***
„საქართველოში რომ არ ვიყავი, რა მუსიკას მასმენინებდი?“ – ორსულობის ამბებს მეკითხება მატასი.
***
მატასი: სად მივდივართ?
მამა: სვეტიცხოველი უნდა ვნახოთ.
მატასი: ხო არ მიკბენს?
***
მატასის მეასე შეკითხვა ძილის წინ:
– თოვლის ბაბუას ჭიპი აქვს?
– კი.
– გინახია?
***
ორკუთხედი – მატასი ოთხიანის დაწერას სწავლობს.
***
„დე, ლექსი თქვი თუ სიმართლე?“ – მატასის ჩემს ნათქვამში ეჭვი ეპარება.
***
– აღარც დედა მინდა, აღარც მამა და აღარც და!
– ჩვენზე ბრაზობ, ელენეს რაღას ერჩი?
– აბა, თქვენი გაზრდილი შვილი რა იქნება!
***
„დასხედი, ქალბატონო რუსიკო,“ – მატასი ადგილს მითმობს.
***
– დე, გიყვარს ეს კაბა?
– ძალიან.
– აკოცე მერე, ისე ვერ მიხვდება.
***
„ჩუმად წასაკითხია თუ საბავშვო?“ – წიგნის თაროსთან მეკითხება მატასი.
***
„მარიამი გავიგე და ჩემი ნათლობის გვარს რატომ არ მეუბნებით?“
***
„გული ორნაირია – სიყვარულის და ორგანიზმის.“
***
მატასიმ მაღაზიაში თვალი ვერ მომკრა და დაფრთხა. მიპოვა თუ არა, თავი დაიმშვიდა: „მე რო არ გყავდე, რა გეშველება, ხო? ჩემისთანა ბავშვს ვინ მიატოვებს, არა?“
***
– ერთ ხაზზე გამოწერე „მუხა“.
– ოო, უ-ს წერა მეზარება, მიხას დავწერ.
***
„მე ხო ექვსის ვარ და ჩემი მეგობარი ხუთის. ჰოდა, რომ არ ეწყინოს, მე ვუთხარი ოთხის ვარ-მეთქი.“
***
„უკანკალო კიკინა“ ისეთი კიკინაა, რომელიც მთელი დღე არ ჩამოგეშლება. პატარა ამბავი არ გეგონოთ.
***
„მათემატიკას რომ ვმეცადინეობ, ჯერ ზემოთ ვიხედები, ფიქრის ფურცელზე გამომყავს მაგალითი და მერე ვწერ რვეულში.“
***
„ისინი დიდები არიან, ერთთავიან ლ-ს წერენ უკვე. მე კიდევ ამ სამთავიანის წერა რო მეზარება, ხანდახან ღ-ს ვწერ ჩემთვის ბლოკნოტში, მაგალითად “საშინაო დავაღება”.
***
მატასიმ მობილური გამიფუჭა და მოაყოლა განმარტება: „ერთხელ ბაბუს მანქანას ველოსიპედი დავაჯახე და ბებომ, მანქანას რას ვჩივით, მთავარია, ბავშვი იყოს კარგადო.“
***
„დაგჭირდებათ თქვენ პატარის ჭკუა!“ – იტყვის ხოლმე გაბრაზებული და გადის ოთახიდან.
***
„დე, ჰიდროელექტროსადგური სიტყვაა თუ წინადადება?“
***
– დღეს დამოუკიდებლობის დღეა ხო?
– კი.
– ანუ დამოუკიდებლები უნდა ვიყოთ და ერთმანეთისგან არ გადავიწეროთ ხო?
***
“ნუ შემიკარით ეს გახსნილი გონება!”
***
„ლამაზად დავწერე? ასეთი ნაწერი შემეფერება?“ – მატასის ფურცელი სახესთან ახლოს მიაქვს.
***
– დე, დღეს ქართულმა შემაქო.
– მართლა? რა კარგია!
– ოღონდ ცეკვამ.
***
მე: კარგი რა, მერე რა მოხდა.
მატასი: გავიგე, მაგრამ პატარის სინდისი მაინც მაწუხებს.
***
– ერეკლე მეორეს 23 შვილი ჰყოლია, თუ მეტი არა.
– რა ამბავია, კლასში არ ვართ მაგდენი. 15-ზე მეტი არ შეიძლებაო.
***
„დე, ისეთი სახით მიყურებ, თითქოს რაღაც უნდა მიყიდო.“
***
მამა: ვეღარ გაივლი, ყველგან სათამაშოები და ფანქრებია მოფენილი.
მატასი: არა, ამიხსენი, შვილი რა გეგონა.
***
– ნახე, წელს ჩემი დაბდების დღე რა დღესაა.
– სამშაბათს.
– ბალეტი რომ მაქვს?
– გააცდინე.
– არა! მივალ და ჩემს ნებაზე ვიცეკვებ!
***
– რა ხდებოდა სკოლაში?
– რა ვიცი, დიდად არავინ არ გაზრდილა.
***
– ამიხსენი, რატომ არ იცოდი დღეს გაკვეთილი.
– არა, რა მესამეკლასელების სალაპარაკოა ცოტნე დადიანი.
***
მატასის ძველი ნივთების გადაყრა ენანება და ხშირად იმეორებს: „ხო იცით, რა მონანე ვარ…“
***
– მეც მინდა ტუმბო საწოლთან ელენესავით.
– გიყიდით.
– როდის? მაშინ ელენესიც გაიტანეთ მანამდე.
***
დედაჩემმა თავიანთი აზერბაიჯანელი მეეზოვე ახსენა და მატასიმ, მეც ვიცნობ, მგონი ძველი ქართულით ლაპარაკობსო.
***
მატასიმ, ბამბის ფთილებისგან გედს ვაკეთებდი, მაგრამ პატიოსანი კაცი გამომივიდაო.
***
მატასი ცდილობს ცუდი სიტყვების თქმას გადაეჩვიოს და პირში წყალი აქვს ჩაგუბებული.
***
ერთ რვეულს აწერია: „მატასიკო – თხოვნითი ნატვრები“.
***
– დე, მამა სად მუშაობს?
– აღმოსავლეთ ევროპის მრავალპარტიული დემოკრატიის ცენტრში.
– ეგრე ვერ ვუპასუხებ. მერე მეტყვიან, რამდენს ლაპარაკობო.
***
მატასის არსებით სახელს გადის და დავალება დაუწერია:
მევიოლონე – ვინ?
იასამანი – რა?
მწერალი – როგორი?
***
მატასი ვახშამს დელიკატურად გვიწუნებს:
– არ მინდა ვიყო უზრუნველყოფილი.
***
„დე, რაღაც საქმე მაქვს შენთან და არ მითხრა ახლა, ფრაზა არ გამაწყვეტინოო.“
მგონი, ყველა წიგნის ეპიგრაფად გამომადგება.
***
„განა არ იცის, ეგრე რომ არ უნდა ეთქვა, მაგრამ პირს აჰყვა.“
მეგობარს ამართლებს მატასი.
***
You are doing on my Jina! – ჩემს ჯინაზე აკეთებო.
***
ელენეს გვიანობამდე სძინავს ხოლმე და მატასი ნაძილარას ეძახის.
***
დე, ამის ანსკვანჩი შეგიძლია? – ნასკვის გახსნას მთხოვს მატასი.
***
„არ გადამრიო, იესოს ერთი ნათლია ჰყავდა?“
***
უიმე, რა უხრიკო ქალი ხარ! – მატასი ალალ ხასიათს მიწუნებს.
***
მშობელთა ზუმკრებას ვიდეოს გარეშე ვერთვები და მატასი ბრაზობს:
ჩართე, ვისზე ნაკლები ხარ!
***
„მა, ჩემს მეგობარს მამა არ ჰყავს და იმასთან ერთად როცა ვიქნები, ლევანს დაგიძახებ ხოლმე.“
***
– მატო, როგორ მოუყევი?
– ყლაპაყლუპით.
თხრობის მანერა ერთგვარი, როცა მოსაყოლი ამბავი კარგად არ იცი და ნერწყვს ხშირად ყლაპავ მოსაფიქრებელი დროის მოსახელთებლად.
***
ქუჩაში წინ რომ მიდის, მოულოდნელად ახტება, ნახევარბრუნით მოტრიალდება და თავის გამოგონილ სიტყვას დაიძახებს ხოლმე: ვინტიტალიო!
რუსუდან (კ)რუხაძე
