოდ დაბალია.

2014 წლის ივლისში, BRICS-ის მეექვსე სამიტზე ფორტალეზაში, BRICS-ის წევრებმა ხელი მოაწერეს დოკუმენტს 100 მილიარდი აშშ$-ის ახალი განვითარების ბანკის (ადრე ცნობილი როგორც „BRICS განვითარების ბანკი“) და სარეზერვო ვალუტის ფონდის შექმნის შესახებ, რომლის ღირებულებაც 100 მილიარდ აშშ$-ზე მეტია. ასევე, ხელი მოეწერა BRICS-ის საექსპორტო საკრედიტო სააგენტოებს შორის თანამშრომლობას.

2024 წლის პრიორიტეტები ასევე მოიცავს ახალი წევრების ინტეგრაციას და BRICS-ის პარტნიორი ქვეყნების ახალი კატეგორიის ჩამოყალიბებას, რომლებიც, სავარაუდოდ, სრული წევრები არ იქნებიან.

ამავდროულად, BRICS უკვე ფიქრობს შემდგომ გაფართოებაზე. ამჟამინდელმა წევრებმა აღნიშნეს, რომ ისინი ცდილობენ, მიიზიდონ მეტი წევრი და პარტნიორი ქვეყანა, რათა წვდომა გააფართოონ რეგიონულ სავაჭრო ბლოკებზე. ჯგუფი თავის კარს ხსნის, ორმოცზე მეტმა ქვეყანამ გამოხატა გაწევრიანების ინტერესი და მინიმუმ ოცმა ითხოვა გაწევრება.

BRICS-ის ქვეყნებს შორის ურთიერთობა ყოველთვის არ არის ჰარმონიული. მაგალითად, ჩინეთის ამბიციები ცენტრალურ აზიაში ზოგიერთის მიერ განიხილება, როგორც რუსული გავლენის უზურპაციის მცდელობა; ინდოეთსა და ჩინეთს შორის სასაზღვრო დავები მუდმივ პრობლემებს ქმნის. რუსეთის შეჭრამ უკრაინაში ასევე გამოიწვია უკმაყოფილება ბლოკში, მისი გლობალური ეკონომიკური გავლენითა და წევრების ურთიერთობების გართულებით დასავლეთთან. რუსეთისთვის BRICS დასავლეთთან დაპირისპირების მორიგი ფრონტია – უკრაინაში შეჭრის გამო დაწესებული დასავლური სანქციების დაძლევის საშუალება და, ამავე დროს, შესაძლებლობა, აჩვენოს დასავლეთს, რომ მას მეგობრები და მოკავშირეები კვლავ ჰყავს.

ჩინეთისთვის ეს ალიანსი მეტი ძალაუფლებისა და გავლენის მოპოვების საშუალებაა, რაც მისთვის აუცილებელია შეერთებულ შტატებთან მეტოქეობაში, ასევე, შესაძლო დაპირისპირების შემთხვევაში. ჩინეთის ინტერესია, შეიქმნას ძლიერი პოლიტიკური და ეკონომიკური საპირწონე იმისა, რასაც „გლობალურ სამხრეთში“ დასავლურ ჰეგემონიად მიიჩნევენ.

სხვადასხვა ქვეყანას სხვადასხვა ინტერესი აქვს, მაგრამ, მემარცხენე ეკონომისტის, საბერძნეთის ყოფილი ეკონომიკის მინისტრის, იანის ვარუფაკისის სიტყვებით, „BRICS ჩინეთია“.

ანალიტიკოსების თქმით, BRICS-ის წევრების მიერ პოსტსაბჭოთა ქვეყნების სუვერენიტეტისა და ტერიტორიული მთლიანობის აღქმა ეფუძნება რუსეთის დამოკიდებულებას.

„BRICS-ის თამაშები“

რუსეთი, უკრაინაში შეჭრისა და მისი ტერიტორიის ანექსიის გამო, საერთაშორისო სპორტული ღონისძიებებიდან გარიცხულია.

„BRICS-ის თამაშები“ ალიანსის წევრი ქვეყნების მიერ ორგანიზებული სპორტული ღონისძიებაა, რომელიც ყოველწლიურად იმართება და, როგორც წესი, ის ქვეყანა ატარებს, ვინც ყოველწლიურ სამიტს მასპინძლობს ხოლმე. „BRICS-ის თამაშები“ პირველად 2017 წელს ჩინეთში ჩატარდა, 2021 წელს მას ინდოეთმა უმასპინძლა, 2023 წელს – სამხრეთ აფრიკამ, 2024 წელს კი – უკვე რუსეთში, თათრეთში, ქალაქ ყაზანში გაიმართა.

გახსნის ცერემონიაზე მონაწილეებს ვიდეოჩართვით პრეზიდენტმა ვლადიმირ პუტინმა მიმართა და თამაშები გახსნილად გამოაცხადა.

თამაშების გახსნის ცერემონიაზე საქართველოს დროშაც გამოჩნდა, თუმცა, საქართველოს მხრიდან ღონისძიებაში მონაწილეობა არავის მიუღია. „BRICS-ის თამაშებში” რუსეთის მიწვევით მხოლოდ ოკუპირებული აფხაზეთისა და ცხინვალის რეგიონების წარმომადგენლები მონაწილეობდნენ.

 

საქართველოს დროშა რუსეთის მიერ ოკუპირებული აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის დე ფაქტო რესპუბლიკების დროშებთან ერთად „BRICS-ის თამაშების“ გახსნის ღონისძიებაზე რუსეთის ფედერაციაში, ქალაქ ყაზანში

როგორც რუსული სამთავრობო-პროპაგანდისტული მედია ТАСС-ი წერდა: „შეჯიბრის სახელის მიუხედავად, მასში მონაწილეობა ნებისმიერი ქვეყნის წარმომადგენელს შეუძლია“. თამაშებზე ოკუპირებული აფხაზეთიდან 49 სპორტსმენი მონაწილეობდა, ოკუპირებული ცხინვალიდან კი – 22.

 

XXI საუკუნის გლობალური ეკონომიკური და პოლიტიკური დინამიკის ფორმირებაში BRICS სავარაუდოდ, უფრო და უფრო დიდ როლს ითამაშებს.

 

გამოყენებული ინტერნეტგვერდები: https://infobrics.org/page/history-of-brics/; https://infobrics.org/

https://publika.ge/saqartvelos-drosha-riskis-tamashebis-gakhsnis-ceremoniaze-gamochnda/;

https://www.statista.com/chart/30638/brics-and-g7-share-of-global-gdp/;

https://www.statista.com/chart/33311/brics-share-of-global-gdp-and-population/;

https://www.statista.com/chart/30641/gdp-per-capita-in-brics-and-g7-countries/.

აპოლიტიკური მოზარდები თუ – ა, პოლიტიკური მოზარდები?!

0

2013 წელს ეროვნულ გამოცდებზე იყო რევაზ ინანიშვილის არაჩვეულებრივი მოთხრობა „ლარა“, რომელიც კარგად გვიჩვენებს, როგორ შეიძლება შეიწიროს სისტემამ ადამიანი, გაანადგუროს როგორც ფიზიკურად, ისე სულიერად. ლარა და ჟულიენი, დედა-შვილი, უვლიან თავიანთ მამასა და ბაბუას, რომელიც ათწლიანი პატიმრობის შემდეგ ავადმყოფობის გამო ცოცხალ-მკვდარი გამოუშვეს ციხიდან. მწერალი საოცარი სიცხადით აღწერს, ერთი მხრივ, ამ კაცის გარეგნობას, რომელიც კარგად ამხელს, რა გადაიტანა მან ამ 10 წელიწადში; და მეორე მხრივ, იმ მზრუნველობას, რომელსაც დედა-შვილი იჩენს მის მიმართ და შეუძლებელს შეძლებენ, თითქმის მკვდარს ფეხზე დააყენებენ. ოდნავ მოღონიერებული ნაპატიმრალი სახლიდან გავა უჩუმრად, გზაში, ფოსტის მახლობლად, ცუდად გახდება, წაიქცევა და ვეღარ უშველიან. გულის ჯიბეში აღმოუჩენენ წერილს ვიღაც უფროსის სახელზე, რომელსაც ახსენებს, რა დამსახურება აქვს, რა გამოიარა, მაგრამ მაინც მზად რომ არის ქვეყნის სამსახურისთვის და ერთგულებას უმტკიცებს იმით, რომ ასმენს საკუთარ შვილსა და შვილიშვილს: საეჭვო გზით შეძენილ იაპონურ ტრანზისტორში უსმენენ ქვეყნისთვის მტრულ გადმოცემებს საზღვარგარეთიდან და ინფორმაციას ავრცელებენო.

 

მახსოვს, მაშინ განგაში ატყდა განათლების სფეროში, რადგან აბიტურიენტების დიდმა ნაწილმა არსობრივად ვერ გაიგო ნაწარმოები, მწერლის მთავარი სათქმელი ვერ ამოიცნო, ვერ გაიაზრა კონტექსტი და ნაპატიმრალს საქციელი მოუწონა, სამშობლოს უერთგულაო. ეს ნაწარმოები გახდა ლაკმუსის ქაღალდი იმისა, რომ რაღაცას სწორად და საკმარისად არ ვასწავლიდით. მას მერე ყოველთვის ვაკითხებ ჩემს მოსწავლეებს ამ მოთხრობას, ვაწერინებ ანალიზს და მერე შიშით ვკითხულობ მათ ნაწერებს – მათი ნაშრომების მიხედვით ვამოწმებ საკუთარ თავს, სწორად ვასწავლი თუ არა, რასაც ვასწავლი.

 

ვფიქრობ, ეს შემთხვევა კარგი შესავალია იმ თემაზე სასაუბროდ, რომელიც ძალიან მაწუხებს და იმდენად მაწუხებს, ვერ მოვისვენე, სანამ ჩემი შემაწუხებელი ფიქრები სტატიად არ ვაქციე.

 

ბოლო პერიოდში ჩვენს ქვეყანაში განვითარებულმა მოვლენებმა გაააქტიურა საზოგადოების მოქალაქეობრივი პასუხისმგებლობა და განსაკუთრებით კარგად გამოჩნდა ახალგაზრდების როლი სამოქალაქო მოძრაობაში (თუმცა არც სხვა წლებში ყოფილა მეორეხარისხოვანი), მაგრამ ორაზროვანი დამოკიდებულება გამოიწვია ამ ყველაფერში სასკოლო საზოგადოების აქტიურად ჩართვამ. ეს ორაზროვნება განსაკუთრებით შეეხო ორ სეგმენტს: მასწავლებლებსა და მოსწავლეებს (ადმინისტრაცია პასიურობით გამოირჩევა, მშობლების აქტიურობა არავის უკვირს). განსაკუთრებით მგრძნობიარე აღმოჩნდა საზოგადოება მოსწავლეების აქციების მიმართ და ამ საკითხშიც საზოგადოება, სულ მცირე, ორად გაიყო.

 

ამ სტატიაში ვეცდები, თავი მოვუყარო იმ რამდენიმე არგუმენტსა და გარემოებას, რომლებიც, ჩემი აზრით, აჩვენებს, რომ მოსწავლეების საზოგადოების აქტიურ წევრებად ჩამოყალიბება ძალიან მნიშვნელოვანია.

 

დავიწყოთ იმით, რომ აპოლიტიკურობა სამოქალაქო განათლების ლექსიკონში ასეა განმარტებული: პოლიტიკური მოვლენების, აქტიური საზოგადოებრივი ცხოვრების მიმართ უარყოფითი ან უგულებელყოფითი დამოკიდებულება.

 

ხოლო უცხო სიტყვათა ლექსიკონში აპოლიტიკურის განმარტება შემდეგნაირია:

Gk. Apolitikos, „ ვინც სახელმწიფო საქმეში არ მონაწილეობს“,

ვინც თავს არიდებს საზოგადოებრივ-პოლიტიკურ ცხოვრებაში მონაწილეობას.

 

ორივე განმარტებაში ხაზგასმულია საზოგადოებრივი ცხოვრება, რომელიც, ჩემი აზრით, ძალიან მნიშვნელოვანი უნდა იყოს თითოეული მოქალაქისთვის, განურჩევლად ასაკისა, სქესისა, ეროვნებისა, რელიგიისა და ა.შ.

 

სასკოლო საზოგადოებისთვის მთავარი დოკუმენტი, ზოგადი განათლების ეროვნული მიზნების ჩამონათვალი, იწყება შემდეგი პუნქტებით:

ა) ეროვნულ-სახელმწიფოებრივი ღირებულებების მქონე, ოჯახის, საზოგადოებისა და სახელმწიფოს წინაშე საკუთარი უფლებების, მოვალეობებისა და პასუხისმგებლობის მცოდნე მოქალაქის აღზრდა;

ბ) სახელმწიფო ენის, კულტურის, საქართველოს ისტორიის მცოდნე, სახელმწიფოებრივად მოაზროვნე და პატრიოტი მოქალაქის აღზრდა.

 

რა თქმა უნდა, ამ მიზნების მიღწევა ერთბაშად, სკოლის დამთავრებისთანავე, შეუძლებელია, თუ თანდათან, ზომიერად, შესაბამისი რესურსებითა და მეთოდებით, დიდი სიფრთხილითა და რუდუნებით არ ჩაეყარა საფუძველი.

 

უფრო ვიწრო, კონკრეტული საგნობრივი ჭრილიდან თუ შევხედავთ, ქართული ენისა და ლიტერატურის საბაზო და საშუალო საფეხურის საგნობრივ სტანდარტში, ერთ-ერთ სამიზნე ცნებადაა მოცემული კონტექსტი:

 

საბაზო საფეხურის სტანდარტში – კონტექსტური ფაქტორები: (მაგ., კონკრეტული ტექსტის შექმნის ეპოქა, ადგილი, კულტურული არეალი, რეალიები (მაგ., საზოგადოებრივ-პოლიტიკური, სოციოკულტურული); ფასეულობები, ცოდნის დონე;

 კონკრეტული ავტორის გამოცდილება (ცხოვრებისეული და სულიერი) – ბიოგრაფიის კონკრეტული დეტალ(ებ)ი, სოციოკულტურული გარემო; ფასეულობები, დამოკიდებულებები).

საშუალო საფეხურის სტანდარტში – კონტექსტი ისტორიული და სოციოკულტურულიქართული ლიტერატურის პერიოდები; თხზულების თანადროული ეპოქის ისტორიული ვითარება/ისტორიული რეალიები, საზოგადოებრივი ცხოვრების რეალიები; ეპოქისთვის დამახასიათებელი თემატიკა/პრობლემატიკა, ღირებულებები; წარმოდგენები სამყაროზე, ადამიანზე, დამოკიდებულებები, შეხედულებები განათლებაზე/სწავლა-აღზრდაზე; მსოფლმხედველობრივი და მორალურ-ეთიკური ორიენტირები; ლიტერატურული მიმდინარეობები. ბიოგრაფიული კონტექსტი მწერლის ბიოგრაფიის კონკრეტული ფაქტები, მოვლენები, სოციალური გარემო, განათლება, სულიერი გამოცდილება; კულტურათა დიალოგი.

მოცემული ამონარიდები გვკარნახობს, რომ თუ არ ვცდილობთ, მოსწავლეებში გავაღვივოთ ინტერესი ჩვენი ქვეყნის საზოგადოებრივი ცხოვრების მიმართ, თუ ტექსტებს ვასწავლით კონკრეტული კონტექსტის გარეშე, გამოდის, რომ არ ვითვალისწინებთ მასწავლებლებისთვის უმნიშვნელოვანეს დოკუმენტებს. და დოკუმენტებსაც თავი რომ დავანებოთ, არასრულყოფილად, გაუაზრებლად, გაუთავისებლად ვასწავლით, რასაც ვასწავლით.

ზემოთ ჩამოთვლილს ემატება ისიც, რომ მოსწავლეების საყვარელი და მარადიული კითხვაა: რასაც ვსწავლობ, რისთვის ვსწავლობ? რაში გამომადგება? ამიტომ თითოეული საგნის მასწავლებლის საფიქრალი სწორედ ისაა, რომ თავის მოსწავლეებს კონკრეტული საგნის პრაქტიკულობა დაანახოს. ჩემი აზრით, ეს პრობლემა არ დგას ლიტერატურის სწავლებისას, თუ სწორად მივიყვანთ მოსწავლეებს ნაწარმოებებთან და სწორად მიყვანა ნიშნავს იმას, რომ მოზარდმა ტექსტებში ამოკითხული თემები, პრობლემები საკუთარ თავს, ცხოვრებას, ყოველდღიურობას დაუკავშიროს, გაავლოს კრიტიკული ან ემოციური პარალელები, ან პირიქით, ისწავლოს საკუთარი თუ სხვისი ცხოვრებისთვის შორიდან, დამკვირვებლის თვალით შეხედვა და ისე აწონ-დაწონა, შეფასება, გადაფასება მოვლენებისა თუ ღირებულებების. ეს ყველაფერი, თავის მხრივ, უკავშირდება 21-ე საუკუნის უმნიშვნელოვანეს უნარებს: კრიტიკულ აზროვნებას, ემოციურ ინტელექტსა და მედიაწიგნიერებას. როგორ უნდა ვასწავლოთ მოსწავლეებს კრიტიკული აზროვნება, თუ ნაწარმოებებში ასახულ საკითხებს ცხოვრებას არ დაუკავშირებენ და რეალურ ცხოვრებაში არ ეცდებიან, პრობლემებს სხვადასხვა კუთხით შეხედონ და გააანალიზონ?! ან როგორ შეიძლება, 21-ე საუკუნის ახალგაზრდას არ განვუვითაროთ ემოციური ინტელექტი, რომელიც გულისხმობს როგორც საკუთარი ემოციების მართვას, ასევე გარშემომყოფთა მიმართ ემპათიას, სხვების გრძნობების, დარდის, ტკივილის გაზიარებას, თანაგანცდას?! ემპათია იმიტომაა მნიშვნელოვანი, რომ სამომავლოდ ისეთ ზრდასრულებად არ ჩამოყალიბდნენ, როგორებიც ფრანც კაფკას მცირე, მაგრამ ბევრისმთქმელი ტექსტის პერსონაჟები არიან. აქვე დავურთავ:

 

„კაცი რომ კაცს მისდევს“

„როცა ღამით ქუჩაში მისეირნობ და ხედავ, რომ საწინააღმდეგო მიმართულებით ვიღაც გამორბის, შენ ამ უცნობს ხელს არ სტაცებ, არ შეაჩერებ, თუნდაც სუსტი იყოს და ჩამოფლეთილიც, თუნდაც ვინმე მისდევდეს და ყვიროდეს, დააკავეთო… შენ უცნობს სირბილში ხელს არ შეუშლი… რადგან ღამეა და შენი ბრალი არაა, რომ ქუჩა მთვარის შუქითაა განათებული; ამას გარდა, იქნებ ისინი თავს იქცევენ ურთიერთდევნით, იქნებ ორივე ვიღაც მესამეს მისდევს; იქნებ პირველს უდანაშაულოდ გამოედევნენ; იქნებ მეორეს პირველის მოკვლა უნდა და შენ მკვლელობის თანამონაწილე ხომ არ გახდები?! იქნებ ამ ორმა ერთმანეთის არა იცის რა და ორივე თავისთვის გარბის საკუთარი სახლისაკენ; იქნებ ესენი მთვარეულები არიან; იქნებ პირველს იარაღიც აქვს თან… და ბოლოს, ნუთუ უფლება არ გვაქვს, გადაღლილნი ვიყოთ? განა ცოტა ღვინო არ დაგვილევია? და შენ გიხარია, რომ ორივე თვალს მიეფარა…“.

 

…და რაც მთავარია, უკვე სასურველი კი არა, აუცილებელი იარაღია მედიაწიგნიერება, რადგან რეალური ცხოვრების გვერდით მედიაცხოვრებაც მჩქეფარე, საინტერესო და სახიფათოა. მოზარდმა აუცილებლად უნდა იცოდეს, როგორ გაარჩიოს ერთმანეთისგან ნამდვილი და მცდარი ინფორმაცია, გააანალიზოს, ვინ და რატომ ავრცელებს ამა თუ იმ შეხედულებას. წავიდა ყვარყვარესა და ბეგლარა მეწისქვილის მიერ ნაცარში დახაზული პოლიტიკური სტრატეგიების დრო, ახალი თაობისთვის მარტივად ხელმისაწვდომია ნებისმიერი ტიპის ინფორმაცია, მით უმეტეს, რომ არც ენის ბარიერი უშლის უმეტესობას ხელს, მთავარია, რაიმეს გაგება და შესწავლა მოინდომონ.

 

ყველაფერი, რაც ზემოთ განვიხილე, მიუთითებს იმაზე, რომ თუ მოზარდს თავისი ქვეყანა უყვარს, აინტერესებს, რა ხდება სამშობლოში და რა აწუხებს საზოგადოებას, გრძნობს მოქალაქეობრივ პასუხისმგებლობას, კრიტიკულად აზროვნებს, აქვს ცოდნა და ემპათია, ის ვერ იქნება აპოლიტიკური.

 

აქვე არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ბავშვთა კონვენციის მე-13 მუხლის მიხედვით: ბავშვს უფლება აქვს თავისუფლად გამოხატოს თავისი აზრი; ეს უფლება შეიცავს ნებისმიერი სახის ინფორმაციისა და იდეის მოძიების, მიღების და გადაცემის თავისუფლებას საზღვრების მიუხედავად, ზეპირი, წერილობითი ან ბეჭდვითი ფორმით, ხელოვნების ნაწარმოების ფორმით ან ბავშვის არჩევანის შესაბამისად სხვა საშუალებების დახმარებით.

 

მე-15 მუხლის მიხედვით: 1. მონაწილე სახელმწიფოები აღიარებენ ბავშვის ასოციაციის თავისუფლებისა და მშვიდობიანი კრებების თავისუფლების უფლებას. ეს ნიშნავს, რომ იმ ბავშვებს, კითხვები რომ უჩნდებათ ქვეყანაში მიმდინარე მოვლენებზე, პასუხების მიღების უფლება აქვთ; აზრის გამოთქმა თუ სურთ, ამის უფლებაც აქვთ, აქციაზე დგომას თუ გადაწყვეტენ, ამის უფლებაც აქვთ და ზრდასრულებს კი, პირიქით, არ გვაქვს უფლება, არ ვუპასუხოთ, გავაჩუმოთ, კარები ჩავუკეტოთ, ხელი შევუშალოთ. ჩვენ გვევალება, როგორც ყოველთვის, ამ შემთხვევაშიც ვიყოთ ძალიან ფრთხილი, მოზომილი და მზრუნველი მათ მიმართ. უბრალოდ, ხელი უნდა შევუწყოთ, რომ მართონ თავიანთი ინტერესი, ემოცია და ენერგია. არახალია, რომ ძველთან დაპირისპირება, განვითარებისკენ სწრაფვა და პროტესტანტობა ყველა ეპოქის მოზარდის მახასიათებელია. ამის ძალიან ცნობილ მაგალითებსაც გავიხსენებ:

 

მარო მაყაშვილი სრულიად ახალგაზრდა შეეწირა სამშობლოს. მისი დღიური,17 წლისა რომ წერს, მოიცავს ყველა იმ თემას, რომლებიც ერთდროულად ეხება სოციალურ-პოლიტიკურ საკითხებს და უმეტესობა დღესაც აქტუალურია ( იხილეთ ვიდეო).

 

1956 წელს სულ რაღაც 17 წლისები იყვნენ ზვიად გამსახურდია და მერაბ კოსტავა, არალეგალური ახალგაზრდული პატრიოტული ორგანიზაცია „გორგასლიანი“ (შეუერთდნენ გურამ დოჩანაშვილი, ვოვა სიხარულიძე და კიდევ რამდენიმე ახალგაზრდა) რომ დააარსეს, გაზეთს გამოსცემდნენ და ანტისაბჭოთა პროკლამაციებს ავრცელებდნენ ქალაქში. დაისაჯნენ კიდეც ამისთვის.

 

16-17 წლისები იყვნენ ეკა ბეჟანიშვილი და თამრიკო ჭოველიძე – 9 აპრილის ტრაგედიის ყველაზე მცირეწლოვანი მსხვერპლები.

 

კიდევ ბევრი ადამიანის გახსენება შეიძლება, ბევრის სახელიც მე არ მეცოდინება, ფაქტი ერთია, აქ ჩამოთვლილ მოზარდებზე ახლა არავინ ამბობს (ალბათ, თანამედროვეების ნაწილი აკრიტიკებდა კიდეც), რა უნდოდათ იქ, სადაც იყვნენ, რა მათი საქმე იყო პოლიტიკა, დამსხდარიყვნენ და მშვიდად ესწავლათო…

 

სანამ ამ ჩემს საფიქრალს ვეჯახირებოდი და სტატიას დავასრულებდი, შემთხვევით გადავაწყდი ინტერნეტსივრცეში ძალიან საინტერესო ექსპერიმენტს, პროექტს, რომელშიც მონაწილეობენ 15 მოზარდი და მასწავლებელი (ფილოსოფოსი) ლევან ღამბაშიძე. ისინი არიან ერთმანეთის ოპონენტები და ძალიან საინტერესოდ მსჯელობენ, თავიანთ არგუმენტებს წარმოადგენენ თემაზე: აქვს თუ არა მასწავლებელს უფლება, განიხილოს მიმდინარე პოლიტიკური მოვლენები მოსწავლეებთან ერთად? ყველაზე მთავარი ამ ვიდეოში ჩემთვის არის იმის დანახვა, რომ მასწავლებელი მოსწავლეებთან ერთად ცდილობს, პასუხი იპოვოს იმ კითხვაზე, რომელიც აწუხებს მათ და სასკოლო თუ არასასკოლო საზოგადოებას. საშუალებას აძლევს მოზარდებს, თავისუფლად გამოთქვან თავიანთი შეხედულებები, იყვნენ კრიტიკული, იფიქრონ არგუმენტებზე და თუ სხვისი არგუმენტი აღმოჩნდა დამარწმუნებელი, აღიარებაც შეძლონ. უყურეთ თქვენც: https://www.youtube.com/watch?v=1KyWTySN6vo

 

 

 

 

 

 

 

ვიდეობლოგი

მასწავლებლის ბიბლიოთეკას ახალი წიგნი შეემატა- სტატიები განათლების საკითხებზე

ჟურნალ „მასწავლებლის“ თითოეული ნომრის მომზადებისას, ცხადია, ვფიქრობთ მასწავლებელზე და იმ საჭიროებებზე,რომელთა წინაშეც ის ახლა დგას. ვფიქრობთ მასწავლებელზე, რომელიც ჩვენგან დამოუკიდებლადაც ფიქრობს, როგორ მოემზადოს გაკვეთილისთვის, რა...