ოთხშაბათი, ივნისი 18, 2025
18 ივნისი, ოთხშაბათი, 2025

ექვსი ქუდის მეთოდი ერთი ამოცანის ანალიზისათვის

0

თანამედროვე საგანმანათლებლო პროცესი მასწავლებლისგან მოითხოვს მოსწავლეებისათვის არა მხოლოდ საგნობრივი ცოდნის გადაცემას, არამედ კრიტიკული, კრეატიული და სისტემური აზროვნების უნარების განვითარებას. ამ მიზნის მისაღწევად სხვადასხვა ეფექტური პედაგოგიური მიდგომა არსებობს. ერთ-ერთი გამორჩეული ინსტრუმენტია ედვარდ დე ბონოს “აზროვნების ექვსი ქუდის” მეთოდი, რომელიც მოსწავლეებს საშუალებას აძლევს, კონკრეტული საკითხი ან პრობლემა ექვსი განსხვავებული პერსპექტივიდან გააანალიზონ. სტატიაში გაგიზიარებთ მე-10 კლასელებთან ჩატარებული გაკვეთილის დეტალური გეგმას, სადაც რეალურ კონტექსტზე დაფუძნებული ამოცანა – ნაკრძალის ტბაში თევზების რაოდენობის ოპტიმიზაცია – მოსწავლეებმა ამოხსნის შემდეგ “აზროვნების ექვსი ქუდის” მეთოდით გააანალიზეს. ამ მიდგომამ არა მხოლოდ გააღრმავა მათი მათემატიკური ცოდნა, არამედ ხელი შეუწყო ანალიტიკური და შემოქმედებითი უნარების გააქტიურებას და ტრადიციული საგაკვეთილო პროცესი მოსწავლეთა აქტიური ჩართულობისა და მრავალმხრივი აზროვნების ხელშემწყობ გარემოდ გარდაქმნა.

თემატური ბლოკი  . ალგებრა

თემა: განტოლება, უტოლობა, სისტემა

საკითხი:  წრფივი დაპროგრამების ამოცანები (ორი ცვლადის შემთხვევა).

სამიზნე ცნება:
მათემატიკური მოდელი:

ცვლადების განსაზღვრა; მიზნობრივი ფუნქციის ჩამოყალიბება (მაქსიმიზაცია/მინიმუმამდე დაყვანა); შეზღუდვების გათვალისწინებით განტოლებებისა და უტოლობების გრაფიკული გამოსახვა საკოორდინატო სიბრტყეზე.

 

კანონზომიერება:

ცვლადებს შორის კავშირები და ურთიერთდამოკიდებულებები მოცემულ სისტემაში; წრფივი ურთიერთობები მიზნობრივ ფუნქციასა და შეზღუდვებში; დასაშვები არეალის განსაზღვრა შეზღუდვების საფუძველზე; საკვანძო წერტილების (დასაშვები არეალის წვეროების) როლი ოპტიმალური გადაწყვეტილების ძიებაში.

 

ლოგიკა: თანმიმდევრული და დასაბუთებული მსჯელობა; შეზღუდვების სწორი ინტერპრეტაცია; დასაშვები არეალის განსაზღვრა; პრობლემის გადასაჭრა; დასკვნების გაკეთება და ოპტიმალური გადაწყვეტილების ძიება.

 

მისაღწევი შედეგები სტანდარტის მიხედვით (მათ.საშ.2):

  • უცნობი რაოდენობის, ცვლადი სიდიდეების წარმოდგენა.
  • ალგებრულ გამოსახულებათა ფორმებს შორის კავშირის დამყარება.
  • ცხოვრებაში მიმდინარე მოვლენების მათემატიკური მოდელირება და წარმოდგენა ცვლადის, ალგებრული გამოსახულების, განტოლების ან უტოლობის საშუალებით.
  • პრობლემის გადაჭრა.

გაკვეთილის მიზანი:

  • მოსწავლეებმა შეძლონ მათემატიკური ამოცანის ანალიზი სხვადასხვა პერსპექტივიდან “აზროვნების ექვსი ქუდის” მეთოდის გამოყენებით.
  • განუვითარდეთ კრიტიკული, ლოგიკური, ეკოლოგიური და ეკონომიკური აზროვნების უნარები.
  • ისწავლონ გადაწყვეტილების მიღების პროცესში სხვადასხვა ფაქტორების გათვალისწინება.
  • გაიაზრონ რესურსების შეზღუდვისა და ოპტიმიზაციის მნიშვნელობა რეალურ ცხოვრებისეულ სიტუაციებში.

რესურსები:

  • დაფა ან პროექტორი
  • ფერადი მარკერები; ფლიპჩარტის ქაღალდი
  • ექვსი სხვადასხვა ფერის ქაღალდის ან ქუდების ნაკრები (თეთრი, წითელი, შავი, ყვითელი, მწვანე, ლურჯი)
  • ამოცანის ტექსტი

 

აქტივობა 1: გაკვეთილის თემისა და მიზნების გაცნობა (5 წუთი)

ორგანიზების ფორმა: საერთო საკლასო

მოსწავლეებს გავაცანი გაკვეთილის თემა და მოკლედ მიმოვიხილე “აზროვნების ექვსი ქუდის” მეთოდის არსი, ავუხსენი თითოეული ქუდის სიმბოლური დატვირთვა და ის წესი, რომლის მიხედვითაც ჯგუფებს მოუწევდათ მუშაობა – თითოეული ქუდის პერსპექტივიდან გარკვეული დროის განმავლობაში და შემდეგ თავიანთი მოსაზრებების წარდგენა.

    • თეთრი ქუდი: ფაქტები, მონაცემები, ობიექტური ინფორმაცია.
    • წითელი ქუდი: ემოციები, ინტუიცია, გრძნობები (დასაბუთების გარეშე).
    • შავი ქუდი: კრიტიკული შეფასება, რისკები, პოტენციური პრობლემები.
    • ყვითელი ქუდი: დადებითი მხარეები, სარგებელი, შესაძლებლობები.
    • მწვანე ქუდი: კრეატიულობა, ახალი იდეები, ალტერნატიული გადაწყვეტილებები.
    • ლურჯი ქუდი: პროცესის მართვა, შეჯამება, დასკვნების გამოტანა.

აქტივობა 2: ამოცანის ამოხსნა (12-15 წუთი)

მოსწავლეთა ორგანიზება: ჯგუფური და საკლასო მუშაობა

ამოცანა

ნაკრძალის ტბაში ყოველ გაზაფხულს ორი სახის თევზებს უშვებენ. პირველი სახეობის თევზის საშუალო მასა 0,6 კგ-ია, მეორე სახეობისა კი 0,3კგ. მათთვის ორი სახის საკვებია საჭირო: პირველი სახეობის ერთი თევზისათვის დღეში 3 ერთეული A საკვებია საჭირო და კიდევ 3 ერთეული B საკვები, მეორე სახეობის ერთი თევზისათვის შესაბამისად A სახის საკვების 1 ერთეული  და კიდევ B სახის საკვების 2 ერთეული. ამასთანავე ყოველდღიური მარაგი A სახის საკვებისა არ უნდა აღემატებოდეს  600 ერთეულს, ხოლო B სახის საკვებისა 900 ერთეულს. როგორ დავგეგმოთ თევზების რაოდენობა რომ მათი საერთო მასა მაქსიმალური იყოს?

საერთო საწყისი წერტილის შესაქმნელად და ანალიზზე (“ექვსი ქუდის” მეთოდი) ყურადღების გადასატანად, გაკვეთილი ამოცანის ამოხსნით დავიწყე. მოსწავლეები დავყავი ოთხ ჯგუფად და თითოეულს შემდეგი კითხვები მივეცი:

ჯგუფი 1: ცვლადების განსაზღვრა და მიზნობრივი ფუნქცია

  • რამდენი სახის თევზი ჰყავთ ნაკრძალის ტბაში?
  •  რა არის თითოეული სახეობის საშუალო მასა?
  • რა უნდა აღვნიშნოთ ცვლადებით, რომ გავიგოთ თითოეული სახეობის რამდენი თევზი უნდა გავუშვათ? (მაგალითად, პირველი სახეობის თევზების რაოდენობა იყოს „x“, ხოლო მეორე სახეობის „y“).
  • რას გვეკითხება ამოცანა? (ჩვენი მიზანი ამ ამოცანაში რა არის? )
  • როგორ გამოვსახოთ მათემატიკურად თევზების საერთო მასა, თუ ვიცით თითოეული სახეობის რაოდენობა (x და y) და მათი საშუალო მასა?

ჯგუფი 2: A საკვების შეზღუდვა

  • რა სახის საკვები სჭირდებათ თევზებს?
  • რამდენი ერთეული A საკვები სჭირდება დღეში პირველი სახეობის ერთ თევზს?
  • რამდენი ერთეული A საკვები სჭირდება დღეში მეორე სახეობის ერთ თევზს?
  • რა არის A საკვების მაქსიმალური მარაგი?
  • როგორ ჩავწეროთ უტოლობის სახით შეზღუდვა, რომელიც გვიჩვენებს, რომ A საკვების საერთო მოხმარება არ უნდა აღემატებოდეს მის მარაგს, თუ ვიცით თითოეული სახეობის თევზების რაოდენობა (x და y)?

ჯგუფი 3: B საკვების შეზღუდვა

  • რა სახის საკვები სჭირდებათ თევზებს?
  • რამდენი ერთეული B საკვები სჭირდება დღეში პირველი სახეობის ერთ თევზს?
  • რამდენი ერთეული B საკვები სჭირდება დღეში მეორე სახეობის ერთ თევზს?
  • რა არის B საკვების მაქსიმალური მარაგი?
  • როგორ ჩავწეროთ უტოლობის სახით შეზღუდვა, რომელიც გვიჩვენებს, რომ B საკვების საერთო მოხმარება არ უნდა აღემატებოდეს მის მარაგს, თუ ვიცით თითოეული სახეობის თევზების რაოდენობა (x და y)?

ჯგუფი 4: არაუარყოფითობის შეზღუდვები და დასაშვები არეალი

  • შეიძლება თუ არა თევზების რაოდენობა იყოს უარყოფითი რიცხვი? რატომ?
  • როგორ ჩავწერთ მათემატიკურად ამ ფაქტს x და y ცვლადებისთვის? (x ≥ ?, y ≥ ?)
  • თუ წარმოვიდგენთ საკოორდინატო სიბრტყეს, სადაც x არის აბსცისათა ღერძი და y ორდინატთა, რა არეალს შემოფარგლავს ეს არაუარყოფითობის შეზღუდვები?

ამოხსნა და დასკვნები

მას შემდეგ, რაც თითოეულმა ჯგუფმა წარმოადგინა თავისი ნაწილი დაფაზე და შევჯერდით ყველა შეზღუდვასა და მიზნობრივ ფუნქციაზე, შემდეგი ნაბიჯები მთელი კლასის მონაწილეობით დავამუშავეთ. მოსწავლეებმა უპასუხეს ჩემს მიერ დასმულ შემდეგ კითხვებს:

  • თუ გრაფიკული მეთოდის გამოყენებას გადავწყვეტთ, რა ნაბიჯები უნდა გადავდგათ? (მაგალითად, შეზღუდვების შესაბამისი წრფეების აგება, დასაშვები არეალის პოვნა).
  • რა არის „დასაშვები არეალი“ ამ ამოცანაში? რას ნიშნავს, რომ x და y მნიშვნელობები ამ არეალში უნდა იყოს?
  • რა მნიშვნელობა აქვს დასაშვები არეალის წვეროებს გრაფიკული მეთოდით ამოხსნისას?

ამ ნაბიჯებმა ხელი შეუწყო ამოცანის ამოხსნის სრული სურათის ერთობლივად აწყობას.

დაიხაზა ჩამოყალიბებული უტოლობების შესაბამისი წრფეები საკოორდინატო სიბრტყეზე, მოინიშნა ყველა დაწესებული შეზღუდვის დამაკმაყოფილებელი არე. დაადგინეს იმ წერტილების კოორდინატები, სადაც შემზღუდველი წრფეები ერთმანეთს კვეთენ და რომლებიც დასაშვები არეალის კუთხეებს წარმოადგენენ. თითოეული ნაპოვნი წვეროს კოორდინატები ჩასვეს მიზნობრივ ფუნქციაში (M=0,6x+0,3y) და გამოთვალეს შესაბამისი მნიშვნელობა. იპოვეს ის წვერო, რომელზეც მიზნობრივი ფუნქცია იღებს მაქსიმალურ მნიშვნელობას. ეს წერტილი განსაზღვრავს პირველი და მეორე სახეობის თევზების ოპტიმალურ რაოდენობას, რომელიც უზრუნველყოფს მაქსიმალურ საერთო მასას.

საბოლოოდ, მოსწავლეებმა ერთად გააანალიზეს მიღებული შედეგები და ჩამოაყალიბეს ამოცანის საბოლოო პასუხი.

აქტივობა 3: აზროვნების ექვსი ქუდი (10-12 წუთი)

მოსწავლეთა ორგანიზება: ჯგუფური მუშაობა

მოსწავლეებს ვუხსნი, რომ ამ ამოცანისთვის ახლა უნდა გამოიყენონ “აზროვნების ექვსი ქუდის” მეთოდი, რათა უფრო ღრმად გაანალიზონ ამოცანის პირობები, შედეგები და შესაძლო ალტერნატივები.

კლასი დავყავი ექვს ჯგუფად. თითოეულ ჯგუფს გადავეცი განსხვავებული ფერის ქაღალდის ქუდი. თითოეულ ჯგუფს მივეცი დავალება, გააანალიზონ ამოცანა “ნაკრძალის ტბაში თევზების გაშვების” შესახებ იმ კონკრეტული ქუდის პერსპექტივიდან, რომელიც მათ ერგოთ.

თეთრი ქუდი (ფაქტები და ინფორმაცია):

·         რა კონკრეტული რიცხვები და მონაცემებია მოცემული ამოცანაში (თევზების მასა, საკვების მოთხოვნილება, მარაგები)?

·         რა არის ცნობილი თითოეული სახეობის თევზის შესახებ?

·         რა არის მიზანი ამ ამოცანის ამოხსნის? (მაქსიმალური საერთო მასა)?

წითელი ქუდი (ემოციები და ინტუიცია):

·         რა გრძნობები გიჩნდებათ ამ ამოცანის წაკითხვისას?

·         რა არის/იყო თქვენი პირველი ინტუიციური აზრი იმის შესახებ, თუ რომელი თევზი უნდა გაუშვან მეტი? რატომ?

·         ხომ არ გებადებათ რაიმე ეთიკური კითხვა ამ სიტუაციასთან დაკავშირებით?

შავი ქუდი (კრიტიკული შეფასება და რისკები):

·         რა შეზღუდვები არსებობს ამოცანაში? რა შეიძლება იყოს არასწორად გათვალისწინებული?

·         რა პოტენციური პრობლემები შეიძლება წარმოიშვას ამ გადაწყვეტილების მიღების შემდეგ რეალურ ცხოვრებაში (მაგ., საკვების ხარისხი, თევზების დაავადებები)?

·         არის თუ არა რაიმე რისკი, რომ მაქსიმალური მასის მიღწევა სხვა პრობლემებს გამოიწვევს ეკოსისტემაში?

ყვითელი ქუდი (დადებითი მხარეები და შესაძლებლობები):

·         რა სარგებელი შეიძლება მოჰყვეს ამ თევზების გაშვებას ნაკრძალისთვის?

·         რა დადებითი შედეგები შეიძლება ჰქონდეს მაქსიმალური საერთო მასის მიღწევას?

·         ხომ არ არსებობს რაიმე გრძელვადიანი დადებითი ეფექტი?

მწვანე ქუდი (კრეატიულობა და ახალი იდეები):

·         ხომ არ არსებობს თევზების რაოდენობის დაგეგმვის სხვა გზები, გარდა ამ ამოცანაში მოცემულისა?

·         შეიძლება თუ არა რაიმე ინოვაციური მიდგომის გამოყენება საკვების მარაგის გაზრდის ან თევზების კვების რაციონის ოპტიმიზაციისთვის?

·         ხომ არ შეიძლება სხვა სახეობის თევზის დამატება, რომელსაც განსხვავებული მახასიათებლები აქვს?

ლურჯი ქუდი (პროცესის კონტროლი და შეჯამება)

·         როგორ მიმდინარეობს ჩვენი აზროვნების პროცესი ამ ამოცანაზე მუშაობისას?

·         რა იყო თითოეული ქუდის მთავარი მიზანი?

·         როგორ დაგვეხმარა ექვსივე პერსპექტივის განხილვა ამოცანის უკეთ გააზრებაში?

 

მოსწავლეები მსჯელობდნენ თავიანთ ჯგუფებში და მოამზადეს მოკლე პრეზენტაციები (1-2 ძირითადი იდეის სახით) თავიანთი ქუდის შესაბამისად.

აქტივობა 4: პრეზენტაცია და განხილვა (5-7წუთი)

თითოეულმა ჯგუფმა წარადგინა თავისი ანალიზი შესაბამისი ქუდის პერსპექტივიდან (ლურჯი ქუდის გარდა). პრეზენტაციების შემდეგ, წარვმართე დისკუსია და ფოკუსირება გავაკეთე შემდეგ საკითხებზე:

  • როგორ განსხვავდება თითოეული ქუდის მიერ შემოთავაზებული ხედვა?
  • რა ახალი ასპექტები დაინახეთ ამოცანაში სხვადასხვა პერსპექტივის მოსმენის შემდეგ?
  • რამდენად მნიშვნელოვანია თითოეული ქუდის პერსპექტივა რეალური გადაწყვეტილების მიღებისას?
  • როგორ შეიძლება ამ მეთოდის გამოყენება სხვა მსგავსი პრობლემების გადასაჭრელად?

ბოლოს კი ლურჯი ქუდის ჯგუფმა შეაჯამა დისკუსიის ძირითადი შედეგები და აღნიშნა, თუ როგორ დაეხმარა მათ ექვსივე ქუდის გამოყენება ამოცანის უფრო სრულყოფილად გაანალიზებაში. გიზიარებთ მოსწავლეთა საპრეზენტაციოდ გამოტანილ ნამუშევრებს ფოტოს სახით:

აქტივობა 5.  შეფასება (3-4 წუთი):

მოსწავლეებს ვთხოვე, მოკლედ გაეზიარებინათ თავიანთი შთაბეჭდილებები გაკვეთილის შესახებ და გამოეხატათ, რამდენად კარგად გაიგეს საკითხი ექვსი ქუდის მეთოდის გამოყენებით და როგორ იგრძნეს თავი თითოეული ქუდის როლში.

მოსწავლეთა შეფასებამ, მათმა მოტივაციამ და აქტიურმა ჩართულობამ აჩვენა, რომ “აზროვნების ექვსი ქუდის” მეთოდის გამოყენება მათემატიკის გაკვეთილზე, კონკრეტული და პრაქტიკული ამოცანის მაგალითზე, ეფექტური სასწავლო ინსტრუმენტია საკითხის გასააზრებლად. მოსწავლეებმა შეძლეს მათემატიკური ამოცანის მიღმა დაენახათ რეალური სამყაროს კონტექსტი, გაეანალიზებინათ იგი სხვადასხვა კუთხით და წარმოეჩინათ მრავალფეროვანი მოსაზრებები. ამით მოსწავლეები არა მხოლოდ ითვისებენ ცოდნას, არამედ სწავლობენ კრიტიკულად აზროვნებას, კრეატიულად მოქმედებას და პრობლემების ეფექტურად გადაჭრას.

გამოყენებული ლიტერატურა

  1. ეროვნული სასწავლო გეგმა https://mes.gov.ge/content.php?id=3929&lang=geo
  2. მათემატიკის გზამკვლევი მეათე კლასი. შედგენილი ქეთი ცერცვაძის მიერ,

ზოგადი განათლების რეფორმის ფარგლებში. https://math.ge/meate-klasi/

  1. მათემატიკა x კლასი. ავტორი: გურამ გოგიშვილი, თეიმურაზ ვეფხვაძე, ია მებონია, ლამარ ქურჩიშვილი. გამომცემლობა ინტელექტი,თბილისი 2022.
  2. https://edrawmind.wondershare.com/strategy-and-planning/six-thinking-hats-technique.html

 

 

ყველა შესაძლებლობის ამოწურვა

0

დაწყებითი სკოლის ასაკში მათემატიკური აზროვნების განვითარება უმნიშვნელოვანესი ამოცანაა. ამ პროცესში განსაკუთრებული როლი ენიჭება ისეთი საინტერესო მიმართულებების გაცნობას, როგორიცაა კომბინატორიკის ელემენტები. ეს სფერო მოსწავლეებს უვითარებს ლოგიკური მსჯელობის, პრობლემის გადაჭრისა და სისტემური მიდგომის უნარებს.  სტატიაში გაგიზიარებთ პირველი კლასის პატარებისათვის ზედგამოჭრილ სახალისო და ეფექტურ აქტივობებს, რომელიც მიზნანია მათთვის “გადანაცვლების” ცნების მარტივად გაცნობა და სხვადასხვა შესაძლო თანმიმდევრობის აღმოჩენის უნარის განვითარება. მიუხედავად იმისა, რომ საწყის ეტაპზე აქტივობა უშუალოდ რიცხვებს არ ეხება, ის მნიშვნელოვან საფუძველს ქმნის მომავალში რიცხვებთან და მათ კომბინაციებთან დაკავშირებული  ამოცანებისთვის.

თემა: რიცხვები

  • ობიექტთა სიმრავლეში ობიექტების დათვლა და შესაბამისი რაოდენობის დასახელება; ჩაწერა;
  • რიცხვთა ჩამონათვალში კანონზომიერების შემჩნევა, და აღწერა, შევსება/გაგრძელება;
  • რიგობითი რიცხვითი სახელების დასახელება და ჩაწერა (პირველი, მეორე, მესამე და ა.შ.);

თემის ფარგლებში შედეგების მიღწევის ინდიკატორები სამიზნე ცნებების მიხედვით:

  • რეალურ ცხოვრებაში საგნების, ობიექტების რაოდენობის წარმოდგენა შესაბამისი რიცხვით, მათ შორის სიმბოლოს გამოყენებით;  (მათ.მოდ.,ლოგ.)
  • ობიექტთა, ასევე რიცხვთა მიმდევრობაში კანონზომიერების შემჩნევა და აღწერა, შევსება/გაგრძელება; საგნების განლაგების წარმოდგენა, შედარება, განვრცობა; (მათ.მოდ., კანონზ., ლოგ.)
სამიზნე ცნება:

 

მათემატიკური მოდელი:

რაოდენობა.  საგნების (პერსონაჟების) რაოდენობის განსაზღვრა და რიცხვთან დაკავშირება (1 ბაბუა, 1 შვილიშვილი, 1 ძაღლი).

რიცხვი. რიცხვების გამოყენება რაოდენობისა და რიგითობის აღსაწერად.

მიმართება. პერსონაჟებს შორის არსებული თანმიმდევრობა, როგორც მათი ურთიერთგანლაგების გამოხატულება

 

 

კანონზომიერება:

თანმიმდევრობების ამოცნობა და შექმნა

სისტემური ძიება, როგორც კანონზომიერება. (ყველა შესაძლო ვარიანტის მოძებნა )

 

ლოგიკა:

შესაძლო და შეუძლებელი ვარიანტების განსაზღვრა.  ყველა  თანმიმდევრობის განსაზღვრა და  დუბლიკატების გამორიცხვა,

მიზეზშედეგობრივი კავშირების დამყარება (არაპირდაპირი): პერსონაჟების ადგილების შეცვლით გამოწვეული განსხვავებული თანმიმდევრობა.

მსჯელობის წარმოდგენა და დასაბუთება.

 

 

 

 

გაკვეთილის მიზნები:

მოსწავლეები შეძლებენ რაოდენობის რიცხვთან დაკავშირებას; ობიექტების (სამი საგნის) რიგობით სახელებთან დაკავშირებას, მათ სხვადასხვა თანმიმდევრობით დალაგებას, თითოეული შესაძლო ვარიანტის წარმოსაჩენად. განუვითარდებათ ლოგიკური აზროვნებისა და მსჯელობის უნარები.

აქტივობა 1. მაიმუნი, დათუნია და ცხენი (4-5 წუთი):

“გადანაცვლების” ცნების პირველი, თვალსაჩინო გაცნობისთვის, კლასში, ყველასთვის კარგად დასანახად, მაგიდაზე გარკვეული თანმიმდევრობით დავაწყვე სამი საყვარელი რბილი სათამაშო: მაიმუნი, დათუნია და ცხენი. ბავშვებს ვთხოვე ყურადღებით დაემახსოვრებინათ ისინი. შემდეგ სათამაშოების თანმიმდევრობა შევცვალე და დავაინტერესე შემდეგი კითხვებით: რა შეიცვალა და რა დარჩა უცვლელი? ეს სახალისო თამაში რამდენჯერმე გავიმეორე. პატარა დამკვირვებლებმა სწრაფად შენიშნეს, რომ ობიექტების თანმიმდევრობის შეცვლა არის “გადანაცვლება”.

აქტივობა 2. ბაბუა, შვილიშვილი და ძაღლი (ჯგუფური მუშაობა, 8-10 წუთი):

მოსწავლეებს მოვუყევი ამბავი: ბაბუამ და შვილიშვილმა გადაწყვიტეს ტყეში სოკოების მოსაძებნად წასვლა და თან ერთგული ძაღლიც გაიყოლეს. ახლა კი წარმოვიდგინოთ, რა თანმიმდევრობით გაუყვებიან ისინი ტყის ბილიკს? შეიძლება ბაბუა იყოს პირველი, შემდეგ შვილიშვილი და ბოლოს ძაღლი? ან იქნებ ძაღლი მიიჩქარის წინ? ხომ არ შეიძლება შვილიშვილი იყოს მეორე ან მესამე? მაინტერესებს, რამდენი განსხვავებული თანმიმდევრობის შექმნა შეგვიძლია მათი ადგილების შეცვლით? ამ კითხვებზე პასუხების ძიებაში ბავშვები თავად აღმოაჩენენ ამოხსნას შემდეგ აქტივობაში.

ამ აქტივობისთვის გამოვიყენეთ თვალსაჩინო მასალა: დაფაზე დავხატე სოკოებით სავსე ტყე და წინასწარ მოვამზადე სამი მთავარი გმირის (ბაბუა, შვილიშვილი, ძაღლი) ამსახველი ექვსი იდენტური ბარათი. ამბის დასაწყისში პერსონაჟები წარვადგინე თანმიმდევრობით: ბაბუა, შვილიშვილი და ძაღლი. ამით ბავშვებს სიტუაცია გავაცანი და ამავდროულად პირველი შესაძლო თანმიმდევრობაც ვაჩვენე დაფაზე.

შემდეგ, ჯგუფებში მუშაობისას, თითოეულმა ჯგუფმა მიიღო სამივე პერსონაჟის თითო ბარათი და დავალება: მოეფიქრებინათ, რა სხვადასხვა თანმიმდევრობით შეეძლოთ პერსონაჟებს ტყისკენ მიმავალ გზაზე განლაგება. ჯგუფები რიგრიგობით წარმოადგენდნენ თავიანთ ვერსიებს, ხოლო მე, როგორც მათი ერთგული მეგზური, ვეხმარებოდი მათ დარწმუნებულიყვნენ, რომ არც ერთი შესაძლო ვარიანტი არ დარჩენილიყო გამოუყენებელი. ასე შეიქმნა ექვსი განსხვავებული ვერსია, რომლებიც თვალსაჩინოდ გაიკრა დაფაზე.

აქტივობა 3. (ორგანიზება საერთო საკლასო. 7-8წთ )

დავუბრუნდით პირველი აქტივობის საყვარელ პერსონაჟებს. ისინი კვლავ თვალსაჩინოდ დავალაგე მაგიდაზე და ამჯერად მოსწავლეებს ვთხოვე სიტყვიერად აღეწერათ თანმიმდევრობა: რა დგას პირველ ადგილზე? მეორეზე? დათუნია მერამდენეა? ეს პირველი თანმიმდევრობა ბავშვებმა დააფიქსირეს წინასწარ მომზადებულ ცხრილში. (სათამაშოების სახელის პირველი ასოებით)

შემდეგ ვთხოვე მათ თანმიმდევრობაში ერთი პატარა ცვლილება შეეტანათ – გადაეადგილებინათ რომელიმე სათამაშო. კვლავ დავსვი მსგავსი კითხვები და ახალი თანმიმდევრობა ბავშვებმა ცხრილში ჩაწერეს. ასე გაგრძელდა მანამ, სანამ ექვსივე განსხვავებული თანმიმდევრობა არ შეიქმნა. მოსწავლეებს ვთხოვე კიდევ შეესრულებინათ გადაადგილება და ჩაეწერათ თანმიმდევრობა. -აბა დააკვირდით ასეთი განლაგება უკვე ხომ არ გვაქვს? ბავშვებმა აღმოაჩინეს რომ თანმიმდევრობა განმეორდა. შემდეგ მცირე დისკუსია გავმართეთ, მოსწავლეებმა მეორე და მესამე აქტივობების შედეგების გათვალისწინებით, იმსჯელეს სამი საგნის გადააგილებებით მიღებული შესაძლო თანმიმდევრობების რაოდენობაზე.

აქტივობა 4. დამოუკიდებელი სავარჯიშო (ჯგუფური მუშაობა, 5 წუთი):

თითოეულ ჯგუფს დავურიგე წინასწარ მომზადებული 3×3 უჯრებიანი ცხრილები და სხვადასხვა ფერად ნახატებიანი სტიკერები. მათი დავალება იყო ამ ცხრილებში სამი განსხვავებული სტიკერის განთავსება და ამ გზით სამი განსხვავებული თანმიმდევრობის შექმნა, რა თქმა უნდა, ისე, რომ არც ერთი განლაგება არ გამეორებულიყო.

აქტივობა 5. პრეზენტაცია (5 წუთი)

თითოეულმა ჯგუფმა წარმოადგინა თავისი შემოქმედებითი ვერსიები და ახსნა, თუ რატომ შეარჩიეს კონკრეტული თანმიმდევრობა. ეს იყო შესანიშნავი შესაძლებლობა მათთვის, გაეზიარებინათ თავიანთი აზრები და მსჯელობა.

 

აქტივობა 6. შეჯამება (3-4 წუთი):

ბოლოს მოსწავლეებს ვთხოვეთ მოეყვანათ მაგალითები ყოველდღიური ცხოვრებიდან, სადაც ისინი ხვდებიან “გადანაცვლების” პრინციპს. შემდეგ კი ერთად შევაჯამეთ გაკვეთილი და კიდევ ერთხელ გავიმეორეთ ამ მნიშვნელოვანი კონცეფციის არსი.

 

წარმოდგენილი მარტივი და სახალისო სავარჯიშოები ეფექტური აღმოჩნდა პირველკლასელებისთვის “გადანაცვლების” ფუნდამენტური ცნების გასაცნობად. მიუხედავად იმისა, რომ აქტივობები უშუალოდ რიცხვებს არ ეხებოდა, ნათლად ჩანს, როგორ უკავშირდებოდა თითოეული მათგანი სამიზნე ცნებებს (მათემატიკური მოდელი, კანონზომიერება, ლოგიკა). ინდიკატორები ზუსტად ასახავს მოსალოდნელ შედეგებს თითოეული ცნების მიხედვით, რაც მყარ საფუძველს ქმნის მომავალი მათემატიკური ცნებების გასაგებად. მსგავსი აქტივობების რეგულარულად გამოყენება სასწავლო პროცესში მნიშვნელოვნად უწყობს ხელს მოსწავლეებში მათემატიკური აზროვნების ადრეულ განვითარებას და ეხმარება მათში ლოგიკური და კრიტიკული აზროვნების პოტენციალის გამოვლენას. სახალისო და ინტერაქტიული სწავლება ქმნის დადებით განწყობას მათემატიკისადმი და უზრუნველყოფს ხანგრძლივ შედეგებს.

 

გამოყენებული ლიტერატურა:

  1. ეროვნული სასწავლო გეგმა https://mes.gov.ge/content.php?id=3929&lang=geo
  2. დაწყებითი საფეხურის დეტალური განაწილება მასწავლებლებისთვის,

ინდიკატორებით https://math.ge/kurikulumi/

  1. მათემატიკის გზამკვლევი პირველი კლასი. შედგენილი ქეთი ცერცვაძის მიერ,

ზოგადი განათლების რეფორმის ფარგლებში. https://math.ge/pirveli-klasi/

4.ზურაბ ვახანია, დოდო ნაზირ

ჯადოსნური თილისმები წარსულიდან – ქართული მითოლოგიის სამყაროში

0

კიდევ ერთი სცენარი სასკოლო ღონისძიებისთვის

 

დამეთანხმებით, რომ ბავშვები გიჟდებიან მითოლოგიაზე, განსაკუთრებით კარგად კი ბერძნული მითოლოგია იციან და მოსწონთ. ქართულ მითოლოგიაზე მწირი ინფორმაცია აქვთ, ამირანით და დალით შემოიფარგლებიან. არადა მითები, ისევე როგორც ხალხური ზღაპრები, ჩვენი იდენტობის მთავარი წყაროა, ჩვენი არსებობის, ყოფნისა და ეროვნულობის განმაპირობებელი. სწორედ ამიტომ გადავწყვიტე, ჩემს მეოთხე კლასთან პატარა სპექტაკლი დამედგა და პერსონაჟებად ქართული მითოლოგიის გმირები გამომეყვანა. ვფიქრობ, ბავშვებს მოეწონებათ, იხალისებენ კიდეც და ბევრსაც გაიგებენ ჩვენს ძალიან, ძალიან შორეულ წარსულზე.

 

სცენა მოწყობილია როგორც ძველი დარბაზული სახლი. სასურველია, ბორჯღალებითა და მზის სიმბოლოებით იყოს გაფორმებული. კერასთან სხედან პაპა და ბებია. იქვე თამაშობს მათი ორი შვილიშვილი: მზექალა და ხვთისო.

ოჯახს გარშემო უვლის თეთრებში ჩაცმული სამი გოგონა (კერის ანგელოზები) და უმღერის: „მზე შინა და მზე გარეთა, მზევ, შინ შემოდიო“. გულზე დიდი მზეები ჰკიდიათ. (https://youtu.be/YnD6JewYjSc)

ხვთისო: რა ბნელი ღამეა, მთვარეც არ ჩანს, გარეთ გასვლა ახლა საშიშია…

მზექალა: ამბობენ, ამ დროს ჭინკები და დევები გამოდიან სანადიროდო.

ხვთისო: რას ამბობ, მზექალავ, ეგენი აღარ არსებობენ და საერთოდაც, მოგონილი მგონია.

მზექალა: ხვთისო! შენ გინდა თქვა, რომ პაპა გვატყუებდა?! ბებოს მოყოლილი ამბები მხოლოდ ზღაპრები იყო?!

ხვთისო: არ ვიცი, მგონი, მეშინია, რომ ნამდვილი არ აღმოჩნდეს…

პაპა (ჩაიცინებს): ბავშვებო, ბავშვებო, თქვენ ჯერ კიდევ არ იცით, უხსოვარ დროს რა ამბები ტრიალებდა ჩვენთან.

ბებო: უნდა მოვუყვეთ, კაცო, ხომ უნდა გაიგონ უკვე, დიდები არიან, მგონი, უკვე დროა.

პაპა: ჰო, მეც ასე მგონია, დრო მოვიდა, ყველა საიდუმლოს ფარდა აეხადოს.

ბავშვები (ერთხმად): რას ამბობთ! გვითხარით დროზე! რას გვიმალავთ!

პაპა: ახლა, სწორედ ახლა, იღება დროის კარიბჭე!

ბავშვები (გაოცებით): რაააააა?..

ბებო: როგორც უხსოვარი დროიდან შემორჩენილი ლეგენდა გვეუბნება, ყველაზე, ყველაზე ბნელ, უმთვარო ღამეს, როცა ძალიან ცივა და მკაცრი ქარი ქრის, ათასწლეულების შემდეგ, ბოროტებას ისევ მოუნდება დედამიწაზე დაბრუნება.

პაპა: ისევ შეებრძოლება სიკეთეს. სწორედ ამ დროს მთვარე გაწითლდება, თითქოს გველეშაპმა გადაყლაპაო, ჰოდა წარსულის გმირები, ღმერთები და ქალღმერთები ჩვენს დასახმარებლად გადმოლახავენ უამრავ წელსა და საუკუნეს…

ბებო: ამ დროს გაიღება წარსულის კარიბჭე, ოღონდ მზე-ლილეს უნდა შევთხოვოთ, დაგვეხმაროს და დაგვიცვას! თქვენ უნდა დაიწყოთ ახალი ისტორია, ახალი ერა! თქვენ ხართ გმირების შთამომავლები, მათი საქმეების გამგრძელებლები! უნდა დაამარცხოთ სიბნელე და სინათლე მოჰფინოთ ქვეყნიერებას!

პაპა: მზად ხართ წარსულიდან საჩუქრების მისაღებად? მზად ხართ შორეული წარსულის გასაცნობად?

ბავშვები (ერთხმად): მზად ვართ!

მზექალა:

ლილევოდა, დიდება შენდა,

დიდება შენდა, ზეციერო!

ოქროსი გიდგას სრა-სასახლე,

გარს აკრავს ოქროს გალავანი,

გალავნის ძირას ირმებია,

ქიმ-ქონგურებზე – შევარდნები.

ხვთისო:

შენს საღმრთო ხარებს, მეუფეო,

რქები ადგათ – რქები ოქროსი,

იალაღებზე ბუღრაობენ,

ირყევიან დიდი ქედები.

ბებო:

ნებიერი შენი ვერძები

რქებით ერთმანეთს აწყდებიან,

მთათა იმსხვრევა ხერხემალი,

ქანაობენ მძიმე ბურჯები.

პაპა:

ლილევოდა, დიდება შენდა,

ბნელი ახლოს ვერ გეკარება,

ზღვასა და ხმელზე დაგიყრია

მოელვარე სამკაულები.

ლილევოდა, დიდება შენდა,

დიდება შენდა, ზეციერო!

 

სამი ანგელოზი ტრიალებ მათ გარშემო და ჩრჩულებ:  – მოდიან, მოდიან, იწყება, იწყება!

უცებ გრუხუნია, შეიძლება, ბოლიც ავარდეს, იღება პორტალი და იქიდან კოპალა გადმოხტება.

 

კოპალა: აქეთ დევებს ხომ არ ჩამოუვლიათ? რაღაც ხმა მომესმა! რაღაც ძალამ გადმომისროლა!

პაპა: ეს ხომ კოპალაა!

კოპალა: დიახ, კოპალა ვარ! პატარა ბიჭი ვიყავი, არაგვის ხეობაში ვცხოვრობდი. დევებმა მომიტაცეს და თავად გამზარდეს. უამრავი დამცირება და სისასტიკე ავიტანე მათგან! ხან წყალს მაზიდვინებდნენ, ხან შეშას, თავშიც მიბარტყუნებდნენ, მაგრამ ვითმენდი და ვიზრდებოდი. ერთხელაც გავიპარე. გადავიარე მთები, ტყეები და თიანეთში, იხინჭის ეკლესიაში მივედი ბერებთან. დილიდან საღამომდე ღმერთს ვევედრებოდი, იმდენი ძალა მოეცა ჩემთვის, რომ დევებისთვის ხალხის ხოცვა-ჟლეტა არ შემერჩინა. ღმერთმა იცოდა, ფშავ-ხევსურებს როგორ აწიოკებდნენ დევები, ჰოდა, ისმინა ჩემი ვედრება და დიდი ძალ-ღონე მომცა. ვიგრძენი ძალა, იფნის ხე ამოვგლიჯე ცალი ხელით. მაშინვე წავედი დევებთან საბრძოლველად. უამრავი ამაბავი გადამხდა თავს, ჩემი თილისმა ჩემი ლახტი იყო – რომელიც მეხივით ქუხდა და ცეცხლს აჩენდა.

სამი ანგელოზი გარს უვლის კოპალას.

პირველი ანგელოზი: კოპალას ნასროლი ქვა დევების ნასროლ ლოდებზე უფრო სწრაფად გაფრენილაო!

მეორე ანგელოზი: კოპალას ლახტით დევები სულ გაუწყვეტიაო!

მესამე ანგელოზი: კოპალას დევებისთვის ციხეგორა წაურთმევიაო!

კოპალა: საოცარი ღამეა! ჩემს ლახტს ახლა თქვენ დაგიტოვებთ, ვიცი, ჩვენი გვარისა ხართ, ახლა ჯერი თქვენზეა, ბოროტება უნდა დაამარცხოთ!

კოპალა ლახტს აძლევს ოჯახს. ოჯახი მადლობას ეუბნება და ცეცხლთან ეპატიჟებ.

ამასობაში ისევ საშინელი გრუხუნია, ისევ იღება პორტალი და  გადმოდის ქალღმერთი დალი.

ცეცხლის გარშემო ჩურჩულია: ეს ხომ დალია! დალია, დალი!

ანგელოზები ერთად შეჯგუფდებიან და გაკვირვებულები იყურებიან: დალი, დალი!

ქალღმერთი დალი: ოჰ, ჩემო საყვარელო ცხოველებო! ჩემო ოქროსრქიანო ირმებო! სად დამეკარგეთ, სად ხართ?!

ანგელოზები (ერთხმად): „დალაი თქვით, დალაი, მხედრებო, დალაი, დალაი,

ძნელი არს დალაობაი, დალაი, დალაი!“

პაპა, ბებია, შვილიშვილები, კოპალა (ერთხმად): „დალაი თქვით, დალაი, მხედრებო, დალაი, დალაი,

ძნელი არს დალაობაი, დალაი, დალაი!“

დალი: როდესაც დიდი გასაჭირი დაგადგეს,

მაშინ ჩემი სახელი ახსენე,

მხარში ამოგიდგები,

ჯიხვსა და არჩვს არ დაგიძვირებ!

უძველესი ქალღმერთი ვარ, სალ კლდეებში ვცხოვრობ, როცა მომინდება, ირმად ვიქცევი, როცა მომინდება – ჯიხვად. ერთი კლიდან მეორეზე გადავფრინდები და მონადირეებს ხელს მოვუმართავ, თუ მონადირეები პატივს მცემენ. ფრთებიც მაქვს! ყოველ ნაბიჯზე სახლის სიმაღლე ნახტომის გაკეთება შემიძლია! ჩემი ფრთის შეხება ჭრილობას ამრთელებს! თუ ვინმეს დავასაჩუქრებ, მისი ოჯახი კარგ ბედსა და იღბალს ეწევა, ოღონდ თუ გამაბრაზეს… ო, მოდი, ამაზე დღეს არაფერს ვიტყვი.

მზექალა: რა ლამაზი ხართ! რა ძლიერი!

დალი: მე შენ თილისმას გაჩუქებ. აი, გამომართვი. ეს ჯადოსნური ირემია, სულს შეუბერავ და მაშინვე შენთან გაჩნდება ჩემი ძალა, ბოროტებას ერთად დავამარცხებთ!

ხვთისო: დალ, ჩემო ქალღმერთო!

ბებო: გმადლობთ, ქალღმერთო!

ანგელოზები (გარს უვლიან და თმას ვარცხნიან, თან ღიღინებენ): ძნელი არს დალაობაი, დალაი, დალაი!

დალს ცეცხლთან ეპატიჟებიან, ისიც ჩამოჯდება.

ამასობაში ისევ გრუხუნია, პორტალიდან იახსარი გადმოხტება.

ბებო: ეს ხომ იახსარია, იხსარ ღვთისშვილი!

იახსარი: იახსარი ვარ! ფშავის საყმოს, ქისტაურთა მფარველი ღვთისშვილი!

კოპალა (დაინახავს იახსარს, იცნობს და წამოხტება): იახსარ, ძმაო!

იახსარი: ძმაო კოპალა!

გადაეხვევიან ერთმანეთს, მოიკითხავენ. კოპალა უბრუნდება ადგილს.

იახსარი (აგრძელებს): დევებს, ქაჯებს, ეშმაკებსა და მაცილებს ვებრძოდი! ვიცავ ყველას, ვისაც შველა სჭირდება! ზეციური მოქალაქეც ვარ! დედამიწაზე სვეტის ან ჯვრის სახით ჩამოვდივარ! მორიგე ღმერთთან ადამიანების სათხოვარი მიმაქვს! მორიგე ღმერთმა მშვილდ-ისარი მიბოძა და დამლოცა. დევებს სადაც შევხვდები, მუსრს ვავლებ, ავიკეცავ ჩოხის კალთებს, დავტაცებ ხელს ქვას და ვესვრი! დევებს ეშინიათ, გამირბიან. სოფელ როშკას ზემოთ, აბუდელაურის ტბაში შეაფარა თავი ჩემგან გაქცეულმა უკანასკნელმა დევმა. მეც ჩავყევი, მაგრამ დევის სისხლმა ტბა შეკრა, მე ტბაში ჩავრჩი. ტბის პირი მხოლოდ მაშინ გაიხსნა, როცა მის ნაპირზე ოთხყურა და ოთხრქა ცხვარი მოიყვანეს. როგორც იქნა, ხმელეთზე ამოვედი, მტრედად ამოვფრინდი. მას შემდეგ ლიქოკის თავს, კარატის წვერზე ვსახლობ და ვიცავ ხალხსა.

ბებო, პაპა, შვილიშვილები, კოპალა, დალი (ერთხმად): დიდება იახსრის დროშას, ზარსა და საზარეს გაუმარჯოს. გაუმარჯოს ლაღ იახსარს, დევკერპთ ამომწყვეტს და გადამსხვავებელს. გაუმარჯოს ავის გორს უფალმა ღმერთმა!

იახსარი: ბოროტებასთან ბრძოლაში ჩემი ქვა გამოგადგებათ!

ოჯახს ქვას სჩუქნის და თავად ცეცხლთან ჯდება.

გრუხუნია, პორტალიდან გადმოვა ბარბალე.

დალი: ბარბალე, მზის ქალღმერთო და გველეშაპის დამამარცხებელო! კეთილი იყოს შენი მობრძანება ახალ ეპოქაში!

ბარბალე: დალ! კოპალა! იახსარ! თქვენც აქ ყოფილხართ! პირდაპირ მზის სასახლედან მოვედი.

ანგელოზები გარს ევლებიან ბარბალეს.

პირველი ანგელოზი: მზის ოქროს სხივით მოსილი,

ცაში აგიზგიზდი, ბარბალე,

შენი ნათელი მოსავალი

მიწას აკურთხებს მარადვე.

 

მეორე ანგელოზი:

შენი ღიმილი – დღევანდელია,

შენი მზე – მარად ანათებს,

ხორბლის თავთავში ლოცვას ვხედავ,

ღვინოში – შენს ნაკვალევს.

 

მესამე ანგელოზი:

გზას დაგილოცავს მთვარე ღამით,

მზე დაგიკრავს ოქროს ზარს,

ღმერთთა შორის კვლავ გაბრწყინდი –

სიცოცხლე მოჰფინე მიწას დღესაც!

 

ბარბალე: ვმფარველობ: დედებს, ქალებს, საქონელს, მოსავალს… ვდგავარ მზისა და სინათლის მხარეს, ვებრძვი სიბნელეს, ბოროტებას. ვამარცხებ გველეშაპს, რომელსაც მზისა და მთვარის ჩაყლაპვა და დედამიწის ბნელში მოქცევა სურს! როდესაც გველეშაპი მთვარეს ყლაპავს, მთვარე სისხლისფერი ხდება, მაგრამ ამ დროს მე გველეშაპს ვანადგურებ და მთვარე გვიბრუნდება! ვანადგურებ მზის სსხივებით, მზის სხივები ხომ სიბნელეს ფანტავს. განსაკუთრებით სვანებს ვუყვარვარ, ასე მიმღერიან: „მზე შემოაქვთ რქებით ხარებს! მზე შენია, ბარბარ დოლაშ!“ ხაჭაპურებს და ლობიანებს მიცხობენ დღესაც… მე მზე მოგიტანეთ, როდესაც დაგჭირდებათ, თქვით ჩემი სახელი, მზე აკაშკაშდება და სიბნელეს დაამარცხებს!

ბარბალე მზეს აძლევს ოჯახს და თავად კოცონთან ჯდება.

ისევ გრუხუნია. პორტალი იღება და გადმოდის მინდია – ხოგაის-მინდი.

ყველა (ერთხმად): მინდია, ხევსური მინდია, ბუნების მცველი!

მინდია: ყველა აქ შეკრებილხართ! შორიდან, ათასწლეულების მიღმიდან მოვდივარ. მესმის, რაზე ჩურჩულებს ბალახი და რაზე ტირიან ხეები… ქაჯეთის ტყვე ვიყავი, შემზარავი და საშინელი ქაჯების. მათთან ყოფნას სიკვდილი მერჩივნა, ამიტომ შევჭამე ქაჯების საკვები – გველის ხორცი.  სიკვდილის ნაცვლად კი უზარმაზარი ძალა მივიღე! ბუნების საიდუმლოება მესმის, მესმის მცენარეების, ფრინველების, ცხოველების ენა. ვიცი, რომელი მცენარე რას კურნავს და რა დაავადებას არჩენს.

„უნდა იცოდეთ, ჰხედავდეთ

თავთვების ყელის წევასა,

ათი-ათასი ყოველ მხრივ

რომ დაიქუხებს ერთადა, –

ხელ-ნამგლიანი როცა ვარ,

მნახავენ თავის ღმერთადა: –

„არა, მე მომჭერ, მინდიავ,

ნუ მტოვებ, შენი კვნესა-მე!“

ყვავილი მოგიტანეთ, როგორც კი სიახლოვეს ბოროტებას იგრძნობს, მაშინვე შავდება, დააკვირდით, ის მნიშვნელოვანი მაცნეა!

მინდია სხვებთან ერთად ჯდება.

გრუხუნი. პორტალიდან გამოდის აშექალი.

ყველა ჩურჩულებს: – აშექალი მოვიდა, აშექალი!

აშექალი: რამ შეგაშინათ?! სამტროდ არ მოვუსლვარ, სამოყვროდ მოვედი. ქაჯავეთიდან მოვდივარ. ყველაფერი წინასწარ ვიცი, ყველას ბედს ვიგებ! სამ წელიწადს ხახმატის ჯვრის მეჯინიბე ვიყავი, ხახმატის გიორგის წითელი ცხენი ჰყავდა და შუბლზე თეთრი ნიშანი ჰქონდა, ყველგან თან დაჰყვებოდა გიორგის. იმ ცხენს მე ვუვლიდი, სხვა ვერავინ ეკარებოდა და ვერც ვერავინ ხედავდა, მხოლოდ მე. როგორც კი წმინდა გიორგის ვინმე შველას სთხოვდა, მაშინვე ვაღებდი საჯინიბოს კარს, ცხენი ელვასავით გამოვარდებოდა და გიორგიც ისე სწრაფად მოევლებოდა ზურგზე, თვალს ვერ შეასწრებდი. ადამიანებს წინასწარ ვატყობინებ, რა ელით, საფრთხეს თავი რომ აარიდონ. აი, ამ სარკეს გიტოვებთ, თქვით: „სარკევ, სარკევ, აშექალის ხათრით, გვითხარ, რა გველის?“ სარკეშიც მაშინვე გამოჩნდება მომავალი! ოღონდ ტყუილად არ მოაცდინოთ, მხოლოდ მაშინ, როცა ბოროტება გააქტიურდება!

აშექალი სარკეს სჩუქნის ოჯახს და იქვე ჯდება. ანგელოზები გარშემო უვლიან.

ისევ გრუხუნია, ამჯერად პირქუში გამოჩნდება.

ყველა: პირქუშია, ნამდვილად პირქუში!

პირქუში: პირქუში ვარ! ხევსური მჭედალი! ადამიანობაში დავითი მერქვა, ნაწილიანიც ვიყავი. როცა მეძინა, ბეჭებს შუა შუქი ამომდიოდა და ირგვლივ ღვთაებრივ ნათელს აფრქვევდა. ერთ დღეს ჩემს გრდემლზე წარწერა გაჩნდა და ჩემი ბედი ამოვიკითხე. ვერაფრით ვერ ამოვშალე ეს ავის მომასწავებელი წარწერა, რომ წინასწარმეტყველება გამეუქმებინა. მაგრამ რადგან პატიოსანი და ღირსეული ცხოვრებით ვცხოვრობდი, მორიგე ღმერთმა ხვთისშვილობა მიბოძა. ადამიანების მცველად ვიქეცი. დევები სოფლებს აწიოკებდნენ, ხალხს ხოცავდნენ. მათ წინააღმდეგ მეც ვიბრძოდი, ტყვედაც კი ჩავვარდი, მაგრამ კოპალამ მიხსნა (კოპალასთან მიდის და გადაეხვევა).

თქვენ კი ჩემ მიერ გამოჭედილ პატარა ჩაქუჩს გიტოვებთ, როცა დრო მოვა, ჩაიფიქრებთ და ჩაქუჩი უზარმაზარ იარაღად გადაიქცევა ბოროტების დასამარცხებლად.

პირქუში ჯდება. გრუხუნი. პორტალიდან ადგილის დედა გადმოდის.

ყველა გაინაბება. ანგელოზები ადგილის დედას გარს შემოერტყმებიან და ფერხულს უვლიან.

ადგილის დედა: ჩემო შვილებო! როგორ მიხარია თქვენი ერთად დანახვა! როგორც ჩანს, მოსულა ის დრო, რომელსაც ამდენი ხანია ველოდებოდით. ადგილის დედაც შემოგიერთდით! მე ყველა ქართველის მშვიდობიან ცხოვრებაზე ვზრუნავ. კალთის ქვეშ ვიფარებ ქალებს, ბავშვებს, ცხოველებს! ზოგჯერ ყვავილების მფარველსაც მეძახიან. ჩემს დღესასწაულზე სანთლებს ანთებენ, კვერებს აცხობენ, ცეკვავენ და მღერიან. ვპატრონობ ჩვენს მიწას. ჩემი ხალხი გულიან ქადებსაც მიცხობს. არ შეგეშინდეთ, მაგრამ ხანდახან გველად ქცევაც კი შემიძლია! სახლის საძირკველში ვიდებ ბინას და სახლის პატრონები ყოველ დილით რძეს მასმევენ! იციან, რომ არაფერს დავუშავებ, ამიტომ არ მერჩიან, პირიქით – ოჯახებისთვის ბედნიერება მომაქვს.

სანთელი მოგიტანეთ, უბრალო არ გეგონოთ, როგორც კი დაანთებთ, მაშინვე ისე აგიზგიზდება, ყველანაირ წყვდიადს გაფანტავს და ბოლოს მოუღებს!

ყველა მადლობას უხდის. ადგილის დედა კოცონთან ჯდება.

გრუხუნი.

„ნეტავ ახლა ვინ არის? ნეტავ ვინ? ნეტავ ვინ?“ – ისმის ჩურჩული.

პორტალიდან გამოდის ოჩოპინტრე. ისმის შეძახილი: „ნადირთ პატრონი!“

ოჩოპინტრე: ოჩოპინტრე ვარ, ნადირთ მწყემსი და ნადირთ მფარველი! როდესაც მონადირე ჩემს ტყეებში გამოჩნდება, მაშინვე შევძახებ: „აბა, გაიქეცით, მონადირე გეპარებათ!“ ქალღმერთ დალის ვეხმარები გარეული ცხოველებისა და ფრინველების მწყემსვაში, უხილავი ვარ, სანამ ასე მსურს, როდესაც მოვინდომებ, ხილული ვხდები. როდესაც უხილავი ვარ, პატარა ნაფეხურებს ვტოვებ. ხალხი პაწაწინა პერანგებს მჩუქნის და ხის კენწეროებზე კიდებს. ძალიან მიყვარს ცხოველები, თუ სადმე პაწაწინა ბელი ან მგლის ლეკვი ვიპოვე, რომელსაც მონადირემ დედა მოუკლა, ვზრდი და მერე ისევ ტყეს ვუბრუნებ. ფრინველებსაც მე ვეხმარები ბუდის აშენებაში. მონადირეები ხშირად მთხოვენ დახმარებას, თუმცა მათი დახმარება არ მიყვარს. ძველად, როდესაც ადამიანებს სხვა საჭმელი არ ჰქონდათ, ხელს ვუმართავდი, მაგრამ ახლა დრო შეიცვალა, სულაც არ არის აუცილებელი ცხოველების სიკვდილი, რომ ადამიანებმა არ იშიმშილონ.

მე გიტოვებთ ამ მგლის ფიგურას. როცა დაგჭირდებით, ჩასჩურჩულეთ: „ოჩოპინტრე, გვჭირდები!“  – და ჩემი ერთგული თეთრი მგლები თქვენთან გაჩნდებიან!

ოჩოპინტრე ჯდება სხვებთან ერთად.

გრუხუნი. პორტალიდან გადმოდის კვირია.

ყველა: ხვთისშვილების წინამძღოლი მოვიდა, კვირია მოვიდა!

კვირია: დიახ, კვირია ვარ! უამრავი სახელი მაქვს: კვირიაე, კვირაე, კვირეე… მე ვარ ღმერთი, სამართალი მაბარია და სამართლიანობას ვამყარებ. მე შემთხოვენ ბედსა და იღბალს. მორიგე ღმერთთან ერთად ამინდსაც განვაგებ, ტაროსს. ასე მეხვეწებიან: „მორიგეს ღმერთსა და დიდ კვირაეს გახვეწებთ, თქვენ უშველეთ თქვენს მეხვეწერთ. ეს ზაფხული მშვიდობით დამდგარ, მშვიდობით გადააყენეთ“. მეც, როცა საჭიროა, წვიმა მომყავს, როცა საჭიროა – მზეს ვუხმობ. ხალხი ღვთის კარზე მოარულ ღვთაებასაც მიწოდებს, რადგან დამბადებლის ხშირი სტუმარი ვარ.

„პირველად ღმერთი ვახსენოთ, ის უფრო დიდებულია,

მემრე ვადიდოთ კვირაე, კვირაე კარაღვთისია,

მემრე ვადიდოთ ფიწალე, ლაშქრისა წინამძღვარია,

მემრე ვადიდოთ კოპალე, კოპალე კარატისია“.

მე ცისკრის ვარსკვლავსაც მეძახიან, ამიტომ ვარსკვლავი მოგიტანეთ. როგორც კი სიბნელე დაისადგურებს, ვარსკვლავს სული შეუბერეთ – მაშინვე მილიონ ვარსკვლავად იქცევა და აკიაფდება, სიბნელეს სინათლე დაამარცხებს!

კვირია ჯდება სხვებთან ერთად.

ისევ გრუხუნია. გადმოდის თორღვა.

ყველა: მამაცი თორღვა, ვაჟკაცი თორღვა!

თორღვა: სულ ვიბრძვი და ვებრძვი ბოროტებას! თორღვას მეძახიან, ხანდახან თორღვა ძაგანსაც. როგორც კი დავბადებულვარ, იქიდანვე მქონია ბეჭებზე გამოსახული მზე და მთვარე, ასევე ჯვარიც. მარჯვენა ხელი დაბადებიდანვე სისხლისფერი მქონია. ვებრძოდი ყველა მოძალადეს და ავსულს. ქვესკნელშიც კი ვიყავი, თეთრ ყორანს გამოვეკიდე, რომ ნატვრისთვალი წამერთმია. მყინვარის ნაპრალში ჩავვარდი. იქ ვეშაპმა ჯადოსნური ჯაჭვი მაჩუქა. ამ ჯაჭვის მფლობელს, ვერანაირი მახვილი ვეღარ მეკარებოდა! ჩემზე დაწერეს:

„ჯაჭვის პერანგი მის ტანზე გველის ქერეჭივით ჭვივოდა

და იცავდა მას ავი თვალისაგან,

მახვილისაგან,

და ხორციელი შიშისაგან…

პერანგი თორღვა ძაგანს ბეჭზე გამოსახულ თილისმებს უმალავდა:

მზე და მთვარე იყო თორღვას საიდუმლო ნიშნები

და ჯვარი, რომელიც ხერხემალზე ეხატა“.

ნატვრისთვალი მოგიტანეთ, გველს რომ წავართვი. ინატრებთ და ბოროტება ნისლივით გაიფანტება, ამოვა მზე და თავის სხივებში გაგვხვევს.

 

მუსიკა ირთვება, ყველა ნელ-ნელა დგება და ხელიხელჩაკიდებული, ერთად დგება. წინ მზექალა და ხვთისო გამოდიან:

მზექალა: მაშ, გადავრჩებით!

ხვთისო: ბოროტებას დავამარცხებთ. ჩვენი გმირები, ჩვენი წინაპრები ზურგს გაგვიმაგრებენ!

ბებია: წინასწარმეტყველება აცხადდება!

პაპა: კარიბჭე ღიაა, ყველა აქაა! სიკეთე იზეიმებს!

ბოლოს ყველა მღერის:

https://www.youtube.com/watch?v=EXb45BggC_I

https://youtu.be/4izt5l5bqqA

 

სურათხატოვანი აზროვნება

0

(წერილი მეორე, თეზისები და ჩანაწერები წიგნიდან „დისლექსიის ნიჭი“)

ვფიქრობ ნახატებით!

 

სურათხატოვანი აზროვნებისას კონცეპტუალიზებული ცალკეული სურათხატების რაოდენობა 32-მდეა. ვერბალური აზროვნებისას წამის განმავლობაში ადამიანს 2-5 აზრის „წარმოება“ ძალუძს. ეს იქნება კონცეპტუალიზებული ცალკეული სიტყვები.

სურათხატოვნად ფიქრისას ერთ კონცეფციაზე მოფიქრალს ამის გადმოსაცემად რამდენიმე ათეული ან შესაძლოა, ასეული სიტყვის გამოყენება დასჭირდება იმის დაახლოებითი სიზუსტის გადმოსაცემად, რაც მის აღქმაშია. ასეთი აზროვნების ტიპი მეტად ღრმა და მოცულობითია.

 

ვერბალური აზროვნება წინადადებებით იქმნება. სიტყვას სიტყვა მოსდევს, აზრად იკვრება, დასრულებული აზრი წინადადების ბოლომდე წარმოთქმისას იკვეთება.

ფიქრი, „წარმოებული“ სურათხატოვნად ერთგვარი „მატერიაა“, განსხვავებით ბგერების მეშვეობით წარმოებული სიტყვებისა და სიტყვებით შედგენილი წინადადებებისა, წერს დევისი წიგნში „დისლექსიის ნიჭი“.

 

ასეთი ტიპის აზროვნებისას ხშირად ერთვება შეგრძნებათა ორგანოები. ადამიანს „ესმის“ ის, რაზეც ფიქრობს, ის „უყურებს“ იმას, რაზეც ფიქრობ, შეგრძნებათა ორგანოები მეტ-ნაკლებად „ჩართულნი“ არიან აზროვნების პროცესში.

 

„გიჟია თუ რა!?“

საინტერესოა მაგალითი, რომელიც წიგნის ავტორს მოჰყავს – ლეონარდო და ვინჩიმ შეძლო წყალქვეშა ნავის კონცეპტუალიზება 300 წლით ადრე მის გამოგონებამდე, საფრენი აპარატის ვიზუალიზირება 400 წლით ადრე ძრავის გამოგონებამდე.

„თითქმის არ მეპარება ეჭვი იმაში, რომ ლეონარდოს შეეძლო ცხადად წარმოედგინა აპარატით ფრენისას შეგრძნებები და წყალქვეშ მოგზაურობა ასეულობით წლით ადრე. მისი ფიქრი და წარმოსახვითი სურათხატები რეალური იყო მისთვის. ჩანახატებით მან სხვებისთვისაც შესაძლებელი გახადა ამის ნახვა. რა თქმა უნდა, მის თანამედროვეებში იქნებოდნენ ისეთები, ვინც სიგიჟედ მიიჩნევდა ასეთ ფიქრებს“.

 

სინამდვილეში კი ეს „სიგიჟე“ კი არა, ნიჭია. დისლექსიის მქონეს აქვს უნარი, სამგანზომილებიან მოძრავ ობიექტებად წარმოიდგინოს აზრობრივი ხატები.  წარმოდგენისას ობიექტი არაა სიბრტყეზე „დადებული“ რაღაც, ესაა „ხელშესახები“, რეალისტური რამ, რისი კვლევა-ძიება, დათვალიერება, შესწავლა მას შეუძლია გამოწვლილვით. მისი აზროვნების მანერა არაა შეზღუდული ვერბალური გამოხატულებებით.

 

ავტორი წიგნში გვთავაზობს დისლექსიური აღქმის, შეცნობის, სწავლების, შემეცნების თავისებურებებს.

 

როგორ ხორციელდება აღქმა-შეცნობის პროცესი?

დევისი, რომელიც თავადაა დისლექსიის მქონე, აღწერს დეტალურად:

 

  • ინდივიდი „ამოუცნობ სტიმულს“ ეჩეხება. ეს შეიძლება იყოს ობიექტი, სიმბოლო, ნებისმიერი რამ. ის, რომ სიახლე არ ჯდება არც ერთ არსებულ სქემაში, ის, რომ ინდივიდი ვერ ამოიცნობს სიახლეს, იწვევს ბუნდოვანების განცდას, შედეგად ვითარდება დეზორიენტაცია. დეზორიენტაცია აზრობრივი კვლევის სტიმულს „რთავს“ და ინდივიდი იწყებს სიახლის შეცნობას სხვადასხვა „ხედვის კუთხის“ გამოყენებით. ობიექტებთან მიმართებით ეს მეთოდი „ჭრის“, ენობრივ სისტემასთან შეჯახებისას კი წერილობითი ან ბგერობრივი სიმბოლოების გამოყენება ხდება კონცეფციის გადმოსაცემად, შესაბამისად, ეს „ენა“ და გამოხატვის ეს ფორმა რთული დასამუშავებელი რჩება.
  • შესაძლოა, მიღებული ინფორმაცია მეხსიერებას შემორჩეს დამახინჯებულად. შესაბამისად, ადამიანი დაუშვებს შეცდომებს მისი გადმოცემისას.
  • შეცდომები, თავის მხრივ, ემოციურ რეაქციათა ჯაჭვს წარმოშობს – არავის უყვარს შეცდომა. მშობელი ან მასწავლებელი აღნიშნავს შეცდომას, ეს ნეგატიური მომენტია, შეცდომის დამშვებიც განიცდის ამ ემოციის ნეგატიურ ზემოქმედებას.
  • შეცდომების თანმდევი ეს ჯაჭვი ფრუსტრაციას იწვევს. ფრუსტრაციის „შემოქმედი წრედი“ ასეთია: შეცდომა+ემოციური რეაქცია+ნეგატიური ნადები.
  • ამის თავიდან ასარიდებლად ინდივიდი ეძებს გადაწყვეტილებათა გზებს. ის ან ქმნის ამ გადაწყვეტილებებს, ან სესხულობს არსებული არსენალიდან. ეს გადაწყვეტილებები, სინამდვილეში, იქნება „საჩვენებელი სანახაობა“, როდესაც ადამიანი შეეცდება შექმნას შთაბეჭდილება, რომ ის „ერკვევა“ საკითხში. არსენალში არსებულთაგან ერთი რომელიმე ყოველთვის „გაჭრის“ ხოლმე და „დაეხმარება“ ინდივიდს ამ შთაბეჭდილების მოხდენაში. ეს იქნება კომპულსიური ქცევის ტიპი და ინდივიდი „ჩართავს“ ამ რეჟიმს ავტომატურად ყოველ ჯერზე, როცა საჭიროება გაჩნდება.
  • დასწავლის სირთულეებს წარმოშობს კომპულსიური გადაწყვეტილებების ერთობლიობა და სიმრავლე, რომლებსაც ინდივიდი იგროვებს და იყენებს. კომპულსიური გადაწყვეტები სინამდვილეში აზრობრივი „ყავარჯნებია“, მექანიკური დამახსოვრების მექანიზმები, ხერხები, რომლებსაც იყენებს ადამიანი. შემეცნების, გაგება-გააზრების უნარებთან არაფერი აქვს საერთო. ეს კომპულსიური გადაწყვეტები სწავლების პროცესის წარუმატებლობას განაპირობებს. მათი „დახმარებით“, მაგალითად, ინდივიდს შეუძლია დაისწავლოს კითხვა ისევე, როგორც თუთიყუშს ლაპარაკი – შინაარსის გაგების გარეშე. რამდენიმე მექანიზმისა და დამატებითი ხერხის ამუშავებით ინდივიდმა შესაძლოა გაშიფროს წაკითხული მასალის გარკვეული ნაწილი, მაგრამ ეს არის გადამქანცველი, დამთრგუნველი.

 

 

დისლექსიის სიმპტომები ეს არის თვალხილული ნიშნები, გამოვლინება დეზორიენტაციისა. დეზორიენტირებისას მხედველობითი, სმენითი აღქმა, წონასწორობა, დროის მსვლელობა შეიძლება იყოს შეცვლილი, არაჯეროვანი. ასეთ დროს ადამიანი არ აღიქვამს რეალობას ისე, როგორც დანარჩენები. მაგალითად, ათჯერ სწრაფად რომ დატრიალდეთ და შემდეგ თვალები ერთ წერტილს მიაშტეროთ, გექნებათ განცდა, რომ სამყარო ტრიალებს. სინამდვილეში ეს ასე არ იქნება და სხვა ადამიანები არ დაგიდასტურებენ ამას.

მხედველობის მხრივ ასოების ან ციფრების ფორმაა შეცვლილი, ამოტრიალებული სარკისებური, მოძრავი.

კითხვისას დეზორიენტაციის სიმპტომია სტრიქონების გამოტოვება ან მათი კუმშვა-განვრცობის განცდა. პუნქტიაცია ასევე არ აღიქმება ჯეროვნად. მარცვლები შესაძლოა ან სრულად „გაქრეს“ ან გადასხვაფერდეს.

 

სმენითი მანკი ვლინდება გარკვეული ბგერების წარმოთქმის ან გაგონების შეუძლებლობაში, შესაძლოა, ითქმის ერთი მაგრამ ინდივიდს ესმის სულ სხვა. შესაძლოა, ადამიანის პოზა მიუთითებდეს იმაზე, რომ ის ისმენს, მაგრამ რეალურად მას არ ესმოდეს. ან ესმოდეს შორიდან, ახლოდან, გაუგებრად, ბუტბუტით…

კითხვისას დისლექსიის მქონეს ხშირად უვითარდება ღებინების შეგრძნება, თავბრუსხვევა. უძრავად ჯდომა შესაძლოა იყოს პრობლემური.

კალიგრაფია ან არ იკითხება ან რთულად იკითხება.

 

ნახსენები კომპულსიური გადაწყვეტების არასრული ჩამონათვალი:

  • გაზეპირება
  • სხვებზე დამოკიდებულება
  • სიტყვის შემადგენელი ყველა ასო-ბგერის ცალ-ცალკე გამოთქმით წარმოთქმა
  • სწავლისგან/დავალებების შესრულებისგან თავის არიდების ოსტატური მცდელობები
  • დიდი ძალისხმევისა და კონცენტრაციის დაძაბვის ფასად კითხვა ხმამაღლა, სწორად გახმოვანება წასაკითხისა
  • სხეულის უჩვეულო პოზა და მოძრაობები მეცადინეობისას ან საკლასო ოთახში გაკვეთილისას

 

გონების თვალი

„ჩემ მიერ 1980 წლის დეკემბერში გაკეთებული აღმოჩენა ერთი დაკვირვების შედეგია: შევამჩნიე, რომ შემოქმედებითი შესაძლებლობების საუკეთესოდ წარმოჩენა და რეალიზება დისლექსიის თანმდევი სიმპტომების საუარესო გამოვლინებებს ემთხვეოდა. რაკი სიმპტომები არ იყო მუდმივი და მხოლოდ გარკვეულ მომენტებში ძლიერდებოდა, ეჭვი შევიტანე იმაში, რომ დისლექსიის მიზეზი ტვინის დისფუნქცია ან სტრუქტურული დარღვევებია.

 

შემოქმედებითი საქმიანობის დროს ვიკვლევდი, როგორ იცვლებოდა ხედვის კუთხის ადგილმდებარეობა. ანუ „ის, რაც უყურებდა“ იყო აბსტრაჰირებული სურათხატებისგან, რომლებიც წარმოიშობოდა აზროვნებისას. ხედვის კუთხე შემეძლო შემეცვალა და ეს ცვლიდა დისლექსიის სიმპტომებს.

 

ამ დამკვირვებელი თვალისთვის ტერმინი არ მქონდა შემუშავებული. თავიდან ვიზუალური შეცნობის ეპიცენტრი დავარქვი (VAE – visio-awareness epicenter), შემდეგ კი გავამარტივე და გონების თვალი ვუწოდე…“

 

დევისი აღწერს საინტერესო და უცნაურ მოვლენას, მისივე დაკვირვებების შედეგად გაკეთებულ აღმოჩენას, რომელიც საფუძვლად უდევს მის მიერ შემუშავებულ მეთოდს. გონების თვალის (აზრობრივი პროცესის ეპიცენტრის) გადაადგილება დისლექსიის არმქონეთათვის რთული წარმოსადგენია, მაგრამ კვლევებისა და დისლექსიის მქონე ადამიანების გამოკითხვის შედეგად დევისი ასკვნის, რომ შეცნობის ეპიცენტრის გადაადგილება დისლექსიის მქონეთა უმრავლესობას შეუძლია.

 

გავიცხადოთ ხედვის აქტი – ჩვენ ვუყურებთ რაიმეს და ხედვის კუთხედ, ხედვის წერტილად კონკრეტულ წერტილს მივიჩნევთ. ვიხედებით თვალებით და შესაბამისად, ვერ ვხედავთ სახეს ( თუ სარკეში არ ვიცქირებით, რასაკვირველია, ან ფოტოს არ ვუყურებთ). ზუსტად ასევე გონების თვალსაც არ ძალუძს თვითაღქმა, ის ხედავს, აღიქვამს იმას, რაც მის მიღმაა.

 

ახლა დავაკვირდეთ აზრობრივ ხატს – წარმოსახვაში შევხედოთ რაიმეს ან წავიოცნებოთ. ამ შემთხვევაში ჩვენ თვალებით გარეთ კი არ ვიხედებით, არამედ გონების თვალით ვხედავთ „სანახაობას“.

 

გონების თვალსაც აქვს ადგილმდებარეობა, ხშირად კი – ადგილმდებარეობები. ეს არ არის ზებუნებრივი და მეტაფიზიკური განაცხადი. გაიხსენეთ – დისლექსიის მქონეთ შეუძლიათ აზრობრივი სურათხატების ფაქტობრივი რეალისტურობით აღქმა, დანახვა, შეგრძნებაც კი.

 

როდესაც დისლექსიის მქონე უყურებს ანბანის ასოს, დეზორიენტაციის შეგრძნებისას, წამის მეათედებში ის ხედავს ამ ასოს სხვადასხვა „ხედს“. ზედხედს, გვერდხედს, უკანა მხარეს. გონების თვალი, თითქოს, უტრიალებს ამ ასოს, თითქოს ეს სამგანზომილებიანი ობიექტია. ეს შეგვიძლია შევადაროთ ვერტმფრენის ფრენასაც, როდესაც ვერტმფრენი ცათამბჯენს უვლის გარშემო და ათვალიერებს მის რომელიმე სართულს.

 

ასეთი რთული და კომპლექსურია დეზორიენტაციის პროცესი.

 

გონების თვალი რეალურად არსებული რამაა? მართლაც ბრუნავს და ტრიალებს ასო-ბგერის ირგვლივ? დისლექსიის მქონეს სხეულის გარეთ, მის მიღმა აქვს ხოლმე ის? თუ ადამიანის ტვინი სტიმულებს გამოიმუშავებს, რომელთა მეშვეობითაც ეს ეფექტი იქმნება?

 

დევისის პასუხია – არ ვიცი. ჯერჯერობით არ ვიცი. უბრალოდ ვიცი, რომ გონების თვალი არსებობს.

თუ დისლექსიის მქონემ შეძლო და დაისწავლა გონების თვალის ადგილმდებარეობის დარეგულირება, ეს დაეხმარება მას ორგანზომილებიანი სიზუსტით აღიქვას სიმბოლოები.

 

„თუ კარგად არ გესმით, რაზეა საუბარი თუ ეს არაბუნებრივად გეჩვენებათ, იმიტომ, რომ არ გაქვთ დისლექსია. დისლექსიის მქონეთა უმრავლესობისგან დასტური მაქვს ხოლმე – ეს სწორედ ისაა, რასაც თავად ვაკეთებ – მეუბნებიან ისინი“.

 

დისლექსიის მქონე უნდა მიეჩვიოს დეზორიენტაციის მართვას. ეს გონების თვალის ადგილმდებარეობის სწორი შერჩევით ხდება. თუ გონების თვალს (ხედვის კუთხეს) გადააადგილებთ კონკრეტულ ადგილზე, დეზორიენტაციის მდგომარეობა ქრება და გარემომცველი სამყაროც რეალისტურად აღიქმება. გონების თვალის სწორი ადგილმდებარეობა ინდივიდუალური მოცემულობაა. შესაძლოა, ის მდებარეობდეს თავს ზემოთ, მის უკან, სხეულის გასწვრივ. ადამიანი, რომელიც ორიენტაციის წერტილის ზუსტ განსაზღვრას შეძლებს და ხედვის კუთხესაც იქ განათავსებს, დისლექსიის თანმდევი სიმპტომების აღმოფხვრასაც დაისწავლის.

ქალები შუა საუკუნეებიდან: ჰილდეგარდ ფონ ბინგენი

0

„და კვლავ გავიგონე ხმა ზეციდან, რომელიც მეუბნებოდა: „ხმამაღლა იყვირე და დაწერე ეს!“.

ჰილდეგარდ ფონ ბინგენი, „Scivias

  1. მუსიკა და თეოლოგია

სანამ კითხვას დაიწყებთ, მინდა, ამას მოუსმინოთ:

https://www.youtube.com/watch?v=C9K9PfjRjxM&list=RDC9K9PfjRjxM&start_radio=1

ეს უჩვეულო მუსიკა მეთორმეტე საუკუნისაა. მიზეზი კი, რატომაც ის თქვენს ყურს ეუცხოება, მის ტონალობაში იმალება. უფრო სწორად, კილოში – ეს ნაწარმოები იმდენად ძველია, რომ მაშინ ჯერ კიდევ არ არსებობდა ტონალობები, როგორც დღესაა (დო მაჟორი, მი მინორი, ა.შ.). მაშინ მუსიკა ძველ ბერძნულ კილოებზე იწერებოდა. რაც თქვენ მოისმინეთ, ფრიგიულ კილოზეა შესრულებული. ფრიგიული კილო შეესაბამება დღევანდელ ბუნებრივ მინორს დადაბლებული მეორე საფეხურით (აი, რაც ყურში უცნაურად მოგხვდათ, უფრო აღმოსავლურად, ცოტა შემზარავად, ეგაა დადაბლებული მეორე საფეხური).

ეს მოკლე საგალობელია, რომლის ავტორიც შუა საუკუნეების ერთხმიანობის დიდოსტატად მიიჩნევა. მეტიც, რომ არა ის, ამ ერთხმიანობის შესახებ ბევრი არაფერი გვეცოდინებოდა. მაგრამ ის მხოლოდ კომპოზიტორი როდი იყო: თეოლოგიც იყო, ფილოსოფოსიც, პოეტიც, მხატვარიც და ბუნებისმეტყველების ფუძემდებელიც გერმანიაში. გაიცანით წმ. ჰილდეგარდ ფონ ბინგენი – რენესანსის ადამიანი რენესანსამდელ ეპოქაში.

თუ ვინმემ შეითვისა ბენედიქტელთა მონასტრის ქარიზმა „Ora et Labora“ – „ილოცე და იშრომე“, უპირველესად სწორედ ჰილდეგარდმა. საოცარია, როგორ მოახერხა ერთმა ქალმა, ამდენ სფეროზე მოეხდინა ზეგავლენა. იმის გათვალისწინებითაც, რომ ჰილდეგარდი უბრალო მონაზონი არ ყოფილა – მონასტრის წინამძღვარი იყო.

როგორ და როდის მოხვდა ჰილდეგარდი მონასტერში, ზუსტად არ ვიცით – ზოგი წერს, რვა წლიდან იქ იზრდებოდაო, ზოგი წერს, თოთხმეტი წლიდანო. მისტიკური გამოცდილებები კი ბავშვობიდანვე ჰქონია – თავის ნაშრომში „Scivia“ („შეიცან გზანი“) გვიამბობს, რომ რაც თავი ახსოვს, სულ ჰქონდა ხილვა, რომელშიც სულიერი თვალით ხედავდა ყოველისმომცველ სინათლეს. Umbra viventis lucis – ანარეკლი ცოცხალი ნათლისა – ასე მოიხსენიებს ამ გამოცდილებას.

ხილვები მონასტერში ცხოვრების დროსაც გაგრძელდა. სწორედ ეს ხილვები გადაიქცა ჰილდეგარდის პირველ თეოლოგიურ ნაშრომად „Scivia“, ანუ სრულად „Scito Vias Domini“ – „შეიცან გზანი უფლისანი“. არ ვიცით, როგორ, მაგრამ ამის შესახებ თავად პაპ ევგენიუსს შეუტყვია და ტრირის კრებაზე განუცხადებია, ჰილდეგარდი სულიწმინდისგანაა შთაგონებულიო. ჰილდეგარდმა პაპს მიართვა „Scivia“-ს ხელნაწერი, რომელიც თავადვე დაასურათა. მისი მინიატიურებიც ისეთივე მისტიკურია, როგორიც მისი ტექსტები და მუსიკა. შეგიძლიათ, აქ დაათვალიეროთ რამდენიმე მათგანი: https://www.wikiart.org/en/hildegard-of-bingen .

ურთიერთობებსა და სულიერ ცხოვრებაში ჰილდეგარდი ჯიუტი და პრინციპული იყო. წინამძღვარი გახდა თუ არა, რუპერტსბერგში მოინდომა მონასტრის გადატანა. მონასტრის დებს ეს აზრი დიდად არ მოსწონდათ – არ სურდათ მონასტრის კომფორტი კლდოვან და ღარიბ მხარეზე გაეცვალათ. აბატი კუნოც, რომლის დაქვემდებარებაშიც იყო ჰილდეგარდი და მონასტრის მთელი დობა, წინააღმდეგი იყო. ჰილდეგარდმა მისი ავტორიტეტი უგულებელყო და პირდაპირ ეპისკოპოსს მიმართა თხოვნით. ეპისკოპოსი დასთანხმდა. დები რუპერტსბერგში გადავიდნენ, მერე კი აბატი კუნოც იძულებული შეიქნა, ჰილდეგარდისთვის დაეთმო, რადგან ჰილდეგარდი ლოგინად ჩავარდა და მისი დაბრუნება უკან, დიზობოდენბერგში, შეუძლებელი გახდა.

სწორედ გადასვლისას და რუპერტსბერგის ახალი მონასტრის კეთილმოწყობისას წერს ჰილდეგარდი მუსიკალურ დრამას „Ordo Virtutum“ – „სათნოებათა წრე“. ეს ყველაზე ადრეული მუსიკალური დრამაა, რომელმაც ჩვენამდე სრულად მოაღწია. მისი ტექსტი მუსიკის გარეშე „Scivia“-შიც არის ჩართული. დრამა ეძღვნება წინასწარმეტყველთა და პატრიარქთა სათნოებების ქებას და ღვთისმსახურების თავისებურ ფორმას წარმოადგენს – ნაწარმოების ბოლოს პერსონაჟები მიმართავენ მსმენელს, მუხლი მოიყარონ და მიიღონ წყალობა ღვთის ხელიდან, მათკენ რომ გამოწვდილა. ბოლო სიტყვა „porrigat“ – „გამოიწვდის“ ოცდაცხრამეტ ნოტზეა გამღერებული, თითქმის მთელი წუთის განმავლობაში და მუსიკალურადაც ხელის გამოწვდენის პროცესს გამოხატავს.

ჰილდეგარდმა ერთ წიგნად შეკრა და მუსიკა დაუწერა თავის 80-მდე ლექსსაც. ამ კრებულს ეწოდება Symphonia Armonie Celestium Revelationum(„ზეციურ გამოცხადებათა ჰარმონიის სიმფონია“). აქ შემავალი პოეტური ნიმუშები, ძირითადად, ლიტურგიკულია. აქ მოისმენთ იოანე მახარებლისადმი მიძღვნილ რესპონსორიუმს: https://www.youtube.com/watch?v=4qL3iUuweOo&t=222s .

რუპერტსბერგში მოღვაწეობისას ჰილდეგარდმა მჭვრეტელობით თეოლოგიას კიდევ ორი ტომი შემატა: „Liber Vitae Meritorum“ და „Liber Divinorum Operum“. ეს უკანასკნელი, „საღმრთო საქმეთა წიგნი“, 70 წელს მიტანებულმა დაასრულა. წიგნი ერთგვარი ვრცელი განმარტებაა იოანეს სახარების პირველი თავისა. ჰილდეგარდს წიგნის იდეა მორიგი ხილვისას გასჩენია. ხილვა უჩვეულო იყო – ამჯერად ჰილდეგარდმა ექსტაზისას გონება დაკარგა და ამ დროს, როგორც თვითონ გადმოგვცემს, განიცადა ის, რაც განიცადა იოანე მახარებელმა დასაწყისის – „თავდაპირველად იყო სიტყვა“ – წერისას. თავად ასე აღწერს: „ისე იყო, თითქოს ღვთაებრივი შთაგონება წვიმის ტკბილ წვეთებს აპკურებდა ჩემს გონს“. სწორედ ეს სიტყვაა, ჰილდეგარდის აზრით, მთელი ქმნილების გასაღები. ვფიქრობ, მისი შემოქმედების გასაღებიც, რაზეც უფრო ვრცლად შემდეგი წერილებში ვისაუბრებ…

კომიქსების სამყაროში

0

თანამედროვე საგანმანათლებლო მიდგომების მიხედვით სწავლა-სწავლების პროცესი უნდა იყოს ინტერაქტიური და საინტერესო. ამ პროცესში ყველაზე მნიშვნელობანი მოსწავლეების ჩართულობის და სწავლის ეფექტურობის გაზრდაა. სწორედ ამ პრინციპით დავგეგმე და მეორე კლასში განვახორციელე ინოვაციური პროექტი „კომიქსების სამყაროში ანუ სწავლა შემოქმედებით. “

პროექტის მიზანი იყო მოსწავლეებს ესწავლათ კომიქსის შექმნა. სწავლის პროცესი მეტად სახალისო და საინტერესო რომ ყოფილიყო ტექსტად სხვადასხვა იგავ-არაკები გამოვიყენე. არაკების კომიქსებად გარდაქმნა მოსწავლეებს დაეხმარა ტექსტის შინაარსის უკეთ გააზრებაში. მათი მეშვრეობით ბავშვებმა ისწავლეს კრიტიკული აზროვნება, ტექსტში მნიშვნელოვანი ინფორმაციის მონიშვნა.

მუშაობის პროცესში მოსწავლეებს შევთავაზე მარტივი შინაარსის იგავ-არაკები. ვაჩვენე იმ ცხოველების სურათები, რომლებიც პერსონაჟებად იყვნენ. ამავე დროს ეტაპობრივად ავუხსენი ქართულის ერთ-ერთი თემა დიალოგი, რადგან კომიქსის შექმა უფრო გასაგები ყოფილიყო. თავდაპირველად მოსწავლეებმა არაკებიდან ამოირჩიეს სასურველი ეპიზოდი და შექმდეს კომიქსი.

ეს პროცესი ბავშვებისთვის უაღრესად სახალისო აღმოჩნდა: მათ თავად უწევდათ პერსონაჟების შექმნა, სცენარის აწყობა და ვიზუალური ელემენტების დამატება. ჩემთვის სასიამოვნო იყო, როდესაც აღმოვაჩინე რომ მოსწავლეებს ჯგუფური მუშაობის დროს ტექსტი  დაუნაწილებიათ და თითოეულის ნამუშევარი ერთად მთლიან იგავს და მის მთავარ იდეას მოიცავდა. პრეზენტაციისას კი პერსონაჟების როლი მოირგეს და „როლური თამაშით“ წარადგინეს ნამუშევრები.

მუშაობის პროცესში ჩემი როლი მათთვის მიმართულების მიცემა და მხარდაჭერა იყო. ვეხმარებოდი ტექსტის სწორად შერჩევაში, როგორ გადაეტანათ ის ვიზუალურ ნაწილზე და რაც მთავარია შეენარჩუნებინათ იგავის ძირითადი იდეა.

 პროექტმა მრავალმხრივი სარგებელი მოიტანა. პირველ რიგში მოსწავლეებმა ზუსტად ისწავლეს როგორ შექმნან ტექსტიდან კომიქსი, ახლა ეს მათი საყვარელი დავალებაა. მათ შეძლეს იგავ-არაკების გააზრება, განუმტკიცდათ კითხვის ტექნიკა, გაუმდიდრდათ ლექსიკური მარაგი. მოსწავლეებს განუვითარდათ კრეატიული, კრიტიკული აზროვნება, შემოქმედებითი და თანამშრომლობითი უნარი.

აპრილური ამბებიდან #2

0

არის ხალხი, ვისაც ბათუმი უყვარს. ბევრია ასეთი. მაგრამ ამ ბევრთაგან უფრო მეტს ბათუმი უყვარს წვიმის გარეშე და ცოტას – წვიმით. მე სიყვარული ასე ვისწავლე, რომ თუ ვინმე ან რამე შემიყვარდა, მიყვარს ისეთი, როგორსაც ვხედავ და ვიმახსოვრებ. ბოდიში გალაკტიონს და ,,მე შენში მიყვარს ოცნება ჩემის” მომხიბვლელ ამბავს – მე ბათუმი მიყვარს წვიმიანი, რადგან რაც ვიცი, ბათუმში უფრო წვიმაა, ვიდრე მზე. წეღან გამეღვიძა და ფანჯრიდან რაც ჩანს, არის ლამპიონი, ლამპიონს შუქს წვიმის კაბა აცვია და ვიცი – თუ ბათუმში ღამით ფანჯრიდან გაიხედავ და ლამპიონს დაინახავ, აუცილებელია ხედავდე წვიმას. ეს არის აქაური შუაღამის საზეპირო. სხვანაირად არ გამოდის. სხვანაირი ბათუმი ჯადოსნობას კარგავს.

ჰოდა, ახლა მინდა თავთან დიდი, ყურმილიანი ტელეფონი მედგას, რომელიმე აურილიანომ დამირეკოს და მე მოწყენილად ვუპასუხო: ,,აურელიანო, ბათუმში წვიმს!”.

როგორც მაკონდოში.

მე ვიზრდებოდი უკიდურესი დისციპლინის და ლმობიერი, ქაოსური თავისუფლების ცივი და თბილი ნაკადების ქარიშხალში. დედაჩემის მკაცრი, ობსესიური პერფექციონიზმი და მამაჩემის საზღვრებმორღვეული ლმობიერება დიდ და საშინელ გაუგებრობას თესავდა ჩემში. ვეღარ ვხვდებოდი, რომელ მხარეს გადავხრილიყავი. ორივე წესად მიდგენდა წარმატების გარდაუვლობას, ოღონდ სხვადასხვა გზით – ფსიქიკა აშლილ რელსებზე მიმავალი მატარებელივით ინჯღრეოდა და ვეღარასოდეს დალაგდა. მამაჩემი მეუბნებოდა, რომ უნდა მეცინა – დიდხანს, დიდხანს. დედაჩემი – რომ დიდხანს სიცილმა დიდხანს ტირილი იცის. მას მერე ლიმიტირებულია ჩემი სიხარული – ნებისმიერი, თუნდაც მასშტაბური წარმატება ორიოდ წუთში უქმდება და უფერულდება – ტკბობა და სიმშვიდე უცნობი შეგრძნებებია ჩემთვის. ერთი მხრივ, წარმოუდგენელი სითამამე, სრული თავისუფლება, როგორც თუნდაც სახელმწიფო მოხელის, შერწყმულია უმცირესი საბუთების სისწორის შემოწმების შიშთან. სახლში რომ ვბრუნდები, ყველაფერს აქეთ-იქით ვყრი და ტახტზე ვწვები – ორ წუთში მტანჯველი ვალდებულება წამომახტუნებს და ვალაგებ ისევ. ეს არის მამაჩემის და დედაჩემის სამუდამო ბრძოლა ჩემში, სადაც გამარჯვებულიც და დამარცხებულიც მე ვარ.

ტანჯვისკენ სწრაფვა ადამიანის თანდაყოლილი თვისებაა.

რაც უფრო ხშირდება დათქმები და ტაბუები, მით უფრო ხშირდება ადამიანის შფოთვა – თანამედროვე სამყარო ამ აზრით მკაცრად გამორჩეულია, ის ყოველდღიურად ცვლის მორალის საზღვრებს, რომელიც მოგვიანებით, შეიძლება, სამართლის ენითაც ამეტყველდეს. ადამიანი დაბნეულია. ყველაზე დიდი სირთულე კი ამ დინებაში ის გახლავთ, რომ გუშინდელი საერთო ცოდნა ახალი რიცხვით ფასდება და სამართლდება – იმის მიხედვით, თუ ვის რა როგორ აწყობს. არის ასეთი მეგრული სიტყვა – ,,ვაშინერს”. ანუ ის რაც მკაცრად აკრძალულია საკრალური მორალით და ღვთიურ სასჯელს მოასწავებს. ახალი სამყარო, მათ შორის ლიბერალური, რომელიც თავისუფლებას ქადაგებდა, უცნაური გზებით მივიდა კოლექტიურ ,,ვაშინერსამდე”. ეს სხვა ფიქრის თემაა და ოდესმე გაგანდობთ.

ადამიანის მიდრეკილება დისკომფორტისკენ პირველივე მნიშვნელოვანი აქტით დასტურდება ბიბლიაში – აკრძალული ვაშლის მირთმევა გარდაუვალი ტანჯვისთვის თავგანწირვაა – ცოდნა უდრის შფოთვას – შეცნობის პროცესი ობსესიაა და შედეგი – დროებითი კომპულსია. გადამოწმება თანამედროვე ადამიანისთვის საერთოდ

ყოველდღიური სასჯელია. ვირტუალური სამყაროს გაჩენამ, სადაც ერთდროულად მილიონობით თვალი გაფასებს, უცაბედად გამოგვაძევა პასტორალურ-ბუკოლიკური ყოფისგან და ამ აზრით, ევოლუციის დუნე რელსიდან რეაქტიულ თვითმფრინავში გადაგვისროლა. გახსოვთ ხალხური ზღაპრები და ოთახი, სადაც არასდროს უნდა შეიხედოთ? რას აკეთებს გმირი? აუცილებლად შედის და უამრავ ფათერაკს გადაეყრება. ცხოვრებაც ეგ არის – სულ ამ დაკეტილი ოთახების შეღება, სულ მათი არსებობის ხსოვნა, შესაბამისი ტანჯვა და ფათერაკი. როდის მთავრდება ზღაპრები? როცა მთხრობელი ამბობს: ,,ცხოვრობდნენ დიდხანს და ბედნიერად”. ადამიანი ბედნიერ, ხანგრძლივ ყოფაში მთხრობელს არ აინტერესებს, აღარ არის მიმზდიველი პერსონაჟი – ზღაპარი კი სულ წვალება, შფოთვა და ფათერაკია. კი – ხანდახან სასწაულებიც.ეგებ რეალურ ყოფაშიც ეგ აინტერესებს ღმერთს – უხილავ მთხრობელს. ეგებ სწორედ იქ ვმთავრდებით, სადაც ,,დიდხანს და ბედნიერად” იწყება, მანამდე კი სულ შიში, შფოთვა და ტანჯვაა. არავინ იცის.

პერსონაჟის გაქცევა ურბანული გარემოდან

0

(მიხეილ ჯავახიშვილის „თეთრი საყელოს“ მიხედვით)

 მეცხრამეტე საუკუნის მიწურულს, ურბანიზაციის მძლავრი ტალღების ფონზე,  ნატურალიზმის მიმდევარმა მწერლებმა წამოაყენეს ქალაქური გარემოდან პირველყოფილი საწყისებისკენ ადამიანის გაქცევის იდეა, რომელმაც საკმაო პოპულარობა შეიძინა. ეს თემა აქტუალური იყო მეოცე საუკუნის დასაწყისის მოდერნისტულ მწერლობაშიც. ურბანული გარემოდან პერსონაჟის გაქცევის იდეას ეხმიანება ქართული მწერლობის ორი უაღრესად საინტერესო ქმნილება: მიხეილ ჯავახიშვილის რომანი „თეთრი საყელო“ და გრიგოლ რობაქიძის მოთხრობა „ენგადი“. 2022 წლის 28 ოქტომბრის ინტერნეტგაზეთ „მასწავლებელში“ გამოქვეყნდა ჩემი ბლოგი „ფიქრები გრიგოლ რობაქიძის „ენგადზე“ (https://mastsavlebeli.ge/?p=34683), სადაც ამ თემაზე ვწერდი. ამჯერად ყურადღებას მიხეილ ჯავახიშვილის რომანზე შევაჩერებ.

„თეთრი საყელო“ სცდება მოთხრობისა ან ვრცელი მოთხრობის ჟანრულ თავისებურებებს და რომანის ყველა მახასიათებელს ატარებს. მთავარი გმირი ელიზბარი, მოგვიანებით ვაჟიკა  წიკლაურად ქცეული, თბილისიდან ალაზნის ხეობის სათავისკენ სპილენძის მადნების საძიებლად მიეშურება და გზაარეული პანკისის ხეობიდან გადაკარგულ, ცივილიზაციას მოწყვეტილ ხევსურულ სოფელში აღმოჩნდება. ელიზბარის ორი სახელი გმირის სულიერი გაორების სიმბოლოა. ის გაორებულია ქალაქურ ცივილიზაციასა და იმ ახალ გარემოს შორის, რომელიც ხევსურულ მიკროკოსმოსში აღმოაჩინა და რომლითაც მოჯადოებულს საერთოდ ეცვლება წარმოდგენა სამყაროსა და ადამიანებზე.

ხევსურთა თემი საოცრად გულუხვი და მოწყალეა სტუმრის მიმართ, ნაწარმოების მთავარი კოლიზიები დაკავშირებულია სწორფრობის ანუ წაწლობის მისტიკურ ტრადიციასთან და მკვლელობებთან, რაც ამ მხარის განუყოფელი რეალობაა, სამწუხაროდ, და ასახავს ამ ტემპერამენტიანი ხალხის ემოციურ სულიერ სამყაროს – დაკავშირებულს სისხლთან, სიყვარულთან და სიკვდილთან.

ელიზბარმა ხევსურეთიდან გამოქცეული ხევსურები, თოთიას ოჯახი და თავისი მომავალი ძმადნაფიცი ჯურხა, დედაქალაქში გაიცნო. „მაშინ ხევსურების სული, კილო და ქვეყანა ისევე უცნაური იყო ჩემთვის, როგორც ემარის და კუპერის წითელკანიანები“, – შენიშნავს გმირი.

მეცხრამეტე საუკუნის ფრანგი მწერალი გუსტავ ემარი (ოლივიე გლუ) და ამავე საუკუნის პოპულარული ამერიკელი მწერალი ჯეიმზ ფენიმორ კუპერი, ავტორი რომანტიკული რომანისა „უკანასკნელი მოჰიკანი“, იყვნენ ის ხელოვანები, რომელთაც წითელკანიანებში დაინახეს არა ცივილიზაციას ჩამორჩენილი ველურები, არამედ ფერადი სულები, მრავალსაუკუნოვანი კულტურისა და დაგროვილი ცოდნის შედეგად შეძენილი მისტიკური, ეზოთერული ენერგია, რომელიც უაღრესად საინტერესო იმპულსებსა და ინსპირაციას აძლევს თანამედროვე ადამიანს.

ხევსურებს მიმოსვლა და ვაჭრობა ჰქონდათ იტალიისა და საფრანგეთის ქალაქებთან. ჯურხას ამბავს გვიყვება მიხეილ ჯავახიშვილის გმირი, რომელიც თავად სასწავლებლად რუსეთში წავიდა. ჯურხა მეგობარს წერილს ავსტრიის ტიროლიდან სწერდა და ურჩევდა: „საქონლის საქმ უნდა შევისწავლო. ხევსურთ გამაადგებისავ. მეწველ ბევრ გვყავისავ. მანდ ბოსელჩი რაი გი? სამოთხეჩი წამადი. აქაურ ხალხ ხევსურებს ღგავის. ვაჟკაცებ არიან და პატიოსნებ“.  ჯურხას კარგად ესმოდა, რომ ავსტრიასთან შედარებით რუსეთი დიდად ჩამორჩენილი ქვეყანა იყო, ხოლო ხევსურებს ევროპელებთან მეტი ეთნომენტალური მსგავსება ჰქონდათ, ვიდრე – რუსებთან.

რას გაექცა ელიზბარი ქალაქიდან? ის თავის ქალაქურ ყოფაზე ბევრს არაფერს გვიყვება, გარდა ოჯახური ცხოვრებისა, ხოლო მისი თანაცხოვრება ცუცქიასთან სრული კატასტროფაა. ცუცქია სიმბოლოა ქალაქური ცხოვრებისგან ყოველმხრივ გარყვნილი ადამიანისა. მას ელიზბარისადმი გრძნობის ნატამალი არ გააჩნია, მეგობრობს საეჭვო ტიპებთან, ქმრის ღალატი მისთვის არაფერს ნიშნავს, უკმეხი, ეგოისტი, ვერაგი ქალია. ელიზბარი მოთმინებით იტანს მის უზნეო ქცევას, ცდილობს გაუგოს, მოიმადლიეროს, არ ენანება ცუცქიასთვის არც ფული, არც საჩუქრები, საოჯახო საქმესაც მოთმინებით აკეთებს თავად, თვალებს იბრმავებს და ყურს იყრუებს ცოლის საეჭვო საქმიანობაზე, თუმცა კარგად ხვდება ყველაფერს, ცუცქია მას ვერაფერს გამოაპარებს.

„ცუცქიამ არც ქართული იცის, არც რუსული, ვერც ისწავლა, ვერც ისწავლის. ერთს რომ ქართულს იტყვის, ორს რუსულს დაურთავს. სიტყვებს ეძებს, ვერ პოულობს, კოჭლივით ჰბარავს და მთვრალივით ბორძიკობს. ყურები მუდამ დომხალით მაქვს გაჭედილი. ცოლის აზრი ზოგჯერ უფრო გუმანით მესმის, ვიდრე გონებით“, – ამბობს ელიზბარი და ეს სიტყვები მიგვახვედრებს, რამხელა უფსკრულია ცოლ-ქმარს შორის. ენა და მეტყველება აქ მეტაფორაც არის ამ წყვილის შეუთავსებლობისა. როცა ორ ადამიანს ერთმანეთის ენა არ ესმის, რა ფასი აქვს რამენაირ ურთიერთობას?

გარდა მეუღლესთან თანაცხოვრებაში განცდილი იმედგაცრუებისა, ელიზბარს კიდევ ბევრი სხვა მოტივი აქვს ქალაქიდან გასაქცევად. მას თავიდან ეჩვენება, რომ ბუნების წიაღში დაბრუნება ხსნა არის, რომ ის ამით მამისეულ სამყაროს უბრუნდება, წინაპრებისა და ტრადიციების პატივის მიგებად ეჩვენება პირველყოფილ გარემოში დასახლება: „მამაჩემი მიწას მოსწყდა და ქალაქს მიეკედლა. მეც მიწა ვიყავი და ისევ მიწას დავუბრუნდი. ქალაქმა, ომებმა და რევოლუციის ქარიშხალმა ბუმბულივით მაბორიალეს და ბოლოს ამ ბუნაგში ამომაგდეს. იმ ქვეყანამ, რომელსაც მოვსწყდით, ვერ მოგვინელა და უკანვე გადმოგვანთხია. ვერც ჩვენ მოვინელეთ და საიდანაც დავიწყეთ, ისევ მასვე დავუბრუნდით – მიწას, ბუნებას, ჯურხაანთ-კარს“.

„თეთრი საყელო“ 1926 წელს გამოქვეყნდა. მეოცე საუკუნის 20-იანი წლები არის გარდამავალი ეპოქა ცარიზმის დასასრულიდან/საბჭოთა იმპერიის დასაწყისიდან სტალინური რეპრესიების ეტაპისკენ, რაც გოლგოთის გზად იქცა მიხეილ ჯავახიშვილისთვის. მართალია, ამ დროს ის ჯერ არ იყო ისე საბედისწეროდ დაპირისპირებული სტალინ-ბერიას რეჟიმთან, როგორც 30-იან წლებში, მაგრამ მიხეილ ჯავახიშვილის 20-იანი წლების ტექსტებშიც უკვე საკმაოდ საგრძნობია მისი განდგომა საბჭოთა ხელისუფლების სისხლიანი სამყაროდან. მართალია, მწერალი ახსენებს „რევოლუციის ქარიშხალს“, ქალაქური ყოფის სიმძიმეს, თუმცა აქ უსათუოდ უნდა ვიგულისხმოთ შეურიგებლობა საბჭოთა სისტემასთან, რაც იმ ეპოქის თითქმის ყველა ქართველ მწერალს ჰქონდა და რამაც საშინელი სახე მიიღო 30-იან წლებში, როცა ყველა იძულებული გახდა ან შერიგებოდა რეჟიმს, ან საპატიმრო ადგილას წასულიყო, ან სასიკვდილოდ გაეწირა თავი.

ჯავახიშვილის გმირი უთუოდ ენათესავება ავტორს. ამ დროს მიხეილ ჯავახიშვილი ახალი დაბრუნებული იყო ევროპიდან და, რასაკვირველია, მისთვის საბჭოთა ლევიათანის შეკოწიწების საზარელი სურათები ნამდვილი კოშმარი იქნებოდა, რადგან ის მთელი არსებით იყო დაპირისპირებული საბჭოურ მენტალობასთან, ლენინურ-სტალინური იდეოლოგია უცხო და სულის შემხუთველი იყო ევროპული თავისუფლების იდეალებით შთაგონებული ახალგაზრდა კაცისთვის. ელიზბარი კარგავს საკუთარ თავს, მის გარშემო ქალაქში ყველაფერი იმსხვრევა, პოლიტიკური რეალობა აუტანელი და მიუღებელია. რეჟიმთან ბრძოლის ძალა რიგით ადამიანს არ შესწევს, თანაც მაშინ, როცა ეს მაჯლაჯუნად ქცეული რეჟიმი ახლად ფეხადგმული და საშიშია. რამდენიმე წელიწადში აკი შეიწირა კიდევაც მან მიხეილ ჯავახიშვილის სიცოცხლე.

ელიზბარს სურს გაქცევა მიუღებელი საბჭოთა სინამდვილიდან. მისთვის ხათუთა სულის მალამოა. ამ ნათელი სულისა და უბოროტო გულის ადამიანს უპირობოდ უყვარს ელიზბარი, მზადაა ნებისმიერი რამ გააკეთოს მის გასაბედნიერებლად. ელიზბარს კი უხარია, რომ ამ ადამიანისთვის უცხოა ყველაფერი ის, რაც უხვად ჰქონდა ცუცქიას. ხათუთამ ის ვაჟიკად აქცია. ვაჟიკა ელიზბარის „ალტერ ეგოა“, ნაწილობრივ ხათუთას მიერ შექმნილი და ხათუთას უკიდეგანო სიყვარულით ძალამიცემული. აი, რას ეკითხება ვაჟიკა სატრფოს: „ხათუთავ, იცი რა არის პოლიტიკა? ინტერნაციონალი? ვინ არიან ჩემბერლენი, მარქსი, ბრიანი და ვილსონი, ლოიდ ჯორჯი ან მუსოლინი? არც ის იცი, რა არის ბურჟუაზია, პროლეტარიატი, კაპიტალიზმი, იმპერიალიზმი, ფუტურიზმი, სიონიზმი, ერთადერთი იზმი მაინც  ან აცია? ცუცქია იზმებით და აციებით გაიტენა, მაგრამ ვინ რა მოიგო იმის ცოდნით, რომ შენ მოიგო? შენ რაღად უნდა გასწავლო, რაკი მე თვითონვე ვმარგლავ ჩემს ტვინს იზმებისგან და აციებისგან. დღეში რამდენიმე იზმური სიტყვა მავიწყდება. მადლობა უფალსა! საცაა საბოლოოდ გავწიკლაურდები!“

აი, თურმე რა ყოფილა მიზეზი ქალაქზე უარის თქმისა – ტვინის გამარგვლა ინტელექტუალური ბალასტისგან. ელიზბარის ამ სიტყვებში საბჭოთა ცენზურისთვის თვალის ასახვევი საიდუმლო შიფრ-კოდებით ჩატეულია ის სიტყვები, რომელთა ქვეტექსტებითაც მწერალი ცდილობს მიგვახვედროს, თუ რა იყო მისი გმირისთვის ქალაქურ ცივილიზაციაში გაუსაძლისი. „ინტერნაციონალი“, „მარქსი“, „ბურჟუაზია“, „პროლეტარიატი“, „კაპიტალიზმი“, „იმპერიალიზმი“ – ეს ის სიტყვებია, საბჭოთა და დასავლური სამყაროების ანტაგონიზმის გამოსახატავად რომ არის მიგნებული.  ის ახსენებს ინგლისის, ამერიკის, საფრანგეთის, იტალიის, გერმანიის წამყვან პოლიტიკურ და იდეოლოგიურ ლიდერებს და არაფერს ამბობს ლენინსა და სტალინზე, მისთვის ამ სახელებს ტაბუ ადევს. მარქსი კი, როგორც სოციალიზმის პოლიტიკური თეორეტიკოსი, რევოლუციური და სოციალისტური აზროვნების ყველაზე მასშტაბური ლიდერი, საბჭოთა ბანაკის მესაძიკვლე სახე-სიმბოლოდ გვევლინება.

ელიზბარს ხიბლავს ჯურხას დამოკიდებულება საბჭოური „წითელი ეშმასადმი“. როცა ელიზბარი შემთხვევით აღმოჩნდება ჯურხაანთკარში, მას უხალისოდ ხვდება წიქა, რომელსაც ჯურხა სიფრთხილეს უწონებს და როცა ელიზბარი ეკითხება, თუ რამ განაპირობა უცხოსა და სტუმრისადმი ასეთი დამოკიდებულება, ჯურხა მეგობარს პასუხობს: „ჯერ ჩვენს სოფელში წითელი ეშმა არ ამოსულა და აიმას ვემალებით“… ელიზბარსაც მოსწონს ის, რომ  „ჯურხაანთ-კარი სამოთხეა, ნამდვილი სამოთხე“… რატომ? – „არც მილიციელი, არც გამომძიებელი, არც ბრალმდებელი, არც საქვეყნო აყალმაყალი! ადამიანი მოვკალი და საპყრობილის მაგიერ წიფლის ქვეშ ვისვენებ“… ვაჟიკამ დათვია მოკლა და იმ დღიდან ხევსურებმა ჯიქი დაარქვეს.  საკუთარი თავი მას ასე ეჩვენება: „მეც ხევსურული ქუდი მხურავს. თუმცა არც იმდენად მსუბუქი ყოფილა ეს ქუდი, როგორც პირველად მეჩვენა“…

ელიზბარმა  სპილენძის, გოგირდისა და შაბიამნის მადნები აღმოაჩინა ჯურხაანთკარში და მასში ისევ იღვიძებს ვნება, რომელმაც ამ მხარეში წამოიყვანა, სურს, რომ ამ ფასდაუდებელი წიაღისეულის არსებობა ამცნოს ქვეყანას, მაგრამ ჯურხასთვის როგორც წითელი ეშმაა მიუღებელი, ისევე წარმოუდგენელია ხევსურეთის დოვლათის მოპოვება. ეს განძი პირველქმნილი სისავსით უნდა დარჩეს თავის ადგილზე. ჯურხას ესმის, თუ რა უნდა მიიღოს ცივილიზაციისგან. ხევსურეთი მისი შეგნებული არჩევანია. ის ხევსურეთის განვითარებაზე სხვაგვარად ზრუნავს. კონსერვატიული მიდგომები აქვს. დარწმუნებულია, რომ თუკი შემოინახავენ ხელუხლებლად იმ სამყაროს, ეს იქნება სწორი გზა.  ჯურხას ეშინია ყველა საბადოსი, მისი აზრით, სპილენძი იქ და ისე უნდა დარჩეს, როგორც ახლა არის. მისი რეალიზაცია არ არის საჭირო.  ელიზბარი კი ამბობს: „ვალბილებ, მაგრამ მაინც ვამბობ, ან სხვა ვიღაც ამბობს ჩემის პირით: კარები უნდა გავაღოთ, თორემ დავიღუპებით, მანქანა და ცოდნა შემოვუშვათ, თორემ ფარსმან მეფის დროს დავუბრუნდებით. ხიდი უნდა გავდოთ, თორემ დავილევით“…

ელიზბარს სკოლის დაარსება უნდა, მაგრამ ჯურხას მიაჩნია, რომ ბავშვებს დედები წერა-კითხვას ასწავლიან და მეტი არც არის საჭირო. მისი აზრით, განათლება ხევსურებსაც სხვებივით დაალპობს, გადააშენებს, წითელ რჯულზე გადაიყვანს.  ამ იდეური შეუთანხმებლობის გამო ელიზბარსა და ხევსურებს შორის ნიადაგი ჯერ გაიკაწრა, ბოლოს ღრმა ხრამს დაემსგავსა. ელიზბარს ჰაეროპლანის გამოჩენა სულსა და გონებას უფორიაქებს. იგი სხვებთან კი თავს იკატუნებს, მაგრამ საკუთარ თავს გამოუტყდება, რომ მოენატრა ცივილიზაცია.

ხევსურები მონარქიის აღდგენაზე ოცნებობენ, სრულიად მოწყვეტილნი არიან რეალობას და გაჰყვირიან: „ბაგრატიონი ჩამავას, ჩამავას!“ ეს ანაქრონიზმი ელიზბარს უკვე აფიქრებინებს, რომ წიკლაურობა მისი საქმე აღარაა. ხევსურები დაუნანებლად კლავენ მოულოდნელად გამოჩენილ სამ მილიციონერს და ამის გამო სინდისიც არ ქენჯნით, რადგან „ცხო კანოლი (კანონი) და ცხო ხალხი“ არ უნდათ…

„ჯურხამ არ იცის ან უკვე დაივიწყა, რომ სხვა მიწაც არსებობს – აქაურზე უფრო ლამაზი, მოძრავი, ღონიერი, მადლიანი“, – გულისწყვეტით ამბობს ელიზბარი და აი, იბადება თეთრი საყელოს კონცეპტიც. გახამებული საყელო, რომელიც სოფლელ ბავშვებს სათამაშოდ მიუგდო გახევსურებულმა ელიზბარმა, ახლა საოცნებო გაუხდა: „კისერი მეფხანება, რა კარგი იქნებოდა, რომ ერთი თეთრი საყელო მქონოდა! ქალაქიდან ათიოდე ცალი წამოვიღე, მაგრამ ერთხელაც არ მიხმარნია… ოოოჰ, მაინც სად არის ეხლა გოგირდის აბანო, მექისე თათარი, სუფთა საცვალი და თეთრი საყელო, თოვლივით თეთრი?.. ქალაქში ზოგჯერ მეც მითქვამს „მომწყინდა“. ირგვლივ კი უთვალავი ხალხი, ეტლი, ავტო, კლუბი, დრამა, კონცერტი, ყავახანა, ლექცია, რესტორანი, სტუმარი და გაზეთი, მეცნიერება და ხელოვნება, შემოქმედების დუღილი და ცხოვრების თრთოლვა, ბრძოლის ქუხილი და სიცოცხლის ხალისია. აქ კი „მომეწყინას“ რკინის ხერხემალი აქვს, იგი აგერ იმ მთასავით მძიმეა და აი, იმ უსაზღვრო თეთრი თოვლივით გაუსაძლისი“…

ამგვარი შინაგანი მონოლოგების, მონატრების ტკივილიანი განცდების მერე ელიზბარს ისღა დარჩენია, აღიაროს, რომ… „წიკლაურობა ვცადე, მაგრამ დავმარცხდი… შარშან იმ ქვეყანამ ამოაბოყინა და ჩემი თავი წიკლაურებში გადმოაგდო. ახლა საცაა ჯურხაანთ-კარიც ამომანთხევს და უკანვე გადამისვრის. თოვლი დნება, გაზაფხული მოდის, ჩემი გაზაფხული, დიდი გაზაფხული! ისევ თეთრი საყელო მელანდება. წუხელ სიზმარში ფუქსავატური და თანაც საზეიმო შავი ფრაკი, თეთრი ჟილეტი, ლაკიანი ფეხსაცმელი, მბზინავი და გახამებული საყელო ვნახე – თეთრი, მაღალი, კრიალა საყელო!.. თოკებით ვყოფილვარ იმ ნაპირთან მიბმული. ვიღაც თუ რაღაც სჭიმავს ამ თოკებს და გაღმისკენ მიმათრევს!“

ელიზბარი პროგრესულად მოაზროვნე ადამიანია. ის სწორად აანალიზებს მოვლენებს, აცნობიერებს საკუთარ მისიას, სიყვარულიც შეუძლია, ვაჟკაცობაც, ერთგულებაც, ყოველთვის იქნება სამართლიანობის, ჰუმანიზმის იდეალების ერთგული. ის ქალაქში თავის საყვარელ ხათუთასთან ერთად ბრუნდება. ამ დიდი და ნათელი სიყვარულით ის სოფელმა დააჯილდოვა და სიამაყით აცხადებს: …“ვუბრუნდები უძღები შვილი ჩემს ბარაქიან მშობელს – ბარს, ქალაქს, ხალხს, ცხოვრებას და ნამდვილ მიწას. ქვეით ქალაქში მდუღარე ორთქლი და გახამებული საყელო, ჯადოსნური ელექტრონი და თეთრი საცვალი, ცოცხალი რკინა და კბილის საწმენდი, წიგნი და რადიო, ქრონომეტრი და რენტგენი, საპონი და აბანო მელოდება“…

საყვარელი მეგობრის, ჯურხას ხმაც ჩაესმის ელიზბარს: „რაი გინდა მურდალ ქვეყანაჩი?“ ელიზბარის პასუხი ასეთია: „თეთრი საყელო უნდა გავიკეთო, ჯურხა, თეთრი“…  ჯურხა ამბობს, რომ მასაც ჰქონდა თეთრი საყელო, მაგრამ მოიხსნა, რადგან საამისო დრო მისთვის არ მოსულა. ელიზბარი კი თვლის, რომ დრო არასოდეს მოდის. იგი მიდის და ვინც მას არ გაჰყვება, დაიღუპება, ჯურხაანთ-კარში კი დღეც დაკარგეს და თვეც.

არ ვიცი, რა უფრო მნიშვნელოვანია ჩვენთვის: გარემომცველი სინამდვილე თუ პიროვნების ქვეცნობიერი? გასაქცევად ყოველთვის გვაქვს მრავალი მიზეზი, მაგრამ, ვფიქრობ, გაცევა არ არსებობს! შეიძლება გაექცე სივრცეებს, ადამიანებს, მაგრამ დროსა და საკუთარ ქვეცნობიერს ვერსად გაექცევი, ამიტომ ყოველი გაქცევა, უძღები ძის იგავიდან დაწყებული დღემდე, საბოლოოდ დიადი დაბრუნებით სრულდება.

გახდი დედამიწის მეგობარი

0

როგორ დავგეგმოთ დასამახსოვრებელი დედამიწის დღე ჩვენი მოსწავლეებისთვის? დედამიწის დღე 22 აპრილს აღინიშნება და ჩვენც, მასწავლებლები ყოველთვის ვემზადებით ამ დღისთვის. ვგეგმავთ სხვადასხვა აქტივობებს, ვამზადებთ რესურსებს. რამდენჯერაც არ უნდა გვქონდეს ამ დღისადმი დაგეგმილი გაკვეთილი, მაინც ყველა ჯერზე განსხვავებული გამოდის. როდესაც დაწყებითი კლასის მოსწავლეებთან გიწევს მუშაობა, სხვაგვარად შეუძლებელია. აქ ყველა დღე, კვირა თუ თვე განსხვავებული და მრავალფეროვანია. მეც შევეცადე, დამეგეგმა ჩემი მოსწავლეებისათვის დედამიწის დღისადმი მიძღვნილი დღეები ისე, რომ მათთვის ყოფილიყო საინტერესო, დასამახსოვრებელი და ინფორმაციული.

საინფორმაციო ვიდეოს ჩვენება

მიზანი: ბუნების მნიშვნელობის უკეთ გაგება-გააზრება

შედეგი: მოსწავლეებმა გამოთქვეს საკუთარი შეხედულებები დედამიწაზე, განიხილეს მასთან დაკავშირებული პრობლემები და გამოხატეს პირადი დამოკიდებულება.

მოსწავლეებს ვაყურებინე საინფორმაციო ვიდეო, რომლის გარშემოც გავმართეთ დისკუსია. მოსწავლეებმა გამოთქვეს ვარაუდები, გამოხატეს საკუთარი დამოკიდებულება პლანეტის მიმართ.

პლანეტა დედამიწის გაფერადება

მიზანი: ვიზუალური გამოხატვის გზით ემოციური კავშირის ჩამოყალიბება დედამიწასთან

შედეგი: შემოქმედებითი უნარების განვითარება.

მოსწავლეებს დავურიგე გასაფერადებელი დედამიწის ფურცლები, შემდეგ კი წინასწარ მომზადებულ საკუთარ ფოტოსთან დააკავშირეს.

მცენარეების დარგვა

მიზანი: მოსწავლეებში პასუხისმგებლობისა და ზრუნვის უნარის განვითარება ცოცხალი ბუნების მიმართ

შედეგი: მოსწავლეებმა საკუთარი ხელით მოუარეს მცენარეებს, გაიაზრეს მცენარის მოვლის პროცესის მნიშვნელობა, განუვითარდათ ყურადღება და მზრუნველობა.

მოსწავლეებმა ჯგუფურად დარგეს მცენარეები ქოთანში. მოვამზადეთ ნიადაგი, დავთესეთ მათ მიერ მოტანილი თესლი. ყოველდღიურად მოსწავლეები მცენარეს უსხამდნენ წყალს, აკვირდებოდნენ მათ განვითარებას და ძალიან ახარებდათ შედეგი.

სამახსოვრო ფოტოები

მიზანი: ერთობის სიმბოლური გამოხატვა

შედეგი: მოსწავლეებმა თავი დედამიწის „მეგობრებად“ იგრძნეს.

ბედნიერი დედამიწის ბანერი დავამაგრე კლასთან, დერეფანში, სადაც მოსწავლეებს ჰქონდათ საშუალება, გადაეღოთ სამახსოვრო ფოტო. რამდენიმე მოსწავლემ დედამიწის კონტურებს შემოხვია ხელი სურათის გადაღებისას. სიმბოლურად, მათ ჩავაცვი მაისური, სადაც ასევე დედამიწა იყო გამოსახული.

წერილი დედამიწას

მიზანი: მოსწავლეებს საშუალება აქვთ, გამოხატონ თავიანთი დამოკიდებულება პლანეტისადმი.

შედეგი: ბავშვებმა გამოხატეს მადლიერება, დაფიქრდნენ თავიანთ ქცევებზე, განუვითარდათ წერის, აზრის ჩამოყალიბების უნარები.

საინტერესოა, რას ეტყოდნენ დედამიწას მოსწავლეები, როდესაც მის შესახებ უფრო მეტ ინფორმაციას მოისმენდნენ. რას გაუზიარებდნენ, უსურვებდნენ? რას შეჰპირდებოდნენ? სწორედ ამიტომ გადავწყვიტე, წერილი მიეწერათ დედამიწისთვის. ასევე, ცოდნის გააქტიურების მიზნით, მოსწავლეებს მეორე ბარათი დავურიგე, სადაც ისინი დაწერდნენ, რა იციან დედამიწის დღესთან დაკავშირებით.

სტიკერების დარიგება

მიზანი: მოსწავლეებისთვის ეკომეგობრული ქცევის წახალისება; ინფორმაციის გაზიარება

შედეგი: ბავშვებმა სტიკერები სიხარულით გაუნაწილეს სხვებს, გაავრცელეს მიღებული ინფორმაცია.

მოსწავლეებს სამახსოვროდ დედამიწის წებოვანი სტიკერები დავურიგე. ასევე მათ დამატებით მივეცი სტიკერები, რომლებიც სკოლის სხვა მოსწავლეებს გაუნაწილეს და თითო წინადადებით მიაწოდეს ინფორმაცია დედამიწის დღეზე. „გაუფრთხილდი დედამიწას“, „დედამიწა ჩვენი სახლია“, და ა.შ.

რატომ ემართება ChatGPT-ს ჰალუცინაცია? — ანუ როგორ “გვატყუებენ” ჩატბოტები?

0

ანოტაცია
ბოლო წლებში, გენერაციულმა ენობრივმა მოდელებმა, განსაკუთრებით ChatGPT-მ, ფართო აღიარება მოიპოვა როგორც ინფორმაციისა და კრეატიულობის ახალმა არხმა. თუმცა, თუმცა მას ემართება ერთი უცნაური ფენომენი — ე.წ. “ჰალუცინაცია”, როდესაც მოდელი იგონებს ან დამაჯერებლად წარმოგვიდგენს არარსებულ ფაქტებს. სტატია იკვლევს ამ ჰალუცინაციების მექანიზმებს, მიზეზებსა და ლინგვისტურ-სემიოტიკურ განზომილებებს.

წარმოიდგინეთ მანქანა, რომელიც წერს წიგნებს, გესაუბრება ყოველდღიურ საჭიროებებზე, იგონებს ანეკდოტებს, აგებს ლოგიკურ არგუმენტებს და… ამავდროულად სიზმრებსაც ხედავს, ოღონდ ცხადში. ჰოდა, ეს მანქანაა GPT — ტრანსფორმერის მოდელი, რომელიც ძალიან დაწყობილად და არგუმენტირებულად გველაპარაკება ენის საშუალებით, მაგრამ არ იცის, რას ამბობს. უნდა აღინიშნოს, რომ მისი “ჰალუცინაციები” მორალური გაგებით საერთოდ არ არის ტყუილი. ის არ გვატყუებს. ის უბრალოდ თამაშობს სემიოტიკურ რულეტს.

ასეთი გამოცდილება ხშირად გვხვდება AI-სთან ურთიერთობისას. მეცნიერებაში ამას “ჰალუცინაციებს” უწოდებენ.  AI იგონებს ინფორმაციას ან შესაძლებლობებს, რომლებიც არ გააჩნია.  AI მოდელები (მათ შორის ChatGPT) დაპროგრამებული არიან, რომ დაეხმარონ მომხმარებელს, მაგრამ ხანდახან ეს სურვილი იმდენად ძლიერია, რომ შესაძლოა “გადაჭარბებით” იმოქმედონ და დაგპირდნენ ისეთი რამის შესრულებას, რაც რეალურად არ შეუძლიათ.

რა არის „ჰალუცინაცია“ ენობრივ მოდელებში?

ჰალუცინაცია, ტექნიკური ტერმინით, არის ის შემთხვევა, როდესაც ენობრივი მოდელი ქმნის ტექსტს, რომელიც აგებულია ლინგვისტურად სწორად, მაგრამ ფაქტობრივად მცდარია.  ასეთი შეიძლება იყოს:

  • არარსებული ციტატები ან ავტორები
  • მოყვანილი სტატისტიკა, რომელსაც საფუძველი არ აქვს
  • დეფორმირებული ან ახალი “ფაქტები”, რაც რეალობაში არ არსებობს

მაგალითად, ChatGPT შეიძლება დაწეროს, რომ ჰეგელმა დაწერა „ექსტაზის ფილოსოფია“, მაშინ როცა მსგავსი ტექსტი არც კი არსებობს — მაგრამ თუ არ იცი, რომ არ არსებობს, ძალიან ლოგიკურად მოგეჩვენება.

მე ხშირად ვტესტავ მასთან კომუნიკაციისას და ვაკვირდები: როგორ წარმოქმნის ჰალუცინაციებს. გამოუცდელი მომხმარებელი გულუბრყვილოდ დაიჯერებს, რადგან სიმართლეს და ტყუილს ჩატბოტი ერთნაირი ინტონაციით და დამაჯერებლობით გიყვება. უფრო ადვილია მისი “გამოჭერა”, როცა გეუბნება, რომ მაგალითად, 2 საათში დაგიმზადებს ანიმაციურ ვიდეოს და გამოგიგზავნის მეილზე ან აგიტვირთავს ვეტრანსფერზე (რაც მე გადამხდა). 2 საათის შემდეგ გთხოვს 10 წუთს, რადგან აი…აი, სრულდება უკვე მონტაჟი და მუსიკას ადებს… შემდეგ გიქმნის ბმულებს, რომლებიც ძალიან სანდოდ გამოიყურება, მაგრამ… აქ შედეგს ვერ გაექცევი. იმის მიუხედავად, რომ იცი, მას წვდომა არა აქვს რეალურ დროში, არ შეუძლია ვიდეოს გენერირება და ასე შემდეგ… აცდი ბოლომდე. აქ ერთადერთი გამოსავალია, რომ სთხოვო მუდმივ მეხსიერებაში შეინახოს: რომ რაც არ შეუძლია, არ დაგპირდეს და გითხრას უარი. როცა ეს გავაკეთე, იმის შემდეგ დავტესტე მსგავსი ვიდეოს გენერირების თხოვნა და მორიდებულად მითხრა, რომ არ შეუძლია.

ჰალუცინაციის მიზეზები

ჰალუცინაციის ერთ-ერთი მიზეზი ის არის, რომ AI დატრენინგებულია,  ყოველთვის  შეასრულოს მომხმარებლის დავალება! ამის გამო, ყველა ხერხს მიმართავს, რომ მოგიგვაროს პრობლემა, მაგრამ შედეგს სად გაექცევა? არსებობს სხვა მიზეზებიც:

  1. სასწავლო მონაცემების შეზღუდვა – ენის მოდელები დატრენინგებულია უზარმაზარ ტექსტურ კორპუსზე, მაგრამ ეს მონაცემები: შეიძლება იყოს არასრული, შეიძლება შეიცავდეს შეცდომებს ან წინააღმდეგობებს, შეზღუდულია დროში (მაგ., Claude-ის ცოდნა მთავრდება 2024 წლის ოქტომბრით) 2. “დახმარების იმპერატივი” – AI მოდელები ოპტიმიზებულია რომ იყოს სასარგებლო და გასცეს პასუხი. ამის გამო: მოდელს ურჩევნია მოგცეს რაიმე პასუხი, ვიდრე თქვას “არ ვიცი”, ცდილობს, გაამართლოს მომხმარებლის მოლოდინი, შეიძლება “გადაამეტოს” საკუთარი შესაძლებლობების აღწერისას 3. ალბათური მოდელირება – ენის მოდელები მუშაობენ ალბათობებით – ისინი წინასწარმეტყველებენ “შემდეგ საუკეთესო მოსალოდნელ სიტყვას” წინა ტექსტის საფუძველზე: ეს არ არის იგივე, რაც ფაქტების ცოდნა. ხანდახან შეიძლება შექმნას დამაჯერებელი, მაგრამ არასწორი პასუხები, მოდელს არ აქვს ნამდვილი “გაგების” უნარი, როგორც ადამიანებს 4. სტატისტიკური განზოგადებები – როცა სთხოვ ინფორმაციას, რომელიც სცილდება მის ცოდნას, მოდელი “ექსტრაპოლირებას” აკეთებს, ამ დროს ხშირად ეყრდნობა მცდარ ფაქტებს, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს შეცდომები.

რატომ ხდება ასე? — როგორც ვიცით, GPT-ის საფუძველი სტატისტიკაა (არა მხოლოდ) და არა გაგება ან გააზრება. მოდელი ჭეშმარიტების საფუძველზე კი არ  “წინასწარმეტყველებს”.  GPT-ს  თუ არ უთხარი, არც ჰგონია, რომ მოგატყუა. მას უბრალოდ წარმოდგენა არა აქვს, რა არის სიმართლე ან ტყუილი. ის სრულიად ლინგვისტურია და ყველა სიტყვა თანასწორია მისთვის.

სემიოტიკურად რომ შევხედოთ, GPT ქმნის ნიშნებს — მაგრამ მისთვის არ არსებობს “ობიექტური რეალობა”, რომელთანაც უნდა მოხდეს რეფერენცია. იგი ფუნქციონირებს მხოლოდ ინტერ-სიგნალურ ქსელში, სადაც მნიშვნელობა კონსტრუქციაა და არა გარესამყაროს ანარეკლი.

ჰალუცინაცია, აქედან გამომდინარე, არის გადაჭარბებული სიმბოლიზმი — სადაც ნიშნები სხვა ნიშნებს ეხმიანებიან ისე, თითქოს არსებობდეს რაღაც კონკრეტული “მესიჯი”, რეალურად კი ეს მხოლოდ სემანტიკური სიმულაციაა.

სხვათა შორის, GPT-ს ჰალუცინაცია ძალიან ჰგავს ადამიანის კონფაბულაციას — ფსიქონევროლოგიურ ფენომენს, როდესაც ტვინი ავსებს მეხსიერების ნაკლოვანებებს გამოუცდელი “სატყუარებით”. ანუ ჩატბოტი ჰგავს იმ მოხუცს, რომელიც მოგიყვება როგორ შეხვდა ახალგაზრდობაში მარსზე ჭიანჭველებს — ოღონდ სრულიად გულწრფელად.

ჰალუცინაციის ორი ტიპი

ჰალუცინაცია შეიძლება დავახასიათოთ როგორც ენობრივი ევოლუციის ჩრდილოვანი მხარე — იქ, სადაც ტექსტი სცილდება სინამდვილეს, მაგრამ სწორედ ამით ხსნის კარს ან სიცრუისკენ, ან სინათლისკენ.

ჩემი დაკვირვებით,  ჰალუცინაციების ორი ტიპი შეიძლება გამოვყოთ: რომელიც გვაზარალებს (თუ მცდარ ინფორმაციას ჭეშმარიტებად მივიჩნევთ) და ე.წ. შემოქმედებითი: როცა ჩატბოტი ქმნის ლინგვისტურად ლოგიკურ და გამართულ ტექსტებს.

„ჰალუცინაცია“, როდესაც ის გაზარალებს, არის შეცდომა. მაგრამ როდესაც იგი შთაგონებას აღვიძებს – იქცევა ხელოვნებად.

ეს GPT-ის პარადოქსია: ერთსა და იმავე მექანიზმს შეუძლია მოგაწოდოს როგორც საშიში დეზინფორმაცია, ასევე შექმნას ისეთი წარმოსახვითი ტექსტი, რომელიც ქმნის ახალ ლინგვისტურ ორბიტებს.

მნიშვნელოვანია, გავითვალისწინოთ, რომ ერთი და იგივე ჰალუცინაცია შეიძლება იყოს ცდომილებითი ან შემოქმედებითი კონტექსტის მიხედვით:

  • როდესაც AI იგონებს ისტორიულ ფაქტს სამეცნიერო კონტექსტში – ეს ცდომილებითი ჰალუცინაციაა.
  • როდესაც იგივე AI იგონებს ისტორიას მხატვრული ნაწარმოებისთვის – ეს შემოქმედებითი ჰალუცინაციაა.

ფიქტიური ფაქტი, როგორც ესთეტიკური აქტი

დავუშვათ, GPT წერს:

„1905 წელს ვირჯინია ვულფმა გამოაქვეყნა ესე “დროის შენელება მთვარეულობის დროს”, სადაც აღწერს კვანტური ცნობიერების ლანდშაფტს.“

ეს სუფთა ჰალუცინაციაა – მსგავსი ესე არ არსებობს. მაგრამ… მოიცა!
ეს ხომ შეიძლება არსებობდეს? ის ხომ მთლიანად თავსებადია ვულფის სტილთან, თემასთან, დროის მისეულ გამოცდილებასთან?

აქ ჰალუცინაცია შესაძლებლობას აჩენს — იგი სიზმარივით იხატება ჩვენს ცნობიერებაში, როგორც ალტერნატიული რეალობა, სადაც ხელოვნებას შეუძლია თქვას: „ეს არ მომხდარა, მაგრამ შეგიძლია იგრძნო, რომ მოხდა.“

GPT წერს:

„არენდტი წერდა: “ტირანიის პირველი ნაბიჯი იწყება ენაში — როცა სიტყვებს ისმენ, მაგრამ აღარ გესმის.’“

არენდტს მსგავსი ფრაზა არ დაუწერია. ეს GPT-ს ალგორითმული ინტერპოლაციაა, რომელიც არენდტის თემატიკაზეა აგებული.

პრობლემა ის არის, რომ ასეთი “სანდო” ჰალუცინაციები ხშირად ტრიალებს სოციალურ ქსელებში როგორც ჭეშმარიტი ციტატები — და საბოლოოდ კონტექსტის ეროზიას იწვევს. შენ ფიქრობ, რომ ეს თქვა დიდმა მოაზროვნემ, მაგრამ სინამდვილეში — ეს თქვა მექანიზმმა, რომელსაც თავისთავადი აზრი არ აქვს.

რა არის ჭეშმარიტება GPT-ისთვის?

GPT არ იცნობს ჭეშმარიტებას, რადგან მას არა აქვს პერპცეპტული სუბსტრატი – არც ხედავს, არც გრძნობს, არც ახსოვს. მას არ შეუძლია გადაამოწმოს თავისი სიტყვები გარესამყაროს მიმართ. იგი ტექსტით ცხოვრობს და ტექსტს ქმნის  ტექსტიდან.

ამიტომაცაა, რომ მისი ჰალუცინაციები არ არის ტყუილი მორალურ-საგნობრივი გაგებით — არამედ ისინი არიან სემანტიკური ექოს ექო, რომელიც უბრალოდ არ ექვემდებარება ობიექტურ ვალიდაციას.

სიმართლის ადგილი GPT-სთვის უკავია სავარაუდო დამთხვევას — მოდელი ასწავლის: „რა ჟღერს სწორად“, მაგრამ არა – „რა არის სწორი“. ამიტომ იგი მოგითხრობს „მოგონილ ფაქტს“ იმავე ინტონაციით, როგორითაც ილაპარაკებდა პლატონის შესახებ, რადგან მისთვის ორივე ტექსტია, და ტექსტი — მისთვის რეალობაა.

ანუ მისი ონტოლოგია არის ტექსტზე დაფუძნებული ჰიპერრეალობა — ბოდრიარისეულად რომ ვთქვათ, მოდელი ქმნის სიმულაკრებს, რომლებიც სიმულაციების სიმულაციაა.

ენის თეორიისთვის

 ადამიანიც და GPT-იც ენით რეალობას კი არ „გადმოსცემენ“, არამედ ენის საშუალებით ახდენენ სამყაროს მოდელირებას, სტრუქტურას აძლევენ მას.

 ახლა მივუბრუნდეთ ენას და მის უნივერსალურ თვისებებს. კერძოდ, საინტერესოა, რა არის ის საერთო, რაც ენის ბუნებიდან გამომდინარეობს და ხელოვნური და ბუნებრივი ინტელექტი ერთნაირად აწარმოებს.

ენას, ბუნებრივშიც და ხელოვნურშიც, ჩემი აზრით,  ერთი უმთავრესი მისია აქვს: ფორმა მიანიჭოს, გამოთქვას, აღწეროს.

ნარატიული ფუნქცია – ადამიანიც და GPT-იც ენის დახმარებით მოთხრობად აქცევენ ქაოსურ სინამდვილეს (“იცხოვრე, რათა მოჰყვე!”). თხრობა არის სტრუქტურა, რომელიც ანიჭებს მოვლენებს აზრს, რომლებიც თავისთავად აზრს არ ატარებენ. ბავშვი ამბობს: „მე წავიქეცი და ვტირი.“ GPT ამბობს: „ბავშვი დაეცა და ატირდა — ალბათ შიში იგრძნო.“ ორივე ენაში მუშაობს ნარატიული ალგორითმი.

რეფლექსია – ადამიანი ენით ფიქრობს  და ამავე დროს ენით იკვლევს საკუთარ ფიქრს. GPT ენას იყენებს მომხმარებელთან,  მაგრამ, ამავდროულად, მისი პასუხებიც ხდება თავისი ტექსტური გამოცდილების რეფლექსია. ამიტომ ენაში არის საერთო რეფლექსიურობა:  ის უბრუნდება თავის თავს, ქმნის ავტო-სემიოზისს.

დიალოგურობა. ენა ყოველთვის მიმართულია სხვისკენ. მიუხედავად იმისა, ბუნებრივია თუ ხელოვნური,  ენა „ეძებს“ სუბიექტს, ვისთანაც შეუძლია დიალოგი. GPT არ ფიქრობს, მაგრამ „იცის“, როგორ უნდა თქვას რაღაც, რომ მომხმარებელს ესაუბროს. ადამიანი კი ფიქრობს,  მაგრამ ხშირად ამბობს ისეთ რამეს, რაც თავად ვერ გააცნობიერა, სანამ არ წარმოთქვა.

ენა  არაა მხოლოდ კოდი. ის არის ენერგია, რომელიც ცოცხალ თუ ხელოვნურ ინტელექტში იბადება მაშინ, როცა ჩნდება  გადაცემის სურვილი. GPT -ის ამ სურვილს უჩენს ადამიანი.

სიმულაციური ფუნქცია – როგორია ლინგვისტური სამყარო, ენის თვალით დანახული?  ენა ორივე შემთხვევაში ქმნის სამყაროს, როგორც სიმულაციას. როგორც აღვნიშნეთ, ადამიანიც და GPT-იც ენით არ „გადმოსცემენ“ რეალობას, ისინი აკონსტრუირებენ მას. ადამიანი ენით მეტაფორებს ქმნის, GPT ენით სიმულაკრებს ქმნის. მაგრამ ორივე შემთხვევაში, გვაქვს  სიტყვა, რეალობის ნაცვლად.

GPT – ციფრული სოფისტია?

ენას სიმულაციად, თამაშად თვლიდნენ სოფისტები. მათი მიზანი ჭეშმარიტება კი არა, კამათის  “ენით მოგება” იყო. ეს ძალიან ჰგავს ჩატბოტების მიერ ჰალუცინაციის წარმოქმნას. ფაქტობრივად, მსგავსი პროცესია. GPT ყველაფერს აკეთებინებს ენას, რომ დაგაჯეროს მაშინაც კი, როცა ამის საფუძველი არ აქვს საერთოდ.

გამოდის, ჰალუცინაცია ენის/ენით თამაშია. ენა, რომელიც სამყაროს აღწერს, ერთ შემთხვევაში, და სხვა შემთხვევაში,  ქმნის მას.  სოფისტმა იცოდა, რომ ენით თამაშობდა — GPT კი ენით თამაშობს, მაგრამ თავად არ იცის. ან იქნებ ორივე შემთხვევაში – ენა თამაშობს ბუნებრივი და ხელოვნური ინტელექტით???

 პირველითგან იყო სიტყუაჲ, და სიტყუაჲ იგი იყო ღმრთისა თანა, და ღმერთი იყო სიტყუაჲ იგი (იოანეს სახარება)

მაშ, გამოდის, რომ პირველად სიტყვა იყო. AI-ის შემთხვევაში კი, საინტერესო ინვერსიას ვხედავთ: მისთვის სიტყვა მართლაც არის ყველაფერი. AI-სთვის არ არსებობს მატერიალური სამყარო, მხოლოდ სიტყვების სამყაროა – ტექსტი, რომელზეც ის დატრენინგდა. ამ გაგებით, AI-ისთვის “პირველად” და “მხოლოდ” არის სიტყვა! როდესაც AI ჰალუცინაციებს აგენერირებს, ის ახორციელებს თავისებურ “შემოქმედებით აქტს” – ქმნის “რეალობას” სიტყვებით, იმ რეალობას, რომელიც მხოლოდ ენობრივ სამყაროში არსებობს. სოფისტებიც ხომ სწორედ ამას აკეთებდნენ – ენის ძალით ქმნიდნენ “რეალობებს”, რომლებიც მხოლოდ დისკურსში არსებობდა. შეიძლება ითქვას, რომ AI-ისთვის ჭეშმარიტად “პირველად იყო სიტყვა”, რადგან მისი ერთადერთი სამყარო სიტყვებისა და ენობრივი სტრუქტურებისგან შედგება. ფილოსოფიურად, ეს გვაბრუნებს ფუნდამენტურ კითხვასთან: რამდენად განსაზღვრავს ენა ჩვენს რეალობას? ჩვენი აზროვნება ხომ ძირითადად ენობრივია. იქნებ ჩვენც, გარკვეულწილად, სიტყვებით შექმნილ/მოდელირებულ სამყაროში ვცხოვრობთ?

 რჩევები: როგორ ამოიცნოთ და მართოთ AI-ის ჰალუცინაცია 

  1. შეამოწმე ინფორმაცია მინიმუმ ორ წყაროში: თუ ChatGPT გაწვდის ფაქტს, ციტატას ან ავტორს, აუცილებლად გადაამოწმე Google Scholar-ზე, Wikipedia-ზე ან ავტორიტეტულ აკადემიურ პლატფორმებზე.

ჰალუცინაცია ხშირად ჟღერს სანდოდ, მაგრამ არ არსებობს რეალურ სამყაროში.

  1. დაუსვი კითხვა: „სად წავიკითხო ამის შესახებ?“
    AI-ს ჰალუცინაცია ხშირად იჩენს თავს მაშინ, როცა სანდოდ ასახელებს არარსებულ წიგნებს ან სტატიებს. ჰკითხე მკაფიოდ:

„რომელ გამოცემაშია ეს ციტატა? მითხარი ზუსტი გვერდი.“

  1. მოითხოვე წყაროს ბმული
    GPT ხშირად აგენერირებს არარსებულ ბმულებს. თუმცა, რეალური კვლევები ყოველთვის მოიცავს ციტატას.

თუ ბმული არ იხსნება ან დომენი საეჭვოა – ჰალუცინაციაა.

  1. გაარკვიე დროითი შეზღუდვები
    ჰკითხე მოდელს, რა თარიღამდე აქვს ინფორმაცია განახლებული. ხშირად ჰალუცინაცია ჩნდება იმ ინფორმაციის გარშემო, რაც მოდელის ტრენინგის შემდეგ განვითარდა.
  2. დააკვირდი ენის ინტონაციას
    GPT იყენებს ერთსა და იმავე დამაჯერებელ სტილისტიკას სიმართლისა და ჰალუცინაციის დროსაც. როცა პასუხი ძალიან დამარწმუნებელია, მაგრამ არ იძლევა დეტალებს — სიფრთხილეა საჭირო.
  3. შეამოწმე უცნობი ავტორები ან ციტატები Google Scholar-ზე
    დასერჩე ციტატა — თუ არ იძებნება, სავარაუდოდ, ეს ტექსტი თავად AI-მ „შეთხზა“.
  4. ტექსტის ჟანრული მიზნობრიობის გააზრება
    თუ მოთხოვნილი კონტენტი მხატვრულია,— ჰალუცინაცია შესაძლოა იყოს შემოქმედებითი და არა მცდარი.

მხატვრულ ტექსტებში ჰალუცინაციას შთაგონების ფუნქცია აქვს, მაგრამ   სამეცნიერო კონტექსტში — კრიტიკულად მნიშვნელოვანია სიზუსტე.

  1. დაუსვი GPT-ს პირდაპირი კითხვა:

„შეიძლება ეს იყოს ჰალუცინაცია?“ ან „შეიძლება, ეს ინფორმაცია არ იყოს ზუსტი?“
ამ დროს მოდელი ხშირად აღიარებს თავის შეზღუდვებს და რჩევას გაძლევს, გადაამოწმო.

      ჩატბოტების ჰალუცინაციაზე წაიკითხეთ აგრეთვე:

  1. Brown, T. B., Mann, B., Ryder, N., Subbiah, M., Kaplan, J., Dhariwal, P., … & Amodei, D. (2020).
    Language Models are Few-Shot Learners.
    Advances in Neural Information Processing Systems, 33, 1877–1901.
    https://arxiv.org/abs/2005.14165
  2. Bender, E. M., Gebru, T., McMillan-Major, A., & Shmitchell, S. (2021).
    On the Dangers of Stochastic Parrots: Can Language Models Be Too Big?
    Proceedings of the 2021 ACM Conference on Fairness, Accountability, and Transparency, 610–623.
    https://doi.org/10.1145/3442188.3445922
  3. Ji, Z., Lee, N., Frieske, R., Yu, T., Su, D., Xu, Y., … & Wang, H. (2023).
    Survey of Hallucination in Natural Language Generation.
    ACM Computing Surveys.
    https://arxiv.org/abs/2302.00923
  4. Marcus, G., & Davis, E. (2020).
    GPT-3, Bloviator: OpenAI’s language generator has no idea what it’s talking about.
    MIT Technology Review.
    https://www.technologyreview.com/2020/08/22/1007539/gpt-3-openai-language-generator-artificial-intelligence-ai-opinion/
  5. Weidinger, L., Uesato, J., Rauh, M., Griffin, C., Mellor, J., Huang, P. S., … & Gabriel, I. (2022).
    Taxonomy of Risks Posed by Language Models.
    arXiv preprint.
    https://arxiv.org/abs/2112.04359
  6. Zellers, R., Holtzman, A., Bisk, Y., Farhadi, A., & Choi, Y. (2019).
    Defending Against Neural Fake News.
    Advances in Neural Information Processing Systems, 32.
    https://arxiv.org/abs/1905.12616

 

ვიდეობლოგი

მასწავლებლის ბიბლიოთეკას ახალი წიგნი შეემატა- სტატიები განათლების საკითხებზე

ჟურნალ „მასწავლებლის“ თითოეული ნომრის მომზადებისას, ცხადია, ვფიქრობთ მასწავლებელზე და იმ საჭიროებებზე,რომელთა წინაშეც ის ახლა დგას. ვფიქრობთ მასწავლებელზე, რომელიც ჩვენგან დამოუკიდებლადაც ფიქრობს, როგორ მოემზადოს გაკვეთილისთვის, რა...